ตอนนี้เศรษฐกิจแย่มากๆครับ โดยเฉพาะกับคนค้าขาย ยอดตกลงไป 40-60% เลย
เจอเพื่อนๆแต่ละคนก็มีแต่บ่นให้ฟังว่ารายได้หดหาย ขายของได้น้อยลง แต่ภาระค่าใช้จ่ายมากขึ้น
ของแพงขึ้นแถมภาษีก็มีให้จ่ายเพิ่มมาเรื่อยๆ บางคนต้องปลดลูกจ้างบางส่วนออกเพื่อความอยู่รอด บางคนเลิกกิจการไปก็มี
วันก่อนเจอรุ่นน้องเจ้าของร้านทองยังบ่นว่าไม่มีคนมาซื้อทอง คนจำนำน้อยลง มีแต่มาขายขาดเลย ซื้อแต่ทองแต่ขายออกไม่ได้ก็แย่ ขนาดร้านทองยังบ่น
เพื่อนบางคนกู้ธนาคารมาลงทุน ตอนนี้นอนเอาเท้าก่ายหน้าผากว่าเดือนนี้จะมีเงินเข้าแบ็งค์ใช้หนี้มั้ย
น้องแท้ๆทำธุรกิจที่ภูเก็ต ก็บ่นว่านักท่องเที่ยวน้อยลงมาก ธุรกิจแย่มาเป็นปีแล้ว
เพื่อนที่เป็นมนุษย์เงินเดือนอาจจะกระเทือนน้อยสุด แต่ก็กระเทือนบ้างจากราคาข้าวของที่ค่อยๆแพงขึ้น
ตอนนี้ ประเทศอาจจะสงบดีไม่มีกีฬาสี แต่ โจรเยอะขึ้น ยาเสพติดก็เยอะขึ้น ขายหวยโต๊ะบอลเมื่อก่อนแอบๆ ตอนนี้โจ่งครึ่มเลย
คนที่คงไม่ค่อยจะเดือนร้อนน่าจะเป็นพวกคนรวยๆที่มีทุนเยอะๆสายป่านยาวๆ หรือพวกระดับบริหารสูงๆ
มันจะเป็นแบบนี้อีกนานไหมน้อ
ถ้ายังเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ คนชนชั้นกลางจะค่อยๆหายกลายเป็นคนจน
แล้วประเทศนี้จะเหลือแค่คนจนกับคนรวย คือรวยก็รวยไปเลย กับคนจนและจนมากๆ แบบที่อินเดียหรือบราซิล
เศรษฐกิจแย่ไม่แย่ ก็แค่ดูกระเป๋าตังค์ว่ามีเงินอยู่มั้ย มีแล้วมันหมดไปไวมั้ย ตอนใช้แป๊บๆก็หมด ตอนหามันโคตรยาก
เงินหมื่นตอนนี้หาโคตรยาก แต่เวลาใช้เอาแค่เรื่องที่จำเป็นก็ยังหมดไปไวมากๆ
ก็ได้แต่หวังว่า ให้มันผ่านพ้นไปเร็วๆ ทำใจว่าผู้บริหารประเทศเค้าแก้ปัญหานี้ได้ในเร็ววันนะ สาธุ
