ในนิยายมังกรหยกของกิมย้ง ได้รังสรรค์ตัวละครผู้หนึ่งที่มีจริงในประวัติศาสตร์มาสร้างสีสันในนิยายให้น่าติดตามมากขึ้น เขาคือปรมาจารย์เฮ้งเต้งเอี๊ยง

เฮ้งเต้งเอี๊ยงหรือหวังฉงหยางในภาษาจีนกลาง (ค.ศ. 1113 -1170) ชื่อก่อนออกบวชในประวัติของเขาเรียกเฮ้งเฮ่าเนี้ยม (หวังจินฟู่-จีนกลาง) เกิดในสมัยปลายราชวงศ์ซ่งเหนือ ครอบครัวมีฐานะได้รับการฝึกสอนศิลปะศาสตร์ทุกแขนง ต่อมาตั้งกองกำลังต่อต้านทหารกิมก๊ก เมื่ออายุได้ 49 ปี พบกับเซียนสองคนในคณะแปดเซียน คือ ฮั่งเจงลี้และลื่อตงปิน จึงได้ออกบวชเป็นนักพรตเต๋า นามว่าเต้งเอี๊ยงจื่อแปลว่าผู้ละทิ้งวิสัยเลว

หลังจากนั้นเพื่อให้บรรลุเป็นเซียนเขาจึงทำตัวเสียสติเพื่อตัดให้พ้นทุกสิ่งทุกอย่างให้ว่างเปล่าไม่พูดกับใครถึง 12 ปี (บางตำราว่า 1 ปี) ตัดขาดจากเมียและลูก จากนั้นสำเร็จมรรคผลเป็นเซียน ได้รับบัญชาจากสวรรค์ให้เผยแพร่คำสอนของลัทธิเต๋า ขณะที่เฮ้งเตงเอี้ยงหาศิษย์อยู่ ครั้งหนึ่งไปที่ภูเขาจงหนานดำดินลงไปพบถ้ำแห่งหนึ่งบำเพ็ญเพียรอีก 3 ปี (ถ้ำคือคือสุสานโบราณในนิยาย)

เฮ้งเต้งเอี๊ยงรับศิษย์ทั้งหมดเจ็ดคนก่อตั้งสำนักช้วนจินก่า (ฉวนเจินเจี้ยว) ศิษย์ทั้งเจ็ดได้บรรลุเป็นเซียนด้วย โดยศิษย์ทั้งหมดประกอบด้วย เบ๊เง็ก ท้ำซู่ตวน เล้าชูเฮี่ยง คูขู่กี เฮ้งชูอิด ฮักไต้ทง ซุนปุกยี่ (สตรี) คูชู่กีมีชื่อเสียงทีสุด เคยไปพบกับเจงกิสข่านแห่งมองโกลด้วยตามบันทึกประวัติศาสตร์

มีครั้งหนึ่งมีคนชื่อจิวแป๊ะทงมาเชิญให้เขาไปเทศนาธรรมด้วย (เรื่องของจิวแป๊ะทงมีแค่นี้ แต่กิมย้งเอาไปแต่งเพิ่มอย่างที่ทราบกัน) เขาสละสังขารเมื่ออายุ 57 ปี

ในนิยายมักเรียกเฮ้งเต้งเอี๊ยงว่าเฮ้งจินหยินแปลว่าผู้บรรลุมรรคผลแซ่เฮ้ง

ซึ่งประวัติตรงนี้มาจากบันทึกของลัทธิเต๋าดังนั้นอาจมีเรื่องราวปาฏิหาริย์บ้าง คล้ายกับเรื่องของพระพุทธเจ้าบางส่วนที่มีเรื่องของอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ คราวนี้ลองมาเทียบประวัติของเขากับนิยายมังกรหยกครับ ว่าถูกนำไปดัดแปลงยังไง

เฮ้งเตงเอี๊ยงในวัยเด็กเรียนรู้วิชาบุ๋น (ความรู้ด้านการศึกษา) ภายหลังค่อยฝึกวิชาบู๊ (การต่อสู้) ท่านเห็นทหารกิมก๊ก (จินกว๋อหรือประเทศแห่งทองคำ) คอยปล้น ฆ่า ทำร้ายชาวซ่งด้วยกันรู้สึกเคียดแค้นชิงชังอย่างมาก จึงรวบรวมชาวยุทธจักร ชูธงต่อต้านทหารกิมก๊กขึ้น แต่กองทัพกิมก๊กมีมาก เฮ้งเต้งเอี๊ยงเป็นฝ่ายแพ้เสียเอง จึงขังตัวอยู่่ในสุสานโบราณ ภูเขาจงหนาน เรียกตัวเองว่า "คนตายในคนเป็น" ความหมายคือมีชีวิตอยู่แต่ก็เหมือนตายไปแล้ว ไม่ยินยอมมีชีวิตอยู่ร่วมฟ้าเดียวกับพวกกิมก๊ก แม้เวลาผ่านไปนานปีมีสหายชาวยุทธมาชักชวนให้ก่อการอีกครั้ง ด้วยความทอดแท้อาลัย เฮ้งเต้งเอี๊ยงไม่ยอมออกจากสุสานพบหน้าสหาย

แปดปีให้หลังศัตรูที่เข้มแข็งที่สุดในชีวิตเฮ้งเต้งเอี้ยงปรากฏขึ้น ร่ำร้องด่าทอด้วยถ้อยคำหยาบช้าเรียกเฮ้งเต้งเอี๊ยงออกจากสุสาน เฮ้งเต้งเอี๊ยงทนไม่ไหวออกไปคิดประมือ ศัตรูผู้นั้นหัวเราะแล้วบอกว่า "ในเมื่อท่านออกมาแล้วก็ไม่จำเป็นต้องกลับเข้าไปอีก" เฮ้งเต้งเอี๊ยงจึงเข้าใจกุศลจิตของศัตรู กลับกลายจากศัตรูเป็นสหาย ร่วมกันท่องยุทธภพประกอบวีรกรรม ศัตรูผู้นั้นเป็นสตรีแซ่ลิ้ม นามเฉียวเอ็ง

ลิ้มเฉียวเอ็งหลงรักเฮ้งเต้งเอี๊ยงแต่แรกจึงคอยหาเรื่องวิวาทกับเฮ้งเตงเอี๊ยงเสมอเพื่อให้ได้ใกล้ชิด หลังจากเป็นสหายกันเฮ้งเต้งเอี๊ยงย่อมทราบความในใจของลิ้มเฉียวเอ็ง แต่เขามักบอกว่า "อริราชยังไม่สิ้น ไหนเลยคิดมีครอบครัว" หมายถึงต้องการกำจัดพวกกิมก๊กเสียก่อน แต่ลิ้มเฉียวกลับคิดว่าเฮ้งเต้งเอี๊ยงดูแคลนนาง สุดท้ายจากรักกลายเป็นแค้น นัดประลองกันที่เขาจงหนาน

ลิ้มเฉียวเอ็งประมือกับเฮ้งเต้งเอี๊ยงนับพันกระบวนท่ายังไม่ปรากฏแพ้ชนะเนื่องจากเฮ้งเต้งเอี๊ยงไม่ยอมใช้ท่าไม้ตายออกมา สุดท้ายเปลี่ยนเป็นประลองทางบุ๋นโดยเดิมพันคือ ถ้าเฮ้งเต้งเอี๊ยงชนะนางจะยอมเชือดคอตายไม่รบเร้าพัวพันอีก แต่ถ้าลิ้มเฉียวเอ็งชนะเฮ้งเต้งเอี๊ยงต้องยกสุสานโบราณให้นาง ความหมายในวาจาคือให้แต่งงานอยู่กินร่วมกัน มิเช่นนั้นให้ออกบวชเป็นหลวงจีนหรือนักพรตห้ามมีภรรยาเด็ดขาด หลังจากนั้นลิ้มเฉียวเอ็งนัดประลองในวันรุ่งขึ้น เฮ้งเต้งเอี๊ยงเห็นว่าฝีมือเขายังเหนือกว่านางขั้นหนึ่ง แต่เกรงนางจะเชือดคอตายจึงตั้งใจว่าจะยอมแพ้ แม้เขาจะหวั่นไหวใจต่อลิ้มเฉียวเอ็งอยู่บ้าง แต่คล้ายไร้วาสนาเมื่อนึกถึงการวิวาห์กลับไม่ต้องการ

วันต่อมาลิ้มเฉียวเอ็งเสนอเงื่อนไขการประลองคือใครสามารถใช้นิ้วเขียนอักษรบนหินได้ลึกกว่ากันก็จะชนะ เฮ้งเต้งเอี๊ยงเห็นว่าทำไม่ได้ แต่ลิ้มเฉียวเอ็งกลับเขียนอักษรบนหินได้จริง ๆ เขาจึงยอมแพ้ทั้งกายและใจแม้จะสงสัยว่าใช้อุบาย จากนั้นยกสุสานโบราณให้ ตนเองออกบวชเป็นนักพรตก่อตั้งสำนักช้วนจินก่า (นิกายล้วนจริง) อยู่ไม่ไกลจากสุสานโบราณ แม้ลิ้มเฉียวเอ็งได้สุสานโบราณแต่กลับต้องรัดทดชั่วชีวิตและต่อมานางได้ก่อตั้งสำนักสุสานโบราณ

ภายหลังเฮ้งเต้งเอี๊ยงค่อยทราบจากอึ้งเอี๊ยะซือเจ้าเกาะดอกท้อผู้ปราดเปรื่องว่า ที่ลิ้มเฉียวเอ็งเขียนอักษรได้เพราะได้ผสมยาบนตัวหินที่จะเขียนอยู่ก่อนแล้วทำให้หินร่วนเขียนได้ง่าย อึ้งเอี๊ยะซือเองก็ได้เขียนอักษรบนหินให้ดู ความสงสัยนานปีคล่อยได้รับการคลี่คลาย

ครั้งหนึ่งเกิดมรสุมในยุทธจักร ชาวยุทธต่างฆ่ากันเพื่อช่วงชิงคัมภีร์เก้าอิมซึ่งมี 2 เล่ม สุดท้ายเฮ้งเต้งเอี๊ยงนัดชุมนุมวิจารณ์กระบี่บนเขาหัวซาน ต่อสู้กับยอดฝีมืออีกสี่คน คือมารบูรพาอึ้งเอี๊ยะซือ พิษปัจฉิมอาวเอี๊ยงฮง ยาจกอุดรอั้งชิกกง และราชันย์ทักษิณต้วนตี่เฮง ต่อสู้กันเจ็ดวันเจ็ดคืน เฮ้งเต้งเอี๊ยงได้รับชัยชนะได้คัมภีร์เก้าอิมไปครอบครอง ทุกคนต่างยอมรับว่าเขาคือที่หนึ่งแห่งแผ่นดิน

ฉายาของเฮ้งเต้งเอี๊ยงคือตงซิ้งทง ตงคือตรงกลาง ซิ้งคือเทพ ทงคือศักดิ์สิทธิ์ ในนิยาย น.นพรัตน์แปลว่ากลางอิทธิฤทธิ์ ของจำลองพิศนานะแปลว่าเทพเจ้าตรงกลาง จะแปลกันยังไงก็แล้วแต่นะแต่ความหมายประมาณนี้

แม้เขาจะได้คัมภีร์เก้าอิมแต่ก็ไม่ได้ฝึกและห้ามศิษย์ทุกคนฝึกด้วยเนื่องจากไม่ต้องการให้ใครกล่าวหาว่าเขาประลองกับผู้อื่นเพื่อช่วงชิงคัมภีร์ เขาต้องการหยุดมรสุมในยุทธจักร แม้ใจอยากทำลายคัมภีร์เพื่อตัดปัญหาแต่ก็เสียดายวิชาฝีมืออันลึกล้ำที่คนรุ่นก่อนบัญญัติไว้

มีครั้งหนึ่งเฮ้งเตงเอี๊ยงเข้าไปในสุสานโบราณพบว่าลิ้มเฉียวเอ็งซึ่งเสียชีวิตไปแล้วได้คิดค้นวิชาคัมภีร์สุรางคนางค์ (นางฟ้า-ในเกมส์เรียกสาวหยก) ที่ทำลายวิชาของช้วนจินก่าได้ทั้งหมดไว้บนกำแพง เฮ้งเต้งเอี๊ยงกลับคิดทางแก้คืนไม่ได้ ต้องเอาคัมภีร์เก้าอิมบางส่วนมาเขียนทางแก้วิชาของสุสานโบราณอีกที นับว่าน่าละอายนัก

หลังชุมนุมวิจารณ์กระบี่ 1 ปี เฮ้งเต้งเอี๊ยงรู้ตัวว่าใกล้หมดอายุขัย แต่พิษปัจฉิมอาวเอี๊ยงฮงมีนิสัยชั่วร้ายอาจเป็นเภทภัยต่อยุทธจักร จึงได้เดินทางไปยังประเทศต้าหลี่พร้อมจิวแป๊ะทงผู้เป็นศิษย์น้อง แสร้งขอแลกเปลี่ยนวิชาฝีมือกับต้วนตี่เฮงราชันย์ทักษิณ ซึ่งเป็นกษัตริย์ต้าหลี่ แต่แท้จริงคือต้องการถ่ายทอดพลังเทียนฟง (นิยายเรียกพลังธาตุธรรมชาติ เกมส์เรียกพลังฟ้ากำเนิด) ให้ต้วนตี่เฮงเพื่อสะกดพิษปัจฉิม ส่วนเฮ้งเต้งเอี๊ยงได้เรียนรู้ดัชนีเอกสุริยัน นอกจากนั้นเฮ้งเต้งเอี๊ยงยังคิดค้นค่ายกลฟ้าดาวเหนือ (เทียนกังปักเต้า) ถ่ายทอดให้ศิษย์ทั้งเจ็ดคนด้วยเพื่อรับมือกับยอดฝีมือระดับพิษปัจฉิม ต่อมาเฮ้งเต้งเอี๊ยงสั่งเสียศิษย์ทุกคนแล้วสละสังขารไป

เมื่ออาวเฮี้ยงฮงทราบว่าเฮ้งเต้งเอี๊ยงเสียชีวิต จึงชักชวนชาวยุทธที่โลภมากเข้าจู่โจมสำนักช้วนจินก่่าชิงคัมภีร์เก้าอิม เจ็ดบรรพชิตช้วนจินออกไปรับมือ ส่วนจิวแป๊ะทงสู้กับอาวเอี๊ยงฮงแต่ไม่่สามารถรับมือได้ถูกทำร้ายบาดเจ็บ อาวเอี๊ยงฮงไปถึงโลงศพเฮ้งเต้งเอี๊ยงเห็นคัมภีร์เก้าอิม แต่เฮ้งเต้งเอี๊ยงกลับผุดลุกขึ้นใช้วิชาดัชนีเอกสุริยันจี้ใส่อาวเอี๊ยงฮงจนได้รับบาดเจ็บสาหัสรีบหนีกลับไป หลังจากเหล่านักพรตขับไล่ศัตรูเสร็จสิ้น เฮ้งเตงเอี๊ยงบังคับให้จิวแป๊ะทงสาบานว่าจะไม่ฝึกวิชาในคัมภีร์และให้เอาคัมภีร์เก้าอิมทั้งสองเล่มไปซ่อนในสถานที่แตกต่างกัน เมื่อสั่งเสียเสร็จครั้งนี้เขาก็สิ้นลมปราณไปจริงๆ ปิดฉากชีวิตปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่


 

ในนิยายของกิมย้งได้ปรากฏอัจฉริยะด้านกระบี่ผู้หนึ่งเรียกว่าต๊กโกวคิ้วป่าย

ต๊กโกวคิ้วป้าย (ตู้กู๋ฉิวป้ายในภาษาจีนกลาง) ต๊กโกวแปลว่าเดียวดาย สันโดษ ยังใช้เป็นแซ่ (นามสกุล) คนได้ด้วย ส่วนคิ้วแปลว่าค้นหา ป้ายแปลว่าพ่ายแพ้ แปลรวม ๆ ได้ว่า "ผู้เดียวดายแสวงหาความพ่ายแพ้" ฉายาของเขาคือเกี่ยมม้อแปลว่ากระบี่อสูร

ต๊กโกวคิ้วป้ายอยู่ปรากฏชื่ออยู่ในนิยายกำลังภายใน 2 เรื่อง คือ มังกรหยกภาค 2 ซึ่งมีเอี้ยก้วยเป็นตัวเอกและกระบี่เย้ยยุทธจักรซึ่งมีเหล่งฮุ้ชงเป็นตัวเอก

ต๊กโกวคิ้วป้ายฝึกเพลงกระบี่ตั้งแต่วัยสิบกว่าปีด้วยความเป็นอัจฉริยะจึงสามารถคิดค้นหลักการเพลงกระบี่ขึ้นเองได้ ช่วงก่อนอายุสามสิบปีต๊กคิ้วป้ายใช้กระบี่ทั่วไป แต่เมื่อเข้าช่วงอายุสามสิบก็ใช้กระบี่หนักเหล็กนิล ซึ่งไร้คม โดยปกติวิชากระบี่ทั่วไปเน้นอาศัยความคล่องแคล่วปราดเปรียวพิชิตศัตรู แต่กระบี่หนักเหล็กนิลของต๊กโกวคิ้วป้ายกลับหนักอึ้งอย่างยิ่ง ไม่มีความคล่องแคล่วแม้แต่น้อย แต่อาศัยพลังอันมหาศาลของกระบี่หนัก ยามเมื่อฟันตรง ๆ แทงตรง ๆ ไม่ต้องมีกระบวนท่าพลิกแพลงพิศดารก็ปราบศัตรูพิชัยได้ทั่วแผ่นดิน !! ต๊กโกวคิ้วป้ายยังบัญญัติสุดยอดวิชา "เก้ากระบี่เดียวดาย" ซึ่งมีแต่รุกไม่มีรับ เน้นหาจุดอ่อนศัตรูแล้วจู่โจมก่อน บรรลุถึงหลักการใช้ไร้กระบวนท่าพิชิตมีกระบวนท่า

"กระบวนท่าต่อให้ร้ายกาจปานใดก็ย่อมีช่องว่างจุดอ่อน หากหล่อหลอมกระบวนท่าเข้าด้วยกันแม้จะแทบไร้ช่องว่างจุดอ่อนก็ยังมีจุดอ่อนให้สืบสาวอยู่ดี แต่หากไร้กระบวนท่า ไม่ยึดติดกับกระบวนท่าใด ๆ ก็ไม่มีจุด่ออนเพราะไม่มีกระบวนท่าให้ทำลาย"

ต๊กโกวคิ้วป้ายท่องยุทธจักรกว่าสามสิบปี สังหารยอดฝีมือฝ่ายธรรมะและอธรรมหมดสิ้น ทั่วทั้งแผ่นดินไร้ผู้ต่อต้าน ไม่มีผู้ใดทำให้เขาหันกระบี่กลับมาตั้งรับได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว ด้วยความที่ไร้ผู้ต่อต้าน ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวเดียวดาย จากนั้นเร้นกายอาศัยอยู่ในหุบเขา มีอินทรีเป็นเพื่อน คิดค้นขั้นไร้กระบี่เหนือมีกระบี่ จบชีวิตด้วยความอ้างว้างเดียวดาย....

ในมังกรหยกภาค 2 เอี้ยก้วยได้ค้นพบสุสานของคนผู้นี้โดยบังเอิญ เอี้ยก้วยเห็นว่าชื่อต๊กโกวคิ้วป่ายของคนผู้นี้เป็นนามปลอมไม่ใช่ชื่อจริง ๆ และน่าจะตายไปแล้วเมื่อประมาณ 80 ปีก่อน โดยได้ทิ้งข้อความเอาไว้ประมาณว่า

ต๊กโกวยังได้ฝังกระบี่เอาไว้ใกล้ ๆ กับหลุมศพตนพร้อมคำอธิบายด้วย

เล่มที่ 1 เป็นกระบี่เปล่งประกายสีเขียว เป็นอาวุธที่คมกล้า "เกรี้ยวกราดรุนแรง ทำลายล้างทุกสิ่ง เมื่อวัยหนุ่มฉกรรจ์ ใช้ชิงชัยกับเหล่าผู้กล้าแคว้นฮ่อซวก"

เล่มที่ 2 กระบี่อ่อนกุหลาบม่วง (อาวุธอิคในเกมส์) "ใช้ก่อนอายุสามสิบ แต่ทำร้ายคนดี เป็นสิ่งอัปมงคล ทิ้งลงหุบเหว"

เล่มที่ 3 กระบี่หนักเหล็กนิล (อาวุธกะในเกมส์) "กระบี่หนักไร้คม ใช้ได้คล่องแคล่ว ฝีมือการสร้างไม่ประณีต ใช้ก่อนอายุสี่สิบ พิชิตทั้วแผ่นดิน"

เล่มที่ 4 กระบี่ไม้เปื่อยผุ (อาวุธกะในเกมส์) เป็นแค่กระบี่ไม้ธรรมดาเท่านั้น
"ใช้หลังอายุ 40 กิ่งไม้ ใบหญ้า ก้อนหิน ต่างใช้เป็นกระบี่ได้ นับแต่นี้คร่ำเคร่งฝึกปรือ เข้าสู่ขั้นไร้กระบี่อยู่เหนือมีกระบี่"

เอี้ยก้วยเองได้ฝึกกระบี่เหล็กนิล ซึ่งไม่มีคมแต่อาศัยแค่ฟันตรง ๆ แทงตรงๆ ไม่ต้องมีท่าพลิกแพลงพิศดาร แต่มีพลังมหาศาลก็พิชิตไปทั่วแผ่นดิน อินทรียักษ์เป็นคนสอนเอี้ยก้วยดังนั้นจึงไม่ได้สืบทอดวิชาโดยตรง

จากนั้นเอี้ยก้วยได้ฝึกวิชาขั้นกระบี่ไม้ ใช้กระบี่ไม้สู้กับกระแสคลื่นทะเลที่กราดเกรี้ยว จนพละกำลังและพลังลมปราณเพิ่มพูนอย่างสูง ยามเอี้ยก้วยสะบัดกระบี่ไม้ พลังแฝงมากับกระบี่ไม้กลับกราดเกรี้ยวอย่างยิ่ง แม้แต่ต้นไม้ยังหักไปด้วยกระบี่ไม้ พลังกระบี่ไม้ของเขาสามารถต้านรับพลังของคลื่นทะเลที่อยู่เบื้องหน้าได้

ในเรื่องกระบี่เย้ยยุทธจักร ฟงชิงหยางได้สอนเหล่งฮุ้ชงถึงวิชาเก้ากระบี่เดียวดาย ซึ่งเป็นวิชาที่ตกทอดของต๊กโกวคิ้วป้าย โดยเก้ากระบี่เดียวดายมี 9 เคล็ด เคล็ดทำลายกระบี่ ทำลายดาบ ทำลายกระบองและทวน ทำลายโซ่และฉมวก ทำลายฝ่ามือ ทำลายแส้ ทำลายอาวุธลับ ทำลายลมปราณและเคล็ดรวม วิชาเก้ากระบี่เดียวมีแต่รุกไม่มีรับ ศัตรูมี 100 กระบวนท่าเราก็มี 100 กระบวนท่า ศัตรูมี 1 กระบวนท่า เราก็มี 1 กระบวนท่า

ฟงชิงหยางสอนวิธีทำลายกระบวนท่าศัตรูด้วยการหาจุดอ่อน เช่น ศัตรูตั้งท่าแบบนี้ต้องวิเคราะห์ให้ได้ว่าจุดอ่อนอยู่ที่ใด ศัตรูจะใช้ท่าพลิกแพลงอย่างไรต่อ ถ้าวิเคราะห์ได้ก็จะหาจุดอ่อนได้ สามารถจู่โจมได้ก่อนเนื่องเพราะทราบแล้วศัตรูจะใช้กระบวนท่าลักษณะใด เมื่อเราจู่โจมใส่จุดอ่อนของกระบวนท่าศัตรู คู่ต่อสู้จะหันไปตั้งรับเอง ดังนั้นเก้ากระบี่เดียวดายจึงไม่มีการตั้งรับ นับว่าเป็นการปิดประตูแพ้แล้ว

โดยฟงชิงหยางได้บอกว่า "ในชีวิตต๊กโกวคิ้วป้ายขอเพียงมีคนทำให้ท่านหันกระบี่มาตั้งรับได้สักครั้งท่านก็ดีใจแล้ว" ยิ่งย้ำถึงความสุดยอดกระบี่อสูรผู้นี้...

หมายเหตุ

1. ข้อมูลในอินเตอร์เนตมีเรื่องอึ้งเซี้ยงผู้คิดค้นคัมภีร์เก้าอิมปะทะกับต๊กโกวคิ้วป่าย อันนี้ไม่มีจริงคับ ผมอ่านมาไม่เคยเจอ คิดว่าเอามาจากในหนังมากกว่า

2. บางคนคิดว่าฟงชิงหยางคือลูกศิษย์ต๊กโกวคิ้วป่ายก็ไม่ใช่อีกเช่นกัน ต๊กโกวเป็นคนราชวงศ์ซ่ง (พ.ศ. 1503 - 1882) ซึ่งยังไม่มีสำนักบู๊ตึ๊ง แต่ฟงชิงหยางเกิดในสมัยที่มีสำนักบู๊ตึ๊งแล้ว ดังนั้นจึงคนละยุคกัน ดังนั้นฟงชิงหยางจึงเป็นผู้สืบทอดวิชาและถ่ายทอดให้เหล่งฮุ้ชงต่อ