สู้ๆนะครับท่าน

คิดถึง ครอบครัว ท่านเยอะๆ ครับ สู้ๆๆ

บางอย่าง ทำแล้วมีความสุขกว่าทำตามความฝันนะ

การเห็นคนที่รักมีความสุขนี่ บางทีแล้วมันฟินกว่าได้ทำตามฝันอีกนะครับ

อย่างว่าแหละครับ ยังวัยรุ่นอยู่

แล้วยิ่งคนยุคนี้ด้วย สุขนิยม ทำอะไรก็ได้ที่มีความสุขไม่ผิดกฎหมาย

บางที อาจจะต้องจัดสมดุลชีวิตใหม่ ความสุขมันมีหลายๆด้าน ไม่ใช่แค่ทำตามใจตัวเองอย่างเดียว

"เห็นแก่ตัว คิดถึงตัวเองมากไป ทำแต่สิ่งที่ตัวเองฝัน ไม่มีความรับผิดชอบ ไม่มองคนรอบข้าง"

ผมว่าแม่คุณก็พูดถูกทุกอย่างนะคุณมองแต่ความชอบความฝันของตัวเอง แต่คุณไม่มองครอบครัวคุณบ้างล่ะครับ

แม่ของคุณคงผิดหวังในตัวคุณหน่ะครับ แม่แค่ต้องการให้คุณมาดูแลบ้านดูแลน้อง เพื่อที่จะได้ทำงานหาเงินแบบไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง หาเงินมาใช้คุณกับน้องใช้ คุณก็น่าจะรู้นะว่าการเรียนมหาลัยใช้เงินไม่ใช่น้อย ๆ เลย แม่คุณต้องเหนื่อยขนาดใหนกับการหาเงินคนเดียวเพื่อให้พอกันการเลี้ยงลูก 2 คน แต่คุณกลับมองแค่เรื่องของตัวเอง ชอบเที่ยวอยากเที่ยว โดยไม่สนใจเลยว่าแม่จะเหนื่อยขนาดใหน ไม่สนใจเลยว่าน้องจะกลับบ้านยังไง จะอยู่บ้านคนเดียวยังไง ตอนนี้แม่คุณอาจจะนอนร้องให้อยูก็ได้นะครับ

ผมว่าท่านเยอะไปอะ ทำอาสาบ้าไร นานตั้ง2เดือน เอาแต่พอดีๆ

ถ้าครอบครัวท่านเค้าไม่ลำบาก ตอนท่านไม่อยู่ ไม่มีใครว่าไรหรอก อยากทำไรทำไปเลย

แต่นี่เค้าลำบากไง ตอนท่านไม่อยู่ อย่าคิดถึงแต่ตัวเอง คิดถึงคนอื่นบ้าง

แล้วก็อาสาไร อะ มันดี มันได้ช่วยคนอื่น แต่เอาแบบพอดีๆ

มันไม่ใช่ปัญหาที่บ้านแต่มันเป็นปัญหาที่คุณครับ

คิดถึงแม่ให้เยอะๆจากที่อ่านมาแกคงเหนื่อยมามากสำหรับsinglemom

พออายุมากขึ้นจะเริ่มสุขจากการเห็นคนในครอบครัวมีความสุขมากกว่าความสุขของตัวเอง

ผมมีปัญหาคล้ายๆกับคุณเลย แต่พอเริ่มอายุมากขึ้นก็เริ่มเข้าใจ ผมไม่รู้ว่าค่ายอาสาคุณทำอะไรบ้างนะ

แต่ถ้าทางบ้านยังต้องการคุณเป็นกำลังหลัก หรือ กำลังเสริมอยู่ก็ช่วยๆกันทำไปก่อนเถอะคับ

อายุยังน้อยยังมีเวลาตามความฝันอีกเยอะ

เป็นครูที่ต่างประเทศอะครับผม
ละคือมันต่อยอดให้มีโอกาสไปทำงานบริษัทพวก UNICEF หรือพวกองค์กรไม่แสวงผลกำไรในอนาคตได้มากขึ้นงี้

น้องสาวใกล้เข้ามหาลัยยังครับ ไว้รอช่วงๆนี้ไหม ถ้าเข้ามหาลัย ไปอยู่หอแล้ว ท่านก็ไม่ต้อง

ไปเฝ้าน้องแล้วนะ ช่วงนี้ก็อดทนๆไปก่อนครับ

ความฝันของผม คือนักฟุตบอล

แต่ แม่ให้มาเรียน วิท คณิต

มหาลัยยังเจือกไปติด คณะ วิทยา อีก ฮาาาาา

จนตอนนี้ ได้เตะบอลสัปดาละวัน ก็มีความสุขละ มีบอลดู

ขาดอย่างเดียว ย้ายกลับบ้าน แต่หวังว่าคงใกล้และ ย้ายกลับไปหาแม่

เรามีเวลาทำตามความฝันอีกเยอะท่าน

แต่เวลาอยู่กับ แม่ กับ ครอบครัว น้อยลงไปทุกทีนะ เพราะยังไง แม่ก็อายุเยอะกว่าเราครับ


รักครอบครัวให้เยอะๆ นะครับ

ทุกคนมีฝันแหล่ะครับ แม้แต่ผมก็มี

ผมไม่อยากทำงานใกล้บ้านนะ อยากไปทำงานไกลๆบ้านหน่อย แต่เตี่ยกับเเม่ขอให้มาอยู่บ้าน ผมก็กลับมา ด้วยเหตุผลที่แกบอกว่า "กลับมาเถอะ เตี่ยแก่แล้ว"

ในชีวิตมันไม่มีอะไรที่เป็นไปตามใจเราต้องการหรอกครับ แต่อย่าลืมว่าเรายังมีครอบครัว คนที่เค้าให้กำเนิดเรามาที่เราต้องดูแลเค้าบ้าง ภาระแต่ละคนมันแตกต่างกันออกไปครับ

ผมว่าดีแล้วนะครับที่แม่คุณพูดออกมาตรงๆ จะได้เข้าใจแบบชัดเจนเลยว่าที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้น

แบ่งภาระหน้าที่กับความฝันเอานะครับ หวังว่าคุณจะแบ่งได้นะ

หายใจลึกๆ นั่งคิดคนเดียวดีดี

ถ้าไม่เข้าข้างตัวเอง ก็จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรครับ

ผมทำงานค่ายฯ มาตลอดตี้งแต่ ม.6
แต่ไม่เคยให้บกพร่องเรื่องที่บ้านเลย

เพราะแต่ก่อนพ่อจะสอนเสมอว่า
ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก่อน
ก่อนที่คิดจะไปช่วยใคร

เพราะนอกจากจะช่วยเค้าได้ไม่ดีแล้ว
ยังอาจต้องให้คนอื่น มาช่วยแก้ปัญหาเราเองด้วย

☺️

ผมก็อยู่ในช่วงเหมือนท่านครับ

ผมเป็นคนมีฝันเหมือนกัน อยากออกเที่ยวเดินทาง ไปพบปะผู้คนเจอสังคม วัฒนธรรมใหม่ๆ แต่ที่บ้านดันมามีปัญหา เป็นหนี้สินมาก ถึงขนาดว่าผมต้องเรียนไปทำงานไปตั้งแต่ ปี1 จนตอนนี้ปี4 ผมห่างหายไปจากสารบบเพื่อน เลิกกับแฟน กลายเป็นคนเพื่อนน้อย ผมยอมเสียสละ ความสุขส่วนตัวเพื่อคนที่อยู่ข้างหลัง มีน้องอีกสองคน ไม่ใช่ว่าผมไม่บ่น ผมก็บ่น ก็ร้องไห้ ก็แอบอิจฉาคนอื่นที่เค้าได้ทำความฝันตัวเอง แต่ผมอยากให้ท่านมองถึงครอบครัวตัวเองก่อนคนอื่น รวมถึงแฟนท่านด้วย ท่านมีแม่คนเดียวแล้วเป็นพี่ชายคนโต แม่เลี้ยงน้องดุแลทุกๆอย่าง ท่านต้องการกำลังใจนะ
ผมไม่ได้แนะนำให้ท่านหยุดทำตามฝันแล้วหันมาเอาทางนี้อย่างเดียวนะ ชีวิตคนเราต้องเดินสายกลางมีความสมดุล ลองคิดทบทวน บริหารจัดการเวลาดีๆครับคิดเยอะๆ ถ้าคิดว่าสิ่งที่ผ่านมาทำใหเแม่เสียความรุ้สึกจสกสิ่งที่ท่านคาดหวังในพี่ชายคนโต ก้อยากแนะนำให้ไปขอโทษท่าน ละอธิบายให้ท่านเข้าใจ เพราะผมว่าถ้ามีความสมดุลคิอความสุขที่แท้จริง ตั้งแต่ปี1ผมทำแต่งานเก็บเงินใฟ้พ่อจ่ายหนี้ จ่ายค่าเทอม จนกลายเป้นคนไม่ทีเพื่อนไม่มีสังคม ไม่ได้เที่ยว จิตใจห่อเหี่ยวไม่มีความสุขละมานั่งบ่นๆๆ ปีนี้ผมเลยปรึกษาแม่ว่า ผมก็ตั้งใจทำงานเก็บเงินเหมือยเดิม แต่ขอแบ่งเงินส่วนนึงไปเที่ยวเป็นของขวัญให้ตัวเองได้มั้ย ตอนแรกไม่กล้าขอก็กลัวแม่กับน้อง ละก้พ่อจะคิดว่าที่บ้านยังลำบากละยังจะมีหน้าขอไปเที่ยว แต่พอเอาเข้าจริงแล้ว ทุกคนบอกว่า ทำงานมาเฟนื่อยตลอดทั้งปี ก็อยากให้แบ่งเวลาให้ตัวเองบ้างชีวิตขะได้มีความสุข แม่บอกว่าถ้าคิดว่ารอไปเที่ยวหลังจสกหมดหนี้นะ ชาตินี้ก็คงไม่ได้ทำตามฝัรไม่ได้ทำไรพอดี คนเราต้องมีความพอดี แม่ผมบอกแบบนี้

นี่เป็นแค่คำแนะนำจาก ปสก ชีวิตผมเองครับ สู้ๆท่าน แม่ท่านไม่โกรธหรอกท่านคงเหนื่อย อยากได้กำลังใจ

บางคนแค่พูดมันง่ายครับ ครอบครัวมันต้องคุยกัน พูดกันตรงๆ ไหวไม่ไหวก็ต้องบอกกันเลย ยิ่งไกลบ้านด้วยยิ่งแล้วใหญ่ ผมเข้าใจท่านนะ เวลามีอะไรไม่บอกกันตรงๆ นี่บางทีก็ไม่เข้าใจกันได้ แต่ยังไงสำหรับผมครอบครัวมาก่อน ลองแบ่งเวลาให้กัน คุยกันให้นานกว่าสิบนาทีบ้าง จะได้ไม่รุ้สึกห่างกันมากไป ยังไงก็สู้ๆ ครับ