ผมเป็นครูคณิตศาสตร์ ใน จ.ลำพูนนะครับ
เมื่อ 3-4 ปีก่อน ตอนปิดเทอมเทอม 1
ประมาณเดือน ตุลาคม โรงเรียนได้มีกิจกรรม
นำคณะครูและบุคลากรในโรงเรียนไปเที่ยวครับ
สถานที่เที่ยวคือ ทะเลชะอำ
ผมก็ได้ไป ไปตามปกติครับ เพราะผมก็เคยไปกับทางโรงเรียนมาแล้ว 2-3 ครั้ง
ก็ปกติดี ไม่เคยเจออะไร และเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วย
จนการไปเที่ยวครั้งนี้แหละครับ ได้เปลี่ยนแปลงความคิดผมไปตลอดกาล
.
ผมไปถึงโรงเเรม (ขออนุญาติไม่เอ่ยชื่อนะครับ)
โรงแรมนี้ติดอยู่กับทะเลชะอำเลยครับ
ผมนอนกับครูอีกคน ครูคนนี้เค้าสอนวิชาศิลปะ
ปกติไปไหนเราก็เป็นคู่บัดดี้กันตลอด
ห้องของผมอยู่ชั้น 4 ถ้าขึ้นบันไดไป จะอยู่เกือบห้องซ้ายมือสุด
ผมไปเชคอินประมาณช่วงบ่ายๆ สิ่งที่ผมแปลกใจก็คือ
ประตูห้อง ที่มันเป็นรูตาแมวอะครับ
ห้องผมมันมีกระดาษทิชชู่อุดไว้ ก็สงสัยนะ แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก
คืนแรกผมไปสังสรรค์ที่ชายหาด เล่นน้ำที่สระว่ายน้ำข้างล่าง
แล้วก็ขึ้นมานอนประมาณเกือบๆ เที่ยงคืน ก็นอนปกติครับ ไม่ได้มีอะไรน่ากลัว
แต่ ….
ตอนตื่นเช้ามานี่สิครับ
ผมตื่นก่อน อาบน้ำก่อน จากนั้นครูศิลปะก็ตื่น และอาบน้ำหลังผม
ขณะที่ครูศิลปะอาบน้ำ ผมก็นอนดูทีวีอยู่บนเตียง
เพื่อรอจะไปทานอาหารเช้า ที่โรงแรมจัดไว้
สายตาผม ก็เหลือบไปดูทางซ้าย มันเป็นระเบียงอะครับ มีประตูเลื่อนกั้นอยู่
แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ ใบหน้าของเด็กติดอยู่ที่กระจก
ที่บอกว่าเป็นของเด็ก เพราะว่าใบหน้ามันเล็กครับ
มันจะเป็นคราบมันๆ เหมือนเราเอาหน้าเราไปแนบกระจก
แล้วความมันมันติดอยู่ แต่ที่แปลกประหลาดคือ
ใบหน้ามันสวยมาก โดยเฉพาะปาก โค้งกระจับเลยครับ
คือผมเข้าใจว่า ถ้าเป็นหน้าคนจริงๆแนบ
ยังไงความมันก็คงจะไม่ติดทั้ง คาง หน้าผาก แก้ม พร้อมกัน
และปากมันคงเจ่อๆ บานๆ แต่นี่ไม่ใช่เลยครับ
เหมือนหน้าเด็กผู้ชาย เหมือนตุ๊กตายังไงยังงั้น
ผมไม่กลัวนะ นึกว่าครูศิลปะเค้าวาด
แต่พอถาม เค้าก็บอกว่าไม่ใช่ เค้าไม่ได้วาด
อ้าวววว งานงอกละทีนี้ แล้วมันมาได้ยังไงล่ะ
เท่าที่จำได้ ตอนเข้ามาวันแรกนี่ไม่มีนะครับ
เรา 2 คน งงมาก ก็พยามพิสูจน์ว่า ความมันมันมาจากด้านไหน
ผมเอามือลูบกระจก ประกฎว่าความมัน มันติดอยู่ข้างนอกครับ
พูดง่ายๆก็คือ เด็กคนนี้ อยู่ข้างนอกระเบียง
ผมก็ยังไม่เชื่อนะ โทรเรียกครูว่ายน้ำ กับครูสังคมมาดู
เค้าก็บอกว่า ใช่แล้วพี่ รีบลงไปกันเถอะ 55
เอาจริงๆ ณ ตอนนั้น ผมไม่กลัวนะ แค่แปลกใจ
เพราะตั้งแต่ไปพักที่ไหนมา ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ครับ
พอผมออกจากห้อง ทานอาหารเช้า แล้วก็ขึ้นรถทัวร์ไปเที่ยวต่อ
ขึ้นไปกันยังไม่ทัน แตะเบาะเลยครับ ครูภาษาอังกฤษ
( แก่แล้วอายุประมาณเกือบ 60 ) ก็มาทัก แกมต่อว่าผม
แกถามผมว่า อยู่ห้อง 4XํX ใช่ไหม แกอยู่ห้อง 3XX
( 2 ตัวหลังเลขเดียวกันครับ พูดง่ายๆคือ ผมอยู่ชั้นบน ตรงหัวแก)
เมื่อคืนทำไมไม่หลับไม่นอน มัวแต่เล่นอะไรกัน ?? ดังหนวกหู
ป้านอนไม่หลับเลยนะ รู้ไหม !! ผมก็ถามดิ กี่โมง ?? ป้าแกบอกว่าสัก 3-4 ทุ่ม
แกบอกว่าผมเล่นไหลเก้าอี้ คือแกได้ยินเสียงล้อเก้าอี้ เลื่อนไป เลื่อนมาทั้งคืน
อ้าววว เวลานั้นผมยังอยู่ชายหาดอยู่เลย ผมขึ้นห้องก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว
ผมคิดในใจนะครับ ไม่กล้าบอกความจริงไป เกรงว่าครูคนอื่นจะกลัวไปด้วย
ครูศิลปะ กับผม ก็ได้แต่นั่งจ้องตากันบนรถ ว่าคืนนี้จะเอาไงต่อดี
ความจริงเรื่องมันควรจะจบแค่นั้นนะครับ ... แต่มันไม่น่ะสิ !!!
ตกกลางคืน ผมกับครูศิลปะ ไม่กล้าเข้าห้องครับ
ต้องแอบเนียนไปอยู่ห้องคนอื่น เราไปอยู่กับห้องครูอีกคนที่ชั้น 5
พวกเค้ากะลังเม้าท์มอยกันเรื่อยเปื่อย จน 4 ทุ่มกว่า ผมเริ่มง่วง
เลยถามครูศิลปะ “เฮีย เอาไงดีคืนนี้” ครูศิลปะตอบกลับมา
“กลับห้องดีกว่า อย่ากลัว มันคงไม่มีอะไรหรอก”
คือผมเป็นคนไม่กลัวผีนะ และไม่เชื่อด้วย
ครูศิลปะยิ่งแล้วใหญ่ ไม่กลัว ไม่เชื่อยิ่งกว่าผมอีก
เราขึ้นลิฟท์ลงมากัน 2 คน บอกตรงๆ บรรยากาศมันเปลี่ยวๆยังไงไม่รู้
เราไม่คุยกันเลยนะ ระหว่างทาง ฮ่าๆๆ พอถึงทางแยกชั้น 4
กะลังจะเลี้ยวซ้ายไปหาห้อง เราก็ต้องหยุดชะงัก
เอิ่มมมม … เพราะไฟหน้าห้องดับ !! ทุกห้องไฟสว่างหมดครับ
ยกเว้นห้องผม มืดเลย เมื่อคืนวานมันยังดีอยู่นะ
เอาล่ะ ใจคอเริ่มไม่ดีละ ตอนนั้นบอกตรงๆว่ากลัวครับ
ครูศิลปะนี่มือสั่น หน้าซีดเลย เชื่อไหมครับ ผมเอาคีย์การ์ดไปแตะ
ปกติถ้าแตะตรงที่เปิด มันจะมีเสียงและไฟสีเขียว แสดงว่าเปิดได้
แต่ตอนนั้น ผมแตะ ไฟสีเขียวออก เสียงดัง ปี๊ด
แต่พอจะไขเข้า มันดันกลายเป็นสีแดง และเปิดไม่ได้
ผมทำครั้งที่ 2 ไฟเขียว ปี๊ด แล้วก็แดง เปิดไม่ได้
ทำเป็น 10 ครั้ง ก็อาการเดิม เหมือนมีใครอยู่ข้างใน ไม่ให้เรา 2 คนเข้าไป
เอาล่ะ ท่าไม่ดีละครับ ผมไม่เอาแล้วครับ
รีบวิ่งไปห้องครูว่ายน้ำ ไปเล่าให้ครูคนอื่นๆฟัง
ว่ามันล๊อคห้องแล้ว ไอ่เด็กนั่น มันยึดห้องผมไปแล้ว 55
ครูศิลปะ ครูคอม และครูว่ายน้ำ ลงไปที่เค้าเตอร์ด้านล่าง
ไปบอกพนักงาน เค้าก็ขึ้นมาพร้อมกับอุปกรณ์ซ่อมครับ
( ตอนนั้นผมไม่ลงมานะครับ กลัวแล้ว ไม่เอาแล้ว เลยนอนรอห้องเพื่อน )
ครูทั้ง 3 เล่าให้ฟังนะ ว่าพอบอกชื่อห้องที่เสีย
พนักงานโรงแรมนี่ มีหน้าตาตกใจเลยนะครับ
พอซ่อมเสร็จ ก็ไม่พูดอะไรสักคำ
รีบเดินลงมาอย่างไวเลย 55 สงสัยเจอของจริงละ
ผมรีบเข้าห้อง เปิดไฟจ้าเลย เก็บเครื่องนอนไปนอนห้องเพื่อนครับ
แต่เชื่อไหมครับ ระหว่างที่เก็บของ บรรยากาศในห้องมันเปลี่ยนไปมาก
เปลี่ยนไปจากเมื่อวานโดยสิ้นเชิง มันอึดอัดครับ
เหมือนมีมวลสารล่องลอยอยู่เต็มห้อง
ผมนี่รีบคว้าหมอน แล้วกระเป๋าอย่างไวที่สุด
สุดท้ายคืนนั้น ผมกับครูศิลปะ นอนห้องครูคนอื่นครับ นอนพื้นก็ยอม 55
ตอนเช้า เรามาเก็บของเพื่อเชคเอาท์ออกครับ ตอนอาบน้ำนี่
ไม่ปิดประตูด้วยนะ ต่างคน ต่างเฝ้ากันที่ประตูนั่นแหละ
ในชีวิตนี้ ไม่คิดว่าจะมีโมเม้นท์นี้ครับ 55
ก่อนออกจากห้อง กะลังจะปิดประตู
ก็เห็นสิ่งที่เห็นตอนแรกก่อนเข้าห้องครับ คือ ตาแมว
ใช่ครับ ทิชชู่ยังอุดอยู่เหมือนเดิม
ลำดับเหตุการณ์แล้วคุยกับครูศิลปะ ว่าเค้าติดไว้ทำไม
หรือคนก่อนหน้านี้ส่องดู แล้วเห็นอะไร เลยกลัวจนต้องเอาอุดไว้
ผมท้าครูศิลปะก่อนออกห้อง “เฮียกล้าไหม กล้าส่องดูไหม”
เค้าไม่กล้าครับ แต่ผมกล้า ผมอยากรู้ว่ามันจะเห็นอะไร
จะเห็นไอ่ผีเด็กหรือป่าวว เลยกลั้นใจส่องดูครับ
ปรากฎว่า ……. ไม่เห็นอะไรเลย ปกติครับ 55
กลับมาบ้าน ก็มานั่งคุยกับครูว่ายน้ำครับ เค้าบอกว่า
ห้องที่ผมพัก เป็นห้องริมสุด ซึ่งตรงกับทางเข้า
สามแยกใหญ่ของถนนพอดี พูดง่ายๆคือ
ทาง 3 แพร่งของถนนหน้าชายหาดครับ ฉะนั้นผี วิญญาณ
ที่ตายจากการจมน้ำ หรือตายแบบอื่นๆ จะเดินผ่านมาทางห้องผมพอดี
แต่ผมไม่รู้ว่าชั้นอื่น ที่ตรงกับผมจะโดนไหมนะครับ
และมีความเป็นไปได้ที่ทิชชู่ ที่ใช้อุดตาแมวนั้น
คนอยู่ก่อนหน้าเค้ารู้ เค้าก็เลยอุดเพื่อบอกผีว่า
นี่คือทางตัน ไม่ต้องมาผ่าน หรืออาจจะส่องดูแล้วเห็นผี
เลยกลัว แล้วอุดก็เป็นไปได้ อันนี้ผมเดานะครับ. !!!
....
