ยอมรับว่าเรื่องแขวนป้าย เป็นเรื่องที่แก้ปัญหาไม่ได้ซักที แต่ตัวเราเองก็ไม่เคยแขวนป้าย และไม่เคยคิดจะทำ ร้านยาหน้าปากซอยมาขอบอกให้เดือนละ 12000 เรายังปฏิเสธแบบไร้เยื่อไย ต้องยอมรับว่าสมัยก่อนเภสัชกรแขวนป้ายกันเยอะ หมอตี๋ก็มีเยอะ แต่เภสัชกรรุ่นหลังๆ เค้ารณรงค์กันตลอดไม่ให้แขวนป้าย แต่มันก็ยังเหลือคนเก่าคนแก่บางคนที่แขวนอยู่ แถมคนเหล่านั้นก็เป็นใหญ่เป็นโตทั้งนั้น เด็กรุ่นใหม่คงไม่มีอำนาจพอที่จะไปดำเนินคดีเค้าได้หรอกค่ะ
คนข้างนอกอาจจะมองว่าเภสัชกรออกมาดิ้นเพราะกลัวเสียผลประโยชน์ แต่เภสัชกรไม่ได้ทำงานได้แค่ร้านขายยากับโรงพยาบาลนะคะ เรายังสามารถทำงานโรงงานผลิตยา บริษัทขายยา เภสัชกรขึ้นทะเบียนยา เจ้าหน้าที่อย. เจ้าหน้าที่สสจ. หรือแม้แต่ศูนย์วิจัย BE เราก็ทำได้ ซึ่งเภสัชกรที่ไม่ได้ทำร้านยาก็มีเยอะค่ะ ไม่ได้เสียผลประโยชน์จากพรบ.ยานี้เลยก็เยอะ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องมาดิ้นๆ ๆ เถียงๆ ให้เสียเวลาก็ได้ แต่ที่เราทำเพราะเราตระหนักถึงผลเสียในระยะยาวมากกว่า ไหนจะยาแก้ไอ แก้แพ้ ฆ่าเชื้อที่เป็นปัญหายังควบคุมไม่ได้ ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีคนสามารถจ่ายยาเพิ่มได้
ถ้าเรียกว่าการคัดค้านสิ่งที่ผิดต่อหลักการและเหตุผลว่าเป็นการดิ้น เราก็คงจะดิ้นจริงเหมือนที่ท่านว่านั่นแหละ

1) ร้านยาในร้านสะดวกซื้อ เปิดได้แค่ไม่กี่ร้าน ทั้งที่เริ่มโครงการมาสิบปีแล้ว ร้านสะดวกซื้อหลักหมื่น ร้านยาหลักร้อย
2) การแขวนป้าย ตอนนี้ ร้านยามีการปรับปรุงตาม GPP ต่อไป จะมีร้านที่แขวนป้ายน้อยลง เพราะไม่มีเภสัชต้องดึงม่านแสดงว่าเภสัชไม่อยู่ ถ้าแอบขายยาอันตรายโดยเภสัชไม่อยู่ตรวจพบ ปรับ 5,000 ซึ่งปัจจุบันจะเห็นว่าตามห้างจะมีการดึงม่าน ร้านยานอกห้างปีหน้าก็ต้องดึงม่านลง ตามGPP ขั้นที่ 1
3) ค่าวิชาชีพเภสัช ตอนนี้ประมาณ 12,000-15,000 ถ้าจ้างเภสัช เดือนละ 30,000-35,000 พยาบาล 2,000-5,000 เจ้าสัวคงมองว่าแพง เภสัชส่วนใหญ่ก้อเปิดร้านเอง เภสัชประมาณ 30,000 คน
สรุปซีพี แก้ พรบ ยาเอง น่าจะ ถูกกว่า จ้าง พยาบาล เภสัชกรรมแผนโบราณ เทคนิคการแพทย์ แถมพยาบาล เรียน แค่ 2 ปี ต่อเวชอีก2ปี ส่วนเภสัชเรียน 6ปี พยาบาล มีเยอะกว่าเภสัชหลายเท่า ดึงพยายาบมาให้ทะเลาะกับเภสัช ส่วนเจ้าสัวรอรับผลประโยชน์