[RE: ภาพวีดิโอสุดท้ายก่อน เชสเตอร์ เบนนิงตัน จะลาโลก]
Smildz พิมพ์ว่า:
เราขอเล่าในส่วนของเราหน่อยนะค่ะ
ถ้าเพื่อนสนิท เพื่อนในกลุ่ม หรือแม้นกระทั่งเพื่อนสมาชิกในยูส SS หลายๆท่าน
กลุ่มลับSSที่เราอยู่ ถ้าเราบอกว่าเราถูกแพทย์วินิจฉัยและรับรองว่าเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้า
หลายๆคนจะตกใจและพูดขึ้นว่า ห๊ะ อย่างสมายเนี่ยนะจะเป็น ออกจะร่าเริง
แต่นั้นคือตอนที่อยู่กับเพื่อน กับผู้คน กับคนอื่น เราพยายามข่มตัวเอง ข่มใจ บางครั้งทำได้ บางครั้งทำไม่ได้ พยายามแสดงให้ทุกคนเห็นว่าเราปกติ
มันเลยแสดงออกมาว่าเราเป็นคนร่าเริงมาก พูดเก่ง มันคือสิ่งที่ทุกคนเห็นว่าเป็นเรา
แต่เมื่อเราเดินออกมาจากกลุ่มคน ไม่ว่าจะทำอะไร อาบน้ำ กินข้าว เล่นเกมส์ ดูหนัง
เราร้องไห้ ร้องไห้ แล้วก็มีแต่ความคิดในหัวว่า รู้สึกแย่ รู้สึกเศร้า รู้สึกว่าไร้ค่า ที่ทำทุกอย่าไปไม่มีค่า ไร้ประโยชน์ จมอยู่กับความคิดเดิมๆ
จนถึงจุดๆหนึ่ง ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง มันมืดไปหมด หันหาใครไม่เจอ รู้สึกว่า พอแล้วเหนื่อยมามากแล้วนะ เรายอมแพ้
แต่เหมือนว่ายังพอมีความโชคดีที่เรายังสามารถมานั่งพิมพ์ข้อความตรงนี้
และเมื่อเราเจอผู้ป่วยเป็นโรคนี้ไม่ว่าจะคนรู้จัก คนที่เราผ่านมาเจอ เราจะพยายามเข้าไปให้กำลังใจ พยายามบอกว่าเราเข้าใจกันนะ เรามาสู้ด้วยกันนะ
ไม่ได้ขอมาให้หลายๆคนเห็นใจ แต่เราแค่อยากมาเป็นเสียงๆหนึ่ง ผู้ป่วยไม่ได้เรียกร้องความสนใจ ผู้ป่วยไม่อยากให้ใครมาสงสาร
ผู้ป่วยต้องการแค่ คนข้างๆเข้าใจ พวกเค้าก็พร้อมที่จะสู้กับโรคนี้และพร้อมจะอยู่กับโรคนี้ได้อย่างเข้มแข็ง
และอีกเรื่องที่อยากจะพูด ที่เราบอกว่า ผู้ป่วยทุกคนไม่มีใครทำเพราะเรียกร้องความสนใจ
เพราะเราพยายามบอกคนข้างๆว่าเราคล้ายจะเป็นโรคนี้ เราเริ่มทรมานกับความคิด แต่ก็ได้กลับมาคือ ทำอะไร เรียกร้องความสนใจ?
มีหลายๆเคสในโซเชียล ไม่ว่าจะเป็น จะผูกคอตาย กรีดข้อมือ คนเหล่านี้อาจทำเพื่อเรียกให้สังคมสนใจ แต่ที่ตัดสินใจทำลงไปก็เพราะความกดดันจากสังคม
แต่ในกรณีของผู้ป่วยนั้น พวกเค้าจะไม่บอกใคร ไม่พูดกับใคร อยากอยู่แค่คนเดียว อยากคิดคนเดียวมากกว่าจะส่งเสียงในใครได้ยิน
ไม่ต้องมาอยู่ข้างๆ ไม่ต้องการเรียกร้องอะไร ขอแค่เข้าใจในสิ่งที่เราเป็นก็พอค่ะ
ถ้าว่างลองนั้งฟังเพลงนี้ดูนะครับ มีคำแปลให้ เวลาที่ผมรู้สึกแย่มักจะเปิดเพลงนี้ฟังเสมอๆ
เพลงดีๆของคนที่จากไปแล้ว เพื่อคนที่ยังอยู่ ...hideto
[/url]
