ความคิดของ จขม แปลกมาก
คือคิดมีธุรกิจเป็นของตัวเองได้ จะใหญ่เล็กไม่สำคัญ นี่คือต้องเป็นผู้ใหญ่มาก
แต่แบบมาคิดเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ อย่าว่างั้นงี้เลยครับ โคตรเด็กเลย
คิดเองให้ได้เถอะครับ คิดไม่ได้ก็คิดต่อไป จนกว่าจะได้นั่นแหละ  

ไม่เห็นจะเป็นไรเลย คิดมากไปแล้ว

การเรียนจบก่อน เรียนจบหลัง หรือเรียนไม่จบ หรือไม่ได้เรียน

มันไม่ได้เป็นตัวการันตรีว่าเราจะประสบความสำเร็จในชีวิตซ่ะหน่อย

ถ้าให้เลือกเอาระหว่าง

สมมุติเราเรียนจบก่อน เรียนจบพร้อมเพื่อนๆ แล้วมาทำงานออฟฟิศเดือนละ 12000

กับ

เราเรียนจบช้ากว่าเพื่อน เราจบ 8 ปี แต่เรามีธุรกิจหรือกิจการเป็นของตัวเอง ได้เดือนละ 9 แสน

แบบนี้นายจะเลือกแบบไหน

(ต่อให้เอ็งเรียนไม่จบก็เถอะ แต่ถ้าเอ็งมีธุรกิจมั่นคงเป็นของตัวเองก่อนเรียนจบ เอ็งก็ไม่ต้องไม่สนใจเรื่องการเรียนจบช้า หรือจบเร็วอะไรหรอกครับ สนใจธุรกิจของตัวเองดีกว่า)
 

ผม 30+แล้ว ทุกวันนี้ก็ยังสถานภาพ นักเรียนอยู่เลย
คุณอายุเท่าไหร่กัน ? ..
 

คือ.... สิ่งที่ผมเป็นกังวลมากๆ คือ กลัว พ่อ-แม่ ท่านไม่สบายใจที่ผมเรียนไม่จบตามหลักสูตรครับ  

ผมเห็นด้วยกับ VodkaMartini นะ

เอ็งก็ไปบอกพ่อแม่ เลยว่าเลือกเอาระหว่าง ผมเรียนจบ 8 ปี แต่ผมมีธุรกิจส่วนตัวเป็นแสนล้าน ให้พ่อแม่

กับบังคับให้ผมจบ 3 ปีครึ่ง และต้องไปทำงานออฟฟิศเดือนละหมื่นสองเหมือนเด็กคนอื่นๆ

พ่อแม่จะเลือกแบบไหน บอกท่านไปตรงๆ เลยครับ แค่เรื่องเรียนจบช้านิดเดียวเอง (การพูดและบอกตรงๆ ในสิ่งที่ควรบอก นี่แหละคือสิ่งที่คนโตเป็นผู้ใหญ่แล้วเค้าทำกัน กล้าๆ หน่อยครับ บอกและอธิบายท่านไปตรงๆ นั้นแหละ)

ถ้าผมเป็นพ่อแม่ ผมจะดีใจที่ลูกมีธุรกิจหรือกิจการของตัวเองก่อนเรียนจบนะ
ผมจะไม่สนใจเลยว่าลูกจะเรียนจบช้าหรือไม่จบ

แต่ถ้าลูกเราสามารถสร้างและทำธุรกิจส่วนตัวได้ตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ นี่ก็แสดงว่าลูกเรามีความคิดความอ่านและการวางตัวที่เป็นผู้ใหญ่กว่าเด็กวัยเดียวกันแล้ว

แค่นี้ผมก็ภูมิใจมากกว่าการที่ลูกเรียนจบพร้อมเพื่อนๆ อีกนะ

ยังไงก็ลองอธิบายให้พ่อแม่นายเข้าใจตรงๆ ไปเลย ว่าเหตุผมที่เราเรียนจบช้ากว่าเพื่อนๆ เพราะอะไร

ผมว่าพวกท่านต้องเข้าใจนายแน่นอน ลองดู  

คือ.... สิ่งที่ผมเป็นกังวลมากๆ คือ กลัว พ่อ-แม่ ท่านไม่สบายใจที่ผมเรียนไม่จบตามหลักสูตรครับ  

ผมจบมหาลัยตอนอายุ 26 ครับ ตอนแรกเรียนวิศวะแล้วซิ่วไปเรียน Com-Sci แทน ใช้เวลาอยู่กับ Com-Sci 7 ปี จบมาแบบได้ F ประมาณ 12 ตัวมั้ง W จำไม่ได้แล้ว แต่เยอะมาก ซึ่งตอนปี 5 ปี 6 ผมนั่งโทษชะตาชีวิต โทษคนรอบข้าง โทษพ่อแม่ที่ไม่ตัง โทษหลักสูตรที่มีวิชาเคมี (ที่ผมเรียนยังไงก็ F) แต่สุดท้าย ปี 7 ผมหันมาลองดูอีกซักตั้ง ปรากฎว่าผ่านสบายๆ (คือที่ผ่านมาขี้เกียจเองนี่แหละ 55555)

ผมหางานแรกตอนอายุ 26 นั่นแหละครับ อาศัยสมัครไปเยอะๆ ได้งานแล้วก็ตั้งใจทำงาน พัฒนาตนเองเรื่อยๆ ผมเต็มที่กับงานตลอดเวลาที่ผ่านมา ทำให้เติบโตให้หน้าที่การงานมาตลอด ปัจจุบันผมอายุ 32 ครับ แต่งงานแล้วโดยไม่ได้พึ่งเงินพ่อแม่เลย เคลียร์หนี้สินงานแต่งหมดแล้ว เงินเดือนจะถือว่าพอใจแล้ว เพราะสามารถที่จะส่ง รถส่งบ้านได้ด้วยตัวคนเดียว มีเงินเหลือให้แม่และภรรยา และยังเหลือเก็บอีก

ผมเองเคยอยู่จุดเดียวกับ จขกท. มาแล้วครับ และผมเชื่อว่า จขกท. ทำได้ครับ สู้ๆครับ  

เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ไม่ใช่จะนำมาเป็นข้ออ้างในการเรียนจบช้านะ
ถ้าพ่อแม่ท่านรู้ ภายนอกท่านอาจจะไม่ได้ว่าอะไร แต่ในใจลึกๆของคนเป็นพ่อแม่ต้องเสียใจไม่มากก็น้อยแหละ

เรียนจบช้าไม่ใช่เรื่องผิด แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าจบตามเกณฑ์ เพราะมันจะนำไปต่อยอดการทำงานในอนาคตได้  

แล้วทำธุรกิจอะไรอ่ะครับ
มันสำคัญขนาดทิ้งโปรเจ็คจบได้เนี่ย

แล้วถ้าสำคัญขนาดนั้นจะมานั่งเครียดเรื่องจบช้ากว่าเพื่อนทำไม
มันต้องผ่านกระบวนการคิดมาก่อนแล้วดิ งงนะเนี่ย  

ผมกำลังจะเจริญรอยตามคุณเลยครับ ช่วงหางานเนี่ยยากจังงงง ไม่ได้สักที  

ทำธุรกิจแฟรนไชร์ ครับ สาขาแรกของตัวเองขึ้นห้าง มีปัญหาเรื่องคนงานครับ เยอะมากๆ ต้องไปดูร้านตลอด เพราะ ปัญหาเยอะครับ คนงานไม่ดี ต้นทุนบานปลาย ไม่เชียร์ลูกค้า และอีกมากมายครับ ผมต้องตื่นตี 4 เพื่อไปจ่ายตลาดมาเตรียมของเข้าร้าน ตอนเย็น ต้องเก็บล้างต่างๆในห้าง เสร็จประมาณ 5 ทุ่ม - เที่ยงคืน ตอนนี้รับคนงาน พม่า แบบเหมาตั้งแต่เปิดร้านยันปิดร้าน แต่ปัญหาก็ตามมาอีก ยอดขายวันเสาร์-ทิด ไม่ได้ตามเป้า ต้องไปดูอีกว่าเกิดอะไรขึ้น เหนื่อยมากๆคับ  

ยังไงลองฝึกการสัมภาษณ์งานบ่อยๆครับ และปรับปรุง Resume ให้น่าอ่านด้วย

ตอนผมสมัครงาน 5-6 ปีที่แล้ว ผมส่ง Resume ไปเยอะมากๆครับ เค้าก็เรียกไปสัมภาษณ์งานประมาณ 20% ซึ่งที่แรกๆที่ไปเนี่ยผมล๊กมาก ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง แต่พอที่ต่อๆมาก็เริ่มคล่องขึ้น และก็ยังไปสัมพาษณ์งานไว้เรื่อยๆ
อีกอย่างคือพยายามหาจุดเด่นในตัวเองด้วยครับ เอาไว้พรีเซนต์ตัวเอง เวลาไปสัมภาษณ์งานเน้นตรงนี้เยอะๆ และพยายามชี้ให้เค้าเห็นว่ามันมีประโยชน์กับงานยังไง

ผ่านไป 2 เดือน มีบริษัทจะรับผมเข้าทำงานหลายที่ครับ ผมก็เลยกลายเป็นคนเลือกเลยว่าอยากทำที่ไหน ที่ไหนเงินดี บรรยากาศที่ไหนที่อยากไปทำงานทุกวัน จนสุดท้ายเลือกที่ๆเงินเดือนเยอะอันดับ 2 แต่อยู่สาทรซึ่งเดินทางสะดวก เพราะบริษัทที่ให้เงินเยอะที่สุดดันอยู่ไกลมาก คิดค่ารถค่าเหนื่อยแล้วไม่คุ้ม

หลังจากได้งานแรกแล้วตั้งใจทำงานครับ เก็บประสบการณ์ ปรับปรุงฝีมือเยอะๆ งานต่อๆมาที่นี้หาง่ายแล้วครับ  

ท่านทำขนาดนี้ที่บ้านรู้ป่าวครับ  

ทำธุรกิจแฟรนไชร์ ครับ สาขาแรกของตัวเองขึ้นห้าง มีปัญหาเรื่องคนงานครับ เยอะมากๆ ต้องไปดูร้านตลอด เพราะ ปัญหาเยอะครับ คนงานไม่ดี ต้นทุนบานปลาย ไม่เชียร์ลูกค้า และอีกมากมายครับ ผมต้องตื่นตี 4 เพื่อไปจ่ายตลาดมาเตรียมของเข้าร้าน ตอนเย็น ต้องเก็บล้างต่างๆในห้าง เสร็จประมาณ 5 ทุ่ม - เที่ยงคืน ตอนนี้รับคนงาน พม่า แบบเหมาตั้งแต่เปิดร้านยันปิดร้าน แต่ปัญหาก็ตามมาอีก ยอดขายวันเสาร์-ทิด ไม่ได้ตามเป้า ต้องไปดูอีกว่าเกิดอะไรขึ้น เหนื่อยมากๆคับ  

ผมเคยถามอาจารย์ที่ปรึกษาสมัยเรียนว่าเนื่องจากผมจบช้า ผมควรจะทำงานไปก่อนหรือต่อโทเลย อ.แกบอกว่าให้ทำงานไปก่อน เพราะการที่เราทำงานไปก่อนซัก 2-3 ปี เราจะเริ่มรู้แล้วว่าเราเหมาะกับสายงานแบบไหน เราอยากทำงานอะไร แล้วเราวางเป้าหมายในด้านการงานไว้ที่สายงานไหน ซึ่งการเรียนโทจะเป็นการเรียนเพื่อส่งเสริมเพื่อให้ไปถึงจุดหมายได้ง่ายขึ้น ทำงานได้เก่งขึ้น ฯลฯ ซึ่งถ้าทำงานเก่งขึ้นเรื่องเงินมันจะตามมาเองครับ แต่ถ้าเราเรียนเลยทันทีที่จบ ทั้งๆที่เรายังไม่แน่ใจว่าจะเอาความรู้ที่ได้ไปทำอะไร บางอาจจะไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยนอกจากเงินเพิ่ม 3000-5000 บาท ในระยะสั้น แต่ในระยะยาวแล้ว ความรู้ตรงนี้อาจจะเสียไปเปล่าๆก็ได้ครับ

อย่างตอนผมจบใหม่ๆ ผมเคยคิดอยากต่อ MBA เพื่อที่อนาคตจะได้ทำงานบริหาร แต่สุดท้ายผมไม่ได้ไปเรียน ... หลังจากผ่านมา 5 ปี ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมอยากเรียน Software Engineer อีก เพราะผมชอบการทำงานด้านนี้ ผมไม่อยากทำงานบริหาร ผมชอบที่จะขลุกอยู่กับ Code

อีกอย่างคือถ้าสายงานคุณไม่ได้มีตำแหน่งงานสำหรับ ป.โท ขึ้นไปโดยเฉพาะ ถ้าเอาวุฒิ ป.โท มาสมัครงานแข่งกับ ป.ตรี ในตำแหน่งงาน ป.ตรี ส่วนใหญ่ HR จะเลือก ป.ตรีครับ เนื่องจากมีความคาดหวังเรื่องรายได้น้อยกว่า ในเนื้องานเดียวกัน  

รู้ครับ แต่ ผมไม่ได้บอกอะไรมาก เงินทุน ตอนนั้นมาจากการแทงบอลล้วนๆเลย ได้มากำใหญ่ๆ แล้วมาลงทุน