ตอนแรกก็ชอบเค้า (เค้าไม่รู้) ไม่คิดว่าเค้าจะชอบเรากลับหรอก
แต่พอเค้าเริ่มมีท่าทีแปลกๆเหมือนจะชอบเรากลับ ก็รู้สึกกลัว รู้สึกเหมือนอิสระกำลังจะหายไป รู้สึกว่ายังไงก็คงไปกันไม่รอดหรอก
นี่ผมเป็นบ้าอะไรวะ เพราะผมอยู่คนเดียวมานานเกินไปเกี่ยวมั้ย ผมไม่เคยมีแฟน ขี้รำคาญ เลยชอบไปไหนมาไหนคนเดียวจนชิน เกี่ยวมั้ยนะ
ผมไม่ชอบตัวเองตอนมีความรักเลย มันดูอ่อนแอ ดูไม่ใช่ตัวเองอะ หรือถึงมันจะเป็นตัวผมในอีกมุมก็ตาม แต่ผมไม่ชอบเลย ฮรือๆๆๆ
ดึกๆมันก็จะเพ้อๆหน่อยนะครับ ขออภัย

ลองแลกอิสระไปลิ้มรสกับความรักดูครับ ถ้ามันไม่ใช่ค่อยว่ากันใหม่

ขีดเส้นไว้สิ แล้วค่อยๆปรับ

ถ้าไม่คิดที่จะอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตก็ลองก้าวออกมาจากโลกส่วนตัวสักแปปเถอะครับผมว่า

เพราะว่าอิสระที่ จขกท. มีก็คงต้องหายไปสักวันอยู่ดี ถึงไม่ใช่ตอนนี้ก็อาจจะเป็นในอนาคต

กลัวเสียเพื่อนด้วยแหละครับ
แค่คิดว่าถ้ามีแฟนก็ต้องเจอกันบ่อยๆ กินข้าวด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันไรงี้ใช่มั้ย ผมก็รู้สึกอึดอัดแล้วอะ ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้ ความจริงมันอาจไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้

นั่นสินะครับ หรือจริงๆแล้วคนอย่างผมควรอยู่คนเดียวนะ

ความสุขคือการที่เราได้แช เรื่องราวดีๆกับใครสักคน ได้แชความสำเร็จด้วยกัน ลองออกจากคอมฟอทโซนแบบของตัวเอง ไปเจอรูปแบบความสัมพันแบบใหม่ ความลึกซึ้งแบบใหม่ ชีวิตถึงจะสนุก ครบรวครับ คุณจะมั่นใจได้ยังไงว่าอิสระ แบบที่คุนมีอยู่มันจะดีกว่า ไอ้ที่มันกำลังจะมา ฝากไว้ให้คิสส

ผมเคยเป็นแบบจขกท.เลย ชอบเค้าแล้วก็เพ้อหน่อย แต่พอเค้าชอบเรากลับ กลับเริ่มมีความสับสนว่าจะเอาไงต่อดี ประเด็นนึงเลยก็คือกลัวความไม่แน่นอนในอนาคต กลัวไปหมด

ผมว่าไหนๆเค้าก็ชอบแล้ว ก็ลองค่อยๆเริ่มคบดู อาจจะดีกว่าที่เราคิดก็ได้ คนที่มันเข้ากันได้ ปรับจูนกันนิดเดียว ก็ไปกันรอด

เพราะผมเป็นคนที่ชอบทำไรคนเดียว ก็กลัวว่าคบไปจะเริ่มอึดอัด แต่พอผมบอกไปว่าเราเป็นคนยังไง ให้เค้าได้เท่าไหน เค้าก้ดูเข้าใจดี ทุกอย่างก็แฮปปี้ดี

สำหรับผมนะ เหงาคนเดียวดีกว่าต้องมาปวดหัวเหนื่อยใจ มีความสุขก็ระยะแยกๆ หลังๆมันก็ชิน ถ้าอายุน้อยอยู่ผมว่าอย่ามีแฟนเลย ใช้ชีวิตอิสระให้คุ้มๆดีกว่า

ถ้ากลัวก็ยังไม่ต้องมีก็ได้ครับ แต่ถ้าชอบเค้าแล้ว คุยกับเค้าแล้ว จนเค้าชอบกลับแล้วด้วย

ท่านก็ไม่น่าจะไปให้ความหวังแต่แรก คนผิดหวังมันเสียความรู้สึกนะ

ที่เหลือก็ตามท่านอื่นกล่าวมาเลย

ลุยดูสักตั้ง ถ้ามันไม่ใช่ก็ถอยออกมากระโดด กอดคานไว้เหมือนเดิม

ซ้ำ

ใช้หัวล่างคิดก่อนคับ​ หัวบนค่อยคิดทีหลัง​

ไม่ต่างจากผมเลย ทุกวันนี้เลยยังโสด คนในอยากออก คนนอกอยากเข้า

ผมเคยเป็นครับ ตอนมีแฟนคนแรก
มันจะรู้สึกแปลกๆ ปกติเราอยู่คนเดียวมี schedule ที่เหมือนเดิม และเป็นประจำทุกวัน
ว่าต้องทำไรบ้าง แต่พอมีแฟนบางส่วนที่เราเคยทำมันจะหายไป

แต่มันก็ได้ความสุขอีกมุมนึงมานะครับ ผมว่ามีคนแรกก็เป็นแบบนี้แหละ
ทุกวันนี้ชินละ สู้ๆครับ รักแล้วอย่ากลัว จะเลิกไม่เลิกค่อยว่ากัน ถือเป็น ปสก.

ผมว่า ท่านไม่ได้ชอบเขาจริง ไม่เกี่ยวกับความรู้สึกซับซ้อน ไม่ได้เกี่ยวกับความอยากโสด
ถ้าไม่ได้รู้สึกชอบเขาจริง ก็อยู่คนเดียวไปก่อน
ผมคิดว่าเพราะท่านไม่ได้ชอบเขาจริง มากกว่า

ผมคิดแบบความเห็นท่านเลย

จขกท ไม่ได้ชอบคนนี้จริงๆ อาการแบบนี้ผมเคยเป็น เพราะว่ามันยังไม่โดนใจมากพอ

ถ้าเราชอบมากๆ อะไรๆเราก็ลองทำลองปรับได้หมด ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเลย

ก็ลองไปอยู่ในโลกของเขาก่อน ถ้าไม่ชอบก็ค่อยกลับมาโลกของเราใหม่

อย่าปิดกั้นตัวเองครับ มีโอกาสก็คว้าไว้ ชีวิตจะมีสีสันต์ มีประสบการณ์ มีเรื่องเล่า

ได้รู้แนวคิดวิธีการปรับตัวในสถานการณ์ต่างๆ เพราะอะไรที่เป็นสิ่งใหม่คือการเรียนรู้ไม่สิ้นสุด

หลายคนอยากมีโมเม้นต์ มีประสบการณ์แบบจขกท. แต่ก็ทำไม่ได้นะครับ

เอาจริงนะ นี่แหละคือสิ่งที่ผมคิดเลย ผมพูดงี้กะเพื่อนตลอด



เตือนสติผมได้ดีมากครับ
ผมเคยไปปรึกษาพี่ผมมา พี่ผมก็บอกประมาณนี้ พี่บอกว่าผมอาจไม่ได้ชอบเค้า แต่ผมแค่ชอบความรู้สึกตอนที่ได้ชอบเค้า