ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ ไปกินเกลือบ้านตาแป๊ะ ไปนอนเปาะแปะให้ตาแป๊ะเล่นนม ไปนอนขายหมูใส่ตุ้มหูข้างเดียว ตาแป๊ะยืนเยี่ยวรถเฉี่ยวกระดอขาด

จุ้มจี้ จุ้มจวด พาลูกไปบวช ถึงวัดถึงวา พอสึกออกมา ตุ๊กตาพุงป่อง ทำท่าไหว้ก็อง พุงป่องตาเหล่ ทำท่าไหว้เข้ เข้ขบไข่ขาด

ยุค 90 ต้องเพลงนี้

โป้งเป้งอย่ามาเล่นกับฉัน ไปนอนสวรรค์ให้ยักษ์กินตาย ตกน้ำตายไม่มีใครช่วย ... ประโยคสุดท้ายแล้วแต่ตัวบุคคล

หนึ่ง สอง สาม ปลาฉลามขึ้นบน
สี่ ห้า หก เอาจิ้งจกมายัดไส้

ฉันคิดว่ารักมันคือความผูกพัน
คิดว่ารักแท้ต้องเดินผ่านวันและเวลา
ยิ่งเนิ่นนานนานไปเท่าไร ความรักยิ่งมีค่า
ที่ฉันรู้ที่เคยฝัน รักที่ฉันเคยเข้าใจ

ไม่คิดไม่ฝันเมื่อเธอผ่านเข้ามา
เหมือนว่าสายตาฉันเองมองไม่เห็นใครๆ
หยุดที่เธอแค่เพียงสบตา และวินาทีนั้น
โลกทั้งโลกหยุดเคลื่อนไหว ท้องฟ้ากลับสดใส

ลมหายใจ เหมือนหยุดไปในห้วงนาทีนี้
เช่นหัวใจ ลอยหลุดไปทันทีที่สบตา
เธอหยุดยั้งวันเวลา แค่เราได้พบกันในวันนี้
แค่พบเจอกับเธอ

ฉันเพิ่งเข้าใจว่ารักเป็นอย่างนี้
ฉันเพิ่งเข้าใจเมื่อได้มาเจอด้วยตัวเอง
เสี้ยวนาทีก็มีความหมาย เปลี่ยนโลกได้ทั้งใบ
ฉันเพิ่งรู้ในวันนี้ รักไม่ต้องการเวลา




ผมร้องกับแฟนบ่อย แฟนผมเพิ่งจบ มธ

อรอนงค์ ค่ำลงน้องจะไปไหน ถามทำไม จะไปที่กิโลเจ็ด ไปทำไม ไปให้นิโกรมัน...

แล้วก็เพลงนี้ ตอนประถมแฟนผมมันชื่อจริงชื่อ อรวรรณ ร้องแต่เพลงนี้เป็นปีๆ

เปาบุ้นจิ้นลักกินไข่เต่า อาจั่นเจาลักกินโอเล่ เซเลอร์มูนตาเหล่ ตกส้วมตาย