พวก พี่ๆ มีเวลา ฮีล ตัวเองยังไงบ้างเวลาท้อ ๆ บ้าง ๆ ตอนนี้ผมแม่งอย่างดาวน์เรียนก็ไม่ไหว จะออกก้ไม่ได้ แม่งมาไกลเกินกว่าจะหยุดแล้วแต่ใจแม่งไม่อยากเอาแล้วจริง ๆ ธีซิสมันวนจุดเดิม ๆ มาจะครึ่งปีแล้วไปต่อไม่ได้สักที อยากทำงานหาเงินสักที สงสารพ่อแม่ ที่ต้องมาเลี้ยงแบบนี้ อายุก็ไม่ได้น้อย ๆ แล้ว

คิดไรไม่ออก มองเฌอปรางค่ะ เฌอทั้งเรียน ทั้งทำงานไปด้วย
เดินสายตัวแทบขาด แต่เรียนก็ไม่ขาดเลย สู้ ๆ นะคะ

ผมเคยตกอยู่ในสถานะการณ์คล้ายๆกันครับ
เรียนโท มาเกือบครึ่งทางละ แต่ใจไม่ไปต่อ
นั่งร้องไห้คนเดียว เสียดายตัง และเวลาที่พ่อแม่ส่งเรียน
แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจ หยุดและออกมาหางานทำ บอกกับพ่อแม่ว่า ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง
แต่จะตั้งใจทำงาน ไม่ให้ครอบครัวลำบากแน่นอน
ตอนนี้ ผ่านมา 5-6 ปีละครับ การงานก็โอเค กำลังไปได้ดี

แต่ถ้า จขกท. ไหว ผมคิดว่าลุยต่อฮะ
แล้วจะไม่เสียดายที่เรียนต่อจนจบ โตไวกว่าจบตรี แบบผมแน่นอนฮะ
คิดถึง คนที่ส่งเราเรียน และคิดถึงอนาคตไว้ครับ

สู้ๆนะครับ

มองทุกอย่างให้เป็นเรื่องเล็ก ถึงแม้ว่ามันจะมีอุปสรรค

สุดท้ายแล้ว เราก็ผ่านมันมาได้ทุกครั้ง

ผมได้ความคิดนี้มาจากเจ้านายแฟน

ตอนนนั้นผมตัดสินใจ ออกจาก ป.โท ออกมาทำงานอ่ะครับ

เหลือแค่ Thesis ตัวเดียวเอง เข้าใจว่ามันยาก

ตอนนี้ยังนั่งเสียใจ ถ้าทนอีกนิด คงจบ ป.โท ได้หล่ะ

อีกนิดเดียวท่าน กัดฟัน ปลายทางแล้ว อย่างน้อยเอาไปใช้ต่อยอดได้อีกเยอะ เสียเวลากับมันมาก็เยอะแล้วกว่าจะถึงตอนนี้ อย่างน้อยก็ให้พ่อแม่ภูมิใจ

ขอให้ร้ายกลายเป็นดีนะครับ เป็นกําลังใจให้ครับ

ไม่ฮีลครับ

มันจะท้อก็ปล่อยท้อไป เห็นอย่างเดียวที่ทำให้ดีขึ้นได้คือ

“เวลา” ยิ่งผ่านสถานการณ์นั่นมาได้ เดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง เวลาจะเยียวยาอัติโนมัติ

ที่แน่ๆ เมื่อมีปัญหา ก็ต้องแก้ไขให้ได้ในช่วงนั้นๆ เอาแค่พอผ่านหรือดีเลิศ ก็แล้วแต่ แต่ก็ต้อง ผ่านจุดนั้นไปให้ได้ก่อน และว่ากันทีหลัง

ถ้าติดตรง thesis ให้ปรึกษา advisor หรืออาจารย์ที่เชี่ยวชาญในงานเราครับ อย่าคิดเอาเอง แล้วถ้าล้าๆ ก็ไปพักสมองมั่ง เสาร์อาทิตย์ไปรับลมทะเลมั่งครับ สู้ๆ