aitliver พิมพ์ว่า:
Son Of Darkness พิมพ์ว่า:
aitliver พิมพ์ว่า:
คิดถึงได้ เพ้อได้ ทักไปคุยได้ แต่อย่าปิดกั้นตัวเองครับ
ถ้ามีโอกาสเจอคนที่จะมาเติมเต็มให้กัน ผมหวังว่าท่านจะเลือกทางที่ดีให้กับตัวเองนะครับ
ผมเองไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไง ผมรู้แค่ตอนนี้ผมยังรู้สึกดีกับเธออะไรที่ทำได้ก็จะทำ ก็อย่างที่บอกผมไม่ได้คาดหวังอะไร เพื่อนผมพยายามให้ผมออกจากบ้านบ่อยๆมีแฟนได้แล้ว แต่นั่นมันไม่ใช่แนวทางของผมครับ ผมอาจจะปรับเปลี่ยนนิสัย การกระทำ แต่กับความรักความชอบผมทำไม่ได้จริงๆ
ผม 8 ปีครับ จนสุดท้ายหมดหวังจริง ๆ (บอกความรู้สึกกับเจ้าตัวไปแล้ว) มาระบายกับเพื่อน ๆ ในนี้ ทำใจอยู่อาทิตย์ครับ ตอนนี้คิดว่าดีขึ้นเกือบปกติแล้ว
แต่ภายในมันไม่ใช่ครับ ในรอบเดือนกว่านี้มีวันที่ผมนอนก่อน ตี 2 อยู่ 2 วัน นอกจากไม่เคยต่ำกว่าตี 4 ครับ แต่นอกจากเรื่องนี้ผมกินได้ คุยได้ หัวเราะได้ตามปกติ
อยากให้ท่านรีบตัดใจครับ บางทีผลกระทบจากการสะสมมานาน ๆ มันแรงมากจนไม่รํู้ตัวเหมือนผมนี่ล่ะครับ
ก่อนหน้านี้เคยมีผู้หญิงคนนึงที่ผมเคยชอบตั้งแต่ ม.3 ยันปี3 มันทรมานเหมือนกันครับ
ทีนี้ผมเลยรู้และว่าควรจะทำมันยังไง ผมแค่อยากรักใครสักคน เพื่อชีวิตจะได้ไม่ว่างเปล่า
นอกจากพ่อแม่น้องและญาติๆเพื่อนแล้วผมก็ไม่ได้มีใครมากมายในชีวิต เธอคือความสุขเล็กๆของผมครับ