+1 ไม่ใช่แค่ญี่ปุ่น แต่เกาหลีด้วย

บางทีเด็กเราไม่ได้อยากจะเก็บบอลไว้นานหรอกครับ แต่ที่ส่งช้าเพราะเก่งไม่พอต่างหาก

บางครั้งจับบอลไม่ดี บอลยังไม่นิ่งกลัวเตะแป๊ก ก็ต้องแต่งบอลต่ออีก
บางทีบอลแรกดีแล้ว แต่ตอนวิ่งมาเอาบอลบาล๊านร่างกายเสีย ก็ต้องจัดระเบียบใหม่อีก
บางทีเราเห็นต่างชาติแตะบอลแรกไม่ได้ดีมาก แต่ส่งต่อดีมากเพราะเขาเทคนิกเตะบอลดี ระเบียบร่างกายดี

บางครั้งพร้อมจะส่ง แต่ไม่มีเพื่อนรับบอลใกล้ๆ ก็ต้องครองบอลไว้ไม่ให้เสีย เพราะสาดไปมั่วๆก็โดนด่า
บางครั้งใจอยากจะส่ง แต่วิสัยทัศน์มันมองไม่เห็นเพื่อน หรือเพื่อนไม่ส่งเสียง ก็เลยไม่ได้ส่ง
บางทีเราเห็นต่างชาติเขาส่งบอลกันเร็วๆ เพราะวิสัยทัศน์เล่นบอลเขาดี ตาเขาไว แถมมีการวิ่งช่วยเปิดช่องให้เพื่อน

ผมอยากให้มองว่าเด็กเราไม่ได้แอค ไม่ได้อยากเท่ ไม่ได้อยากครองบอลนานทั้งที่ไม่เก่งเท่าเขา
แต่เพราะเราไม่เก่งเท่าเขานี่แหละครับ ทำให้เด็กเราส่งบอลไม่ได้
เด็กเราอะถูกปลูกฝังให้ส่งอย่างเดียวด้วยซ้ำ ปีกนี่ไม่มีเลี้ยงตะลุย ใครส่งพลาดเสียบอลนี่โดนด่าแทบจมดิน

ผมไปออกกำลังกายวิ่งรอบสนามบอล

ก็ดูพวก นักบอลมหาลัยซ้อมไปด้วย

จะได้ยินโค้ชตะโกนตลอด "เล่นง่ายๆสิเฮ้ย" "มึงเห็นเพื่อนมั้ย" "ทำไมไม่จาย"

"ไปไม่ได้อย่าฝืน"

ซึ่งแบบนี้ มันปลูกฝังกันตั้งแต่เด็กแล้ว

โค้ชโรงเรียนของ ญป ครูพละเขา หรือโค้ชระดับรากหญ้าของเขา
เก่งกว่า ระดับรากหญ้า ของไทยเยอะ

ต่อให้มี ไลเซน ก็ใช่ว่าจะเก่งเลย
ความรู้ในศาสตร์นี้ มันต้องเล่นหรือสัมผัสระดับสูงมาก่อน ถึงจะถ่ายทอดให้ได้
โค้ชบางคนอาจจะทำได้ แต่เวลาเจอเพรสกลับบ้าง ก็แก้ไม่เป็น มีก็เยอะ


ดังที่โค้ชต่างชาติอวยบอลไทยแหละ

บอลเยาวชนไทย ทักษะส่วนตัวดี แต่ความเข้าใจเกม และการเล่นเป็นทีม น้อยมาก

ต่างประเทศ เขาใส่แผนการเล่นจริงจังก็วัยนี้แหละ 17-19 ปี
แต่บอลไทย วัยเดียวมีพื้นฐานที่ว่าน้อยมาก

เบสิกแน่น ความเข้าใจเกมไง

หลังจับบอล

เขาไม่ต้องมาเสียเวลาคิดจะจับบอลยังไง เขาเอาเวลาตรงนั้นไปมองรอบตัวว่าจะทำไงต่อไป เพื่อนร่วมทีมก็คิดและไปอยู่ในจุดที่คนรับบอลจะส่งมา


แต่นักเตะเราจับบอลต้องคิดว่าจะไปไงต่อ เพื่อนก็มองคนได้บอลว่าจะเล่นยังไง

ของไทย จับบอลก่อน แล้วค่อยเงยหน้ามองจะส่งใคร เลยทำให้ช้า ต้องแกตรงนี้ถึงจะถูก