ตอนสัมภาษณ์อะครับ  

ผมขอจุดประเด็นตรงที่ "อ่านแล้วไม่ตอบ" ผมละโคตรเกลียดเลยครับ ถ้า 1-2 ครั้งช่างมัน นี่มันเกือบตลอด

ผมเพิ่งหลุดออกมาจากคนแบบนี้เมื่อวานเองครับ เป็นเจ้าของห้องเช่าผม (ผู้หญิง) ถามห่านไรไปก็อ่าน แต่ไม่ตอบ

ส่งค่าห้องให้ ก็เงียบ ขอบคุณซักคำก็ไม่มี แจ้งเสียอะไรไปก็เงียบ อยู่มา 2 ปี เจอกันครั้งตอนเข้าห้องครั้งเดียว

มีปัญหาอะไรไม่เคยเข้ามาดูห้องตัวเองเลย เมื่อวานโอนเงินค่ามัดจำให้ผมเพราะผมย้ายออก ผมโคตรโล่งเลยท่าน ไม่ต้องคุยกับแม่มละ

ทางแก้ไม่มีครับ นอกจากจะคุยกันตรงๆ สำหรับผมหักคือหัก ถ้ารุ่นพี่คุณจะหักแค่เรื่องคุยตรงๆ คุณก็ไม่โตละครับ เด็กน้อยเกิน

ไม่รู้ว่าแม่มจะติสไปไหน อ่าน แต่ไม่ตอบ จะบอกว่าไม่ว่าง เมิงไม่ว่างทุกครั้งที่กุไลน์หาเลยหรอ

อีกพวกคือ ไลน์มาถาม ผมตอบทันที แต่เสือกไม่อ่าน สาดดดด เมิงไลน์มาแล้วปาโทรศัพท์ไปนอกโลกหรอ  

ไม่ครับเป็นหัวหน้ากับผู้ช่วยครับ  

แปลกแฮะทำไมพี่เลี้ยงโดยตรงไม่ลงมาสัมภาษณ์ด้วย ไม่งั้นก็มีสิทธิ์คิดได้ว่าแกอาจจะไม่โอเคอ้อมๆ วิธีแก้ก้ตั้งใจทำงานของตนเองต่อไป พึ่งตนเองมากขึ้น ต้องปรับตัวกับพี่เค้าให้ได้อ่ะครับ แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆลองพิจารณาทางเลือกอื่นดู

ไม่ก็ลองอีกแบบนึงเปิดใจกับพี่เค้าตรงๆเลย ระบายเลยว่าผมรู้สึกไม่สบายใจยังไง คุยกับแกตรงๆว่าผมต้องปรับยังไง ถ้าไม่ได้อีกก็หาที่ใหม่ดีกว่าครับ  

แกเงียบใส่ผมนี่สิครับทำไงดีละครับ ผมเคยจะคุยเปิดใจแก แกเงียบใส่ผมเลยไปไม่เป็นเลยครับ  

เป็นผมผมไปขอคุยกับหัวหน้าละ

ไม่ตอบผมผมก็ข้ามไปเลย
ไม่พอใจผมก็จะเอาหลักฐานที่สะสมมานั่นแหละไปอ้างอิง
จะได้เคลียๆกันไปเลย

หน้าที่การงานเราเราต้องมีความรับผิดชอบครับ
อย่ามาหงอกลัวนู่นกลัวนี่ รุ่นพี่เค้าไม่ได้จ่ายเงินเราครับ
 

เคยเดินไปคุยกับแกตรงๆว่าพี่ผมขอเวลาคุยซัก 10-20 นาทีที่ห้องประชุมได้มั้ยหรือยังครับ  

ผมสงสารเขาด้วยครับ ละอีกอย่างเขาลูกรักหัวหน้าครับ ผมไม่อยากจะวอร์ในออฟฟิศเลยต้องยอมไปก่อนครับ มันไม่เวิคแน่ปะทะกันภายในถึงผมชนะ ผมก็ทำงานที่นี่ไม่สนุกละครับ