เมื่อโจโฉ สอน โจผี ....

โจโฉ : เจ้าจะปกครองบ้านเมืองแบบไหน ?

โจผี : เราควรจะส่งเสริมขุนนางที่ซื่อสัตย์ ส่งเสริมคนดีให้มีอำนาจ

โจโฉ : ผิดแล้ว ...เราไม่ควรส่งเสริมขุนนางที่ซือสัตย์..

โจผี : อ้าว ...ทำไมละ่ ?

โจโฉ : ขุนนางตงฉิน จะทำลายเรา ความชื่อสัตย์ จะทำให้ประชาชนรักเขา วันหนึ่งเขาจะเป็นอันตรายกับเรา

โจผี : อ้าวงั้นข้า ..ควรทำอย่างไร?

โจโฉ : เราต้องส่งเสริมขุนนาง " กังฉิน " ไม่ใช่ " ตงฉิน "
ให้อำนาจ "กังฉิน" ดูแลบ้านเมือง

โจผี : เลี้ยงเขาให้ดี ..ให้เงินทองใช้?

โจโฉ : ผิดแล้ว..จงอย่างเลี้ยงให้มัน " อิ่ม " เสืออิ่มจะไม่กัด ..ให้เงินเดือนมันน้อยๆ กังฉินกินไม่พอมันก็จะเอาอำนาจที่เราให้มัน ไปหาประโยชน์กับประชาชน
เมื่อกังฉินใช้อำนาจเราหากิน มันก็จะปกป้องเรา..เราจะปลอดภัย

เท่านั้นยังไม่พอ กังฉินจะมีความผิด เป็นชนักติดหลัง
กังฉินคนไหนทรยศ เราก็ใช้ข้อหาที่มันฉ้อราษฎร์บังหลวงเล่นงานมัน

โจผี : แต่ทำอย่างนั้น ไปนานๆ ประชาชนที่เดือดร้อนมากขึ้นๆ จะไม่ลุกมาโค่นล้มเราหรือ??

โจโฉ : อย่ากลัวไปเลย..การเลี้ยงกังฉิน มีวิธีการ

1 จงอย่าเลี้ยงให้อิ่ม และ

2 จงอย่าเลี้ยงให้มันสามัคคี..

โจผี : อย่าเลี้ยงให้สามัคคี ทำอย่างไร?

โจโฉ : จงให้อำนาจแก่คนที่ไม่สมควรจะได้..

โจผี : ทำแบบนั้น จะได้อะไร?

โจโฉ : ได้กังฉิน ไว้ปราบกังฉิน ..เมื่อกังฉินที่ปกครองเมืองใด ทำประชาชนเดือดร้อนมากๆ มีท่าทีจะก่อความวุ่นวายลุกลามมาถึงเรา เราก็ให้อำนาจสั่งการให้ แก่กังฉินอีกเมือง มาโค่นมัน ...

เมื่อโค่นสำเร็จ...ประชาชนก็จะ แซ่ซร้อง สรรเสริญเรา..รักเรา ด้วยแรงนิยม ที่ให้คนมาขับไล่กังฉินเก่านี้เอง

กับกังฉินใหม่นั้น จะช่วยเราปกครองอย่างสงบ เข้าที่เข้าทางต่อไปได้อีกหลายปี...

และ เมื่อถึงเวลา..เราก็ทำแบบเดิมอีกไปเรื่อยๆ วิธีนี้เราก็จะอยู่ได้ตลอดไป

...เข้าใจหรือยัง?






เหมือนยุคนี้เปล่า

เมาชิป

จะปลิวมั้ย
คนไม่ใช่ไม้จะมาวัดใครตรงไม่ตรง
ถามว่าเหมือนยุคนี้ไหมอยู่ที่คนจะตีความสูงแค่ไหนส่วนตัวผมไม่ชอบบทความที่มันโน้มน้าวใจคนอ่านเลย

เลยเข้าใจ ละ ทำไมขึ้นเงินเดือนกับได้ ตำแหน่งกันเป็นว่าเล่น

ผมพุดถึงเกาหลีเหนือนะ

การเหยียบเรือสองแคมในทางการปกครองมีมานานมากแล้วครับและใช้ได้ผลดีเสมอ แต่ต่างนิดหน่อยตรงที่ปัจจุบันออกแนวน้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่ามากกว่า คนตั้งต้นมีบทเรียนสำคัญจากปีหนึ่งที่เกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้นทำให้เค้ารู้ว่าการเลี้ยงกังฉินด้วยผลประโยชน์อย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอครับ ประวัติศาสตร์มักซ้ำรอยเสมอ..และเสมอครับ



ผมหมายถึงบริษัทโอล่าในประเทศเกาหลีเหนือนะครับ

ไว้อาลัยล่วงหน้าครับ ถึงจะแอบเห็นด้วยเล็กๆ ก็ตาม

อ่านแล้วเห็นด้วยบางส่วน และไม่ชอบบางส่วน

ความหมายมันแหม่งๆ ไปหน่อยนะ

ที่ว่ามาถ้าคิดตามหลักเหตุผลมันก็เข้าใจได้นะ

เพราะ 1+1 เท่ากับ 2, 3-1 ก็เท่ากับ 2 เหมือนกัน



แต่สำหรับคำถามสุดท้ายที่ถามมา

คุยเรื่องนี้ในนี้มันสุ่มเสี่ยงจริงๆ ขอผ่านละกัน ไม่เห็นด้วย ไม่เห็นแย้ง

ความคิดแบบนี้คือวงจรอุบาทว์ ครับ เหมือนจะทำให้ก้าวหน้าได้แต่สุดท้ายก้ออีหรอบเดิม