น่าเห็นใจนะครับ แต่ในเมื่อมันหลีกไม่ได้ ผมก็ขอให้คุณสู้ต่อไปครับ

ความคิดเห็นส่วนตัวน่ะ

สุขภาพจิตเสีย อย่างอื่นก็เสีย

ฝันที่รัก เรียนที่รัก อยากทำสิ่งที่รัก

ชีวิตเป็นของเรา

น่าเห็นใจนะครับ นักบินก็รายได้ดี

ความคิดเห็นส่วนตัวน่ะ

สุขภาพจิตเสีย อย่างอื่นก็เสีย

ฝันที่รัก เรียนที่รัก อยากทำสิ่งที่รัก

ชีวิตเป็นของเรา

(เพราะบรรดาญาติๆนี่แหล่ะ ผมถึงได้อยู่ไกลบ้าน บั่นทอนจิตใจและพลังชีวิต)

อย่าให้ใครจูงจมูกเราถ้าเราไม่เต็มใจ ผมเคยผิดพลาดมาแล้วในชีวิต

ลองหาทางเพิ่มเงินเดือนให้ตัวเองได้ไหมครับ สักเดือนละแสนอาจจะดีขึ้น ในเมื่อเป็นธุกิจของเราทำไมเงินเดือนเราต้องจำกัดด้วยละ เพื่อนผมก็เหมือนท่านเลยทำธุกิจครอบครับจบวิศวะ มันก็สานต่อที่บ้านรายได้ส่วนแบ่งต่อเดือนจูงใจมันก็ทำสบายๆ

บอกพ่อเลยขอไม่รับมรดกทางนี้ แล้วก็ออกไปเรียนนักบินเลย ยิ่งถ้าส่งตัวเองเรียนได้ยิ่งดีเลยครับ
อันนี้ผมไม่ได้ประชดนะ เพราะมีเพื่อนผมมันทำอย่างนี้จริงๆ มันไม่อยากทำธุรกิจที่บ้านต่อ อยากใช้ชีวิตอิสระตามใจตัวเอง มันก็บอกกับที่บ้านมันตรงๆ แล้วก็ขอไม่รับมรดกที่บ้านด้วย บ้านมันอยากให้เรียนบริหาร แต่มันอยากเรียนวิศวะ มันก็สอบจนได้ทุนเรียนเอง ทำงานพิเศษไปด้วย ชีวิตมันก็มีความสุขดี

เค้าเป็นอาที่ดีนะครับ
ถ้าคุณผ่านตรงนี้ไป
วันหนึ่งได้มองย้อนกลับคุณจะเข้าใจ
แต่ทางเลือก โอกาส ก็เป็นทุนทุนอย่างหนึ่ง
อยู่ที่ตัวเองคิด ว่า เป้าหมายชีวิตคืออะไร

เขากำลังสอนในแบบของเขาล่ะครับ

แรกๆ(อาจจะปีหรือสองปี)โดนด่ากระจาย

แต่พอเริ่มอ่านเกมขาดแล้วแก้เกมได้

ความมันส์อาจจะบังเกิดก็ได้

แต่สิ่งสำคัญคือ passion ครับ

ถ้าไม่มีตั้งแต่แรกก็เดินตามความฝันของเราดีกว่า

ถึงสุดท้ายผลลัพธ์จะไม่โอเค อย่างน้อยก็ได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำ

เพราะชีวิตคือของเรา สู้ๆครับ

แล้วที่เค้าว่าเค้าสอนนั่นมันมีเหตุผลมั้ยครับ คือเอามาปรับปรุงพัฒนาอะไรได้มั้ย หรือแค่ว่าไปงั้นเองเอาสะใจ?

สำหรับผมคือถ้าจะเครียดกดดันตัวเอง ก็ต่อเมื่อผมมองว่าสิ่งที่เค้าพูดมีเหตุผล ควรทำ แต่ผมทำไม่ได้เท่านั้นแหละ

แต่ถ้าจริงๆ เค้าไม่ได้ต้องการอะไร แค่บ่นไปงั้นเอง เราก็ไม่ต้องเอามาใส่ใจก็ได้นะครับ ก็ปล่อยผ่านๆ ไป

คือผมก็นึกภาพออกนะครับ ธุรกิจครอบครัว คุณเพิ่งจบมาประสบการณ์ไม่มี ยังไงก็ต้องโดนบ่นอยู่แล้ว ตามสไตล์การสอนของคนรุ่นเก่า

แล้วเท่าที่ฟังดูเหมือนคุณยังไม่เคยทำงาน นี่น่าจะเป็นงานแรกของคุณ ก็น่าจะสับสนอยู่บ้าง

แค่อยากให้ลองนึกดูดีๆ ว่าคุณไม่ชอบงานจริงๆ หรือแค่อยากหนีเพราะไม่อยากรับความกดดัน? จะได้ไม่หลงทางไป

คุณบอกเรียนจบวิศวะ ไม่ลองคิดหาทาง apply สิ่งที่เรียนมากับงานดูล่ะครับ?

เรียนวิศวะมันสอนให้เราคิดเป็นระบบ มีหลักการ มองเห็นกระบวนการได้ดีกว่าคนอื่นอยู่แล้ว เผื่อจะทำให้งานสนุกขึ้นนะครับ

เข้าใจ จขกท.นะครับ
คือเรามีความฝันของเราเอง
เราถนัดในเรื่องที่ไม่เหมือนกัน
บางคนเหมาะที่จะทำงานในกลุ่มงานที่เกี่ยวข้องไม่กี่คน
บางคนคุมคนได้ดี บริหารงานได้ ทำงานกับคนหมู่มากได้ดี

ในเรื่องนี้ทางบ้าน จขกท หรือตัวคุณเอง ***ไม่มีใครผิดนะครับ***

การที่อาสอนคุณก็เป้นประโยชน์และนำไปใช้ในอนาคตกับเรื่องอื่นๆได้แน่นอน
คุณเป็นคนเก่ง เพราะงั้นอาคุณ หรือพ่อคุณต้องคาดหวังเป็นเรื่องธรรมดา

ถ้าจะให้อธิบายในมุมของอาคุณคือ
การทำงาน ไม่ว่าจะงานชนิดไหน มันจะมีเรื่องคนเข้ามาเกี่ยวข้องแน่นอน
จะมากหรือน้อยแตกต่างกันไป

สายงานนักบินคุณก็ต้องดีลงานกับบริษัท แต่พอตัวงานเองก็อยู่กับตัวคุณ บินไป(แต่ความรับผิดชอบชีวิตเยอะ)
สายงานธุรกิจที่บ้านคุณเค้าเรียกกงสี เป็นธุรกิจครอบครัว ข้อดีคือคุณฝึกได้หลากหลายแนวทางการบริหารแน่นอน
ความรับผิดชอบต่องาน ต่อการบริหารคนสูง

เด็กยุคนี้เก่ง และความคิดเป็นอิสระครับ ผมเข้าใจ
เรื่องเงินก็เรื่องนึง แต่เรื่องงานที่เกี่ยวกับคน จะไม่ชอบปรับกัน
เรื่องกดดันในสิ่งที่ไม่ใช่เรื่องตัวเอง จะไม่ทน หรือรับฟัง หรือแก้ปัญหา
บางคนต้องฝืนปรับ เพราะไม่ทำก็ไม่มีงาน ไม่มีเงิน

จขกท.ถ้าตรึกตรองดูแล้วไม่มีความสุขจริงๆ ก็จงมั่นใจไปในทางตัวเองครับ
เพื่อนผมจบวิศวกร ก็ไปเป็นนักบินเยอะ
หลายคนทำงานวิศวกรไป 10 ปี เบื่อๆก็ออกมาทำกิจการตัวเอง
บางคนก็เหมือน จขกท. คือจบมาทำกับที่บ้าน รับการสอน แล้วปรับเปลี่ยนไปในแนวทางตัวเอง
ตอนขึ้นมาบริหารแล้ว ให้ทันกับยุคสมัยจนรวยเป็นร้อยล้านก็มี

**วิศวกรคือการคิดเป็นตรรกะครับ ต้องแก้ปัญหา ทั้งจากงานและคน

ขอให้โชคดี

หนับหนุนให้ไปเรียนนักบิน ได้เยแอด้วย

สำหรับเงิน 60-80 ล้าน ผมยอมทนครับ

แต่ก็เข้าใจแหล่ะว่าถ้าไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับที่เรียนจบมามันน่าเสียดาย โดยเฉพาะพวกสายเฉพาะทางแบบนี้ ยิ่งน่าเสียดาย

ออกไปทำในสิ่งที่ชอบเถอะครับ ผมช่วยงานทางบ้าน มีแต่ย่ำอยู่กับที่ ออกความคิดเห็นไม่ได้ พูดไปรับฟังแต่สุดท้ายเหมือนเดิม มันเป็นวังวนที่น่าเบื่อ ผมเสียเวลาตรงนี้มาหลายปีตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ ไม่เคยทำงานตรงสายที่เรียน ปัจจุบันอายุสามสิบกว่าๆ ไปสมัสครงานตรงสายที่ไหนคงไม่มีใครรับ เก็บเงินอีกสักหน่อยจะออกไปใช้ชีวิตของตัวเองแล้วครับ

เรื่องหนึ่งผ่านไป เรื่องใหม่ก็เข้ามาให้ปวดหัวอีก เป็นแบบนี้ตลอด ขอไปเดินตามทางตัวเองดีกว่า มรกดกอะไรไม่สนทั้งนั้น 5555

ผมจบวิศวะเหมือนกับครับ
พึ่งออกจากงานประจำที่ทำมา 3 ปี เงินดีเลย
เลือกกลับมาทำธุรกิจที่บ้านต่อจากพ่อได้ เดือนสองเดือนละครับ
ทุกวันนี้ก็โดนบ่นอยู่ แต่ผมพยายามพัฒนาตัวเองอยู่ครับ
เหตุผลหลักเลย อนาคตไม่อยากเป็นมนุษย์เงินเดือนไปตลอด อยากมีเวลาให้ครอบครัวแบบพ่อ
สู้ๆครับ ผมอาจไม่โดนหนักเท่าคุณแต่น่าจะพอเข้าใจ

ทำตามใจตัวเองเถอะครับ ดูทางบ้านท่านก็ไม่ได้ขาดอะไร

มีเงินเป็นร้อยล้าน แต่ชีวิตไม่มีความสุข วันๆมัวแต่เครียด ก็ไม่ประโยชน์ครับ จะตายไวเอา

ผมโดนบังคับมาทำธุรกิจครอบครัวเหมือนกัน
ผ่านมาหลายปียังไงก็ไม่รัก
ตอนนี้คุณเพิ่งมาทำแค่ 5 เดือน
เป็นผมผมถอนตัวเลย

สำหรับเรื่องคุณพ่อก็ค่อยๆอธิบายแก มันใช้เวลา
แต่ผมเชื่ออย่างนึงกว่า ชีวิตมันสั้นเกินกว่าที่จะมาทำอะไรที่ไม่มีความสุข
อะไรที่เราไม่ชอบเราจะเบื่อ ไม่มีแรงจะลุกมาลุย
ไปๆมาๆจะทำให้สุขภาพกายและใจแย่ลงอีก

ท่านเป็นคนดีอยากเป็นลูกกตัญญูให้พ่อ แต่ชีวิตก็เป็นของเราะนะครับ
การกตัญญูแสดงได้หลายอย่างแต่อย่าเอาความสุขตัวเองไปแลก มันไม่คุ้ม