Hunter x Hunter มังงะที่ฉีกกฎของมังงะสายหลัก(กระทู้ชวนคุย)
(มังงะสายหลัก= พวกเนื้อเรื่องที่เน้นการต่อสู้/แฟนตาซีทั้งหลายแหล่เช่น วันพีช นารุโตะ บลีช โทริโกะ อื่นๆ)
1 ตัวร้ายที่ออกก่อนไม่ได้แปลว่าอ่อนกว่าออกทีหลัง
มุขคลาสสิคของมังงะสายต่อสู้ทั้งหลายแหล่ พวกตัวร้ายที่ออกมาก่อนมักจะอ่อนกว่าตัวร้ายที่ออกมาท้ายเรื่องแทบทุกที(ไม่นับพวกโผล่มาแว้บๆ) เราเห็นฮิโซกะตั้งแต่ต้นเรื่องแต่ก็เทพตั้งแต่ต้นเรื่องยันปัจจุบัน หรือพวกเงามายาที่ภาพรวมแล้วก็ยังถือว่าอยู่ระดับบนๆของผู้ใช้เน็นเลย แต่เรื่องอื่นๆส่วนใหญ่มักหนีไม่พ้นกฎนี้(ยิ่งเรื่องที่เดินเรื่องเป็นเส้นตรงยิ่งหนีไม่พ้น)
2 เหล่าตัวเอกเป็นสีเทา(ศีลธรรม)
กอร์นเป็นตัวไม่ว่าจะดีหรือไม่ดีก็ไม่ค่อยจะสนใจ แค่อยากจะเรียนรู้พอ หรือค่อนไปทางสีดำในภาคมด ที่ขู่จะฆ่าโคมิงุ(จริงๆคิดว่าไม่ได้ขู่แต่กะจะทำจริงๆ) ขณะที่คิรัวรายนี้ค่อนไปทางสีดำเลยด้วยซ้ำหลายๆฉากฆ่าคนแบบไม่รู้สึกอะไร ไม่สนวิธีการ เช่นในภาคลานประลองกลางหาวก็ใช้วิธีแบล็คเมล์พวกสามหน่อตัวประกอบ(ลืมชื่อ)เพื่อช่วยซูชิ อีกคนก็คุราปิก้าในตอนปกติก็เหมือนจะห่วงพวกพ้ง แต่พอสติขาดหน้ามืดก็ไม่สนใครทันที เกือบจะพากอร์นกับคิรัวไปตายด้วยซ้ำ
3 เก่งกับบ้ามันของคู่กัน
เรื่องนี้เป็นเสน่ห์ที่ทำให้ฮันเตอร์แตกต่างจากเรื่องอื่นๆอย่างชัดเจน ตัวละครหลายต่อหลายตัวมีลักษณะสุดโต่งแบบหาดูได้ยากในเรื่องอื่น
มีตัวละครหลายต่อหลายตัวมีอาการเสพย์ติดอย่าวชัดเจน เช่น ฮิโซกะเสพย์ติดความตื่นเต้นในการฆ่าคน อิรุมิสนุกกับการเล่นกับเหยื่อ คุราปิก้าตกอยู่ในเพลิงแค้นกับพวกแมงมุมจะทำทุกอย่างเพื่อล้างแค้น กอร์นเองก็เป็นพวกมุทะลุ ถ้าตัดสินใจไปแล้ว ต่อให้ต้องตายก็ไม่เปลี่ยใจ คุโรโร่กับอาการเสพย์ติดการขโมย(ขนาดสู่กัน 2ต่อ1กับบ้านคิรัวมันก็ยังจะหาทางขโมยฮัตสึชาวบ้านเขาอีก) และดูเหมือนว่าตัวละครไหนอารมณ์ยิ่งพลุ่งพล่านมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเก่งมากขึ้นเท่านั้น ตัวอย่างล่าสุดก็คือฮิโซกะที่จิตหลุดไปแล้วแต่กลับดูเก่งกว่าเดิม กอร์นตอนใช้สัตย์สาบานแลกกับชีวิตที่ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว หรือแม้แต่ประธานเนเทโร่ที่เป็นผู้ใช้เน็นที่เก่งที่สุดในเรื่อง เหมือนจะเป็นคนธรรมดา แต่คนธรรมดาที่ไหนมันจะบ้าขนาดฝึกปล่อยหมัดบนภูเขาอยู่20-30ปี?
4 ถึงจะบ้าแต่ก็มีมิติ
เรื่องนี้ค่อนข้างสังเกตได้ชัด มังงะสายหลักทั่วไป มักจะเน้นลักษณะตัวละครไปด้านใดด้านนึง มาลองดูตัวเอกอย่างกอร์น ดูเหมือนจะซื่อบื้อมุทะลุ แต่กอร์นกลับเป็นคนหัวไว คิดแผนการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีกว่าคิรัวที่เยือกเย็นเสียอีก กลับกันคิรัวที่ดูเหมือนจะเจ้าแผนการ แต่พอจนตัวกลับตื้อทุกที คุราปิก้าก็ไม่ต่างกับคิรัวนัก ยามปกติเหมือนจะใจเย็นแต่พอเป็นเรื่องของแมงมุมทีไรก็สติหลุดทุกที
ฝั่งตัวร้ายก็น่าสนใจ เนื้อเรื่องมีการเล่าโดยสังเขปแสดงให้เห็นถึงเรื่องราวความเป็นไป อย่างเช่นพวกเงามายา ที่แม้จะฆ่าคนหน้าตาเฉยแต่ก็รักพวกพ้อง แต่ในขณะเดียวกัน ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นแบบนั้นไปเสียทุกคน(กรณีที่อุโบโดนฆ่าตายตอนซาวด์เสียงในแก้งค์ก็เสียงแตก) เรื่องราวความเป็นไปของแมงมุมตอนที่เสียผู้นำไป(ตอนโดนคุราปิก้าจับตัวไป)
5 ดาร์คและ18+
เรื่องนี้มีหลายฉากเลยว่าไม่ใช่มังงะใสๆและค่อนข้างไปทางดำเลย เช่นฉากออกัสซั่มของฮิโซกะ(2-3รอบด้วย) ประโยคตรึงใจที่กอร์นถามคุโรโร่ว่าทำไมถึงฆ่าคนที่ไม่รู้จักได้หน้าตาเฉย และคุโรโร่ตอบกลับมาด้วยความเรียลของแท้ "ก็เพราะไม่รู้จักนะสิถึงฆ่าได้" ฉากละเลงเลือดที่เหล่าแมงมุมถล่มเมืองแสดงให้เห็นถึงความสนุกสนานในการฆ่า (ตรงจุดนี้ต่างกับเรื่องอื่นชัดเจน เรื่องอื่นๆที่อ่านมาผมยังแทบไม่เคยเจอพวกตัวร้ายที่สนุกสนานกับการฆ่าเสียเท่าไหร่ แถมตัวผู้เขียนก็ดูจะไม่ได้ขยายความตรงจุดนี้ ขณะที่เรื่องนี้ตัวผู้เขียนเอาจุดนี้มาขยายความ) อีกประเด็นที่เอามาเล่นก็คือ ไม่มีปีศาจตัวไหนจะเลวไปกว่าคนเราด้วยกันอีกแล้ว เรื่องนี้อยู่ในบทสนทนาระหว่างประธานกับราชา(ก่อนประธานจะจุดระเบิด)
6 เน็น ระบบพลังที่สมดุลที่สุดในมังงะทุกเรื่อง
ระบบพลังของเรื่องนี้ถูกคิดมาอย่างดีมีข้อดีข้อเสีย แถมเรื่องนี้เองก็แทบไม่เคยไปเล่นประเด็นเรื่อง ปริมาณยิ่งมากยิ่งเก่งอะไรเลย (ขยายความคือ เรื่องทั่วๆไปจะชอบเล่นมุกที่พลังยิ่งเยอะ ยิ่งเทพ ขณะที่ฮันเตอร์คนทั่วๆไปปริมาณออร่าไม่ทิ้งห่างกันมากนัก ตัวเอกก็ไม่ได้มีออร่าเยอะแยะอะไร ทั้งเรื่องมีแค่พวกมดเท่านั้นที่มีปริมาณออร่าเยอะกว่ามนุษย์ซึ่งก็มีที่มาที่ไปชัดเจน) สายเน็นแต่ละสายเองก็มีทั้งจุดอ่อนและจุดแข็ง มีแพ้ทางกัน
7 ฮัตสึ คิดแล้วคิดอีก
เคยสังเกตเรื่องอื่นมั้ยครับ อย่างเช่นผู้ใช้ไฟ ทำไมตัวคนใช้ไม่โดนเผา(วะ) นี่คือความเรียลอีกอย่างของฮันเตอร์ ตัวอย่างเช่นฮัตสึของคิรัว ที่เจ้าตัวบอกว่าเจ็บทุกครั้งที่ใช้นั่นแหละ แต่ที่ทนได้เพราะอาบไฟฟ้ามาตั้งแต่เด็กจนชินชา หรืออีกเคสที่ชัดเจนก็คือฮัตสึของเฟย์ตัน ที่ใช้ท่าเรจจิ้งซัน เปลี่ยนออร่าให้เป็นพลังงานความร้อนรูปทรงคล้ายๆดวงอาทิตย์ แต่ตัวเฟย์ตันเองก็ต้องใช้ชุดกันความร้อนเหมือนกันเพื่อป้องกันผลของฮัตสึตัวเอง(ชุดนั่นแปรสภาพมา) อีกอันก็กรณีของบอมเบอร์(เก็นทรู) เก็นทรูสามารถใช้ฮัตสึ ลิตเติ้ลฟลาวเลอร์ที่จับใครก็จะระเบิด แต่ตัวเก็นทรูเองก็ต้องแบ่งออร่าไปป้องกันมือตัวเองด้วยเหมือนกัน
7.1 ฮัตสึ(ต่อ) สะท้อนบุคลิกภาพ
ประสบการณ์ การเลี้ยงดู เติบโตมาในสะภาพแวดล้อมแบบไหนมีผลกับฮัตสึทั้งหมด รวมทั้งความชอบ ไม่ชอบอะไรอีกด้วย(พึ่งเคยเจอเรื่องนี้แหละที่ท่าไม้ตายนำเอาปัจจัยต่างๆมาคิดด้วย) ตัวอย่างก็เคสโนว์ ฮัตสึของโนว์คือ ไฮแอสซีคแมนชั่น ที่สร้างช่องว่างมิติเอาไว้ผลุบๆโผล่ๆไปที่อื่นๆ สุดท้ายก็แสดงให้เห็นถึงลักษณะนิสัยของตัวโนว์เองที่เป็นคนขี้กลัว คุโรโร่ที่ชอบขโมยของมาตั้งแต่เด็ก โตมาก็เลยขโมยฮัตสึคนอื่นมันซะเลย เฟย์ตันที่เด็กๆโดนทรมานบ่อยๆโตมาก็เลยชอบทรมานคนมั่งเหมือนกัน หรืออย่างกรณีชื่นชอบมากๆ เช่นบิสเก็ต เป็นถึงระดับปรมาจารย์ด้ายการต่อสู้คนนึง แต่ตัวฮัตสึของเจ้าตัวกลับไม่ได้เอาไว้ใช้ตอนต่อสู้เลย เป็นความชอบล้วนๆก็ว่าได้ หรือพวกฮัตสึแบบคิดได้ไง(วะ) อย่างนัคเกิ้ลที่ผสนานเอาทั้งสายเน็นของตัวเองและ2สายข้างเคียงมาใช้ประโยชน์ได้สูงสุด
7.2 ไม้ตาย
เรื่องอื่นๆเราจะเห็นพวกตัวละครใช้ไม้ตายกันบ่อยๆ แต่กลับกันในเรื่องนี้ ท่าไม้ตายกลับเป็นอะไรที่ต้องปกปิดไว้เพื่อป้องกันความลับรั่วไหล รวมทั้งการเน้นการประยุกต์ใช้งานมากกว่าท่าไม้ตายใหม่ๆ ซึ่งเป็นมุขที่เรื่องอื่นชอบใช้
8 ความหลากหลายและที่ไปที่มาของอำนาจ
มีตั้งแต่ออกผจญภัยทั่วไป ตามหาพ่อ ล้างแค้น หรือแม้กระทั่งการเมือง อย่างในภาคเลือกตั้งก็มีการเฉลยสิ่งที่ตัวจขกทสงสัยมานาน เคยสงสัยกันมั้ยล่ะครับ ว่าทำไมองค์กรฮันเตอร์มันถึงได้มีอำนาจมากขนาดนั้นในโลก จริงๆเรื่องนี้มีบอกตั้งแต่ต้นเรื่อง ในตอนอธิบายสิทธิของตัวฮันเตอร์หรือการ์ดประจำตัว เช่นเอาไปขายได้เงินเยอะ เข้าถึงหลายๆสถานที่ที่คนทั่วไปเข้าไม่ได้ และ"ฆ่าคนตายโดยไม่ต้องรับผิดชอบ"
9 สุดท้ายทั้งคนเขียน ทั้งบก. และคนอ่านก็บ้าพอๆกันและนะ(ฮา) ก็กว่าจะออกตอนใหม่ก็ชาตินึง ทางบก.ก็ยังไม่ตัดจบ ส่วนคนอ่านอย่างเราๆก็รออ่านอยู่ตลอด
[/twitter] 
)
