พิจารณาตามความจำเป็นของชีวิต ลักษณะการใช้ชีวิต สภาพแวดล้อม คนที่ต้องดูแล เป็นหลักครับ...
ปืนมันแค่"เครื่องมือ"อย่างนึง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคนหลังปืนครับพิจารณาเอา เพราะตัวท่านเองไม่มีใครรู้ได้...

ถ้าจะมีก็ต้องศึกษากฏหมาย รวมถึงวิธีใช้งานให้ดี ไอ้ที่พูดๆ กันว่ามีปืนทำให้ใจร้อน มีปืนแล้วจะห้าวมันเป็นความคิดที่กลับด้าน นะผมว่า...
คนที่ศึกษาจนสะสมมีปืนหลายๆ กระบอกแบบถูกกฏหมายจริงๆ ส่วนใหญ่ไม่เห็นมีอาการแบบเด็กวัยรุ่นเห่อปืนเถื่อนเลยครับ ส่วนมากกลัวจะติดคุกโดนริบปืนกันจะตาย...
มีพี่อดีตสัสดีท่านนึงเคยพูดไว้ "คุกไม่ใช่ที่เดินเล่น ไม่จำเป็นจริงๆ อย่าเข้ามา" ผมละจำขึ้นใจ มีปืนแล้วไปทำซ่าโป้งป้างขึ้นมามันไม่จบง่ายๆ แค่ขอโทษหรอก

ปล.ส่วนเรื่องพกพา ถ้าศึกษากฏหมายซักหน่อยก็รู้อยู่แล้วว่ามันพกไม่ได้ถ้าไม่มีใบอนุญาตพกพาไอ้ที่เห็นทำซ่าปาดหน้าควักออกมานั่นน่ะขาไปอยู่ในคุกแล้วข้างนึงแล้ว ปืนถูกกฏหมายหรือเปล่ายังไม่รู้ โดนจับทีก็มานั่งเป็นหมาหงอย


 

ในความหมายผมนั้นไม่ใช่มีปืนแล้วทำให้ใจร้อนหรือพกปืนไปกร่างนะครับ แต่หมายถึงกรณีเช่นสมมติเราเกิดไปทะเลาะกับคนอื่น(ไม่นับว่าใครถูกผิดนะ) แล้วชกต่อยกัน ผลเราแพ้ เราโมโหและขาดสติแน่ๆ ถ้ามีปืนเราจะยับยั้งชั่งใจได้มั้ย ยิ่งถ้าเมาด้วยนะ ผมเข้าใจว่ามันอยู่ที่ตัวเราในการมีสติ แต่เมื่ออยู่ในสถานะการณืแบบนั้นมันก็พูดยากนะครับ