มาดูทักษะการเลี้ยงบอลหลบคู่แข่งของปิยะพงษ์ ผิวอ่อนสมัยหนุ่มๆกัน ซึ่งในคลิ๊ปนี้ ผมชอบคลิ๊ปแรกมากที่สุดเพราะเป็นการเลี้ยงหลบกองหลังทีมชาติญี่ปุ่นชุดฟุตบอลโลกปี 1998 ถึง 3 คนรวดก่อนจ่ายให้เนติพงษ์ยิงตีเสมอญี่ปุ่นได้ 1-1 ตอนนั้นปิยะพงษ์อายุ 38 ปีแล้ว

เครดิตคลิ๊ป : นภัสฃัย ขวัญชู

เมื่อไหร่ นิวปิยะพงษ์ จะมาเกิด

น่าเกิดยุคนี้จริงๆ

ย้อนดูเต็มเกมส์แกนี่จอมม้วน จอมเลี้ยงเหมือนกันนะเนี่ย

แต่สมัยก่อนบอลจังหวะเดียวไม่ค่อยมีอยู่แล้ว เลยดูสไตล์นี้เพลินเลย

เพิ่งสังเกตุ ว่าแกถนัดเท้าซ้ายนะเนี้ย
คนถนัดเท้าซ้ายเกิดมาพร้อมพรสวรรค์จริงๆครับ
หายากในเมืองไทย กองหน้าถนัดเท้าซ้าย

ปิยะพงษ์ยิงได้ทั้งเท้าซ้ายและเท้าขวาเลยครับ ถนัดทั้งสองเท้า

ผมเหนตอนเลี้ยงเขา้ใช้เท้าซ้ายหนะครับ

คลิปช่วงแรกๆนี่ สนามศุภตอนนนั้นเป็นไง ตอนนี้ก็เหมือนเดิมเป๊ะๆ

พ่อผมบอก ดูปิยะพงษ์ เหมือนดูแกรี่ ลินิคเกอร์ เล่นอะครับ

จังหวะเข้าฮอส ก็โป้งเดียวจอด

จังหวะ ลงมาล้วงบอล ก็ไปกับบอลดี


ตอนหลังๆ 30 + ก็คล้ายๆ อลันเชียเรอร์

พักบอล หาช่องเก่ง ไม่ต้องมีลีลามาก ใช้โอกาสไม่เปลือง

หลังจากเดอะตุ๊ก ก็ซิโก้ หลังจากซิโก้ก็มุ้ย

หลังจากมุ้ยก็เจนรบ 55555555555+++

ขนาดเกิดไม่ทันดูแค่คลิปเก่าๆดูยังไงแกก็อันดับหนึ่ง

แต่ถ้าจะมีนักเตะเกิดใหม่ในยุคนี้ผมว่าทักษะดีอย่างเดียวคงไม่พอ
มันต้องมีร่างกายที่ดีมากๆด้วยถึงจะได้เปรียบคู่ต่อสู้และยืนระยะได้ยาวครับ

กอล์ฟ(สัญชาตญาณ)+มุ้ย(ทักษะ) = น้าตุ๊ก

น้าตุ๊ก(ทักษะ) + ปีโป้(ร่างกาย) = สิ่งที่ทีมชาติไทยกำลังต้องการ

แวบแรกคือ ผมว่าทรงการเล่นคล้ายๆซีดาน