พ่อผมถูกพ่อ(ปู่)ทิ้งตั้งแต่ยังเด็ก หนีไปมีเมียใหม่ ทิ้งให้แม่(ย่า)ต้องเลี้ยงดูลูก 3 คน ไม่เคยเลี้ยงดู ไม่เคยส่งเงินมาให้ จนผ่านมา 40 ปี ครอบครัวใหม่ของปู่เห็นว่าแกแก่ หมดประโยชน์แล้ว เลยส่งกลับมาให้พ่อผมเลี้ยงเฉย พ่อผมไม่ค่อยอยากจะเลี้ยงดูซักเท่าไหร่ เป็มปมมาตั้งแต่เด็ก

อยากจะรู้ว่าถ้าพ่อผมไม่เลี้ยง มันจะดูเนรคุณไหม?

เครียดแทนพ่อเลย ตอนนี้พ่อเลี้ยงดูย่ากับพี่ชายแกที่เป็นอัมพาตอยู่

นัดเครียกับอีกครอบครัวเลยครับ เป็นทางออกที่ดีทีสุด

เอากับมาเลี้ยงทำไม เลี้ยงหมาที่บ้านยังดีกว่า ขอโทษที่แรงไป

คุยกันมาพักใหญ่ละครับ เหมือนทางนั้นพยายามเลี่ยง

แม่ผมขับรถไปส่งแกถึงอยุธยา(บ้านอีกครอบครัวนึง) ผ่านไปอีก 2 วัน ฝั่งโน้นจ้างรถตู้เอาปู่มาส่งถึงบ้านผมอีก

ส่งไปสถานรับดูแลผู้สูงอายุก็ได้นะครับ

ถ้าเป็นผมผมไม่เลี้ยงอ่ะ เขาไม่เคยดูแลเราหรือสนใจเรา จะให้ไปดูแลก็คงรู้สึกแปลกๆ

แต่อาจจะคุยให้อีกครอบครัวเลี้ยง โดยอาจจะส่งเงินไปช่วยบ้างเท่าที่ไหวแล้วไม่ลำบาก

ตัวเรา

ปล. การที่อยู่ดีๆจะให้อยู่กับคนที่เราอคติ หรือมีปม หรือความทรงจำแย่ๆด้วย ถึงจะเป็นเรื่อง

ที่นานมาแล้ว ยังไงผมก็รู้สึกไม่โอเค เพราะเมื่อเรามีปมหรืออคติแล้วปัญหาอื่นๆจะตามมา

แน่ๆ

ผมพูดตรงๆ เลยนะเอาความคิดผม เป็น ผมผมไม่เลี้ยงจะด่าจะว่าจะเนรคุณอะไรก็เหอะ

ถ้าเอาคำตอบจากผมนะครับ
เขาทำไม่ดีกับเรา
แล้วเราทำไม่ดีกับเขาคืน
มันไม่จบซักทีหรอกเวรกรรมนี้
คิดซะว่าเขาอยู่อีกไม่นานแล้ว ดูแลเขามีแต่ได้กุศล ทำๆไปเถอะ

ตาผมก็ไม่เคยเลี้ยงน้าผมมาเหมือนกัน ทิ้งไปตั้งแต่เด็ก แต่ตอนนี้้น้าผมก็เลี้ยงดูแก (แม่ผมช่วยออกค่าเลี้ยงดูส่วนนึง) และแม่กับน้าก็ให้คำตอบผมว่าที่ยอมเลี้ยงดูเพราะถ้าไม่มีใครดู แกก็คงได้ตายข้างถนนแน่ แม่กับน้ารับไมได้ถ้าตาต้องเป็นแบบนั้น เพราะยังไงก็ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ

พูดยากนะ ของผมก็คล้ายๆแบบนี้ อาจไม่รุนแรงเท่า

แต่ทุกวันนี้ผมกับพี่ๆก็ดูแลพ่อสุดกำลังที่ทำได้นะ บางทีก็น้อยใจ

แต่คิดอีกทีพ่อจะอยู่ได้นานเท่าไรกันเชียวก็ทำใจได้และดูแลไปตามกำลังที่ทำได้อ่ะครับ

เป็นผมคงไม่นับเป็นพ่ออ่ะ เป็นแค่คนให้กำเนิดพอ

พูดยาก แต่ความจังไรของฝั่งนั้นสุดจริงๆ

อายุเท่าไหร่แล้วครับ ที่เรียกว่า ปู่ น่ะ ถ้าอายุเยอะๆแล้วก็ถือซะว่า ไม่นานก็คงตาย เลี้ยงดูไปเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้นะ ถือซะว่าทำบุญทำทานไปก็ได้ครับ
รึไม่ก็ส่งไปบ้านพักคนราก็ได้
ก็ถ้าครอบครัวคุณไม่ได้ลำบากขัดสนเรื่องเงินทองมากมายน่ะนะ

สายสัมพันธ์ทางสายเลือด กับสัมพันธ์เพราะการอยู่ร่วมกัน ผมว่ามันทำให้คิดแบบ จขกท นะ

ก็ตามแต่ท่านอะครับ สำหรับผมถือว่า กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นก็ย่อมสนอง

การตัดสินใจของ จขกท เองจะเป็นตัวกำหนดเองว่าถึงเวลาที่กรรมจะต้องสนองหรือยัง

เพราะสุดท้ายแล้ว ด้วยความเชื่อหลายๆอย่าง ในด้านศาสนาก็ดี หรือด้านสัมพันธ์สายเลือดก็ดี

มันยังเป็นเรื่องจริงเสมอ ผมเองก็ไม่ถูกกับพ่อนะ เพราะพ่อผมทำอะไรไม่ดีกับแม่ผมไว้หลายๆอย่าง ทำให้แม่ผมต้องเสียใจและลำบากมาหลายต่อหลายครั้ง

สุดท้ายก็เป็นแม่ผมเองที่ยังคงทนทุกข์อยู่ ไหนจะโรครุมเร้า ไหนจะพ่อผมที่ประสาทประสมก็ไม่ค่อยดี แถมยังติดเหล้าจนตอนนี้ ปอดพังใกล้จะระยะสุดท้ายละ(พาไปเลิกแล้วก็ยังกลับมาดื่มอีก เลยหมดปัญญาปล่อยไปตามเวรตามกรรม)

ทุกวันนี้ก็ยังทะเลาะกันอยู่นานๆครั้ง แต่กลับกัน จากฝ่ายพ่อจะต้องเป็นคนทำร้ายแม่ตลอด ตอนนี้แม่ก็มีสวนบ้างละครับ

ก็ตามประสาคนแก่ แก่ขนาดนี้แล้ว แยกกันอยู่ก็คงไม่ได้ละ

ส่วนการวางตัว ผมก็เงียบๆอยู่ละในบ้าน ถ้าจะคุย ก็จะคุยแค่กับแม่คนเดียว เลิกงานมาออกกำลังกายอะไรเสร็จก็มานั่งดูทีวีกับแม่ เพื่อเป็นไม้กันหมาให้แก เพราะพ่อไม่กล้าโวยวายอะไร ถ้าผมอยู่กับแม่

อยู่ๆกันแบบนี้ล่ะ แต่ก็อดห่วงแม่ไม่ได้อยู่ดี เพราะบางทีทะเลาะกันหนักๆเข้าก็เครียด ความดันขึ้นอีก

เรื่องแบบนี้แล้วแต่คนจริงๆ แต่ถ้านานไปจนลืมแบบ จขกท ผมอาจจะไม่เหลียวแลอะไรพ่อเลยก็ได้นะ เอาจริงๆ

ผมไม่เชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษอะ เป็นแค่กุศโลบายของคนยุคก่อน

ผมเชื่อแค่ว่ากรรมมีจริง ทำอะไรก็ได้แบบนั้น ตัวเองก็ต้องรู้ตัวเอง จะมาโมโห เพราะเรื่องที่ตัวเองก่อไว้ แล้วคาดหวังอะไรจากคนที่ตัวเองไม่เคยเหลียวแล มันไม่เมกเซนต์ครับ

ถ้าให้ผมเดาประมาณ 70-80 อะครับ แต่อาการล่าสุดแกได้แต่นอนอยู่บนเตียงละไม่มีแรงลุกไปไหน ผมกับแม่คุยกันบอกอีกไม่นานแกน่าจะไปสบาย

นี่ยังพ่อแท้ๆ อย่างน้อยก็มีบุญคุณให้ชีวิตมา ผมต้องเลี้ยงพ่อเลี้ยงขี้เมาผัวใหม่แม่ด้วยซ้ำ




ทำใจลำบากเหมือนกันนะ อย่างผมพ่อก็ทิ้งแต่เกิดจน40ปีเหมือนกันเลย หวังว่าอยู่ๆจะไม่โผล่มาแบบนี้
เป็นผมคงจะโยนเงินให้สัก2-3หมื่น แล้วบอกให้ไปหาบวชเหอะ รับไม่ได้ว่ะ

ใครได้สมบัติแกไปก็ให้คนนั้นเลี้ยงสิครับ

บุญคุณการให้กำเนิดไม่มีจริงครับ

บุญคุณที่แท้จริงคือ บุญคุณการเลี้ยงดู

ส่งไปบ้านพักคนชราครับ

เป็นผมเลี้ยงนะครับ ต่อให้เค้าไม่เคยทำดีกับเรา
แต่ผมก็เลี้ยงแบบสุดกำลังแหละ
เค้าทำไม่ดีกับเรา แต่เราไม่จำเป็นต้องทำไม่ดีกับเค้ากลับนิครับ

ไปเลี้ยงฝั่งโน้นอย่างดี ส่งเรียนจบสูง ส่งเงินให้ไปเที่ยวต่างประเทศ

ผมไม่เชื่อบุญคุณการกำเนิดครับ ผมเชื่อในบุญคุณการเลี้ยงดู
ใครเลี้ยงผมมา ผมตอบแทนคนนั้น เพราะเขาดูแลเรา เอาใจใส่เราให้เราโตมาเป็นยังไง
นั้นคือคนที่ต้องตอบแทนครับ แต่ถ้าเกิดมาแล้วทิ้งขว้าง
ไปมีชีวิตสุขสบายของตัวเอง เห็นแก่ตัว ถึงเวลาเขาทิ้งมา ซมซานกลับมา
ผมก็ไม่เอาไว้ครับ จะหาว่าผมเนรคุณก็ได้นะ ยิ่งถ้าเป็นพ่อนี่พูดเลยว่าไม่มีทาง
บ้านพักคนชราเลยครับ

เคสแบบนี้ตอบยากครับ

ให้พ่อตัดสินใจสิ ถ้าพ่อท่านรับได้ ก็เลี้ยง รับไม่ได้ก็เอาไปส่งบ้านคนสูงอายุ (ถ้ามีเงิน)

เรื่องนี้มันเป็นปมในใจของพ่อท่านแน่นอน อยู่ที่พ่อท่านจิตใจจะเข็มแข็งไหม ปู่ท่านมาอาศัยอยู่แล้ว นิสัยยังไง เจียมตัว หรือเอาแต่ใจ ถ้าปู่ท่าน ยอมรับสภาพ ก็เลี้ยงแกไปแหละ

อย่างน้อยความดีก็คือความดี ล่ะนะ

ทำไมผมอ่านแต่ละคอมเม้นแล้วโคดหดหู่ยังไงก็ถือเป็นพ่อเป็นตาเรานะครับยังไงผมก็ทิ้งไม่ลงอะขนาดกับญาติผมยังทำไม่ลงเลยนี้เป็นตาเราเลยนะครับท่านหรืออาจจะเพราะผมไม่เคยเจอกับตัวเองเลยคิดต่างแต่ยังไงท่านก็คิดดูดีนะท่านยังไงก็เป็นตาเราอะถึงไม่ได้อยู่ด้วยกันก็เหอะแล้วดูฝั่งนู้นก็ไม่ไหวจริงๆตาท่านก็ไม่มีใครละน่าสงสารนะท่านถ้าไม่ลำบากกว่าแรงจริงๆก็ดูแลท่านเถอะ

แล้วลูกทางฝั่งนั้นเขาไม่เอาเลยรึไงครับ
เลวมากก

งั้นเราเอามาเลี้ยงแล้วก็ให้เขาช่วยออกค่าเลี้ยงดูคนละครึ่ง
พอจะเป็นไปได้รึปล่าวครับ

ก็ให้ฝั่งโน้นเค้าเลี้ยงดูครับ

ได้เงินได้ทองไปขนาดนี้ ก็ควรดูแลหากเขาป่วยหรือแก่ชรา

ถ้าท่านจะรับก็ไม่ผิดหรอกครับ แต่คนพวกที่เขาทำแบบนี้ มันจะย่ามใจ ก็สอนลูกสอนหลานทำแบบนั้นอีก

ท่านเลือกเอาเถอะครับ ในบอร์ดนี้แนะนำได้แค่เป็นคนให้ความเห็นให้ท่านคิดทางออกได้หลายๆทาง

แต่สุดท้ายก็อยู่ที่ตัวท่าน ครอบครัวท่านอยู่ดี ว่าจะทำยังไง

คนเป็นพ่อ เป็นที่การกระทำครับ ไม่ใช่สายเลือด

ผมคงไม่แนะนำให้ ทิ้งคนแก่ หรอกครับ

แต่อยากให้ตัดสินใจเลือก ทางที่เหมาะสม แล้วไม่ทำให้เราลำบาก หรือเสียใจก็พอ

คล้ายที่บ้านผมเลย เหมือนกันเป๊ะ ปู่มีลูกกะย่า 7 คน เสดละไปมีเมียใหม่ พอแก่เมียใหม่ทิ้ง พ่อผมต้องเลี้ยงอยู่หลายปี แต่ไม่ได้เอาเข้าบ้านนะ คือมีโกดังไว้เก็บของ ก็ให้แกอาศัยที่นั่น เช้าเย็นก็เอาข้าวเอาน้ำไปเลี้ยงแก อยู่ประมาณ 4-5 ปี ก็เสีย

งานศพ ครอบครัวเมียใหม่พยายามจะมาไหว้ศพก็โดนญาติๆ ผมตะเพิดกลับไป

ในฐานะหลาน เกิดมาผมก็ไม่รุ้ว่ามีปู่ พอโผล่มา ญาติๆ เลยเล่าให้ฟัง ก็แบบ อืมม จุดจบสายเด้า ก็แบบละเหี่ยใจนะ แต่ไม่ได้สงสาร มีก็แต่ความเห็นใจที่เปนคนแก่นั่นแหละ

ไปส่งข้าวส่งน้ำ เขาก็ไม่มีมาถามมาอะไรผมซึ่งเปนหลานเขานะ แน่นอน ความผูกพันแบบปู่หลานไม่มีแน่ๆ

เอาที่พ่อท่านสบายใจดีกว่า ไม่อยากเลี้ยงก็รวมตังกับฝั่งนั้นจ้างพยาบาลดูแลก็ได้ ตายก็ช่วยจัดการศพให้

ผมหนักกว่าของเจ้าของกระทู้อีกครับ ตาผมไปมีเมียใหม่ตอนแม่ผมได้ 2เดือน ไม่เคยมาดูแล จนแม่แต่งงานกับพ่อ ตอนนั้นผมจำความได้ประมาณ ป.5 ป.6 ตาขายที่ได้ค่อนข้างแพง เค้าแบ่งลูกเมียเก่าทุกคนยกเว้นแม่ผม เพราะเค้าบอกได้ที่บ้านก็พอ แบ่งให้ยายผมส่วนหนึ่ง จากนั้นพ่อเริ่มโดนตาหาเรื่องบ้างแล้วละ หลังจากนั้นพ่อเลยยืมเงินยายที่ได้จากการแบ่งมาชื้อที่ใหม่แล้วสร้างบ้าน ช่วงแรกฝั่งเมียใหม่รักมากๆ เงินเยอะพอเงินหมด ก็มาบีบเอาเงินที่แบ่งให้ยายผม แต่เงินพ่อผมยืม ยังไม่ีให้ ตาผมไปแจ้งความจะจับพ่อ เอาพ่อไปคุยที่บ้านกำนัล จะเอาเงินท่าเดียว ผมเห็นแม่ร้องไห้ ผทสงสารแม่มาก แต่ไม่เคยเห็นพ่อร้องไห้นะ จากนั้นพ่อผมขยัน ทำงานสร้งตัว คืนเงินให้ตาไปจนหมด มันก็มาประกาศหน้าบ้านผมว่า จะไม่มีทางเหยียบบ้านที่พ่อสร้างขึ้นมา ผมโกรธมากตอนนั้นเรื่องจบประมาณ ม.3 ผมชวนพ่อไปต่อยตาตัวเอง ผมบอกพ่อว่า พ่อตัวเองก็ไม่ใช่ ฆ่ามันเลยดีไหม เจอไหนผมไม่เคยมองหน้าและไหว้ พ่อบอกช่างเถอะิโหสิกรรมให้ซะ เป็นบาปป่าวๆ หลังจากนั้นไม่นาน เหมือนละครมาก ตาป่วยไม่มีคนดูแล แม่ผมให้พ่อพาไปโรงพยาบาล เงินเค้าหมด บ้านนู้นไม่เอา ลูกฝั่งเมียเก่าไม่เอาซักคน ผ่าตัดตอน 80 ตื่นขึ้นมาเห็นพ่อผมนั่งเฝ้า ร้องไห้ เพราะเค้ารู้ว่าพ่อไปส่งเค้าโรงพยาบาล กลับมารักษาตัว ไม่ยอมเข้าบ้านพ่อ เพราะบอกจะไม่เหยียบบ้านพ่อ พ่อบอกให้อภัย คุยกับพ่อก็น้ำตาไหลตลอด คุยกี่ครั้งก็น้ำตาไหล ตอนนี้96 ละครับ ยังไม่ตาย ผมเคืองอยู่ครับ ถ้าผมเป็นพ่อผมปล่อยตายไปละ มีแต่คนนัยถือน้ำใจพ่อ บอกสุดยอดคนจริงๆ เพราะทุกวันนี้ยังดูแลคนอายุ96 ที่ชั่วสุดๆ

ตอบลำบากมากเลยอ่ะเอาจริง
คือจะให้ทิ้งคนทั้งคนก็ลำบาก แต่จะมาเพิ่มภาระให้เราทั้งที่ไม่เคยมีบุญคุณก็แหม่งๆ

ตัวคนที่ทิ้งเค้าไม่พูดอะไรเลยหรอครับ
ปล. ไม่เคยเหลียวแลขนาดนั่น ไม่น่ารู้ที่อยุ่กันได้เลย น่าจะมีการติดต่อกันอยู่เรื่อยๆรึเปล่าก่อนหน้านี้

เขาสำนึกรึเปล่าครับ

ึคิดง่าย ๆ ครับ คือครอบครัวท่านมีปัญญาเลี้ยงแกไหวไหม ถ้าเลี้ยงแล้วมีปัญหาเพิ่มจนมันลำบากมากก็หาทางออกอื่นอย่างเช่น ส่งสถานรับเลี้ยงไป แต่ถ้าบ้านท่านมีฐานะดีก็เลี้ยงไปเถอะครับ ถึงไม่ได้เลี้ยงแต่เขาก็ยังให้พ่อคุณเกิดมา แต่ถ้าครอบครัวท่านมีอคติเยอะอันนี้ก็แล้วแต่ท่านจะเลือกทำเลยครับ

น้องตาผม(ผู้หญิง)
แม่ผมเล่าให้ฟังว่าหาเงินเก่งมาก และหยิ่งยโสโอหังสุดๆ
พยายามกล่อมให้ตาผมทิ้งครอบครัวนี้ไปที่อื่นซะ
แล้วสุดท้ายแกก็ไปโดนหลอก หนีไปบวชชี
ทีนี้10 กว่าปีก่อนมีอีเก๋งมาจอดคันหนึ่งหน้าบ้าน คนที่ลงมาคือน้องเค้า ยายชีคนหนึ่งซึ่งแก่ชรา คนแก่คนหนึ่งซึ่งชราและหมดเงินโดนเฉดหัวกลับมา ตาผมคนดุเสียงดังปากจัด ด่าเช้าด่าเย็น สุดท้ายไม่กี่ปีก็ตายอย่างสงบ พอยกศพลงจากกะต้อปที่ตาผมทำไว้ให้นอน ตาผมก็หิ้วน้ำมาถังนึง แล้วสาดไปข้างใน บอกว่าหมดเวรหมดกรรมกันซักที(ไม่มีห้องน้ำ ต้องคอยเช็ดขี้เยี่ยว และตาผมไม่ให้เข้าเรือนใหญ่)

เป็นผม ผมไม่เลี้ยงอ่ะ

พวกบอกให้เลี้ยงน่ะ ไม่โดนกับตัว ไม่รู้หรอก

.......เห็นคอมเม้นท์ บางคนแล้วหดหู่ครับ....

ก็ไม่ได้โลกสวยนะ....แต่ถ้าคนในสังคมเป็นแบบบางคนกันหมด...สังคมนั้นน่ากลัวนะ.....

ไม่รู้แกมีทรัพย์สมบัติอะไรบ้าง ถ้าพอมีแสดงว่ายกให้ทางนู้นเสร้จแล้วเลยโดนทิ้ง อย่างนี้ตามกฎหมายขอเพิกถอนการให้เพราะเหตุเนรคุณได้

สำนึกครับ คุยกับพ่อเมื่อไหร่ ร้องไห้เสียใจตลอดในเรื่องอดีตที่ทำตัวไม่ดี ตอนนี้ก็ยังอยู่บ้านพ่อผมเหมือนเดิม

เขาทำให้เราเกิดมาเขาต้องเลี้ยงดูแลเรา อันนี้ไม่ดูแลจะให้เราเลี้ยงอีก พระเจ้า

ขอแสดงความเห็นบาง
สำหรับผมแล้ว สายเลือดตัดไม่ขาด ถึงแม้เขาจะไม่ได้เลี้ยงเรา แต่อยากน้อยเขาก็ให้กำเนิดเรา ฝ่ายนั้นแม่งสุดๆจริง หมดประโยชน์แล้วเชดหัวทิ้ง ถ้าเป็นผมนะถ่าผมไม่เดือดร้อนอะไรผมจะเลี้ยงน้ะ เราสามารถเลี้ยง แมว เลี้ยงหมาได้เลย นี้คนในสายเลือดเราทำไมจะเลี้ยงไม่ได้
ส่วนของเจ้าของกระทู้แล้วแต่นะ พวกเราทำได้แค่แนะนำสุดท้ายอยู่ที่การตัดสินใจ