ย้อนกลับไปเมื่อปี 2537 วันเวลาที่ทีมชาติไทยชุดสิงห์ดรีมทรีม เป็นความหวังให้คนทั้งประเทศ ถึงแม้จะไม่ได้ประสบความสำเร็จในระดับเอเชียอย่างที่คาดหวัง แต่ชุดดรีมทีมเป็นชุดจุดประกายให้กำเนิดยอดนักเตะระดับตำนานในอดีต เช่น ซิโก้ เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง
ตะวัน ศรีปาน , ดุสิต เฉลิมแสน
ใครจะรู้ว่าในตอนนั้นนักเตะดาวรุ่งทั้ง 3 ในยุคดรีมทีมของบิ๊กหอย จะสามารถพัฒนาจนกลายเป็นยอดนักเตะระดับตำนานของไทยได้
แต่สิ่งที่นักเตะเหล่านี้ได้รับคือการได้รับความไว้วางใจ ลงเล่นอย่างสม่ำเสมอกับเกมทีมชาติเองและกับสโมสร
ทั้งที่ในตอนที่นักเตะเหล่านี้อายุยังเป็นดาวรุ่งอยู่

ในปัจจุบันด้วยความเป็นมืออาชีพของสโมสรในประเทศไทย ที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าในปัจจุบันนักเตะมีความสามารถและขีดการพัฒนาที่มากกว่าอดีต ทั้งเรื่องวินัยในสนาม เรื่องการฝึกซ้อมที่ถูกต้อง เรื่องความเข้าใจเกม และการจัดการที่มีคุณภาพ ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าถ้าเราพัฒนานักเตะตั้งแต่วัยรุ่น โดยแนวทางการพัฒนาอย่างถูกวิธีและมีคุณภาพจะทำให้โอกาสในการพัฒนาคุณภาพนักเตะประเทศไทย สามารถพัฒนาเท่าเทียมประเทศชั้นนำในเอเชียได้อย่างไม่น้อยหน้า อย่างในปัจจุบันที่เริ่มเห็นเป็นรูปร่างชัดเจนคือ อคาเดมี่ของสโมสรชั้นนำอย่างบุรีรัมณ์ เมืองทอง และชลบุรี


ถึงแม้จะไม่ใช่นักเตะทุกคนที่จะสามารถประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุน้อย
หรือมีอีกหลายคนที่สามารถประสบความสำเร็จได้แม้เริ่มสัมผัสเกมที่อายุเริ่มมากแล้วก็ตาม

แต่ถ้าให้ยกตัวอย่างนักเตะเอเชียสักคนระดับโลกที่ได้รับโอกาสตั้งแต่เด็กๆ
ความแตกต่างที่เห็นได้ชัดคือ Shinji Kagawa และ Yochiro Kakitani ที่สโมสร Ceroro Osaka
โดยทั้งคู่ได้รับการคาดหวังว่าจะเป็นเพชรเม็ดงามของวงการลูกหนังญี่ปุ่น
Shinji Kagawa (ในวัย 17) ได้รับโอกาสลงสนามต่อเนื่องและเป็นกำลังหลัก
ส่วน Kakitani (18)ได้รับโอกาสบ้างโดยลงเป็นตัวสำรองส่วนใหญ่

Kagawa เป็นดาวซันโวของทีม ใน J2 และย้ายไปค้าแข้งที่ Dortmund
Kakitani เสียความมั่นใจอย่างรุนแรงจนต้องย้ายออกจาก Ceroro ไปทีมอื่นใน J2
ปัญหาหลักของ Kakitani ที่ตามมาคือเรื่องทัศนคติ เช่นการมาสายในการซ้อม


การพัฒนาที่สามารถมองเห็นได้ชัดของคากาวะ ทำให้มองเห็นถึงข้อแตกต่างของโอกาสสำหรับเด็กหลายๆคนในประเทศไทยของเรา
สำหรับตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนสำหรับโอกาสในการสัมผัสเกมของนักเตะ
ดาวรุ่งในประเทศไทยที่น่าชื่นชมคือ
ศิวกร แสงวงศ์ (19) ของบางก๊อกก๊าซ FC นักเตะรางวัล Best Young Player of The Year 2015 ของ goal.com
ศิวกรได้รับโอกาสตั้งแต่ปี 2015 โดยเริ่มได้ลงเป็นตัวจริงสม่ำเสมอ ภายใต้การคุมทีมของ Ricardo Rodríguez
ยาวจนมาถึงปี 2016 ที่เริ่มต้นกุนซือคนใหม่อย่าง อนุรักษ์ ศรีเกิดโดยในเกมที่ศิวกรได้ลงเป็นตัวจริง บีจีชนะทุกนัด
ทั้งการพัฒนาการที่เห็นได้ชัดในเรื่องการตัดบอลที่ดีมากขึ้น การแย่งบอลและอ่านเกมที่เป็นจุดเด่นอยู่แล้ว
รวมถึงความแข็งแกร่งและประสบการณ์ที่พัฒนาอย่างเห็นได้ชัดเจน

ในความเห็นของผม

สิ่งที่อยากเห็นมากที่สุดคือการพัฒนาเยาวชนในอนาคต ทั้งเรื่องการแข่งขันลีกเยาวชนที่กำลังจะจัดขึ้น และการแข่งขันระดับชาติ รวมถึงโอกาสที่จะหยิบยื่นให้นักเตะของทีมในไทยลีกแก่ดาวรุ่งที่เป็นเพชรของสโมสร ที่หลายคนเช่น วรชิต กนิตศรีบำเพ็ญ(18) ที่ยังได้รับโอกาสไม่เพียงพอก็เข้าใจว่าตำแหน่งในทีมชลบุรีค่อนข้างแน่นมาก แต่อาจหาแนวทางเช่นการปล่อยยืมตัวไปทีมเล็กๆในไทยลีกเพื่อโอกาสในการลงสนามและการพัฒนาของประสบการณ์อย่างต่อเนื่อง ไม่มีอะไรเร็วเกินไปหรอกครับสำหรับฟุตบอลสมัยใหม่ เพราะการได้สัมผัสประสบการในเกมเป็นเรื่องสำคัญ และจุดสำคัญจุดเล็กๆนี้อาจเป็นจุดกำหนดว่าในอนาคตแล้วฟุตบอลไทยจะสามารถไปบอลโลกได้หรือไม่เลยก็เป็นได้ครับ

ถ้าอยากเห็นบอลไทยไปบอลโลกในชาตินี้ ถึงเวลาที่เราต้องเริ่มดันเด็กดาวรุ่งขึ้นมาสัมผัสเกมในลีกใหญ่กันได้แล้วครับ

สุดท้าย นักเตะที่ควรจับตามองในอนาคต