งานวิจัยทางเศรษฐศาสตร์ล่าสุดซึ่งผสมผสานความรู้ด้านพันธุศาสตร์เข้าไว้ด้วย ชี้ถึงโอกาสประสบความสำเร็จทางการศึกษาในกลุ่มประชากรที่มีคุณภาพทางพันธุกรรมใกล้เคียงกันว่า เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับฐานะความมั่งคั่งของแต่ละครอบครัวเสียยิ่งกว่าพันธุกรรมที่กำหนดระดับความฉลาดของแต่ละคนมาด้วยซ้ำ

ทีมนักเศรษฐศาสตร์ชาวอเมริกันได้เผยแพร่ผลการศึกษาข้างต้น ในรายงานของสำนักงานวิจัยทางเศรษฐกิจแห่งชาติสหรัฐฯ (NBER) โดยระบุว่า "ทุนชีวิต" ในรูปแบบของพันธุกรรมคุณภาพดี ซึ่งเอื้อให้บุคคลมีความฉลาดและความสามารถสูงนั้น มีการกระจายตัวอย่างเท่าเทียมทั้งในกลุ่มลูกของครอบครัวที่มีรายได้ต่ำ และในกลุ่มลูกของครอบครัวที่มีรายได้สูง แต่โอกาสประสบความสำเร็จในการเรียนระหว่างสองกลุ่มดังกล่าวกลับไม่เท่าเทียมกันเช่นนั้น

ศ. เควิน ทอม นักเศรษฐศาสตร์จากมหาวิทยาลัยนิวยอร์ก หนึ่งในทีมวิจัยของ NBER บอกว่า "ความเชื่อที่ว่าคนในตระกูลร่ำรวยกับครอบครัวที่ยากจนมีพันธุกรรมด้านความฉลาดแตกต่างกันนั้น ไม่เป็นความจริงอย่างสิ้นเชิง"

"หากไม่มีทรัพยากรที่ครอบครัวเกื้อหนุนให้ แม้แต่เด็กที่ฉลาดที่สุดและมีความสามารถสูงโดยกำเนิด ก็จะต้องพบกับอุปสรรคขัดขวางไม่ให้บรรลุถึงความสำเร็จทางการศึกษาได้โดยง่าย"


เด็กยากจนในอินเดียต้องช่วยพ่อแม่ทำงานหนักตั้งแต่อายุยังน้อยและขาดโอกาสทางการศึกษา

ผลวิจัยพบว่า แม้แต่คนที่มีความสามารถน้อยที่สุดจากครอบครัวร่ำรวย ก็สามารถสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาตรีได้ในอัตราที่สูงกว่า เมื่อเทียบกับกลุ่มผู้มีความสามารถมากที่สุดจากครอบครัวยากจน

ทีมผู้วิจัยค้นพบแนวโน้มข้างต้น จากการวิเคราะห์ข้อมูลของงานวิจัยทางพันธุศาสตร์ก่อนหน้านี้ ซึ่งตีพิมพ์ในวารสาร Nature Genetics โดยงานวิจัยดังกล่าวมุ่งหาความสัมพันธ์ระหว่างยีนและระดับชั้นที่บุคคลจะสามารถสำเร็จการศึกษาได้ ผ่านการวิเคราะห์ข้อมูลพันธุกรรมของกลุ่มตัวอย่างกว่า 1.1 ล้านคน

ในบรรดาผู้ที่มีคะแนนคุณภาพพันธุกรรมใกล้เคียงกัน ซึ่งถูกจัดให้อยู่ในอันดับที่ฉลาดสูงสุด 25% แรกของกลุ่ม ปรากฏว่าคนที่บิดามีฐานะยากจนสามารถเรียนจบขั้นอุดมศึกษาได้เพียง 24% ในขณะที่คนซึ่งบิดามีรายได้สูงสามารถเรียนจบขั้นอุดมศึกษาได้ถึง 63%

ศ. นิโคลัส พาพาจอร์จ จากมหาวิทยาลัยจอห์นส์ฮอปกินส์ ซึ่งเป็นผู้ร่วมทีมวิจัยของ NBER บอกว่า "สังคมต้องสูญเสียศักยภาพของผู้มีความสามารถแต่ฐานะยากจนเหล่านี้ไปโดยเปล่าประโยชน์ เรื่องนี้ไม่เป็นผลดีต่อตัวพวกเขาเองและต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ ใครจะรู้ว่าหากพวกเขาได้เล่าเรียนในระดับสูง ในวันหนึ่งอาจเป็นผู้ค้นพบวิธีรักษามะเร็งก็เป็นได้"

https://www.bbc.com/thai/features-45866008

แสดงออกทางพฤติกรรม พ่อแม่ยอมลำบาก ให้ลูกได้เรียนหนังสืออย่างสบายใจไม่ต้องกงัวลอะไร

บ้านเราถึงมีคำพูดไงว่า แข่งอะไรแข่งได้ แข่งบุญแข่งวาสนามันไม่ได้

มันก็ไม่มีไรซับซ้อนนะครับ

คนรวยเค้าเรียนอย่างเดียว แต่คนจนเค้าต้องเสียเวลาไปทำอะไรอย่างอื่นด้วย

มันก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว

ตอนแรกๆสมัยเรียนก็ไม่ได้คิดอะไรนะ จนจบมาทำงานได้มีโอกาศไปสอนพิเศษของหลานสาว หัวหน้ามาประมาณ 2 ปี เลยทำให้รู้ว่า

เงินซื้อความฉลาดได้จริง

สมัยเรียน ถ้าไม่เข้าใจวิชาไหน ก็ดั้นด้นอ่านหนังสือ ทำโจทย์ ติดวกับเพื่อนแบบผิดๆถูกๆ มั่วๆซั่วๆ จน "พอรอด" มาได้

แต่พอได้มีโอกาศไปสอน คือรู้เลยว่าน้องมันหัวไม่ได้ แต่มันขยัน ไอเราก็คือย่อยทุกอย่าง ทุกบทเรียนป้อนให้น้องมันจนมันได้ ตรงไหนไม่เข้าใจก็ช่วยทุกสิ่ง ติวสอบ นั่งอ่านการบ้านมัน ค่อยๆอธิบายการบ้านให้มันฟัง จนมันทำได้

คือคิดในใจเลย "โห ถ้าตอนเรียนเรามีโอกาศแบบนี้บ้างนะ คงทำได้ดีกว่าตอนนั้นแน่ๆ"

นี่ยังไม่นับรวมว่า ช่วงประถม มัธยม หัวหน้าเคยแบบ 5.30 เลิกงานแล้วไปเลยบอกว่า "ต้องไปติวหนังสือให้ลูก ลูกใกล้สอบ"

คือแบบ โหววววววววววว สมัยเรานะ ฝันไปเหอะ พ่อแม่ทำงาน ใกล้สอบเหรอ เอาหนังสือมาพลิกๆ แล้วก็ไปเตะบอล เล่นเกมต่อ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นอะ

ใครยังหนีหนี้ กยศ ก็กลับตัวกลับใจกันนะครับ

เป็นข้อมูลที่อาจเปลี่ยนมุมมองในการจ้างคนทำงาน

มองดูประเทศตัวเองนี่คือการศึกษาระบบทุนนิยมที่ชัดเจนมาก หลักสูตรที่ทำให้ครูจน ติวเตอร์รวย เด็กจนไม่มีโอกาสเข้าถึงการศึกษาที่ดีๆ ขณะที่เด็กรวยๆมีโอกาสเข้าถึงกว่ามาก วาสนาคนเรามันต่างกันก็จริงแต่ผมคิดว่าเราสามารถวางแผนการศึกษาไม่ให้คนจนกับคนรวยเหลื่อมล้ำกันมากได้นะ

ยาก มันเป็นไปทั้งระบบละ

โคตรจริง ครอบครัวที่พร้อมย่อมสร้างเด็กที่มีคุณภาพได้ดีกว่าอยู่แล้ว
ดังนั้นพวกที่ไม่พร้อมจะมีลูกอ่ะ ก็อย่ารีบมีนัก สร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้ก่อน
เลือกสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับลูกของเราดีกว่าครับ
ปัจจัยเยอะแยะที่ทำให้เด็กโตมามีคุณภาพ
ทั้งชื่อเสียงสถาบัน ชื่อเสียงอาจารย์ สังคมของเด็กภายในที่เรียน
สภาพการเงินของครอบครัว หรือแม้แต่เงินค่าขนมก็มีผล
ดังนั้นต้องบอกเลยว่า เงินซื้อคุณภาพชีวิตระยะยาวให้ลูกเราได้

ปล.ทำไมเด็กแว้นมันเยอะขึ้นทุกวัน เด็กจบปริญญาตรีที่มาสมัครงาน
ก็ไม่มีคุณภาพเยอะมาก ทำอะไรไม่เป็นเลย สอบถามความรู้เกี่ยวกับ
สาขาที่จบมา ก็แทบไม่รู้อะไรเลย ทำเป็นแค่เล่นคอม เล่นโซเชียล

คงเป็นปัจจัยเกื้อหนุนกันครับ
คนรวย มีการศึกษา เลี้ยงลูกเป็น ทัศนคติ คงดีด้วย
ย่อมรู้จักสรรหา และจัดสิ่งแวดล้อมดีๆ ให้ลูก
ส่วนปากกัดตีนถีบ หาเช้ากินค่ำ อาจไม่ได้ดูแลลูกเท่าที่ควร
เด็กเล็ก วัยกำลังเรียนรู้ กำลังมีพัฒนาการเต็มที่ แต่ด้วยความขัดสน
พ่อแม่ให้ไม่ได้ตรงนี้ เลยถือว่าขาดโอกกาส
เด็กบางคนอาจเกิดมาสมองดี แต่มาเจอสิ่งแวดล้อมรุนแรง ขาดโภชนาการ
ต้องนอนดึก ถูกใช้แรงงาน มันจะเก่งได้อย่างไร
อาจมีเล็ดลอดมาได้ แต่คงไม่มาก

ถ้าไม่ได้รับโอกาสฉลาดแค่ไหนก็ไม่ได้เรียนหรือเรียนไม่จบเพราะเหตุผลด้านการเงิน

ผมคิดง่ายๆนะ ผมขยัน ผมฉลาดมาก เก่งรอบด้าน ค้าขายได้ พูดเก่ง พูดได้ 6 ภาษา

เขียนโปรแกรมเป็น ซ่อมรถยนต์ได้ เขียนแบบได้ แล้วก็บลาๆๆๆๆ เก่งแม่มทุกอย่าง

กับอีกคน มีเงิน 8 พันล้านบาท เอาไปฝากธนาคาร ดอกเบี้ย 0.1%ต่อปี รายได้ปีนึงได้ = 8 ล้าน

โดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย นอนเฉยๆ ไม่ต้องลงทุน อันนี้ผมคิดเล่นๆนะแบบคนขี้เกียจแต่รวยโคตรๆ

ให้ตายซิ....เมื่อไหร่จะรวยซักที รอหวยออกก่อนนะ

ป.ตรีมีตังก็เรียนจบละ

คนจนกว่าจะเก็บเงิน ซื้อข้าวกิน ค่าที่อยู่

ค่าเล่าเรียน ไหนละจะสามารถจบป.ตรีง่ายๆ

อย่าให้ผมรวยบ้างนะ ฮึ่มมม