ถ้าหนูนาได้ถูกเขียนเป็นนางเอก เรตติ้งจะดี จนมีถึงภาคที 7

บทช่วงเข้าโลกใหม่ มันยืดจนน่าเบื่อครับ

แต่หลังๆก็เลยรวบรัดจนจบ แต่ช่วงท้ายๆ ผมยอมรับว่าสนุกครับ

มันออกทะเลและยืดมากๆครับ สเกลพลังหลังๆก็เว่อจนเหมือนคนเขียนจะหาทางลงไม่ได้

ผลเลยออกมาเป็นแบบที่เห็นครับ แต่ก็ถือว่าเป็นการ์ตูนที่สนุกเรื่องหนึ่ง

เพราะหนูน ‘เดอะ ตัวซวย’ ชอบ

วันพีซออกทะเล แต่โทริโกะออกไปกว่า ออกไปนอกโลกเลย
ไม่ตัดจบก็คงไปเจอกับโกคูที่กำลังต่อสู้อยู่กับจิเร็น
หรือบางทีอาจจะออกนอกมิติไปเจอกับอิจิโกะที่กำลังสู้กับจูฮาบัช

เพราเนื้อเรื่องมันเร่งเกินไปครับ อยู่ดีๆก็เก่งก้าวกระโดด ที่จริงค่อยๆไล่ไปทีละราชันย์ก็ได้

คือแบบ โคตๆๆๆๆๆของโคตปาหมอน ที่น่าจะแซงชาแมน แต่กลับไม่มีกระแสเท่าชาแมน
อย่าง ไอ้ 3 จตุเทพ อยู่ดีๆก็ตายห่ านอุตส่าฝึกกับพวกเทพไอจีโอมาซะดี โดนโจอาสอย น่าจะมีฉากสู้สักนิด ลุงจิโร่โดนปลดน็อคกิ้ง ตายห่า นเฉย อุตส่านึกว่าจะเทพรอด ลุงประธานก็ไม่รู้ทำไมไม่กลับเข้าร่างที่ดอนทำให้ โครต Bad ending ชนะลอยๆ แดกก็อดจบ ยักษ์ตัวที่ 3 ออกมาแปปเดียว เหมือนจะปูมาให้เก่ง น่าจะมี Flash back ให้ยักษ์ 3 ตัวหน่อย สัตว์ 3 ตัวนั้นก็อุตส่าไปฝึกกับราชาลิง โดนตัดบทซะงั้น มาโชว์ไม่เท่าไหร่ ช่วงฟูลคอร์ท 1 กับ 2 เนื้อเรื่องเข้มข้นมีที่มาที่ไป พอหลังจากแยกไปหาแม่งตัดบทว่าแต่ละคนหาได้่แล้ว เย้ ไม่มีเนื้อเรื่อง มีแต่ Flas back นิดหน่อย แล้วตอนอุตส่าปูมาว่าสภาพอากาศในโลกกูเม่ มีแปลกๆ มากมาย สรุปไม่ได้ดูการผญจภัยในสภาพอากาศเหล่านั้นเลย บลาๆๆๆๆๆ

เหมือนหลังๆคนเขียนแกเบื่อๆด้วยรึป่าว

ปีศาจตัวที่ 3 ยังไม่ได้โชว์ไรมากมายเลย อยากรู้ความลับมัน ปีศาจอาคาเชียยังกลัว

น่าจะมีภาค2 ต่อนะแบบว่าไปตะลุยหาวัตถุดิบนอกโลก

มันเริ่มตัดบทหลังจบแบมบิน่าอะ

จริงๆยืดได้อีกเยอะ ประเด็นยักษ์ 1 2 3


แล้วถ้าจะต่อจริงๆ ภาคนอกโลกก็ยังไปได้นะ แต่หลังๆสเกลพลังมันเวอร์ไปแล้ว หมัดตะปูอัดพวกตัวระดับ 4000-5000 สบายๆแบบนี้

ที่ท่านเล่ามามันคือช่วงหลังๆที่เรื่องดูจะเร่งให้รีบจบฮะ เพราะอันดับความนิยมในจัมก็ได้เกือบโหล่มาตลอด คือถ้าจะให้เล่าจริงๆแบบไม่เร่ง เราว่าโทริโกะยังมีเรื่องให้เล่าอีกเยอะอะ

มาสั่งจบหลังแบมบิน่านี่แหละ ตัดไปทุกคนเก็บของได้ครบเฉย

เห็นว่าคนเขียนตอนแรกตั้งใจทำไม่กี่เล่มจบ แต่กระแสตอบรับดีเกินคาด

เลยยืดรึเปล่า

สำหรับผม มันโอเคแล้วที่จบตอนนั้น ถ้าเกินกว่านั้นน่าจะออกทะเล

ฟูลคอร์สของตาแก่ เป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมมาก

ผมว่ามันสเกลพลังมันก้าวกระโดดมากเกินไป จนไม่ได้วางแผนไว้ล่วงหน้าว่าพอมาไกลขนาดนี้แล้วจะยังไงต่อ มันเลยดูแถๆ พวกระดับความยากยังงี้ ตอนแรกๆแค่จระเข้กาอาระยังยากมากกว่าจะฆ่าได้ ตอนหลังๆนี่มันมีหลุดสัตว์ที่ระดับประเมินค่าไม่ได้ออกมา มันเลยคุมไม่อยู่ ตอนแรกๆหมัดตะปูต่อยได้ไม่กี่หมัด จู่ๆก็ต่อยได้เป็นร้อย คือมันก้าวกระโดดเกินไป แถมเอาตัวเลขมาเป็นตัววัดด้วย ซึ่งมันจำกัดตัวการ์ตูนระดับหนึ่งเลย มันไม่เหมือนดราก้อนบอล ที่แค่เก่งขึ้น ไม่ได้มีอะไรวัดแล้วว่าเก่งขึ้นเป็นเท่าไหร่ แค่เก่งขึ้น

ผมชอบตอนแรกๆจนถึงประมานก่อนที่จะมีตัวปีศาจเทพมาจากใต้ดิน ก่อนจะเข้าโลกกูเมร์ ตอนนั้นสนุกพีคมาก แถมการหาอาหารก็ตื่นเต้น ชอบสุดๆคือซุปเซนจูรี่ตอนไปเมืองน้ำแข็ง ตอนนั้นโคตรมันส์ มีอะไรแปลกใหม่ตลอด จริงๆถ้าอาจารย์แกยังไม่ยกระดับสเกลพลังไปไกล วนๆอยู่แถวนี้สักพักก็ยังได้ หาอาหารใหม่ๆไปเรื่อย ระดับกลางๆไปก่อน ยังมีอะไรเล่นได้อีกเยอะเลย เสียดายครับ จริงๆมีแนวโน้มจะขึ้นมาเป็นเสาหลักของจัมพ์ยาวๆได้เลย

เรื่องไหนที่เขียนตัวร้ายเก่งเว่อเกินไปมันก็จะหาทางลงยากแบบ

ชาแมนทั้งนั้นแหละครับ​ ส่วนใหญ่โดนตัดจบทั้งนั้น​

ผมว่าตั้งแต่ช่วง อนาเทอร์ นี่อย่างน่าเบื่อ มาพีคตอนใกล้จะจบจริงๆอะ

สงสารจระเข้กากาละ

สเกลพลัง กลายเป็นมดปลวกไปเลย

สเกลพลังโคตรน่าเกลียดอะ 55555

ว่าแล้วก้กลับไปอ่านดีฝ่า

คุมสเกลไม่อยู่เกิน แรกๆผมชอบเรื่องอาหารด้วย หลังๆนี่เปลี่ยนแนวไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับอาหารละ

มันก็ไม่สนุกจริงๆแหละหลังๆ อะไรก็ไม่รู้ มั่วซั่ว เละเทะไปหมด ตอนแรกๆที่ไปไล่เก็บทีละไอเท็มนี่โคตรสนุก สู้กะทอมมี่ในไอซ์เฮลโคตรพีค

การ์ตูนมันไม่ได้ตัดจบหรอก มันตัดทั้งเรื่องน่ะ

อย่างปีรามิดตอนแรกๆน่ะ เกริ่นมาใหญ่โตโคตรๆ แปปเดียวมาถึงห้องกลางล่ะ

ไอ้แข่งพ่อครัวนี่ ปูมาเทศกาลใหญ่โตโคตร แปปๆสมาคมบุก จบล่ะ (อ่าว)

8 จักรพรรดก็ปูมาซะใหญ่โต แปปเดียวตัดจบหมด

ผมว่าเป็นสไตล์คนเขียนแกมากกว่า ชอบเกริ่นอะไรเว่อร์ๆ เสร็จแล้วก็เบื่อเอง รีบตัดไปหาอย่างอื่นเขียนต่อ

ถ้ามันเป็นวันพีชก็จะไม่ถูกเร่งจบ เพราะมันออกทะเลได้ครับ