คือผมตั้งแต่เรียนละ คือมีคนรู้จักทั้งโรงเรียน

มหาลัย ก็เช่นกัน มีคนรู้จักผมเยอะ ในคณะรู้จักผมทุกคน


ปัญหาคือคนที่รู้จักผม แล้วเข้ามาทักผม บางทีผมไม่รู้จักชื่อเค้า หน้าอาจจะผ่านๆตา บางคนรู้จักชื่อก็จำไม่ใด้เพราะได้คุยกันครั้งเดียว บางคนนี่หนักใหญ่ ไม่รู้จักหน้าเลย



แล้วเวลาเจอกัน เค้าทักชื่อผม ผมก็มึนอยู่พักนึง นึกก่อน ใครว่ะ นึกชื่อออกก็ดีไป

แล้วถ้าคนใหนจำชื่อไม่ใด้ หรือว่า ไม่รู้จัก ก็ต้องตีเนียน อ้าว หวัดดีคับ ช่วงนี้เป็นไงบ้างคับ บลาๆ พอพูดเสร็จ ก็พูดกับตัวเองเบาๆ "ใครว่ะ"


บางทีคนใหนทักผม แล้วผมตอบสนองช้าไป เค้าก็ทำหน้าเจื่อนๆไป

ขอบคุณครับ

ครับ ฮอตกว่าณเดช อีกนะเนี่ย

ขนาดนั้นเลยหรอครับ เพราะอะไรถึงมีคนรู้จักเยอะครับ

ครับ ขอจับหรรมทีนึง

ผมกลัวจัง กลัวทักไปแล้วพี่เขาจะจำผมไม่ได้ เศร้าเลย อุส่ารวบรวมความกล้า

เอาไงดีฮะ

ผมคนก็รู้จักเยอะครับ..

ไม่มีทางที่คนๆ นึงจะเป็นที่รู้จักทั้งโรงเรียน ถ้าเป็นคณะในมหาลัยก็พอเข้าใจเพราะคนน้อยเดินเห็นหน้าค่าตากันในตึกทุกวัน

ผมไม่ทักใครก่อน
อย่างมากก็พยักหน้าให้เขาทักก่อน
ถ้าจำชื่อไม่ได้ก็พยักหน้าอย่างเดียว

จขม คนรู้จักเยอะแปลกตรงไหนครับ
เพราะเขาคือ ดรอกบา

เชื่อว่า มากกว่าคนที่อยากรู้ว่าทำไมถึงมีคนรู้จักเยอะ ก็คืออยากรู้ว่าเล่าทำไมอ่ะครับ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง