แค่ตอนแรกๆอะนะ

เคย คือ จะบอกว่าไง เพราะแบบ รุ้อยุ่ละว่าไปกันไม่ได้ ไม่ได้มองว่าอนาคตจะคบกันไปถึงไหนอะ อารมแบบคบๆ ไปเรื่อยๆ ก็เหนข้อเสียกันมากขึ้นๆ เบื่อมากๆ เข้าก็เลิก เลิกมาแรกๆ ก็เคว้งบ้าง แต่ไม่ได้เสียใจที่เลิกเลย

เคยครับ แฟนเก่าผมตอนขึ้นมหาลัยใหม่ๆ เธอเป็นรุ่นพี่ผม ทะเลาะกันแทบทุกวัน ลงไม้ลงมือกับผมตลอด ผมทำไรไม่ได้ TT มันเสริมดั้ง ได้แค่จับแขนจับมือ

ผมบอกเลิกแล้วบล๊อคทุกอย่าง ไม่เสียใจเลยซักนิด โล่งโครตๆ

ไม่เสียใจเลย อาจจะเป็นการหลอกตัวเองไปหน่อย
แต่ไม่เสียดายสำหรับผม ผมเคยรู้สึกแบบนี้จริงๆ

แฟนเก่าผมอายุน้อยกว่า 4 ปี ตัวเล็ก น่ารัก ว่าง่าย เข้าได้กับทุกคนในบ้านผม
ทำงานบ้าน ขยัน มีความรับผิดชอบ ทุกๆคนก็คิดว่าผมกับแฟนคนนี้
ไม่มีทางที่จะเลิกกันแน่ๆ และทุกคนก็ถามว่าเมื่อไหร่จะแต่งสักที
แต่มีปัญหาข้อนึงที่เหมือนไม่ใช่ปัญหาคือ เค้าเป็นอิสลาม

สำหรับผมแล้วไม่เคยมีปัญหากับเรื่องอะไรเลย ง่ายๆ ยอมรับได้หมด
แต่สำหรับม๊ะ(แม่แฟนผม)เค้าไม่ยอมที่ผมบอกเค้าไปตรงๆว่า
ผมคงไม่เข้าอิสลามเพราะผมนับถือพระพุทธเจ้า บอกกับแฟนไปตั้งแต่แรก
แต่ถ้าจะแต่งงานกันผมขอเสนอจัดงาน 2 วัน วันละศาสนา
ผมคงจะมองง่ายไป คิดว่าสำหรับผมไม่เป็นปัญหา
แต่มุมมองของผมกับม๊ะต่างกันเลยทำให้ในที่สุดผมก็ต้องเลิกกับแฟน

ตลอดเวลาที่ผมคบกัน 6 ปี ทะเลาะกันบ่อยมาก ทะเลาะทุกเรื่อง
เพราะเค้าตัวติดผมตลอด 24 ชั่วโมง สังคมผมหาย เพื่อนไม่มี
เข้าใกล้ผู้หญิงไม่ได้แต่อย่างที่บอกผมไม่มีปัญหาเพราะผมก็อยากอยู่กับเค้าจริงๆ
แต่พอเวลาผ่านไป ผมก็ทำให้เค้าทุกอย่างจนคิดว่าเค้าจะยอมลดนิสัยไม่ดีบ้าง
แต่ก็ไม่ เราต้องมีทะเลาะกันทุกวัน สงบได้นานสุดไม่เกิน 3 วัน

จนกระทั่ง เหมือนต่างคนต่างรู้ว่าเราคงยื้อต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
ผมก็รอเวลาที่เค้าพร้อม เวลาที่เค้าดูแลตัวเองได้
เพราะเค้ามีภาระค่อข้างเยอะ ประมาณว่าถึงแม้จะมีพ่อแม่ แต่ก็เหมือนตัวคนเดียว
เค้าต้องดูแลตัวเองด้วยตัวเอง ทำให้ผมไม่กล้าบอกเค้าก่อน

เวลาผ่านพอสมควร ก่อนวันเกิดเค้า 1 วัน..
เค้าก็มาบอกเลิกผม ช็อคนะ ทั้งที่เตรียมใจไว้แล้ว

6 ปี ผมไม่เสียดายเวลาเลยเพราะทั้งคู่รู้ว่าทำดีที่สุดแล้ว
คบกันต่อไปคงไม่พ้นอีหรอบเดิม จากกันในตอนที่ยังรู้สึกดีกันทั้งคู่ดีกว่า

แต่ตอนนี้เค้าก็ยังทำงานที่บริษัทของแม่ผมนะ เจอกันผมยังไปไล่เตะอยู่เลย

เคย รู้สึกโชคดีโคตรๆ ที่โดนทิ้งจากคนแบบนั้น