ยุคนั้นบาซ่าโกงเกิ๊น

เล่นกับเวลาได้ทั้งเกม คุมเกมได้ทั้งเกม บุกได้ตลอดเวลาถ้ามีช่องว่าง

น่าเบื่อมากดูบาซ่ายุคนั้นมันเก่งจนน่าเบื่อ

เจ็บปวดนะวันนั้นอ่ะ เจ็บปวดที่สู้ไม่ได้เลย
ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าเราแพ้ให้ทีมที่ดีที่สุดจริงๆ

++++

เห็นชัดเลยว่าป๋ากลัวตั้งแต่ก่อนเริ่มเกมนะในระดับนึงเลย

ในการเลือกวาเลนเซียก่อนนานี่
ส่วนที่ผมว่าพลาดมากๆเลยคือใช้กิ๊กก่อนสโคลอีก 1 อย่าง
ผมว่าในวัยที่กิ๊กอายุมากกว่าขนาดนั้นแถมสโคลเป็นกลางธรรมชาติอีกแต่ก็พอเข้าใจได้เพราะใช้ระบบนี้มาตั้งแต่รอบเจอเชลซีละ

กิ๊ก--ปาร์ค--คาริค--วาเลนเซีย/นานี่(กิ๊กคอยสลับปาร์ค)

จำได้แต่ตอนโดน 5-0



หยอกๆ


ฝีมือมูไม่มีใครเถียงหรอกท่าน ระบบมู+ผู้เล่นมาดริดตอนนั้น ลงตัวสุดๆ ไม่ใช่ทีมเล่นเกมส์บุกจ๋า แต่ยิงได้ถึง 100 รับๆอยู่สวนทีหาย

แต่ที่แฟนมาดริดยี้คือการจัดการภายในทีมมากกว่า มูเป็นพวกเกลียดแล้วเกลียดเลย
เกลียดใครต่อให้ดีแค่ไหนก้อไม่สน

จุดเริ่มต้นของคำว่าต่างดาว มาจากทีมนี้หละ

เจ็บจี้ดๆ 2009สู้ได้10นาทีเเรก

2011สู้ได้20นาทีแรก ที่เหลือโดนครองบอลปิดเกมส์

คิดถึงอาร์เซนอลเลย อุตส่าห์ชนะนัดแรก 2-1 นัดต่อมาแพ้ 3-1 จบเกมส์น้ำตาคลอเลยผม

มีหลายคนเคยตั้งคำถามไว้ว่าบาร์ซ่าท่าไม่มีเมสซี่จะเป็นยังไง บาร์ซ่าซุกปัญหาไว้ใต้พรมรึเปล่าใช้งานเมสซี่หนักไป เมสซี่แบกบาร์ซ่าไว้แต่กับไม่มีใครคิดเลยว่าช่องว่างที่คนพวกนี้ทิ้งเอาไว้มันยากมากในการหาใครมาแทนที่...

เป็นคนเดียวที่กล้าพูดว่าตัวจริงเก่งกว่าในเกม คือในเกมทำไม่ได้อะ เลี้ยงๆมาเฉยๆละก็หลุด

หลุดแบบหลุดไปเลย ไม่ได้สับ แค่เหมือนมองจังหวะอีกฝ่าย เหมือนลงน้ำหนักไปอีกฝั่ง หรือจังหวะกำลังสปริงตัวทำให้ตามไม่ทันไรงี้ ละก็หลุดไปอีกฝั่งเลย

ฉายาต่างดาวไม่ได้มาเพราะโชคช่วยครับ แมนยูชุดนั้นก็ไม่ได้เหมือนยุคนี้นะ แกร่งขนาดนั้นเจอบาซ่าเข้าไปยังเหมือนผู้ใหญ่สอนบอลเด็ก

ทีมที่จะหยุดบาร์ซ่ายุคนั้นได้ แบบเจอ 10 ครั้ง บาร์ซ่าชนะ 5 เสมอ 3 แพ้ 2 มีอยู่ไม่กี่ทีมเองที่ดูมา

อาแจ็กซ์ 1995 ยุคทองของลุงฟาน กัล อันนี้เก่งจริงปราบหมดทุกทีมในยุคนั้น

มิลานยุคสามทหารเสือ กุลลิท บาสเท่น ไรจ์การ์ด บาเรซี่ มัลดินี่ 5 ตัวระดับท็อปของโลกในตำแหน่งตนเอง พ่วงด้วย อันเชล็อตติ โดนาโดนี่ อัลแบร์ตินี่ ทาสซ็อตติ คอสตาคูร์ตา กัลลี่

กุลลิท ไรจ์การ์ด เอาไว้ชนกับ ชาบี้ อิเนียสต้า บุสเก็ต , มีมัลดินี่ กับ บาเรซี่ ไว้สู้กับเมสซี่ , ส่วนบาสเท่นอาจเป็นทีเด็ดทีขาดพอไหว

แค่กลางก็กินขาดแล้ว ไหนจะเอ็มวีพีอีก

เป็นนัดที่แพ้ แบบผมยอมรับอย่างเต็มใจเลย

นักเตะผีทุกคนสุดยอดแล้ว ทุกคนสู้เต็มที่ ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายเก่งขนาดไหน

ป๋าเองก็เป็นผู้แพ้ที่ดี ชื่นชมและยอมรับว่าบาซ่าดีกว่าจริงๆ (ทั้งๆที่ใครๆก็รู้ว่าในใจแกไม่ยอมหรอกกำหมัดแน่นขนาดนั้น) ติดที่แกแก่เกินไปแล้ว แกไม่มีเวลามากพอที่จะปรับเปลี่ยนรูปแบบการเล่นของทีมอีกแล้ว หลังจากแพ้บาซ่าแกพยายามจะเล่นคล้ายๆติกี้ตาก้าอยู่พักนึงในลีก เปลี่ยนระบบ ซื้อคากาวะ แต่ก็เหมื่อนรู้ตัวเองว่าคงทำหน้าที่นี้ได้อีกไม่นาน เพราะแกก็เริ่มสัมภาษณ์ถึงเมียแกอยู่ช่วงนึง ทรงบอลเลยกลับไปยุคเก่าๆตามที่แกถนัด และก็มาตั้งใจคว้าแชมป์ลีกให้เหนือหงศ์ดีกว่า ( แกเคยได้รับคำชมจากบรรดาโค้ชมั้งว่าเป็นโค้ชที่ไม่ตกยุค ปรับเปลี่ยนได้หลากหลาย แต่ที่ถนัดสุดๆคือ 4 4 2 ) อีก 2 ปีต่อมาแกรีไทร์

ทีมเราเองก็เป็นผู้แพ้ที่ดี จบในเกมส์และให้เกียรติกันและกัน

บาซ่าชุดนั้นสปิริตก็เยี่ยมยอดมาก ให่เกียรติคู่แข่ง แต่ผมไม่ชอบอยู่ 2 คน คือ อัลเวส กับ บัลเดส 555

นอกนั้นผมชื่นชอบหมดเลย สองทีมแห่งยุคเจอกัน แต่อีกทีมดันเป็นโคตรของยุคมากกว่า

100 ปีมีหนจริงๆทีมชุดนั้นแบบบาซ่า

เอาจริงผมคิดมาเสมอนะ

แมนยูอ่ะ สมควรเป็นแชมป์ยุโรปมากกว่า บาร์ซ่าปีนั้นอีก

เพราะ .. บาร์ซ่าชุดนั้นสมควรเป็นแชมป์จักรวาล ไม่เหมาะมาแข่งกับทีมระดับมนุษย์เลย

มันขาดลอยมากๆๆๆ