เท้าความนิดนึง ตอนเรียนผมมีเพื่อนอยู่คนนึง มันเป็นเด็กแบบเนิร์ดๆชอบดูการ์ตูนด้วยกัน อ่านการ์ตูนด้วยกัน แต่ผมชอบแกล้งมัน ชอบแกล้งแบบให้อับอายในเพื่อนกลุ่มใหญ่

เวลาเรียนก็ล้อมันบ้าง จนแบบเพื่อนกลุ่มใหญ่ก็ล้อมันตามไปด้วย แบบคนที่ไม่รู้จักมันไม่เคยคุยกับมันยังเรียกฉายามันที่ผมตั้งให้เลย กลายเป็นแบบเด็ก loser ของห้องไปเลย


พอไปเรียนมหาลัยไม่ได้เจอกันเลย เพื่อนอีกคนพูดถึงเลยลองหาชื่อเฟสบุ๊ค ปรากฏว่าไม่เจอ แต่เพื่อนอีกคนหาเจอซะงั้น แสดงว่ามันบล็อคเฟสผมเลย เลยเข้าใจได้ว่ามันคงโกรธผมมมาตลอด แต่ไม่ได้แสดงออกให้ผมรู้ หรือผมโง่เกินไปที่จะรู้


เสียดายโอกาส อยากขอโทษที่ทำตัว asshole ใส่ตลอดทั้งๆที่เป็นเพื่อนกัน แต่ไม่รู้จะไปติดต่อทางไหนแล้ว คิดย้อนกลับไปแล้วสงสัยเหมือนกันว่าถ้าเป็นตัวเองโดนแกล้งคงโกรธแค่ไหน แต่ทำเหมือนมันไม่มีความรู้สึกเลย


อนึ่ง ขออภัยถ้าดรามม่ายาวไปหน่อย

มันผิดที่ฉันยอมยกใจให้เธอไป

ผมก็รู้สึกผิดแบบนี้เลย แกล้งเพื่อนบางคนแบบหนักมากๆสมัยมัธยม

แต่โชคดีตรงที่เข้ามหาลัยแล้วยังเจอกันคลอด พอโตแล้วก็ไม่ได้แกล้งแย่ๆแบบนั้นแล้ว เลยโอเค

เป็นเหมือนกันเลยครับ คนนี้เพื่อนสนิทก็ว่าได้ เพื่อนตั้งแต่ประถม แต่มาสนิทกันตอนเรียน

มหาลัยอยู่หอเดียวกันสาขาเดียวกันไปไหนไปด้วยกันตลอด ฝึกงานด้วยกัน มันเป็นคนดีครับ

รักเพื่อนเสียสละ แต่แค่นิสัยมันคล้ายๆกับเพื่อนเจ้าของกระทู้เลย แต่มันไม่ค่อยตามงานผม

เลยหงุดหงิดผมต้องบอกตลอด ผมก็ชอบแกล้งมันประจำชอบล้อมันเหมือนเจ้าของกระทู้

แหละ แต่มันไม่เคยโกรธนะถึงมันโกรธมาวันใหม่มันก็หายแล้วคุยด้วยปกติ

แต่ก็ไม่ได้เกียจกันเพื่อนกันปกติ แต่มาย้อนๆดูก็ไม่น่าไปทำกับเพื่อนแบบนั้นเลย

มันเป็นผู้ชายที่ดีมากๆคนนึง (ถ้าตัดเรื่องที่มันไม่ค่อยสนใจอะไร สนใจแต่เกมออก)

เคยไม่พูดกับผู้หญิง คนนึงคับ

เพราะ ชอบเค้า แต่เค้าไม่ชอบไม่สนใจ

วันท้ายๆ ของการเรียน ม.ปลาย เค้าตามมาถาม มาร้องไห้ว่า เป็นอะไร เป็นอะไร

ผมไม่ว่าอะไร เดินหนีอย่างเดียว

รู้สึก ตุ๊ดมาก ( จะด่าตุ๊ดก็ สงสารตุ๊ด )

แต่แก่มา ก็มาขอโทดเค้าอีกที
หายโกรธละ หายเกลียดละ จะตายวันไหนก็ไม่รุ

( หลังจากนั้นไม่กี่เดือนไปเรียนมหาลัย สาวสวยเพี๊ยบเลย ลื๊มเลยล่ะ ไปลั้ลลา หายโกรธเลย )

ตามหาเพื่อนให้เจอครับ แล้วขอโทษเพื่อนซะ ทุกอย่างจบ คุณจะได้หายค้างคาใจ ขอให้โชคดีครับ
ตอนเด็กมันไม่ได้คิดอะไรไง แกล้งเพื่อนแม่งโคตรสนุกสนานเฮฮา
พอโตแล้ว กลับมาย้อนคิด แม่งไม่น่าแกล้งเพื่อนเลย กูทำอะไรลงไปวะ

ผมก้เคยแกล้งเพื่อนที่เนริดๆ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้คงไม่ทำพอมองย้อนกลับไปตัวเองโครตนิสัยแย่เลยเมื่อก่่อน คิดถึงทีไรก้รู้สึกผิดตลอด 555

เล่าของผมบ้าง เป็นเรื่องสมัยม.6 ไปทัศนศึกษากันแล้วทีนี้ระหว่างทางเนี่ยไอ้เพื่อนผู้ชายผมคนหนึ่งมันไปนั่งข้างเพื่อนผู้หญิงที่ก็จัดว่าน่ารักคนหนึ่งของห้องเลย คือท่าทางมันก็คงจะจีบนั่นแหล่ะ ไอ้ผมเห็นตลอดทางก็เกิดนึกหมั่นไส้ขึ้นมาเฉยๆ เลยตอนพักปั๊ม ผมแย่งที่นั่งเฉยเลย แล้วระหว่างทริปทั้งทริปผมก็เลยทำเป็นจีบเพื่อนผู้หญิงคนนี้ซะเลย ทั้งที่ก็ไม่ได้ชอบอะไรเลยแค่หมั่นไส้เพื่อนเฉยๆ สรุปทั้งทริปแทบไม่ได้ถ่ายรูปกับเพื่อนกลุ่มผู้ชายด้วยกันเลย มีแต่รูปกับเพื่อนผู้หญิงคนนี้แหล่ะ พอกลับมาโรงเรียนกลายเป็นจีบติดซะงั้นเค้าชอบผมจริงๆ

แต่ตัวผมเองนั่นแหล่ะพอได้คุยได้ลองคุยกันสองคนจริงๆกลายเป็นไม่โอเคกับทัศนคติหรือวิธีคิดของเธอซะงั้นผมตีตัวออกห่างเฉยๆเลย ถ้าพูดแบบสมัยนี้ก็คือเทไปเฉยๆแล้ว เพื่อนผู้หญิงผมเฮิร์ทหนักมาก จากร่าเริงกลายเป็นเก็บตัวเงียบ เพื่อนสนิทผมที่เป็นผู้หญิงนะมันโกรธผมแทบตายที่ไปทำแบบนั้นกับเพื่อนในห้อง อีกทั้งเพื่อนผู้ชายที่ผมไปแย่งจีบมันก็ห่างเหินผมไปเลย สรุปโดนเพื่อนๆแบนไปเพราะทำตัวไม่ดีเอง อีกทั้งผมก็รู้สึกผิดมากๆที่ทำให้เพื่อนผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งในห้องกลายเป็นเสียเซลฟ์กลายเป็นคนเงียบไปเลย ตลอดทั้งปี ม.6 ที่เหลือเป็นอะไรที่อีหลักอีเหลื่อมาก เรียกว่าพอจบ ม.6 แยกย้ายกันไปผมนี่โคตรโล่งบวกกับรู้สึกผิดที่สุด ทุกวันนี้หวังว่าเธอจะให้อภัยผมที่ทำร้ายจิตใจเธอโง่ๆ แต่ก็ไม่มีโอกาสได้เจอได้พูดกันอีกเลย เป็นเรื่องที่รู้สึกผิดจนทุกวันนี้เรียกว่าขุดมาคุยกันกี่ทีๆเพื่อนหญิงที่สนิทของผมก็ยังหาเรื่องว่าผมประเด็นนี้ได้ตลอด ซึ่งก็เถียงไม่ออกจริงๆอ่ะ

แย่มากเลยครับ

ซ้ำซะงั้น ทำไมมันแปลกๆเป็นงี้ตลอด

เคยเสียใจที่โดนแฟนเก่าทิ้ง แต่พอมาย้อนดูเวลา4ปีที่อยู่ด้วยกัน

ว่าผมทำเธอเสียน้ำตามามากขนาดไหน ผมเลยไม่โทษและไม่โกรธแฟนเก่าที่ทิ้งผมไป

ถ้าเจอกันอีกครั้ง อยากจะขอบคุณและขอโทษที่อยู่กับผู้ชายห่วยๆและเห็นแก่ตัวแบบผม คงมีเท่านี้แหละครับเรื่องที่ค้างคาใจของผม

โกงตังอาจารย์

มากมาย ยิ่งโตยิ่งมีแต่เรื่องผิดพลาดและอยากกลับไปแก้ไข

เคยจีบเพื่อนผู้หญิงในห้องด้วยความรู้สึกเหงาๆ อยากมีแฟน
จีบติดกลับรู้สึกว่าไม่ได้ชอบเขาซะงั้น ประมาณว่าหาได้ดีกว่านี้แน่
ก็เลยค่อยห่างๆ คือหนีไปเฉยๆ แล้วดันไปเป้นแฟนกับผู้หญิงในห้องอีกคนซึ่งดันเป็นแฟนเก่าของเพื่อนที่ย้ายโรงเรียนไป

มองหน้ากันไม่ติดจนเรียนจบ จนถึงตอนนี้ผมก็ยังรู้สึกผิด อยากจะขอโทษซักครั้ง
แต่ก้คงไม่มีโอกาสเจอกันแล้ว เห็นในเฟสเขาก็มีสามี-ลูก ดูมีความสุขดี ก็ดีใจกับเขาด้วย

เคยโกหกแฟนเก่า
คนที่รักเราไม่เคยมีใครทำกับเราดีเท่านี้แล้ว

มาตอนนี้เจอแต่ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้
นึกแล้วก็อยากกลับไปทำดีกับเขาให้มากกว่านี้

โดนคนอื่นแกล้งจนตัวเองเป็นตัวตลกในกลุ่มเพื่อน ท่านใช้คำได้อารมณ์มาก looser กับ asshole คิดละสงสารคนนั้นเลยเขาคงเก็บกดมากถึงขั้นบล้อคเฟสบุคไว้ล่วงหน้าเลย

ของผมเป็นเรื่องด่าอาจารย์ ตอน ม.6 อาจารย์น่ารัก เอ็นดูผมมาก แต่ผมเหมือนอยากโชว์พาวให้เพื่อนเห็นอะ ตอนอาจารย์ถามคำถามผม ผมเลยบอกไปว่า "จ้างให้มาสอนหนังสือไม่ได้จ้างให้มาถาม" หลังจากนั้นอาจารย์ก็ยังดีกับผมนะแต่ไม่เอ็นดูมากเหมือนเดิม จนตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้ขอโทษอาจารย์เลย ผมละอายเกินจะไปขอโทษอะ พึ่งมาคิดได้หลังจากเรียนจบประมาณ4-5ปี คือช่วงจบมหาลัย

งั้นผมขอเล่าบ้างก็แล้วกัน มันเป็นเรื่องที่อยู่ในใจผมมานานพอดูทีเดียว คิดว่าคนรู้จักในนี้คงมีน้อยมาก(หรือเปล่า)
ย้อนกลับไปสมัย ม.หก ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เพื่อนหมั่นไส้และไม่ชอบเหมือนกัน มีอยู่ครั้งหนึ่ง โรงเรียนจะประกาศผลคะแนนกลางภาค ผมกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง(ต่างห้องกัน)ซึ่งสนิทกันมาก ก็จะไปดูบอร์ดที่่ติดไว้ก่อนตอนกลางคืน ปรากฏว่า ไอ้เพื่อนที่ไปด้วย มันไปเขียนด่าคนที่ผมไม่ชอบที่อยู่ห้องเดียวกันกับผมท้ายรายชื่อในประกาศของบอร์ด(ไม่บอกว่าเขียนอะไรแต่ไม่ดี) จากนั้นวันต่อมา คนก็เห็นทั้งโรงเรียน แต่ไม่รู้ว่าใครเขียน แต่เพื่อนก็สงสัยว่าผมเขียน เพราะว่าตอนแอบออกจากโรงเรียนคืนนั้น มีคนในห้องเดียวกับผมเห็นว่าผมมากับเพื่อนอีกคนหนึ่ง คืนนั้นอาจารย์ที่รู้จัักกันรู้ว่า เพื่อนผมทำ ก็เลยให้รีบตามมาลบโดยด่วนเลย แต่เพื่อนก็ไม่รู้ว่าความจริงข้อนี้ตั้งแต่นั้นมาก็เหมือนผมโดนเพื่อนแบนไป ตอนถ่ายรูปปัจฉิมเพื่อนผู้ชายไม่มาถ่ายเลยเพราะเห็นผมอยู่ แต่เพื่อนผู้หญิงบางส่วนก็มาถ่ายกันดี เชื่อไหมว่ามาถึงตอนนี้เพื่อนก็ยังคิดว่าผมทำอยู่เลยนะ ผมก็ไม่รู้จะบอกใครยังไงดี

ขอบคุณพื้นที่ในการระบาย

มีแฟนคนแรกในชีวิตครับ ทุ่มเทให้ทั้งใจ ไม่เผื่อใจไว้ก่อนด้วย ไม่เป็นตัวของตัวเอง สุดท้ายก็เกลือครับ...

คนคุยคนเก่าครับ ตอนเขาอยู่ไม่เคยเห็นค่าเขาพอตอนเขาไปนี่นั่งน้ำตาซึมเลยเป็นคนแรกเลยที่ผมตกหลุมรักเข้าอย่างจัง แต่ด้วยเป็นความเป็นเด็กไม่มีวุฒิภาวะทำอะไรโง่ๆให้เขาเยอะมากลดสถานะการคุยมาเป็นพี่น้องแต่สุดท้ายมันก็ไม่เหมือนเดิมจริงๆ สุดท้ายผมไปขอโทษเธอทางไลน์พิมพ์ไปประมาณหนึ่งหน้าเอสี่ซึ่งผมเก็บความรู้สึกนี่มาหนึ่งปีเต็มผมได้ขอโทษตั้งแต่เเรกที่ทำให้เสียความรู้สึก ตอนแรกนึกว่าเธอไม่ตอบกลับแล้วเธอตอบกลับอีกสองวันรู้เลยมันเป็นวันสุดท้ายบทสนทนาของเราจริงๆ เราทั้งคู่เจ็บปวดกันมากๆ แต่อย่างน้อยผมก็ได้ปลดปล่อยความอึดอั้นในใจออกไปดีใจนะที่ได้ทำ แต่อยากได้เธอกลับมามากกว่า

เคยทำร้าย ผู้หญิงคนนึงครับ

รักทั้งสองคน เลือกไม่ได้ สุดท้ายความแตก

จบกันแบบแย่ๆ ไม่มีโอกาสขอโทดเขาเลยสักครั้ง

เนื้อหาคล้ายๆการ์ตูนญี่ปุ่นเรื่องนี้เลย

มีหลายเรื่องเลยครับ มีเพื่อนชื่อบิ๊กเรียนประถมด้วยกัน เค้าเป็นคนลิ้นไก่สั้น ไม่รู้ทำไมผมแกล้งเค้ารุนแรง จนพอแม่เค้ามาที่โรงเรียนบ่อยมาก ติดใจจนถึงตอนนี้อยากขอโทษทั้งเค้าทั้งพ่อแม่ แต่หาจากเฟสบุ๊คลิ๊งไปยังไงก็ไม่เจอ

ทั้งเรื่องทำแม่ร้องไห้ ทั้งเรื่องตอนทำงานไฟแรงเกิน รีพอตเรื่องไม่ควรบอกๆจนทำให้เพื่อนสนิทถูกออกจากงาน(ผมเป็นหัวหน้างาน)

เรื่องขับรถสมัยวัยรุ่น เรื่องมีปัญหากับคนดื่มเหล้า หลับทุกครั้งบางทีคิดย้อนเรื่องพวกนี้พาลนอนไม่หลับเอาบ่อยๆ

ผมเคยมีเพื่อนคนนึงตอนมหาลัยปีหนึ่ง เพื่อนคนนี้เป็นคนพูดหยาบ(แบบหยาบติดปากนะแต่จริงๆไม่ใช่คนนิสัยไม่ดี) และเพื่อนคนนี้จะติดผมไปไหนด้วยตลอด คนวันนึง ผมว่าเขาไปว่ารำคาญ ชอบตามและพูดก็ไม่เพราะ ตั้งแต่นั้น เพื่อนคนนั้นก็ห่างจากผม จนกระทั่งเขาไปสอบมหาลัยใหม่ในปีถัดไป และก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย
อยากบอกเพื่อนคนนั้นว่า ผมเสียใจมากสำหรับคำพูดในวันนั้น และผมไม่กล้าหาญพอที่จะเป็นฝ่ายเริ่มคุยกับเขาใหม่
ขอโทษนะ