ตอนต่อแถวคิดเงินที่ 7-11 ครับ สั่ง all cafe มาจะวางทิ้งแล้วเดินออกมาก็ไม่ได้

จะเนียนแอบๆปล่อยตดบรรเทาทุกข์ ก็ไม่ดีห้องแอร์เกรงใจคนใกล้ๆ

ขี้แล้วไม่มีขันตักน้ำ

ไปถ่ายรูปงานกีฬาตจว. ปักหลักหามุมเรียบร้อย ทนไม่ไหว หันหลังไปเป้นไร่ข้าวโพดสู.พอประมาณ ก็เลยจัดเลย แอบกลบให้นิดหน่อย อยากกลบให้เยอะแต่ไม่ไหวดินมันแน่นมาก พอเสร็จเรียบร้อยเปลี่ยนหามุมใหม่ ขากลับแอบแวะไปดู ชาวบ้านเริ่มออกมาทำไร่...

ปวดขี้ตอนนั่งรถตู้โดยสารจากหาดใหญ่ไปปัตตานีกับเพื่อนสนิท 6 คน
ระหว่างพอเลยจะนะปวดสุดๆ เลยบอกเพื่อนให้บอกคนขับหน่อยไม่ไหวแล้ว ข้างทางก็ได้ (ทุ่งนาโล่งๆเลย)
เพื่อนแม่งก็ขำกันสนุกเลย บอกว่าทนหน่อยเดียวบอกให้จอดปั้ม
กว่าจะถึงปั้มเกือบ ชม. ถึงปั้มนี้วิ่งเข้าห้องถอดเกงไม่ถึงเข่า พรึ่บที่เดียวจบ...

หูรูดกระปรี้กระเปร่า

แย่ที่สุดคือ เพิ่งขึ้นทางด่วนแล้วค่อยๆปวดขึ้นมาจนถึงจุดพีค

กำลังไปพัทยากับครอบครัว เป็นรถกระบะ ที่ต่อหลังคากับลูกกรงข้างหลังน่ะครับ

ปวดขึ้นเรื่อยๆจนสีหน้าดูไม่ดี(แฟนบอก) ก็ทุบๆๆๆกระจกบอกให้แม่เหยียบหน่อยๆ

โทรไปเร่งๆ ผมก็ทำได้แค่ทนอย่างเดียว บีบมือแฟนแน่นมากแต่มันไม่บ่นซักคำ

พอได้ลงทางด่วนก็แวะปั้ม ขี้เสร้จสบายตัว

กลับมาโดนมันตบ-ด่าเละเลย มันไม่บ่นทีไรเพราะเห็นใจ

สอบครับยอมเทวิชานั้นเลย
ไม่งั้นราดแน่

บนรถตู้
พัทยา - กทม.
นั่งสั่นจนถึง กทม.

จะขอเขาจอดรถขี้ ก็ไม่ได้ 5555

บนเครื่องบิน กำลังบินจาก กทม. ไป ตจว. ตอนเครื่องขึ้นไม่มีอาการอะไรเราก็หลับไปปกติ ทีนี้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพิ่งบินมาได้ 10 กว่านาที ปวดมาก ปวดสุดๆ ขนลุกขนพอง

ไอ้เราก็บ้านนอก ไม่รู้ว่าห้องน้ำในเครื่องบินโลว์คอสมันถ่ายหนักได้มั้ย หลุกหลิกลุกลี้ลุกลน เดินไปที่ห้องน้ำพิจารณาอยู่พักนึง ก็ไม่กล้าปล่อย จะถามแอร์ก็ไม่กล้าถามเพราะอาย สุดท้ายกลับไปนั่งเกร็งมือจิกเข่าเท้าจิกพื้น ตัวสั่นทนมาจนถึงสนามบินปลายทาง รีบออกจากเครื่องคนแรกๆ วิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความเร็วแสงเลยฮะ

ขี้ขางทางที่มีคลอง ตอนขี้ มอไซ มาจอดรอข้ามถนน

โคตรบันเทิงแต่ละคน

ผมเดินตลาดหัวมุม ปวดตั้งแต่กินชาบูอู๊ดเสร็จ จนไปเอารถขับกลับถึงห้อง แทบเป็นลม ตัวนี่เย็นเลย

ผมเป็นคนท่อตรงอ่ะคือกินปุ๊ปปวดปั๊ปไปไหนนี่ตัวปัญหา ผมเลยชินกับทุกสภาพห้องน้ำไม่ว่าจะเลวร้ายแค่ไหนผมขี้ได้หมดไม่เลือก
ที่นรกที่สุดเลยคือบนทางด่วนแล้วรถเพื่อนด้วยไงจำได้ไม่เคยลืม

กีฬาสีครับกำลังถือป้ายตอนแรกปวดนิดเดียว

อยู่ดีๆมาแบบมาสุด

พึ่งเคยอั้นแบบอั้นจนตัวสั่นครั้งแรก5555555

ยืนโหนรถสองแถว ไปขึ้น BTS ไม่มีห้องน้ำอี๊กกกก

เรื่องผมเกิดขึ้นตอนม.3 ตอนเข้าแถวเคารพธงชาติแปดโมง พอเริ่มจะร้องเพลงชาติก็เริ่มปวดแล้ว เเต่ทำอะไรไม่ได้ก็ต้องทน เพราะตอนนั้นนักเรียนทั้งโรงเรียนเคารพธงชาติกันหมด หากออกไป มีหวังรู้ทั้งโรงเรียนโดนล้อแน่นอน
ก็เลยฝืนอดทนไป หลังจากร้องเพลงชาติเสร็จ ก็ต่อมาเพลงสรรเสิญพระบารมีอีกเพลง2เพลง ตอนนั้นบิดจนไม่รู้จะบิดยังไงแล้ว นิ้วเท้าจิกพื่นเม่_ง เหงื่อแตก เเต่ทำอะไรไม่ได้ ในใจคิดว่าพอจะอดทนได้
แต่ที่ไหนได้ผ.อ ดันโผล่มีเรื่องพูดหน้าเสาธงอีก สุดท้ายผมก็ทนไม่ไหว ปล่อยเลยตามเลย ขรี้เต็มกางเกงใน ยังโชคดีวันนั้นใส่กางพละขายาว กลิ่นเลยไม่ออก หลักจากเลิกแถวผมค่อยๆเดินอย่างช้าๆกลัวมันจะแพลมออกมา ระหว่างเดินสัมผัสได้ถึงความนุ่มละมุ่นในกางในมาก พอไปถึงห้องน้ำก็จัดการทิ้งเกงในเม่ง_มันเลย เพราะมันเกินเยียวยาที่จะซักแล้ว พอออกจากห้องน้ำทั้งวันก็ต้องค่อยระวังเพื่อนมาถอดกางเกงอีก