แต่ผมว่าลูกนี้คลาสสิคกว่านะ ทั้งการยิงแล้วก็ท่าดีใจ

เป็นลูกยิงในตำนานของพรีเมียร์ลีกเลย

ลูกยิงกึ่งวอลเลย์ของคันโตน่านัดชิง FA Cup 95/96 ราวกับลูกมันมีชีวิต บอลผ่านนักเตะลิเวอร์พูลเป็นฝูงแต่ไม่มีใครสามารถสกัดบอลได้ซักคน

แต่ถ้าจะเอาท่าดีใจหลังยิงประตูได้ผมว่าท่านี้โคตรคลาสสิคเลย เกมที่ยูไนเต็ดเปิดบ้านเสมอลิเวอร์พูล 2-2 ในเกมที่ King Comeback หลังจากโดนแบนยาวจากกังฟู คิก

ผมว่าลูกยิงลิเวอร์พูลนี่แหละคลาสสิคสุดๆ ถอยหลังวอลเล่ย์ แถมเป็นลูกยิงที่ทำให้ได้แชมป์ เกมเสมอกันอยู่ด้วยคันโตน่าจัดให้เลย อะไรๆลงตัวมากๆ

คันโตน่าตอนนั้น อายุพอๆกับรูนีย์ตอนนี้ แต่เป็นกัปตันที่ทุกคนฝากความหวังไว้ได้ เหมือนลูกพี่ที่เป็นหัวโจกให้พวกดาวรุ่งในทีม เกมไหนตื้อๆ ทุกคนจะหวังได้ว่าคันโตน่าต้องทำอะไรให้แน่ๆ

ส่วนรูนีย์

ตอนนั้นนึกว่าเฟดอเวย์มีแต่บาสฯ พอคันโตน่ากระโดดถอยหลังยิง ผมถึงกับตาค้างเลย

ตั้งแต่ดูบอลนัดชิงมา ลูก (กระโดดถอยหลังยิง)นั้นก็เจ็บใจสุดในชีวิตเหมือนกัน

นอกเรื่องนิดนึง ผมคิดถึงคนเปิดบอล คนนี้(ในคลิป)จัง สมัยละอ่อนเลยนะนั้น

เพราะลูกนี้ ทำให้ผมเชียร์แมนยูไนเต็ด

2-3คนหลังประตูดีใจกว่าคนยิงอีก ฮ่าๆๆ

ลูกชิพอะคลาสสิค แต่ถอยหลังวอลเล่ย ยิงหงส์ ได้แชมป์ ยังไงก็สะใจกว่า 5555
..
.
.
.

the kop อย่างผมยังซูฮก the king เลย
ชอบบุคลิก ต้องใช้คำว่า " ศิลปินลูกหนัง "
นัดนั้นไม่น่าทำกันเลย...

จำได้ติดตาลูกยืนถอยหลังวอลเล่ย์เข้าไปในนัดชิงนี่ทำเอาผมแหกปากลั่นบ้าน ดีใจสุดๆ เรียกว่าทุกคนตกอกตกใจหมดว่าเป็นอะไร นึกว่าผีเข้า

ไม่น่าแขวนเกือกไวเลยเฮีย ศิลปินจิงๆ

ย้ายมาคว้าแชมป์ โดนแบนทีมเป๋ กลับมาจากแบนพาทีมเป็นแชมป?อีก. มีะพีคกว่านี้ไหม

ขอบคุณ เดวิด เจมส์ ผู้สนับสนุนที่ดีของเรา

#CantoYES

อันนี้สมัยอยู่ลีดส์ แฮตทริก นัดชิงโล่