การโกหกคนอื่นนี่แน่นอนว่าบาปแน่ แต่ถ้าเราโกหกตัวเองนี่บาปมั้ยครับ อย่างเช่นการมโนว่า

สาวคนนั้นเป็นแฟนตัวเองทั้งที่จริงๆไม่ได้เป็น นี่ถือว่าบาปมั้ยครับ

ไม่บาป ถ้าท่านไม่ได้มโนแล้วฆ่าลูกตัวเอง

มันจะโกหกตัวเองได้ยังไงอ่ะ เพราะความจริงตัวเราก็รู้อยู่แล้ว

แต่การมโนของตัวเอง ถ้าไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็ไม่เห็นเป็นไร

ทำผิด ทำไม่ดี ไม่มีใครเห็น ก็บาป ( ไม่สบายใจหรือได้รับผลร้าย )

คราวนี้ก็อยู่ที่ว่า บาปน้อย บาปมาก

เท่าที่ว่ามานี้ บาปน้อย ( สมมุติ ไปอยู่โลกแฟนตาซีกับด๊อกเตอร์สเตรนจ์ ถ้าต้องลงกระทะ ก็อาจแค่ ถูกใช้ให้ตั้งไฟ ก็ไม่ได้ไปทำใครเดือดร้อนหนิ อย่างมากเราแค่ ซึมๆนิดๆตอนรู้ความจริง )

บาปก็ไม่เยอะหรอก

บาปบริสุทธิ์ครับ

ประมาณว่าเชื่อว่าเขามีใจให้เราทั้งๆที่ไม่มีอ่ะท่าน

อย่าทำร้ายตัวเองก็พอ หลายชีวิตเลยนะ

น่าจะเข้าข่าย คิดเพ้อเจ้อ ซึ่งจัดว่าอยู่ใน "อกุศลจิต" ซึ่งเป็นบาปประเภทหนึ่ง

แต่ถ้าพูดออกมา จะเป็น พูดเพ้อเจ้อ จัดเป็น "อกุศลกรรม" ซึ่งก็เป็นบาปเช่นเดียวกัน

ดังนั้นแม้ว่าจะไม่ได้ทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่ถือว่าทำตนเองเดือดร้อน ก็เป็นบาปได้

ถ้าโกหกแล้วไม่ได้ทำให้ตัวเองหรือผู้อื่นเดือดร้อน ก็ไม่เป็นไรหรอกครับ

ข้อนี้ผมก็สงสัยน่ะครับ
เผื่อมีใครรู้ในข้อธรรมะจริงช่วยอธิบายหน่อย

เพราะจากที่สวดมนต์มาหลายสิบปี
ข้อห้ามพูดเท็จนี่ ผมก็ยังไม่เข้าใจแตกฉานว่า

1. ห้ามพูดเท็จทุกกรณี
2. สามารถพูดเท็จได้ ถ้าไม่ทำให้ใครเดือดร้อน