ก็องเต้ล็อคหลบแล้วยิงเป็นอะไรที่โคตรว้าวอะ

อ่านแล้วงง ไม่ใช่ว่า

"ผมรู้สึกว่าเมื่อไหร่ที่เขาเข้าใกล้ประตูพวกเรา พวกเขาก็ยิงได้ ทุกครั้งเลย และนั่นเป็นกุญแจสำคัญสำหรับเกมนี้"

ตอนจบเกม อาซาคงบอก เค้าคิดถึงเตงนะ กลับมาได้มั้ย

รู้สึกว่านักเตะแมนยูเล่นกันไม่เป็นทีมเวิร์คเลย นักเตะทุกคนมีคุณภาพหมดแต่เล่นไม่เข้ากันเหมือนไม่เข้าใจแผน

ตอนจบผมรออาซาร์กับมาต้ากอดกันเลยอะ แต่หน้ามาต้าไม่ค่อยสบอารมเอามากๆ แห้วไป

เกมรับห่วยสุดๆ

ลูกแรกที่โดน เดเกอา ออกมาไกลมาก คือเหมือนตกใจ แล้ววิ่งออกมา ถอยกลับไม่ทัน ที่จริงลูกนี่ มันไม่ควรออกมาขนาดนั้น
จะออกมาตัดเกมก็ดันตัดไม่ขาดด้วย โดนเร็วเกินทีม เลยเป๋ไปเลย ลูก 2 ก็ดันส้มหล่น บอลเด้งอยู๋หน้าเคฮิลลพอดี มาคิดๆดูหลายอย่างไม่เป็นใจจริงๆ มันเป้นใจให้เชลซีทุกอย่างเลย

รูปเกมกากๆ สไลต์มอยส์รินโญ่ บวกกับไอวัยรุ่น 100 ล้านที่ยืนเป็นเสาไฟฟ้า โคตรทีมจริงๆ

ไม่นะครับ ผมมีความรู้สึกเดียวกับมาต้าเลย จังหวะได้พอแมนยูได้ครองบอลบุกนวดๆๆ ยิงเฉี่ยวไปมา แล้วเชลซีจะต้องสวนมาได้ประตูทุกครั้ง เห็นได้ขัดว่ากำลังใจหายไปเลยพอโดนลูกสาม

สมอลลิ่งรับไปเต็ม ๆ นัดนี้

มาต้าเป็นนักเตะที่อยู่เป็น คราวก่อนโน้นที่บ้านแมนยูหลังจบเกม มาต้าก็เกรงใจแฟนแมนยู
ตอนอาชาร์พยายามคุยเล่นด้วย

หน้าตา น้องเล็ก ปรกติก็ดู บื้อๆทึ้งๆ ยิ่งลูกแรกนี้โคตรเหว๋อ เซ็ง คิดถึง ไบญี่ + โจน

สมอลลิ่งนี่ห่วยกว่า เวสท์ บราวน์ เมื่อก่อนอีกมั้ง

แต่ก็ต้องใช้ เพราะ ลิ่ง คือ ปรัชญาของ DNA ปั้นเด็ก

มันก็น่าปวดร้าวจริงๆนั้นแหละ เหมือนเตะบอลกับเพื่อนเก่าแต่มันก็เป็นอาชีพด้วย

เหมือนอย่างที่เคยพิมพ์ไว้ไม่มีผิดว่า แฟนแมนยูทนมูได้ไม่นานหรอก (ต่อให้ทีมชนะก็ตาม)

อย่าเสพติดอดีตมากเกินไป
จะให้ไปยิ่งใหญ่เหมือนสมัยป๋ายาก บอกตรงๆ สมัยป๋าที่ผมจำได้ขนาดผมเป็นแฟนหงส์ยังชอบดูเวลาลงแข่งเลย ทีมมันร้อนแรง ถึงจะโดนนำเท่าไหร่ทีมก็จะกลับมาตามเสมอและนำจนชนะได้ ป๋าแกทำได้ทุกอย่างเหมือนกับแกมีเวทมนต์เวลาศึกแดงเดือนผมละกลัวทุกทีกลัวโดนล้อมากๆ
แต่ตอนนี้หรอ... จัดแดงเดือนทุกสัปดาห์ยังชิลๆ เลย

ใช่ พลาดทำส้มหล่นตั้งแต่นาทีแรก ละเหวอไม่คืนสติ กลับมากันไม่ได้ แพ้ย่อยยับโดยปริยาย