พอดีดูหนังเรื่องเถ้าแก่น้อย มีฉากนึงที่แกเอาพระสมเด็จไปปล่อย แล้วได้เงินมา 100000
แต่พอจะไปขอซื้อคืน เจอราคาปล่อยหลัก ล้าน

ดูๆแล้วก็เลยคิดว่าโหอาชีพเซียนพระนี่ทำกำไรได้ขนาดนี้เลยหรอ กำไลมหาโหดจริงๆ แต่ต้องดูพระเป็นว่าปลอมหรือเก๊

ส่วนตัวผมในชีวิตช่วงที่ยังจนๆต็อกต๋อยอยู่เคย โดนหลอกเรื่องพระเครื่องทีนึง คือจะมีตาแก่คนนึงเป็นมิจฉาชีพ เอาพระเครื่องปลอม ไปคลุกกับดินโคลน ใส่ตระกร้า มาหลอกขาย ผมก็ไม่รู้เรื่องหรอก เห็นมันถูกดีแถมมีเด็กที่ทำตัวรู้เรื่องพระบอกว่าซื้อมาเลย 300เอง ก็เลยลองวัดใจซื้อมาดู สุดท้ายเอาไปให้เซียนดู เค้าบอกปลอม 555 ผมก็นึกในใจก็คิดอยู่แล้วแต่แรกว่าต้องปลอมแน่ๆแต่ตอนนั้นเหมือนอยากเสี่ยงก็เลยซื้อมา สงใสโดนความโลภครอบงำมันเป็นอย่างนี้นี่เอง


เรื่องสุดท้ายใครเคยเอาพระเครื่องที่ติดตัวมาแต่เด็กไปปล่อยไหมครับ ผมมีอยู่เหรียญนึง เห็นมาตั้งแต่เด็กๆแต่ก็ไม่ค่อยได้ห้อยคอหรือส่วมใส่เลย ใส่กล่องเก็บไว้เฉยๆ วันนึงเคยคิดจะเอาไปปล่อยนำเงินมาหมุน แต่สุดท้ายทำใจปล่อยไม่ได้ เพราะคิดในใจว่าเหรียญนี้เหมือนเป็นสมบัติประจำตัวเรา หากเราเอาท่านมาขาย ต่อไปเรามาคิดย้อนหลังคงละอายใจตัวเองเลยเก็บไว้ดีกว่า ส่วนท่านๆที่ยอมปล่อยของประจำตัวพวกนี้ผมก็เข้าใจนะ คนเรามีทางเลือกไม่เหมือนกัน ถ้าไม่จำเป็นจริงๆก็คงไม่มีใครอยากปล่อยหรอกจริงมะ

งี้แหละครับ ชั้นเชิงสูงพวกเซียนพระ การต่อรองราคานี่สุดๆ

ปล.พอดีมีญาติรับเช่าอยู่

ลุงที่ผมรู้จักเคย รับหลวงปู่ทวดมา 4000 แต่ปล่อยได้ 6แสน++
มันอยู่ที่ชั้นเชิงจริงๆ
55555555555555555

คุณพระ เอาซะผมอยากไปเรียนเป็นเซียนพระเลย

ผมเคยเอาพระที่ห้อยคอตั้งแต่อนุบาลตอนนี้จบมหาลัยล่ะ ไปถามด้วยความยากรู้ บอกพี่เอาเลย 2000 พัน ผมก็ยิ้มๆได้รู้สมใจอยาก

อีกครั้งเคยเอาสมเด็จของที่บ้านไปถามไม่มีใครตีราคาเลยบอกดูไม่เป็นๆ ผมก็งงบอกให้ไปถามเจ้านั้นเจ้านู้นผมไปกัน 2 คนกลัวโดนเปลี่ยนก็กลัว เค้าบอกที่นี่ไม่ค่อยรู้สายภาคกลางเท่าไรคนรู้ยังไม่อยู่ พอผ่านไปโทรมาหาเพื่อนผมบอกให้เอามาได้เลยพี่รับๆแต่ไม่บอกราคาผมก็เลยไม่ได้ไปอีก

เซียนโดนต้มมาเยอะก็มีนะครับ ไม่ใช่ว่าอยู่กันง่ายๆวงการนี้ งั้นเขาก็รวยกันแล้ว

มันต้องมีที่ปล่อยด้วย ถ้าคุณไม่รู้จักใครเดินดุ่มๆเข้าไป เขาก็จะกดราคาคุณ ถ้ามีของลองไปแถวๆพันทิพย์เลย หรือไม่ก็ส่งไลน์ไปหา บอย ท่าพระจันทร์ ถ้าพระแท้เขาสนใจ เขาจะตอบ ถ้าพระไม่ดี เขาจะอ่านเฉยๆแต่ไม่ตอบ

ราคาซื้อ-ขาย ไม่มีอะไรแน่นอนสำหรับ"นักสะสมพระเครื่อง"

ราคา ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจล้วน ๆ


ความมั่นใจที่"เซียนพระ"ให้ผู้ซื้อคือ ไม่แท้ไม่พอใจ คืนเงิน 100%

ซึ่งเซียนพระก็ซื้อพระเก๊มาเยอะเหมือนกันครับ อย่าคิดว่าเซียนจะไม่พลาด ซึ่งพลาดก็หลักหลายตังเหมือนกัน

การที่เซียนพระจะอยู่ได้คือ "ซื้อของเก๊ไม่ว่า แต่จะไม่ขายของเก๊"

ราคาที่เห็น จึงเป็นราคา ต้นทุน+กำไร+ความเสี่ยง


อย่างที่บอกแต่แรก พระที่ซื้อผ่านเซียนพระ รับประกันแท้....แต่แพงมากกกก


ส่วนพระที่ซื้อกันเอง ไม่รับประกันนะครับ ตาดีได้ ตาร้ายก็เสีย เสียทั้งเงินเสียทั้งเพื่อน เสียงหมาด้วย....ถ้ามีคนมาบอกว่า "พระเอ็งของเก๊ว่ะ"


ดูพระไม่เป็น ดูจุดต่างเก๊-แท้ไม่ออก เชื่อหูมากกว่าเชื่อตา อยากเป็นเซียนพระ ก็เจ๊งมานักต่อนักแล้วครับ

เคยอยากศึกษาอยู่ครับ สรุปไม่ไหว ดูไม่ออกไหงมันเก๊ฟะ 555 เลิกเลย ไหนจะพระนุ่นนี่เต็มไปหมด

ซุ้มพระเครื่อง กับ ตู้ขายมือถือ ที่ตามห้างฯ
ก็หลักการเดียวกัน ทั้งชั้น เผลอๆทั้งห้าง ก็เจ้าของเดียวกันทั้งหมดนั่นล่ะ..

แตกต่างกันก็แค่..อายุ ถ้าอายุน้อยๆไปเฝ้าร้านมือถือ
อายุมากหน่อย ก็ไปเฝ้าตามซุ้มพระ .. บันเทิงจริงๆ

วงการนี้คุยกัน ไม่เกิน 5 นาทีก็รู้แล้วครับ ว่าใครเป็นกิ่งก่าได้ทอง พอรู้ไต๋มันก็โขกราคาเราไม่เหลือละครับ อีกอย่างสมัยนี้พระปลอมเยอะ ต้องศึกษาให้มากครับ ถ้าไม่อยากเป็นไก่ พระหลักหมื่นปลายจนถึงแสนไปจนหลักล้านเดี๋ยวนี้มันไม่มีให้เห็นกันง่าย ๆ หรอกครับ เข้ากรุคนมีตังค์ไปหมดแล้ว

ผมก็ไม่เป็นครับ และคิดว่าคงเป็นได้ยาก จะทำอาชีพนี้ความรู้ต้องแน่น ตาเทพจริงๆถึงจะทำได้ ผมคงไม่เข้าไปยุ่งอาชีพนี้หรอกผมมันตาไม่ดี

เห็นเค้าว่า ก่อนที่จะเป็นเซัยนพระ ก็ต้องโดนต้มมาก่อน ถึงจะเข้าขั้นเซียน ครับ

พี่ผมเป็นเซียนพระ

ผมว่าขึ้นชื่อว่าเซียนรวยทั้งนั้นแหละ เซียนหุ้น เซียนบอล เซียนหวย

เซียนพวกนี้รวยไม่ธรรมดานะครับ ไอ้ห่าน รวยชิบหาย !

เรามีของแท้ แต่เซียนพระบอกปลอม
เซียนมีของปลอม แต่บอกว่าของเค้าแท้
อาชีพนี้มันมีกลุ่มก้อนร่วมกันทำมาหากินอยู่

ตาเพื่อนมีสมเด็จนะ มีใบรับประกัน เรียบร้อย
เอาไปให้ร้านดูบอกปลอม 5555 โคตรจี้ครับ

พ่อผมบอกแท้ปลอมไม่ได้อยู่ที่พระ อยู่ที่เซียน

สะสมบูชาตามความพึงพอใจเอาครับ

แถวบ้านก็จะมีงานดูพระ แหล่งรวมเซียน อย่างที่เค้าว่ากันตาดีได้ตาร้ายเสีย

ช่วงเสาร์-อาทิตย์จะมีตลาดพระให้ไปดูอีก น้อยคนที่จะเจอของดีนะครับผมว่า

อย่างรุ่นพี่ผมไปบูชาต่อพระรูปนึง แกบูชามา 30k ตอนนี้ราคาเพิ่มขึ้นอีกเท่านึงแล้ว

แม่งมีความเสี่ยงมากอ่ะครับ วงการนี้ที่สุดๆ เซียนต้มเซียน

กว่าจะเป็นเซียนพระได้นี้ ต้องเจ็บมาก่อน เจ็บมาก เจ็บน้อยแล้วแต่คน อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน

ปล. เห็นในเฟซของบอย ท่าพระจันทร์ เขารับเช่า ถ้าดีถ้าโดน เขาไปเช่าถึงที่เลย

ของดีจริงเขาไม่ค่อยปล่อยกันครับ ส่วนใหญ่อยู่ในมือคนที่มีฐานะยิ่งไม่ปล่อย มีแต่ให้ฟรี[อันนี้พูดจริงๆนะ]

เพื่อนผมนี่แหละ เซียนพระ มีเงินใช้เพราะพระ อย่าคิดว่าจะไม่โดนต้มนะ บางองค์นี่เซียนยังโดนต้มเอาง่ายๆเลย เพื่อนผมยังโดนเลย กะว่าวันนี้กำไรแน่ๆ 5-6 หมื่น เรียบร้อยยยย เข้าเนื้อเกือบแสน

ถ้าจะเข้ามาสายนี้ต้องเชื่อตาตัวเองเท่านั้น อย่าไปหลงเชื่อที่เซียนมันรับประกันว่าแท้ เอาเข้าจริงมันไม่คืนหรอก ให้เปลี่ยนเป็นองค์อื่นบ้าง-ยังไม่มีเงินสดบ้าง-ตีเช็คเด้งบ้าง


ซื้อพระจากเซียนA ไปส่งประกวดแล้วได้รางวัลที่1 อย่าเพิ่งหลงดีใจว่าพระแท้+สวยนะครับ เพราะไอ้กรรมการมันมองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าพระองค์นี้ของเซียนA ติดรางวัลที่1ให้เลย(เพราะ อาจจะเป็นพวกกัน ไม่อยากมีเรื่อง ทีมึงกูให้คราวหน้าทีกูก็ขอบ้างละกัน)

ถ้าไปส่งประกวดแล้วกรรมการ2ใน10บอกเก๊-ไม่รับ ก็เตรียมตัวงานเข้าเลยครับ

สุดยอด วงการณ์นี้มัน Dark จริงๆ

แม่ผมเซียนไหมไม่รู้ แต่เปิดร้านเลี้ยงผมจนเรียนจบ

เคยไปดูบางอันเป็นหมื่นๆ ก็ถามแม่ว่าขายได้จริงหรอแพงขนาดนี้

สรุปมีวันนึงไปนั่ง ขายได้จริงมีคนโทรมาสั่ง ผมอึ้ง

ถ้าดูพระเป็นเปลี่ยนเงินหลักพันให้เป็นหลักแสนหลักล้านก็มีเยอะนะครับ แต่โอกาศที่จะเจอพระแบบนั้นสมัยนี้มีน้อยแล้วครับ พระปลอมยุคก่อนปัจจุบันนำมาเล่นเป็นพระแท้ก็เยอะ โดยพวกเซียนจะรู้อยู่แกใจ เขียนตำราปล่อยออกมาเอง แต่ก็ไม่เช่ากลับในรุ่นนั้นก็มี วงการนี้มันอยู่อยากครับ แต่พวกที่ดีๆก็มีเยอะนะครับ เพียงแต่ต้องรู้จักมักจี่กัน อีกอย่างการศึกษากับบุลคลที่เชื่อถือได้และมีพระตัวจริงให้ชมจะทำให้เป็นไวมากขึ้นครับ

เคยอยู่ในวงการนี่มาพอรู้นิดหน่อยนะ ราคาจากหลักร้อยหลักพันไปหลักหมื่นนี่ส่วนใหญ่ปั่นกันทั้งนั้น ส่วนจะอัพเป็นแสนเป็นล้านได้ได้ต้องผ่านประกวดแล้วได้รางวัลนะ บางที่มีคนรอบูชาต่อจากที่ได้รางวัลเลย