[RE: [มหาลัย] ใครเคยตัดชื่อพวกนักเกาะออกจากกลุ่มบ้างครับ ?]
ผมไม่เคยตัดครับ มีแต่พยายามช่วยที่สุดแต่เหมือนไปสร้างความรำคาญให้มันอะ ชีวิตจริง ผมจะเล่าให้ฟัง
ตอนนั้นเรียนป.ตรี ปี 4 ทำโปรเจค 2 เทอม วิศวะในกทม.ครับ มหาลัยรัฐมีชื่อเสียงพอควร
กลุ่ม 3 คน ผู้ชาย 1 คนคือผม ที่เหลือผู้หญิงอีก 2 (คนมีปัญหาเป็นทอมที่สนิทกันค่อนข้างมากตั้งแต่ปี 2-3)
ตอนแรกก็กลุ่ม 3 คน ช่วยกันทำ แบ่งงานกันทำไปได้ 1 เทอม สอบ proposal ผ่านไปแบบลุ้นน่าใจหาย
พอเทอม 2 ก็นัดกันมาทำต่อ ช่วงแรกยังไม่ได้รวมกลุ่มกันทำเท่าไหร่ เพราะแบ่งงานกันไปวิเคราะห์ผล
จนถึงจุดเริ่มต้นของการแตกหักคือวันอาทิตย์นัดกันมาทำงานในคณะ ทุกคนต่างกลับมาจากบ้าน (บ้านเพื่อนคนนี้อยู่สระบุรี)
ผมกับเพื่อนผู้หญิงอีกคนมาถึงตั้งแต่บ่ายที่นัดกัน นั่งทำงานคอยโทรตามกลับติดต่อไม่ได้จนเย็นเลยโทรไปถามแม่มันที่สระบุรี (เพื่อนผมมีเบอร์อยู่)
แม่มันก็บอกว่ามาส่งขึ้นรถตู้ตั้งแต่บ่ายแล้ว ทำไมยังมาไม่ถึงอีก จนค่ำเกือบดึกเพิ่งติดต่อได้แล้วบอกว่ามาถึงตอนค่ำๆ
พวกผมก็อะ ไม่ได้ว่าอะไร
แต่หลังจากนั้นแหละ แบ่งงานอะไรไม่ได้งาน ติดต่อได้บ้างไม่ได้บ้าง จนพวกผมเริ่มหมดความอดทน คอยปรึกษาอ.ที่ปรึกษาซึ่งท่านก็บอกว่าถือว่าช่วยๆเพื่อนละกัน ซึ่งพวกผมก็โอเคเพราะสนิทกัน สุดท้ายก็เริ่มทำงานกัน 2 คน (งานเยอะมากครับ เป็นแนววิเคราะห์ข้อมูล ทำโปรเจคมา 500 กว่าหน้า)
จนจะจบเทอม พวกผมก็ยังคงทำงานกัน 2 คนอยู่ เลิกพยายามติดต่อไปแล้ว เพื่อนคนนั้นก็แทบไม่มาเข้าเรียน ทั้งที่ยังมีวิชาที่ต้องเรียนปี 4 เทอม 2 ค่อนข้างเยอะ จนในที่สุดถึงเวลาที่จะสอบโปรเจคจบ พวกผมก็ทำเล่มเตรียมความพร้อมกันจนเสร็จ ปรึกษาอ.ที่ปรึกษาก็ได้ข้อสรุปว่าจะยอมช่วยเพื่อน ให้มาสอบด้วยกันได้
ผมก็เป็นตัวแทนโทรไปเจรจา โทรไปติดครับ เป็นวันธรรมดาช่วงบ่าย ผมก็บอกว่ามาสอบสิ ทำเสร็จแล้ว
มันก็บอกว่าไม่เป็นไร ทำสองคนพรีเซนต์กันสองคนไปเลย ผมเลยบอกว่าเห้ย ไม่เป็นไรหรอก มาสอบเถอะ จะได้จบด้วยกัน
แต่มันก็ไม่ยอม แล้วก็ตัดสายไปพร้อมยืนยันว่าสอบสองคนเลย มันยุ่ง ทำงานอยู่
พวกผมก็งงเลยติดต่อไปที่แม่มัน พร้อมกันเพื่อนคนอื่นในภาคก็พยายามหาทางติดต่อมันให้ได้
ตอนผมบอกแม่มัน แม่มันก็ยังงงว่าทำงานอะไรที่บอกว่ายุ่ง ไม่ได้ทำงานอะไรนิก็ให้เงินใช้ตลอด
และเพื่อนผม 6-7 คนก็รวมตัวกันไปที่หอมันโดยคุยกับป้าเจ้าของหอให้เค้าขึ้นไปเคาะห้องด้วยกัน ก็เจอว่ามันอยู่ในห้องอะแหละ ซึ่งในห้อง ผนังห้องนั้นมีโพสต์อิทแปะเต็มไปหมด เป็นข้อความแนวปลุกใจตัวเองว่า ต้องทำได้ อีกหน่อยจะรวย อะไรแนวนี้
สำคัญคือเจอไอเทมชิ้นนึงอยู่บนโต๊ะ จะเฉลยตอนจบครับว่ามันคืออะไร
พยายามคุยให้มาสอบ เพื่อนๆช่วยกัน ก็ไม่ยอม จนสุดท้ายก็ปล่อยไป สอบจบกันสองคน แต่ว่าอาจารย์ก็พยายามช่วยจนนาทีสุดท้าย ถามพวกผมว่าถ้าให้มันทำงานส่วนนึงแบบที่พวกผมทำว่ามันทำเป็น จะให้มันมีชื่อในเล่มจบด้วย จะโอเคมั้ย พวกผมก็โอเคครับ ถือว่าทำบุญ เล่มจบก็มีชื่อครบ 3 คน
แต่สุดท้ายอ.ก็บอกว่ามันก็ไม่ยอมทำงานตามที่บอก เหมือนจะพยายามพักนึง อ.หัวหน้าภาคเรียกมาคุยพร้อมแม่มัน แม่มันมานั่งร้องไห้ที่ภาค ขอบคุณพวกผมที่คอยดึงมันไว้ แต่มันก็ทำได้แปปเดียวครับ สุดท้ายก็หายไป
ตอนนั้นพวกผมเรียนจบแล้วเลยพอแล้ว ไม่สนใจอะไรอีก แต่เพื่อนผมที่ไปงานรับปริญญาปีต่อมาบอกว่าเห็นมันมางานรับอยู่ครับ ก็ถือว่าอย่างน้อยผมได้ช่วยมันละกัน ไม่งั้นมันก็ได้ทำโปรเจคคนเดียวอีก
ถือว่าทำบุญครับ มันไม่ส่งผลอะไรต่อชีวิตพวกผมเลยนะตอนนี้ แต่ผมสงสารแม่มันแค่นั้นเอง
เล่ามานานแค่อยากระบายครับ
เฉลยไอเทมที่เจอที่ห้องเพื่อนผม
Spoil
คู่มือนักขายแอมเวย์ครับ
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
