อี ซุน-ชิน (เกาหลี: 이순신, ฮันจา: 李舜臣, MC: Yi Sun-shin, MR: I Sun-sin; 28 เมษายน พ.ศ. 2087 – 16 ธันวาคม พ.ศ. 2141) คือแม่ทัพเรือของเกาหลีในยุคราชวงศ์โชซ็อน ที่มีชื่อเสียงจากการนำกองทัพเรือเกาหลีเข้าต่อสู้กับกองทัพเรือญี่ปุ่น ในการรุกรานเกาหลีของญี่ปุ่น (พ.ศ. 2135-2141) ในยุคราชวงศ์โชซ็อน เขาเข้าร่วมรบในฐานะผู้บัญชาการที่ 1 แห่งจังหวัดทหารเรือคย็องซัง, ช็อลลา และชุงช็อง

ราชทินนามของเขาคือ "Samdo Sugun Tongjesa" (ฮันกึล : 삼도수군통제사, ฮันจา : 三道水軍統制使) ซึ่งแปลว่า ผู้บัญชาการ 3 จังหวัดทหารเรือ ซึ่งเป็นราชทินนามสำหรับผู้ที่ครองตำแหน่ง ผู้บัญชาการหน่วยรบทางทะเลของราชวงศ์โซซอน มาจนถึง พ.ศ. 2439 อี ซุน-ชินมีชื่อเสียงด้วยการเอาชนะกองทัพญี่ปุ่นในขณะที่ฝ่ายตนมีจำนวน

น้อยกว่ามากได้ และการประดิษฐ์เรือรบเต่า (คอบุกซ็อน, 거북선) ซึ่งเป็นเรือรบหุ้มเกราะโลหะลำแรกของโลกอีกด้วย เขาได้รับการยกย่องในฐานะแม่ทัพเรือไร้พ่าย และอาจหาญด้วยวีรกรรมการที่ตนนั้นถูกกระสุนปืนไฟยิงแต่มีคำสั่งให้ลูกน้องมัดตนไว้กับเสากระโดงเรือจนกว่าจะตายและให้แม่ทัพรองสวมเกราะของตนเพื่อขวัญกำลังใจของทหารเรือเกาหลีซึ่งมีเพียงไม่กี่คนในโลกนี้ที่ได้รับการยกย่องเช่นนี้



เขาเสียชีวิตในยุทธนาวีที่โนรยัง (อ่านว่า โน-รยัง) จากการถูกยิงด้วยกระสุนปืนไฟหนึ่งนัด ในวันที่16 ธันวาคม พ.ศ. 2141 ราชสำนักโชซ็อนยกย่อง เขาด้วยการพระราชทานราชทินนาม และยศให้หลายตำแหน่ง รวมทั้งชื่อที่ตั้งให้เป็นเกียรติอย่าง "ชุงมูกง" (Chungmugong,충무공, 忠武公, ขุนศึกผู้จงรัก) , "ซ็อนมูอิลดึงกงชิน" (Seonmu Ildeung Gongsin, 선무일등공신, 宣武一等功臣, นายทหารผู้ควรได้รับการยกย่องชั้น1แห่งราชวงศ์โซซอน) และตำแหน่งอีก 2 คือ "ย็องอึยจ็อง" (Yeongijeong, 영의정, 領議政, Prime Minister) , และ "ท็อกพุงบูว็อนกุน" (Deokpung Buwongun, 덕풍부원군, 德豊府院君,


เจ้าชายแห่งราชสำนักจากท็อกพุง) และได้รับพระราชทานราชทินนามจากจักรพรรดิว่านลี่แห่งราชวงศ์หมิงว่า "จอมพลเรือแห่งจักรวรรดิหมิง"


วีรกรรมของอี ซุน-ชิน ได้รับการจดจำอย่างมาก จากการเข้าร่วมรบหลายต่อหลายครั้งในการรุกรานเกาหลีของญี่ปุ่น (พ.ศ. 2135-2141) นี้เอง ในปี พ.ศ. 2135 โทโยโทมิ ฮิเดโยชิออกคำสั่งเคลื่อนพลเข้าตีเกาหลี หมายจะกวาดพื้นที่ทั้งคาบสมุทรเกาหลี เพื่อใช้เป็นฐานปฏิบัติการหน้าในการเข้ายึดประเทศจีนต่อไป หลังการโจมตีเมืองปูซาน อี ซุน-ชินก็เริ่มปฏิบัติการโต้ตอบทางทะเล จากยอซู หน่วยบัญชาการของเขา เขามีชัยเหนือญี่ปุ่นใน ยุทธนาวีที่โอ๊กโป,ยุทธนาวีที่ซาชาน และอีกหลายศึก ชัยชนะอย่างต่อเนื่องของเขา ทำให้แม่ทัพทั้งหลายของญี่ปุ่นกังวลถึงภัยจากทางทะเล อี ซุน-ชินเข้ารบในยุทธนาวีใหญ่ๆ อย่างน้อย 23 ครั้ง และได้ชัยชนะทุกครั้ง

ฮิเดโยชิตระหนักถึงความจำเป็นยิ่งยวด ถึงการครอบครองทะเลในระหว่างสงคราม จากล้มเหลวในการจ้างเรือแกลเลียนจากโปรตุเกส ฮิเดโยชินจึงหันไปเพิ่มขนาดกองเรือของเขาเป็น 1,700ลำ โดยคิดว่าเกาหลีจะสู้ในระยะประชิด และญี่ปุ่นจะเอาชนะได้โดยง่ายเป็นแน่ เพราะในเวลานั้นระดับความสามารถของกองทัพเกาหลีและญี่ปุ่นแตกต่างกันมาก


มีเหตุผลอยู่หลายประการว่าทำไมอี ซุน-ชินถึงชนะได้หลายต่อหลายครั้ง หนึ่งคือ อี ซุน-ชินได้เตรียมตัวรับมือกับสงคราม ที่เขามองว่าเลี่ยงไม่ได้ โดยการตรวจความพร้อม

ของกำลังพล, ยุทโธปกรณ์และเกียกกาย (กองเสบียง) ให้มีความพร้อมอยู่เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การวางแผนและสร้างเรือเต่า ที่ถือว่าเป็นกุญแจหลักต่อชัยชนะในครั้งนี้ สอง เกาหลีมีความเชี่ยวชาญในด้านภูมิศาสตร์ประเทศของตัวเองเป็นอย่างดี และอี ซุน-ชินก็มักจะล่อญี่ปุ่น ให้เข้ามารบในที่ๆและวันเวลาญี่ปุ่นเสียเปรียบเสมอๆ โดยสถานที่นั้นคือสถานที่ที่เป็นช่องแคบ เรือรบญี่ปุ่นที่มีจำนวนมากเข้ามาติดกับและเบียดเสียดจนเรือรบแถวหลังไม่สามารถช่วยสนับสนุนได้และคลื่นทะเลหนุนให้เรือรบญี่ปุ่นเข้ามาในช่องแคบ

ได้ง่าย แต่หนีออกไปไม่ได้ อี ซุน-ชินยังแสดงให้ทหารหาญเห็นถึงความกล้าหาญและความจงรักษ์เสมอๆ เขาปฏิบัติต่อทหารของเขาด้วยเกียรติ และรบเคียงบ่าเคียงไหล่ทหารหาญ แม้ในสถานการณ์เสี่ยงอันตราย มีการบันทึกเอาไว้ว่า เขามักจะแสดงออกถึง

ความเสียดายในชีวิตทหารที่ตายไป และตอบสนองความต้องการสุดท้ายของทหารที่เสียชีวิตเสมอๆ ด้วยเหตุนี้เอง ทหารทุกนายจึงรักเขา และพร้อมที่จะร่วมเป็นร่วมตายกับเขา แม้ข้าศึกจะมีจำนวนมากกว่านับร้อยเท่า มากไปกว่านั้น เขามีคุณสมบัติของผู้นำในการ

รักษาขวัญกองทัพ ในยามที่ข่าวความพ่ายแพ้ทางบกจะเข้ามา และอีกประการหนึ่งที่ทำให้เกาหลีชนะญี่ปุ่นได้คือ เรือรบเกาหลี พานโอกซอน ที่มีคุณลักษณ์เหนือชั้นกว่าเรือรบญี่ปุ่นยิ่ง โดยเชิงโครงสร้างแล้ว พานโอกซอนมีความแข็งแกร่งมากกว่า ท้องเรือ

แข็งแกร่ง มีปืนใหญ่ประจำเรือไม่ต่ำกว่า 20 กระบอก ในขณะที่ญี่ปุ่นมีเพียงหนึ่งหรือสองกระบอก ถึงแม้บางลำจะเป็นปืนอย่างยุโรปแต่ก็เป็นปืนรุ่นเก่า จึงทำให้เรือรบเกาหลีมีข้อได้เปรียบในการสู้ระยะไกลอย่างมาก




ความเยี่ยมยอดของเขา ในฐานะนักยุทธศาสตร์และผู้นำนั้น ได้รับการกล่าวขานอย่างมาก ในระหว่างสงคราม ตัวอย่างเช่น ยุทธการที่ช่องแคบมยองลยาง ที่อี ซุน-ชินนำเรือพานโอกซอนเพียง 13 ลำ เข้าโรมรันกับกองเรือญี่ปุ่น 333 ลำ (เป็นเรือรบ 133ลำ และเรือลำเลียงไม่น้อยกว่า 200 ลำ) ในวันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2140 โดยสามารถจมเรือรบญี่ปุ่นได้ 31ลำ ใช้การไม่ได้ 92 ลำ[ต้องการอ้างอิง]

ถูกจับเป็นเชลยประมาณ 8,000 ถึง 18,466 นายในขณะที่ทางเกาหลีไม่เสียเรือเลยสักลำ มีทหารตาย 2 นาย และบาดเจ็บ 3 นายบนเรือที่อี ซุน-ชินบัญชาการ และอี ซุน-ชินยังเป็นผู้บัญชาการที่กระตือรือร้น มักจะเป็นฝ่ายเข้าตีกองเรือญี่ปุ่นอยู่เสมอ

ภายใต้การบัญชาการของอี ซุน-ชิน กองทัพญี่ปุ่นจึงต้องถอนกำลังออกไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทำให้เกาหลีและจีนปลอดภัยจากการรุกรานของญี่ปุ่น

พ.ศ. 2136 อี ซุน-ชินได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้บัญชาการกองทัพเรือภาคใต้ และได้รับพระราชทานราชทินนาม "นายพลเรือแห่งสามจังหวัดทหารเรือ" (ฮันกึล : 삼도수군통제사, ฮันจา :三道水軍統制使) ซึ่งทำให้เขาสามารถบังคับบัญชา กองทัพเรือซ้ายและขวาของจังหวัดกองซางโต กองทัพเรือซ้ายและขวาของจังหวัดจอนลา และกองทัพเรือซ้ายและขวาของจังหวัดชุงชอง

ส่วนหนัง ไปดูได้

ไม่ได้จะขัดนะครับ

แต่อยากทราบว่า ใครเป็นคนบันทึกประวัติอันนี้ครับ

ถ้า ญี่ปุ่น หรือ พวก ฝรั่งบันทึก ผมว่า มันจะน่าเบื่อถือได้มากเลย
เพราะ ถ้าญี่ปุ่นบันทึกมันจะหมายถึงยกย่องถึงความเก่งสุดๆเลย

ถ้าฝรั่งบันทึกก็น่าเชื่อถือยู่ถึงความเป็นกลาง

แต่ถ้าเกาหลีบันทึกเอง อันนี้ แอบต้องคิดเยอะหน่อย เพราะ เกาหลี ชอบบิดเบือนประวัติศาสตร์ ทำให้เกาหลีดูดีแบบเว่อร์ๆ

เหมือนสร้าง ฮีโร่ ให้คนเกาหลีภาคภูมิใจ แบบว่าอาจจะไม่ค่อยตรงกับที่ คนอื่นบันทึกครับ


เมื่อช่วงหลายปีก่อน ที่มีคลิป ประมาณว่า เกาหลี แอบอ้างเอา ประวัติศาสตร์ของคนอื่น ไปเป็นของเกาหลีเอง ประมาณนั้นครับ

เหมือนว่าไทยเองก็โดนแอบอ้างเอาไปบางอย่างด้วยนะครับ

อันนั้นไม่มีใครรุ้หรอกใช่ใหมครับ ว่าใครบันทึก แม้แต่ของไทยเองเราก็ยังไม่รุ้จริงๆแล้วเป็นยังไง มีแต่คนเดา

ปล ผมเอามาจากนี้ครับ

https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%B5_%E0%B8%8B%E0%B8%B8%E0%B8%99-%E0%B8%8A%E0%B8%B4%E0%B8%99

"ดิ แอดไมรัล : รอริ่ง เคอร์เรนท์ส์" หนังดังเกาหลีถูกฟ้องบิดเบือนประวัติศาสตร์

ภาพยนตร์ประวัติศาสตร์ฟอร์มยักษ์ของเกาหลีใต้เรื่อง "ดิ แอดไมรัล : รอริ่ง เคอร์เรนท์ส์" ที่สร้างปรากฎการณ์หลายอย่างให้กับวงการภาพยนตร์แดนกิมจิ เจอปัญหาเข้าให้แล้วหละค่ะ เมื่อญาติของนายพลที่ถูกเขียนบทให้เป็นตัวร้ายในเรื่อง ได้ออกมาฟ้องทีมผู้สร้างว่าบิดเบือนประวัติศาสตร์ จนทำให้หนังดังเรื่องนี้ตกจากอันดับ 1 ของหนังทำเงินไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ดิ แอดไมรัล : รอริ่ง เคอร์เรนท์ส" เป็นภาพยนตร์อิงประวัติศาสตร์ที่หยิบเอาชีวประวัติของนายพล อีซุนจิน ที่บัญชาการกองเรือของเกาหลีที่มีอยู่เพียงแค่ไม่กี่สิบลำ จนสามารถเอาชนะกองเรือของญี่ปุ่นที่มีมากถึง 133 ลำ ขณะบุกเข้าโจมตีช่องแคบ มยองยาง ในปี พ.ศ. 2140 ได้สำเร็จ โดยได้นักแสดงชื่อดังอย่าง ชอย มิน ซิก มารับบทเป็นนายพลอี

ด้วยจากเนื่อเรื่องที่มีความเข้มข้น และปลุกใจคนในชาติ ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ ที่ออกฉายไปเมื่อเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา สามารถทำรายได้ไปถึง 100 ล้านดอลลาร์ หรือประมาณ 3,100 ล้านบาท จากจำนวนผู้เข้าชมถึงกว่า 17 ล้านคน จนทำลายสถิติเป็นภาพยนตร์ที่ทำรายได้สูงเป็นอันดับ 1 ตลอดกาลในประวัติศาสตร์บ็อกซ์ ออฟฟิศ ของเกาหลีเป็นที่เรียบร้อย

อย่างไรก็ตาม ได้มีทายาทตัวจริงของนายพล แบ โซล ซึ่งภายในเรื่องนั้นเป็นคู่ปรับของนายพล อี ออกมาฟ้องร้องผู้กำกับ คนเขียนบทภาพยนตร์ ตลอดจนคนแต่งนวนิยายเรื่องนี้ว่า เติมแต่งเรื่องราวเกินจริงจนทำให้ชื่อเสียงบรรพบุรุษของพวกเขาเสื่อมเสีย พร้อมเรียกร้องให้ระงับการฉายภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วย จนส่งผลให้ภาพยนตร์เรื่อง "ดิ แอดไมรัล รอริ่ง เคอร์เรนท์ส" ได้รับผลกระทบอย่างมากจนร่วงจากอันดับหนึ่งของอันดับหนังทำเงินในที่สุดค่ะ


http://bit.ly/1uQ1OwU

อันนี้ลองเสิร์จแล้วเจอครับ เลยเอามาแลกเปลี่ยน

บางอันมันก็ดูเวอร์นะ

ขอบคุณคับ

ผมอ่านแล้ว มันดูแอบเวอร์ๆไปนิดเลย สงสัยว่าอะไรจะเก่งได้ขนาดนั้น

แล้วก็นึกได้ว่าเคยอ่านเจอ ว่าเกาหลี เคยแอบบิดเบือนประวัติศาสตร์

นึกออกละครับ ของไทยที่โดนก็คือ เรื่อง มวยไทย ว่าเป็นของคนเกาหลีคิดขึ้นมาครับ

ขอบคุณที่แลกเปลี่ยนความรู้กันครับ

รุ้แค่ว่าเกลียดเกาหลีที่สุดละ

รายละเอียดมันบิดเบือนได้ แต่ timeline บิดเบือนไม่ได้

อีซุนชินไม่ถึงกับทำให้เกาหลีชนะสงคราม แต่ก็มีผลต่อการชะลอการรุกรานจริงๆ

หนังผมไม่ได้ดูไม่รู้เป็นไงนะ แต่ใน ปวศ รู้สึกว่า timeline จะประมาณนี้

ทัพญี่ปุ่นบุกขึ้นฝั่งเกาหลี>เริ่มตะลุยปล้นฆ่าไปทางเหนือเรื่อยๆ>ญี่ปุ่นส่งกำลังเสริมกับยุทโธปกรณ์ทั้งหลายตามมา>อีซุนซินออกโรง

กว่าอีซุนซินจะโผล่มา ญี่ปุ่นก็ดาหน้าฆ่าเกาหลีไปจนจะสุดทางเหนือแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่ทัพของอีซุนซินจะไปหยุดการรุกรานของญี่ปุ่น แต่ซุนซินมีผลกับสงครามแค่ไหน เท่าที่ผมจำได้ถือว่ามีเยอะอยู่ในแง่การชะลอการรุกรานในช่วงแรก ตลอดเวลาที่ญี่ปุ่นพยายามส่งสเบียงไปทางเขตรับผิดชอบขอบซุซินจะเจอกองเรือซุนซินโจมตีตลอดเวลา ถ้าเทียบกับแม่ทัพคนอื่นของทางเกาหลี อีซุนซินถือว่าทำให้ญี่ปุ่นปวดหัวที่สุดด้วยซ้ำ(ในความคิดผมนะ) แม่ทัพฐานอื่นนี่อนาถมาก ไม่เผาฐานหนีก็แตกทัพในวันเดียว

ส่วนช่วงหลังซุนซินมารับตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ก็เอาชนะกองทัพญี่ปุ่นได้เรื่อยๆ ส่วนหนึ่งเพราะได้ทัพเสริมจากหมิงมาเป็นของเล่นใหม่ด้วย ก็ชนะเรื่อยมาจนมาชนะศึกสุดท้าย(ที่กองเรือญี่ปุ่นส่วนใหญ่เป็นเรือขนส่ง)แต่ผมมองว่าไม่สำคัญ เพราะเรือแต่ละแบบก็มีหน้าที่สำคัญทั้งนั้น ไม่มีเรือขนส่งจะส่งทัพบกเข้ามายังไง

อีกอย่างที่ผมมองว่าซุนซินมีบทสำคัญที่สุดของฝั่งเกาหลีคือ ทัพบกเกาหลีโดนญี่ปุ่นไล่ตีอย่างสุนัขเลย กว่าจะเริ่มตั้งตัวได้ก็ต้องรอหมิงมาช่วย แต่ทัพเรือ แม้วิทยาการจะสูงกว่าของญี่ปุ่นเป็นทุนเดิมก็ไม่ได้รับประกันชัยชนะ แถมจำนวนก็น้อยกว่าตลอด แต่ก็ยังชนะมาได้หลายๆศึก ซุนซินก็สมควรได้รับการยกย่องให้เป็นแม่ทัพที่ดีที่สุดของเกาหลีในยุคนั้นแล้ว

ปล.ศึกนี้ที่ว่ายิ่งใหญ่นักหนาสำหรับเกาหลีและญี่ปุ่น แต่สำหรับหมิง อาจจะไม่ได้มองเป็นศึกใหญ่ด้วยซ้ำ ส่งทหารมาช่วยแค่ 4-5 หมื่นก็ไล่ญี่ปุ่นกลับไปได้

ปล.2 เคยอ่านเจอว่าช่วงนั้นพี่ไทยเราเสนอตัวร่วมรบกับหมิงด้วย แต่หมิงบอกไม่เป็นไรขอบคุณ

ปล.3 เขียนเองสงสัยเองว่าใครปกครองสยามอยู่ในช่วงนั้นเลยไปหาดู ปรากฎว่าเป็นพระนเรศวรแฮะ โหดแท้

ไม่รู้ท่านหมายถึงบันทึกอะไร ถ้าหมายถึงศึกมยองยาง ทางเกาหลีเขาบอกว่าอ้างจากจดหมายที่ซุนซินส่งจดหมายไปขอความช่วยเหลือทัพหมิง ซุนซินมีเรือรบ 13 ลำ เรือสอดแนม30 ลำ ส่วนเรือของฝั่งญี่ปุ่นหลักร้อย แต่เกือบทั้งหมดเป็นเรือขนส่ง แถมวิทยาการด้านเรือรบเกาหลีไปไกลกว่าญี่ปุ่นมาก พอรบกันจริงญี่ปุ่นสู้ไม่ได้

ส่วนบันทึกญี่ปุ่น เขาบอกว่าอ้างจากบันทึกของ โทโด ทาคาโทระ ไดเมียวที่นำทัพไปเกาหลี เท่าที่พยายามอ่านฝรั่งคุยกัน เรื่องจำนวนไม่มีใครแย้งอะไรมาก แต่เรื่องผลหลังศึกนั้นอันนี้ต่างเยอะ ไม่รู้ในหนังโม้ว่าอะไร แต่เรื่องจริงคือจบศึกนั้นญี่ปุ่นก็ยกพลขึ้นฝั่งได้เหมือนเดิม ไล่ฆ่าเกาหลีตั้งแต่ใต้ขึ้นเหนือเหมือนเดิม ซุนซินมามีบทอีกทีก็ตอนหมิงส่งของเล่นมาให้นั่นแหละ

ลี ซุน ชิน ไม่รู้หรอกว่าใครเขียนบันทึกประวัติศาสตร์ แต่ก็ได้เป็นบุคคลสำคัญเกี่ยวกับการรบทางน้ำฝั่งตะวันออกไกล ผู้คิดค้นเรือเต่าเป็นเรือรบหุ้มเกราะชนิดแรก

ไหนจะมีปฎิวัติของบัณฑิต คิมอ๊อคคุน อีกแต่ทำไม่กี่วันก็ต้องลี้ภัยไปอยู่ ญี่ปุ่นแล้วก็โดนเก็บเงียบ ภายหลัง