หลังจากดูหนังตัวอย่างก็ไม่คิดว่าจะน่าสนใจอะไรมาก น่าจะเป็นหนังตลก
อาจจะมีความเป็นไซไฟ ทริลเลอร์ผสมอยู่บ้างล่ะมั้ง อ้างอิงจากแมตต์ เดม่อน
กลับเป็นหนังที่ดูเรื่อยๆ น่าเบื่อขึ้นเรื่อยๆถึงเบื่อจนขั้นสุด เบื่อจนอยากเลิกดู
แต่ตอนจบกลับเป็นหนังที่ทำให้มองเห็นถึงตัวเราที่เป็นมนุษย์มากขึ้น
เป็นหนังที่ลึกกว่าที่คิด ไม่ใช่ตลกไร้สาระจนหาอะไรดีไม่ได้

------------------------------------------------------------------------------------

คำเตือน : จากนี้จะเป็นสปอยแบบละเอียด ยังไม่ดูควรปิด

-------------------------------------------------------------------------------------

เริ่มต้นมาก็พูดถึงการประสบความสำเร็จของนักวิทยาศาสตร์แแห่งนอร์เวย์
ที่สามารถทำการลดขนาดของมนุษย์ได้สำเร็จ เพื่อช่วยโลกใบนี้
จากหลายๆปัจจัยที่เป็นปัญหาอยู่เช่น ปริมาณอาหาร แร่ธาตุ ก๊าซ

ประเด็นที่นักวิทย์ยกมาก็คือการช่วยโลก แต่ประชาชนชาวโลกทั่วไป
กลับไม่ได้คิดถึงประเด็นนี้สักเท่าไหร่ กลับไปชูเรื่องลดค่าใช้จ่าย
ค่าครองชีพต่างๆ ทั้งค่าที่อยู่อาศัย ค่าอาหาร ค่าภาษีสังคมทั้งหลาย

อย่างที่บอกว่าหนังมันน่าเบื่อมากๆ ผมนั่งดูไปเรื่อยๆจนถึงฉากที่
พอล(แมตต์ เดมอน)เมายาจากการไปปาร์ตี้ของเพื่อนบ้านน่ารำคาญ ดูชาน
ผมนั่งถามตัวเองทันที ดูอะไรอยู่วะกู จะได้อะไรจากเรื่องนี้วะ



คือปกติผมดูหนังมักจะคิดว่าจะได้อะไรจากหนังที่ดู แง่มุม ความคิด ไอเดีย
แต่เรื่องนี้ผมดูมาเกือบจะกลางเรื่อง(คิดว่านะ) ผมก็ยังจับประเด็นไม่ได้
คิดไปถึงว่าหนังจะจบยังไง เล่นดำเนินเรื่องแบบนี้

มาถึงฉากนึงที่ดูชาน พอล และง็อก แลน(นางเอกสาวเวียดนาม)
ไปถึงต้นกำเนิดของคนตัวเล็ก ที่นั่นพอลได้ค้นพบว่าตัวเองมีประโยขน์อะไร
พอลตั้งใจจะลงไปอยู่ใต้ดินกับเหล่าต้นกำเนิด เพื่อรักษาเผ่าพันธุ์สืบไป

นักวิทย์ที่เป็นเจ้าของผลงานการย่อส่วนมนุษย์ คิดว่าโลกกำลังจะถึงจุดจบ
ดังนั้นจึงสร้างเรือโนอาห์ขึ้นมา เพื่อรักษาเผ่าพันธุ์ต่างๆบนโลกเอาไว้
ด้วยการไปอยู่ใต้ดินเป็นเวลาแปดพันปี ตามการคำนวณของนักวิทย์เอง

หลังจากถูกออเดรย์แฟนสาวหลอกให้ย่อส่วน พร้อมขอโทษพอล
และบอกพอลว่าให้นึกถึงเค้าบ้าง เค้ายังมีครอบครัวและเพื่อน
แน่นอนพอลต้องโมโห ถามกลับแล้วพอลล่ะใครจะนึกถึงพอลบ้าง



หลังจากนั้นก็ต้องเซ็นใบหย่าพร้อมแบ่งทรัพย์สิน จากที่คิดว่า
จะอยู่อย่างเศรษฐี แต่กลับต้องมาเป็นพนักงานคอลเซนเตอร์เพื่อหาเงิน
และต้องย้ายออกจากคฤหาสน์ในฝันสุดหรูมาอยู่คอนโดเล็กๆ



แถมต้องมาเจอดูชาน เพื่อนบ้านสุดกวนที่มักจะจัดปาร์ตี้ด้วยเสียงกระหึ่ม
ดูชานบอกว่าพอลเป็นคนดีแต่น่าสมเพช คนดีที่มักจะโดนคนอื่นเอาเปรียบ
แต่ด้วยความดี ดูชานจึงถูกใจและยกให้เป็นเพื่อนรัก



บทของดูชานคือพ่อค้าของผิดกฏหมาย ขายทุกอย่างที่คนตัวเล็กไม่เคยมี
เช่นซิการ์คิวบาที่แพงแสนแพง ก็เอามาแยกส่วนแล้วทำใหม่ให้เล็กลง
แม้จะไม่ได้เมดอินคิวบา แต่ถ้าดูชานบอกว่าคิวบา คนอื่นๆก็ไม่สนใจอะไรแล้ว
แม้จะมีมาดที่กวนแต่ดูชานก็รู้ถึงสันดานของคนตัวเล็ก

คนตัวเล็กส่วนใหญ่ก็คือคนที่มีชีวิตลำบากตอนตัวโต พอตัวเล็ก
เลยอยากจะมีชีวิตที่สบาย งานการไม่ทำ ใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อ ปาร์ตี้ไปวันๆ

และดูชานปฏิเสธที่จะไปอยู่ใต้ดินด้วยเหตุผลว่า เดี๋ยวมันก็ฆ่ากันเอง
มนุษย์มักจะวนเวียนยู่กับเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว

จากคำพูดของดูชานนี่เองทำให้ผมเข้าใจหนังทั้งเรื่องโดยทันที
หนังต้องการจะสื่อว่ายังไงก็ตามมนุษย์ก็มักจะมองแต่ตัวเอง
ควานหาแต่สิ่งที่ตัวเองต้องการ ไม่ว่าจะสถานการณ์ไหน
สันดานเสียๆของมนุษย์ก็มักจะถูกแสดงออกมาอยู่เสมอ



ส่วนง็อก แลน สาวนักปฏิวัติจากเวียดนามที่โดนกลั่นแกล้งให้ตัวเล็ก
จากฝ่ายที่เสียผลประโยชน์จากม็อบ แต่ด้วยความไม่ยอมแพ้
ง็อก แลนจึงลักลอบแอบหนีออกมาตายเอาดาบหน้าที่อเมริกา

ง็อก แลนเป็นตัวละครที่ดูไม่เข้ากันที่สุดในหนังเรื่องนี้ แต่กลับเป็นตัวสำคัญ
เป็นตัวทำให้เรื่องทั้งหมดเดินไปข้างหน้า เป็นตัวผลักดันพอลอยู่เงียบๆ
เป็นคนที่บอก พอล ที่กำลังสับสนในชีวิตว่าเค้าเป็นใคร มีประโยชน์อะไร
ด้วยคำที่ว่าพอล ก็คือ พอล ทำให้พอลเริ่มมองสิ่งที่อยู่รอบตัวมากขึ้น



หนังต้องการจะบอกคนที่กำลังค้นหาตัวเองอยู่ว่าไม่ต้องมองไปไหนไกล
ไม่ต้องคิดอะไรมาก ไม่ต้องทำอะไรให้วุ่นวาย หากอยากรู้จักตัวเอง
จงมองสิ่งที่อยู่รอบตัวคุณเอง สิ่งที่คุณทำ นั่นล่ะ คือสิ่งที่คุณเป็น

สรุปแล้วเป็นหนังที่ดีเรื่องนึงถึงแม้จะไม่ดีมาก เป็นหนังตลกร้าย
ที่เสียดสีได้เนียนมากๆ กว่าผมจะดูหนังรู้เรื่องก็เกือบจะจบแล้ว

---------------------------------------------------------------------

เป็นหนังที่เหมาะกับการดูสองรอบ

เพราะสนุกมากเลยต้องดูสองรอบ ?

ป่าว..รอบแรกดูไม่รู้เรื่อง

ผ่าม ผ่าม ผ้ามมมมม

ขอบคุณครับ ผมชอบแนวๆนี้แหละ(จริงๆก็ชอบเกือบทุกแนว)

เดี๋ยวไว้ไปหาดูครับ

ถ้าชอบแนวปรัชญา เรื่องนี้อาจจะดูสนุกก็ได้ฮะ
ผมก็ชอบทุกแนวเหมือนกัน แต่ชอบแนวปรัชญาเป็นพิเศษ
อย่างลูซี่นี่ผมเข้าไปดูในโรงสองรอบเลยนะ แถมซื้อแผ่นมาเก็บอีก

ไม่รู้สิ หลายๆอย่างย้อนแย้งในตัวหนังเองเรื่องของเหตุผล ทันดูขัดแย้งไปนิด บางอย่างเหมือนจะปูทางมาหน่อยๆ แต่สึดท้ายก็ไม่สานต่อซะงั้น เช่น ความขัดแย้งที่คนตัวใหญ่มองว่าตัวเล็ก ไม่ควรมีสิทธิ์เท่าเทียมกัน ประมาณนี่เหมือนจะมีประเด็น แต่ก็ไม่มีจ้าา มีจังหวะฮาๆเนียนๆบ้างซึ่งก็ทำให้ไม่น่าเบื่อเกินไป ชอบสำเนียงเวียดนาม ห่ามๆดี555 No.. i want 5555

ผมว่ามีนะประเด็นนี้อ่ะ หนังมันก็บอกไงฮะว่าทุกๆคนคิดถึงแต่ตัวเอง
เรียกร้องแต่สิ่งที่ตัวเองต้องการตั้งแต่ต้นจนจบเรื่องเลยนะ
มีแต่พอลนี่ล่ะ ที่ทำให้คนอื่นๆอยู่ตลอด ถึงคนอื่นจะไม่เรียกร้องเลย

สำเนียงเวียดนามนี่ผมคิดถึงGhost Houseเลย สำเนียงเดียวกับโกโก้เป๊ะๆ

หนังมันเรื่อย ๆ เอื่อย ๆ จริง ๆ ครับ
แต่แปลกตรงที่ ผมไม่มีความรู้สึกง่วงหรือเบื่อในแต่ละฉากที่โผล่ออกมาเลย

มันไม่ใช่หนังฮาก๊ากกกกกกก
แต่มันฮาได้แบบ เออเว่ยเฮ๊ย ฮ่า ๆ ๆ

มันไม่ใช่หนังแบบเชิงปรัชญาอย่างชัดเจน
แต่มันมีปรัชญาแฝงอยู่ในนั้น

มันไม่ใช่หนังที่มีจุดพีคอะไรเลย
แต่มันค่อย ๆ พาเราไปกับหนังได้เรื่อย ๆ จนจบก็มีคำถามเกินขึ้นในหัวมา
อะไรวะ !!!! จบแค่เนี๊ย


ที่สำคัญมันไม่ใช่หนังดีหรือหนังสนุก

....หากคุณเป็นคนที่ชอบดูหนังที่ต้องตีความหนัก ๆ
คุณจะไม่ชอบมัน เพราะคิดไปว่า มันเล่นในฝั่งนั้นไม่ถึง

... หากคุณเป็นคนที่ชอบหนังตลก หรือโรแมนติค คอมแมดี้
คุณจะไม่ชอบ เพราะมันไม่ได้ฮาแบบตั้งใจ มุขไม่ได้มาบ่อย นาน ๆ มาที
ทีละนิด แต่มีจุดที่น่าจะเศร้า ที่หนังดันขยี้ซะจนฮาได้

... และหากคุณชอบหนังตื่นเต้น ชอบหนังเทคโนโลยีหรือหนังไซไฟ
รับรองว่า คุณจะไม่เจอมันในหนังเลย นอกจากการท้าวความถึงเทคโนดลยีที่ทำให้ตัวเล็ก


แล้วมันดีมั้ย
ไม่ดี

แต่ชอบว่ะ 555555

ผมก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันนะ ปกติผมแพ้อากาศเย็นๆ
แอร์โรงหนังทำให้ผมต้องเข้าห้องน้ำตลอด หนังเรื่องไหนๆ
ไม่ว่าจะสนุกหรือไม่สนุก ผมก็ต้องไปเข้าห้องน้ำ
แต่เรื่องนี้ผมกลับนั่งอยู่ได้จนจบอ่ะ แปลกมากจริงๆ

เนื้อเรื่องเบาไปหน่อย นึกว่าจะจี้จุดหนักกว่านี้ แต่ก็ดูง่ายๆสบายดี

หนังมันประเด็นเยอะไป จะกัดนั่นกัดนี่เต็มไปหมด เล่าไปเล่ามาเลยกลายเป็นออกทะเลไป
แต่เราชอบความตลกหน้าตายของมันนะ โดยเฉพาะดูชานฉากที่มันจ้องในเรือ ขำจนปวดท้อง

มีประเด็นหลายเรื่องเข้ามา

แต่ไม่ต่อให้จบนะ ออกทะเลเลย

พอตอนจบ เออ จบก็ได้วะ

ดีๆ ผมชอบ