เกริ่นก่อนตอนนี้ผมอายุ 24 ละ จบ Food science มา ทำงานมาได้ 2 ปีเต็มแล้ว ทำงานโรงงานผลิตลูกอมแห่งหนึ่ง (ที่ใช้สโลแกนว่า "สื่อรักรูปหัวใจ") ในตำแหน่ง production supervisor

รู้สึกเบื่อมากๆ ทั้งๆที่งานมันไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย ค่อนข้างสบายด้วย เพราะดูแค่ว่างานจบตามแผนที่วางไว้ไหม เครื่องจักรมีปัญหา เสียอะไรรึเปล่า และก็จัดการปัญหากับพนักงานเท่านั้นเอง แต่มันจะหนักตรงเราต้องเข้ากะ และบังคับทำ OT ทุกวัน ทำงานวันละ 12 ชั่วโมง เงินก็ 22-23k รวม OT ทำ จันทร์-เสาร์

แต่ทุกวันนี้เวลาเข้ากะดึก ผมแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย นั่งเล่นโทรศัพท์ ดูบอล อ่านหนังสือ อย่างอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ก็นั่งดูแข่ง TI เกือบจะทุกคู่เลย เพราะงานมันไม่มีปัญหาอะไร และอยู่ดึกตำแหน่งผมก็ถือว่าใหญ่สุดในโรงงานละ เวลามีปัญหาอะไรพนักงานก็จะโทรมาเอง

เบื่อครับ เหมือนทุกวันนี้ใช้ชีวิตไปวันๆ รู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเราเอง แต่ถามว่าทำได้ไหม ก็ทำได้ ทำได้ค่อนข้างดีด้วย ไม่เคยโดนว่าโดนด่าอะไรเลย แต่ถ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมคงจะเป็นโรคซึมเศร้าจริงๆละ ทุกวันนี้จิตตกมาก ไม่มีเวลาในการใช้ชีวิต ไม่ได้ไปไหนมาไหนเท่าไร สังคมที่เจอก็เดิมๆ ใช้ชีวิตอุดอู้อยู่ในซอยข้างๆเมืองทอง

ตอนนี้ก็กำลังหางานใหม่อยู่ แต่ก็ไม่รู้จะทำงานอะไร อยากทำงานที่ไม่ใช่งานโรงงาน เพราะที่ไหนๆก็คงคล้ายๆกัน แต่ด้วยสายที่จบมามันค่อนข้างแคบ คงทำอะไรมากไม่ได้
เลยมีความคิดว่าอยากออกไปค้นหาตัวเอง อยากลองไปทำอะไรที่เราไม่เคยทำ เช่น ผมรู้สึกว่าอยากไปเรียนร้องเพลงมากเลย เพราะใครๆก็ชอบร้องเพลงกัน, อยากเรียนทำเค้ก ทำขนม, อยากเปิดร้านขายเสื้อผ้าที่ออกแบบเอง เท่าที่คิดได้ตอนนี้นะ

แล้วแต่ละคนล่ะครับ งานที่ทำเป็นอย่างไรกันบ้าง แล้วมีใครออกมาค้นหาตัวเองกันยังไงบ้าน

ปล.ลูกอมสับปะรดเกลืออร่อยมากครับ ในเซเว่น 15 บาทได้สแตมป์ 3 บาทด้วยนะเออ

งานที่ทำปัจจุบันเบื่ออมากๆ ครับ แต่ยังไม่พร้อมออกไปตามฝัน กลัวอด

จากที่ผมเดินทางค้นหาตัวเองมาตลอดชีวิต ดีใจมากครับที่รอดมาจุดนี้ได้

ถ้าอยู่ในนั้นกลัวเป็นโรคซึมเศร้า อย่าออกมาใช้ชีวิตเลยครับ

การใช้ชีวิตไม่ได้สนุกอย่างที่คิด

ผมทำงานด้านพัสดุ งานเยอะมาก แถมพลาดทีเจ็บหนัก

ตอนนี้ทำงานไปหลอนไป ใครโทรมาถามอะไรหรือทักไลน์มา นึกว่าเราทำอะไรพลาดหรือป่าว

ช่วงนี้รู้สึกสุขภาพจิตค่อนข้างแย่เลยครับ วันนี้เพิ่งโดนด่ามาด้วย นั่งทำโอทีด้วยอารมณ์สุดเซ็ง

ถ้ารู้สึกอยากทำอะไรต่างๆ เช่น "อยากไปเรียนร้องเพลงมากเลย , อยากเรียนทำเค้ก ทำขนม, อยากเปิดร้านขายเสื้อผ้าที่ออกแบบเอง"

ลองประยุกต์ทำตอนว่างๆที่นั่งโอทีอยู่ฮะ...เด๋วนี้คลิป youtube สอนโน่นนี่นั่นเต็มไปหมด..

เรียนรู้ในสิ่งที่มัน"ไม่ใช่" เพื่อจะได้รู้ว่าอะไรที่"ใช่"ฮะ..อยากออกแบบอยากขายอะไร เด๋วนี้ธุรกิจออนไลน์มีมากมายฮะ..

เมื่อเรามั่นใจในสิ่งที่"ใช่" แล้วเราค่อยออกมาทำฮะ...อย่าออกมาเพียงเพื่อหนีสิ่งที่"ไม่ใช่"เพราะอาจจะเจอสิ่งที่"โคตรไม่ใช่"ก็ได้ฮะ


ปล. ไม่ปิดตำแหน่ง หรือ บริษัทฯหน่อยหรอฮะ..เผื่อเด๋วลูกน้องมาเห็นนะ

ที่อยากจะออกนี่อยากกลับบ้านด้วยครับ เพราะอยู่ที่นี่ก็อยู่คนเดียว ปีนึงกลับบ้านครั้งนึง คิดถึงบ้าน พ่อแม่ก็แก่ไปทุกวัน อยากกลับไปอยู่กับพวกแก

ว่าแต่ท่านค้นหาตัวเองยังไงบ้างครับ เล่าได้ไหม

สู้ๆนะครับ

ผมเล่าบ่อยละครับ ขี้เกียจพิมพ์ละ

ผมจะบอกอะไรให้คุณรู้ ไม่ว่าคุณจะเป็นอะไร คุณก็สามารถทำสิ่งที่ชอบได้ครับ

ผมเป็นเซลล์ที่วาดรูปเก่งมาก เคยเป็นนักร้องนำวงดนตรีแข่งสมัยก่อนวงนึง

ผมเชื่อในตัวคุณเช่นกันว่า ไม่ว่าคุณอยู่จะที่ไหน คุณก็สามารถทำสิ่งที่ชอบได้ครับ ไม่ต้องห่วง

ไม่ปิดครับ 55

ผมทำมาหลายที่ นี่ก็บ.ที่9ละ ผมรู้ตั้งแต่ทำบ.ที่2

ละว่าผมชอบแบบไหน แต่มันเป็นไปไม่ได้

ที่ผมชอบคือ อยากมีพาสซีฟอินคัมแบบไม่ต้องทำงาน

จัน-ศุกร์ไปเที่ยว เสาทิตอยู่บ้านทำอาหารกิน อะไรแบบนี้

มันคือทางของผมเลย ได้แต่ฝันแหละ

งานประจำมีไว้เป็นเกราะกำบังก็ดีครับ

ใครจะบอกว่ามันจะไม้หลุดจากเซฟโซนก็ลองถามตัวเองดูว่าพร้อมรับความเสี่ยงไหม

ที่ท่านพูดมาว่าอยากทำ มันทำคู่กันไปได้ครับ

อันนั้นในฝันของทุกคนเลยล่ะครับ

เข้าใจอยู่ครับว่าออกไป ถ้ามันเจ๊งละจะลำบาก แต่ก็นั่นแหละ 5555

เบื่องานสำนวนมาก เครียด กดดัน ว่าแล้วก็นั่งพิมพ์ต่อไป

สำนวนสุภาษิต???