เป็นบทความที่โครตดีทำให้เค้าใจชีวิตคนเจวายอย่างเราๆเลย คนเจนวายควรอ่านอย่างมากๆโดยเฉพาะพวกที่กำลังจะเรียนจบไปทำงานหรือทำงานอยู่แล้วจะรู้ว่าทำไมตอนนี้ชีวิตเราไม่มีความสุข

ลอง่านกันดูครับแล้วจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น



ทำไมคน Gen Y ถึงไม่มีความสุข ?



ก่อนจะไล่ลงไปอ่านมาทำความรู้จักกับคนแต่ละเจเนอเรชั่นกันก่อน ในบทความนี้จะมีตัวละครจากสามรุ่น นั่นคือ
1. Greatest Generation คนยุคก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง พ.ศ. 2444-2467
2. Baby Boomer คนรุ่นหลังสองครามโลกเพิ่งจบ พ.ศ. 2489-2507
3. Generation Y พวกเรา ๆ ท่าน ๆ ที่เกิดช่วง พ.ศ. 2523-2540 นี่แหละครับ อายุราวๆ 17 – 34 ปี

ต้นฉบับภาษาอังกฤษใช้การเล่าเรื่องนี้ผ่านตัวละครสมมติชื่อว่าลูซี่
ลูซี่คือตัวภาพวาดขี้ก้างด้านล่างตัวนี้ เป็นมนุษย์โลกที่เกิดในช่วงปลายยุค 70s-กลางยุค 90s
ตัวแทนของเด็กยุคเจเนอเรชั่น วาย (ขอเรียกสั้น ๆ ว่า เจนวาย)


แล้วทำไมลูซี่ถึงไม่มีความสุข? คนเขียนก็เลยอธิบายสมการความสุขของชีวิตแบบง่าย ๆ เอาไว้ว่า
ความสุข = ความจริง – ความคาดหวัง นั่นก็คือ อะไรที่มันดีกว่าที่หวังไว้ นั่นคือความสุข
แล้วทำไมลูซี่ถึงไม่มีความสุข ก็ต้องย้อนไปดูกันถึงโคตรเหง้าของลูซี่กันเลยทีเดียว
ก็จะมีตัวละครเพิ่มขึ้นมาอีกสองตัวคือพ่อแม่ของลูซี่ เป็นมนุษย์โลกตัวแทนของคนยุคเบบี้บูมเมอร์จากยุค 50s
พ่อแม่ของลูซี่ถูกเลี้ยงดูจากคนรุ่นที่เพิ่งผ่านสงครามโลกครั้งที่สองและได้เห็นความโหดร้ายของสงครามมา
lucy



คนกลุ่มนี้จะหมกหมุ่นอยู่กับเรื่องของความมั่นคงทางเศรษฐกิจ ก็เลยสอนลูกหลานรุ่นเบบี้บูมเมอร์
ให้ก่อร่างสร้างตัวและมีงานที่มั่นคงกว่าตัวเองเพื่อความสบายในอนาคต โดยเปรียบเทียบเป็นการปลูกหญ้า
คนรุ่นทวดต้องการให้ลูกหลานปลูกหญ้าให้เขียวกว่าที่ตัวเองเคยมีนั่นเอง

คนยุคเบบี้บูมเมอร์อย่างพ่อแม่ของลูซี่ถูกสอนว่าไม่มีสิ่งใดจะมาขัดขวางการก้าวไปสู่เป้าหมายนั้นได้
แต่ก็ต้องแลกมาด้วยการทำงานหนักในช่วงแรก
เพื่อไปให้ถึงเป้าหมายของชีวิตที่มีเสถียรภาพและความมั่นคงทางการเงิน
ถ้าเปรียบเทียบออกมาเป็นกราฟระดับความคาดหวังในความสำเร็จของคนยุคเบบี้บูมเมอร์ก็จะออกมาภาพด้านล่างนี้
จะเห็นได้ว่าพวกเขาใช้เวลาของการเริ่มต้นชีวิตหมดไปกับการทำงานหนัก
ก่อนจะได้มาซึ่งสนามหญ้าสีเขียวขจีแบบที่พวกเขาต้องการ/ถูกสอนมา
baby boomer


ทีนี้พอเข้าสู่ช่วงที่คนยุคเบบี้บูมเมอร์ต้องทำงานหนัก ช่วงยุค 70s, 80s, 90s เศรษฐกิจมันก็ดันดีวันดีคืน
แบบเป็นประวัติการณ์ ก็เลยกลายเป็นว่าคนยุคเบบี้บูมเมอร์ส่วนใหญ่ประสบผลสำเร็จมากเกินกว่าที่ได้คาดหวังไว้
กลับไปที่สมการเมื่อตอนต้นบทความว่า ความสุข = ความจริง – ความคาดหวัง เมื่อได้ผลลัพธ์ออกมาเป็นบวก
นั่นก็หมายความว่าคนยุคเบบี้บูมเมอร์เป็นคนที่มีความสุขซะเป็นส่วนใหญ่
baby boomer2



หลังจากที่คนยุคเบบี้บูมเมอร์อย่างพ่อแม่ของลูซี่ประสบความสำเร็จได้มากกว่าคนยุค Greatest Generation แล้ว
พวกเขาก็เลยสอนคนเจนวายต่อไปจากประสบการณ์ความสำเร็จของตัวเองว่า
อยากเป็นอะไรก็ย่อมเป็นได้ ดูพ่อแม่สิลูก ปลูกฝังความฝันให้คนเจนวายมากขึ้นไปอีก จากแค่สนามหญ้า
กลายเป็นว่าคนเจนวายคิดไปถึงการปลูกดอกไม้กันแล้ว
และจุดนี้นำพาเราไปพบกับความจริงที่ว่า คนเจนวายเป็นพวกที่มีความทะเยอทะยานสูงมาก

i suppose



คนเจนวายมีความต้องการที่มากกว่าคนรุ่นพ่อแม่ทั้งด้านความสำเร็จและความมั่นคง
คนเจนวายมีเป้าหมายของตัวเองอย่างชัดเจนว่าต้องการ ‘เป็นอะไร’
ความคาดหวังในแบบของพ่อแม่พวกเขาเหล่านั้นไม่เพียงพอต่อความต้องการของคนเจนวาย
เพราะมันดูไม่ค่อยจะ unique เท่าไหร่ ยกตัวอย่างง่าย ๆ ว่า
คนยุคเบบี้บูมเมอร์ต้องการจะมีแบบที่คนอเมริกันอยากจะมีกันทั่วไป (The American Dream)
แต่คนเจนวายกลับต้องการไปให้ถึงความฝันของตัวเอง (Their Own PersonalDream) กันแบบสุดโต่ง

คาล นิวพอร์ตจากเว็บไซต์ฮาร์เวิร์ด บิสซีเนส รีวิว เขียนเอาไว้ว่าวลีอย่าง “follow your passion”
กลายเป็นวลียอดฮิตที่ถูกตีพิมพ์ในหนังสือตลอด 20 กว่าปีที่ผ่านมา
(จากการค้นหาด้วย Google Book Ngram Viewer)
และคำอย่าง “a fulfilling career” (อาชีพที่ใฝ่ฝัน/สมปรารถนา) ก็ก้าวขึ้นมาเป็นคำยอดนิยมในหนังสือ
แทนที่คำว่า “a secure career” (อาชีพที่มั่นคง มีหลักประกัน) ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วในช่วงเวลาที่คนเจนวายเติบโตกันมา
graph1 graph2







แต่อย่าเพิ่งเข้าใจกันไปว่าคนเจนวายจะล่าท้าฝันกันจนไม่ต้องการหน้าที่การงานที่มั่นคง
เหมือนคนรุ่นเบบี้บูมเมอร์ต้องการกัน พวกเขายังคงต้องการความมั่นคงอยู่
เพียงแต่ว่าพวกเขาต้องการงานที่จะมา ‘เติมเต็ม’ ให้ชีวิตด้วย ในแบบที่ผู้ปกครอง
ซึ่งเป็นคนรุ่นเบบี้บูมเมอร์ไม่ได้คิดกัน คิดแค่ความมั่นคงจากการทำงานหนักอย่างเดียว

นอกจากการปลูกฝังที่คนเจนวายได้รับมาจนก่อให้เกิดเป็นความทะเยอทะยานแล้ว
ยังมีอีกคำหนึ่งที่ลูซี่และคนเจนวายมากมายได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย นั่นคือ
พอได้รับการอบรมสั่งสอน เลี้ยงดู ปลูกฝังว่าตัวเองเป็นคนพิเศษกัน ก็เลยกลาเป็น fact
ขึ้นมาอีกข้อว่า คนเจนวายเป็นพวกหลงผิด (Delusional) เข้าใจไปเองว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าคนอื่น
ยกตัวอย่างเช่นกราฟของลูซี่ตัวละครสมมติของเราที่ด้านล่างที่คนเขียนยกตัวอย่างให้เห็นว่า
ในหัวของคนเจนวาย 1 คน วางตำแหน่งหน้าที่การงานของตัวเองไว้ในระดับไหน และมองคนอื่นอยู่ในระดับไหน
lucy 's career


แล้วทำไมถึงบอกว่าคนเจนวายเป็นพวกหลงผิด นั่นก็เพราะว่า ในตัวคนเจนวาย (แทบ) ทุกคนคิดแบบนี้
เนื่องจากถูกฝังหัวมาอัดแน่นมาด้วยคำว่า “special” ซึ่งตามนิยามของมันแล้ว ความพิเศษตัวนี้ก็คือ

better, greater, or otherwise different from what is usual.

จากความหมายของคำว่า special ด้านบน แนวคิดของคนเจนวายมักจะคิดเพียงแค่ว่า
คนส่วนมากไม่ได้มีความพิเศษอะไรในตัว ความพิเศษของคนอื่นไม่ได้มีความหมายอะไรหรอก

แม้แต่จนถึงตอนนี้บรรดาเจนวายที่กำลังอ่านอยู่ก็คงคิดว่า
“เป็นประเด็นที่น่าสนใจ แต่ฉันก็ยังเป็นคนกลุ่มน้อยที่มีความพิเศษกว่าคนอื่นอยู่ดีนั่นแหละ”

ความหลงผิดลำดับถัดมาของบรรดาเจนวายจะเปิดขึ้นเมื่อพวกเขาเข้าสู่โลกของการทำงาน
ในขณะที่พ่อแม่ของลูซี่คาดหวังเพียงแค่การทำงานหนักในช่วงต้นเพื่อให้ได้พบกับอาชีพที่มั่นคงในอนาคต
ลูซี่ก็คิดไปถึงอาชีพที่มั่นคงที่เหมาะสมกับคนยอดเยี่ยมอย่างเธอแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น
และในมโนภาพกราฟความคาดหวังในชีวิตการทำงานของลูซี่ก็จะออกมาหน้าตาประมาณภาพด้านล่างนี้
lucy expect



ถ้าย้อนกลับไปดูกราฟของพ่อแม่ลูซี่ที่ช่วงต้นบนความ จะเห็นได้ว่าความชันในตอนเริ่มต้นของการทำงาน
มันไม่ได้ชันแบบก้าวกระโดดขนาดนี้ และก็ไม่ได้มีดอกไม้หรือยูนิคอร์นอะไรมาตกแต่งให้เวอร์แบบนี้
มีเพียงแค่หญ้า (ที่คนเขียนบทความนี้เลือกมาใช้แทนความมั่นคง) อย่างเดียว
คนเจนวายมักจะลืมคิดไปว่าโลกมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แม้แต่การจะใช้ชีวิตเพื่อให้ได้มาซึ่งกราฟชีวิต
ที่มั่นคงอย่างเดียวยังไม่ใช่เรื่องง่าย นี่เล่นไปหวังถึงสำเร็จแบบ ‘ไกลตัว’
เกินไปจนลืมนึกไปว่าแม้แต่คนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในโลกนี้หลาย ๆ คน
ก็แทบจะไม่มีผลงานอะไรเจ๋ง ๆ ออกมาเลยในช่วงอายุ 20 ต้น ๆ

จากงานวิจัยของพอล ฮาร์วีย์ ผู้เชี่ยวชาญเรื่องเจนวายจากมหาวิทยาลัยนิวแฮมเชียร์
เขาได้บอกเอาไว้ว่าคนเจนวายเป็นพวกที่คาดหวังอะไรเกินจริง รับไมไ่ด้กับคอมเมนต์ถึงตัวเองในแง่ลบ
มองตัวเองในมุมมองที่สูง และยังบอกอีกว่าคนพวกนี้มักจะไม่พอใจที่ไม่ได้รับความเคารพ
และผลตอบแทนตามที่ตัวเองคาดหวังทั้งที่จริง ๆ แล้วพวกเขาไม่มีความสามารถ
และความพยายามมากพอที่จะไปให้ถึงระดับที่หวังไว้

สำหรับคนที่กำลังจะจ้างงานบรรดามนุษย์เจนวาย ฮาร์วีย์ได้แนะนำคำถามสำหรับถามคนเหล่านี้ไว้หนึ่งข้อใหญ่
แบ่งเป็นสองข้อย่อย นั่นคือ “คุณคิดว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าเพื่อนร่วมงาน/เพื่อนร่วมชั้นเรียน ฯลฯ หรือเปล่า?
ถ้าใช่ ทำไมถึงคิดแบบนั้น?” ถ้าคำตอบที่ได้รับในพาร์ทแรกคือ ‘ใช่’
แต่ติดขัดตอนที่ถูกถามต่อว่าเพราะอะไร แสดงว่าเริ่มไม่เข้าท่าแล้ว

และหลังจากที่ลูซี่กระโดดเข้ามาสู่โลกของการทำงานได้ซักพัก
กราฟของเธอก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง แล้วเธอก็พบว่าตัวเธอเองอยู่ห่างไกลจากความคาดหวัง
ที่เคยตั้งเป้าเอาไว้แบบ ‘ห่างไกลเหลือเกิน’
expect



จากสมการความสุขอันเดิมที่เขียนไว้ตอนต้น ความสุข = ความจริง – ความคาดหวัง
คนเจนวายส่วนใหญ่กำลังอยู่ในจุดเดียวกับลูซี่ตอนนี้นั่นคือ คาดหวังสูง (เกินความสามารถของตัวเอง)
ไป ผลก็เลยออกมาเป็น ไม่มีความสุข นั่นเอง

และสิ่งที่ทำให้ลูซี่และคนเจนวายอีกมากมาย ‘unhappy’ มากขึ้นไปอีกนั่นก็คือโลกของโซเชียลมีเดีย
โลกที่ผู้คนพากันเล่าถึงความสำเร็จของตัวเอง หรือบางทีนำเสนอออกมาให้ดูดีกว่าความเป็นจริง
และมักจะมีแค่ผู้คนที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานหรือความสัมพันธ์กำลังไปได้สวยซะเป็นส่วนใหญ่
ที่จะโอ้อวดชีวิตตัวเองลงบนเฟซบุ๊ก ในขณะที่คนที่ชีวิตกำลังแย่มักจะไม่ค่อยโพสต์อะไรเกี่ยวกับชีวิตตัวเองให้ใครรับรู้
นั่นยิ่งทำให้ลูซี่รู้สึกไม่มีความสุขเข้าไปอีกเนื่องจากเธอมองเห็นแต่ความสำเร็จของคนอื่น
ทุก ๆ คนกำลังไปได้สวยกันหมดเลย ถ้าจะอธิบายให้เห็นภาพชัด ๆ ก็คงจะต้องให้ภาพกราฟด้านล่างพูดแทน



ความคาดหวังที่ ‘สูงเกินไป’ ของบรรดา ‘ลูซี่’ หรือคนเจนวายในปัจจุบันนี่แหละครับ
ที่ทำให้คนรุ่นเราในทุกวันนี้ไม่มีความสุข ผมไม่ได้จะบอกว่าการตั้งเป้าหมายให้สูงไว้มันไม่ดี เพียงแต่ว่า
ถ้าตั้งเป้าโดยไม่ได้ประเมินความสามารถของตัวเอง หรือคอยแต่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
มันก็จะไม่มีความสุขแบบที่คุณ, คุณ, คุณ แล้วก็คุณ แล้วก็ผมกำลังเป็นกันอยู่นี่แหละครับ
lucy 's peers



เจ้าของบทความเขียนคำแนะนำไว้ให้ลูซี่ด้วยสามข้อ แน่นอนว่า
ลูซี่ที่เขาหมายถึงก็คือพวกเราเจนวายนี่แหละครับ

1. ทะเยอทะยานให้มากเข้าไว้เหมือนเดิม โลกนี้ยังมีหนทางไปสู่ความสำเร็จให้กับคนที่มีความทะเยอะทะยานสูงอยู่
ถึงหนทางอาจจะยังไม่แน่ชัด แต่ก็คุ้มที่จะสู้
2. เลิกคิดว่าตัวเองพิเศษ ความเป็นจริงก็คือ

“คุณเป็นแค่คนคนนึงที่ไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไรเลย”
“คุณคือไอ้เด็กที่ไหนก็ไม่รู้ที่ไม่มีประสบการณ์มากพอ”
“คุณจะเป็นคนพิเศษได้ก็ต่อเมื่อทำงานหนักมาเป็นเวลานาน ”
3. เลิกสนใจคนอื่น หญ้าบ้านคนอื่นเขียวกว่าบ้านตัวเองไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่ทุกวันนี้โลกมันสร้างภาพกันง่ายกว่าเดิม
บางทีหญ้าบ้านคนอื่นอาจจะดูเหมือนทุ่งเลยก็ได้จากมุมมองของเรา ความจริงก็คือทุก ๆ คนเป็นเพียงพวกที่ยังลังเล,
สงสัยในตัวเองและมีความผิดหวังเหมือนที่คุณเป็นนั่นแหละ
เพียงแค่คุณทำหน้าที่ของคุณไปให้ดี ๆ คุณก็ไม่จำเป็นต้องอิจฉาคนอื่นอีกเลย



credit : http://fjsk.in.th/2014/03/why-generation-y-yuppies-are-unhappy
: http://pantip.com/topic/31735034

http://www.happinessisthailand.com/2015/05/ทำไมคน-gen-y-ถึงไม่มีความสุข/

สรุปที

อ่านเหอะครับยาวแต่มีประโยชน์ครับ

ชีทสรุปเลย

LUCY ที่ว่ามาผมว่ามันเหมือน

GEN Y ที่มีหัวคิดแบบอเมริกันมากกว่า ไม่ค่อยตรงกับคนไทยเท่าไหร่

อ่านได้นิดเดียวเอง หมดโควต้าของปีนี้ซะละ เฮ้ออ

Gen Y เมืองไทย มันนิสัยเสียเพราะโดนพ่อ-แม่ซึ่งเป็นรุ่น Baby Boomer สปอยล์มากเกินไป

ผมว่าเพราะมีเน็ตเตอร์เน็ต สามารถเห็นอะไรได้กว้างขึ้น กับเทคโนโลยีที่ดีขึ้น

เราก็อยากได้ อยากมีเรื่อยๆ มันก็เลยไม่มีความสุข นอกจากคนที่เขาพอเพียงจริงๆ

ทั้งที่เมื่อตอนเด็ก แค่เครื่องแฟมิลี่อันเดียว เล่นกับเด็กในหมู่บ้านก็มีความสุขแล้ว

ไปรวมกันบ้านคนนี้ แบ่งกันเล่น คนรอก็เล่นหุ่นยนต์ เกมส์เศรษฐี ใครมีอะไรก็เอามาเล่นกัน

เด็กสมัยนี้ มีโทรศัพท์ก็ยังไม่มีความสุข เพราะเครื่องเพื่อนมันแรงกว่า เร็วกว่า สวยกว่า

แล้วแต่คนมั้งคับ การปลูกฝังคนไทยน่าจะต่างกับคนฝรั่งมั้ง

ผม GEN XXX

ผมอ่านจบประเด็นในปัจจุบันที่สรุปตอนท้ายผมว่าคือของจริงเลย

ผมพูดตรงๆผมยังอิจฉาพวกที่ขายครีมแล้วมีปัญญาผ่อนเบนซ์ ออกรถแพงๆ เลย

มันเลยทำให้เราคาดหวังไว้สูงว่าต้องมีบ้างต้องได้บ้าง

จริงแฮะ มันทำให้เราคาดหวังไว้สูงจริงๆ บ้างทีมันอาจจะไม่มีความสุขอย่างที่คิด

ผมเป็นคนแบบไม่ค่อยอยากได้อะไรด้วยละมั้ง อยู่ไปวันๆ

อ่านแล้วนึกถึงคำสอนที่ว่าให้พอเพียง

why!! i was born....

คาดหวังสูง และอยากได้อยากมี เห็นโลกกว้างจากสื่อจากอินเตอเน็ต และขี้เกียจ อยากได้ผลลัพธ์เร็วๆ

ที่แท้ lucy ก็อายุ 17-34 นี่เอง

ล้อเล่นนะครับ

ปัญหา คือมองตัวเองสูงเกินจริง
จริงๆนั่นแหละ

และคิดว่า พท ที่ตัวเองยืนอยู่ไม่เหมาะกับตัวเอง
แต่ไม่คิดตะเกียกตะกาย

ประกอบกับเศรษฐกิจ เริ่มตกตำ่
555+

คิดถึงรัฐบาล สมัยก่อน ชอบวัดค่าความสุขคนในประเทศ^^"

เพราะกระแสนิยมที่เข้าถึงง่ายมากกว่า เช่นข้อมูลข่าวสาร สมัยก่อนจะรับรู้อะไรทีหรือของใหม่ออกที ถ้าเขาไม่มี Present ถึงที่ก็ไม่รู้หรอก แต่สมัยนี้ ออกข่าวที่ไหนก็ได้ในโลก เดว Internet ก็ทำหน้าทีของมันเอง และผมว่า Gen Y เนียถูกสอนให้ดูแต่ผลลัพธ์มากกว่ากระบวนการนะ

ผมว่า เราโตเร็ว (ในแง่ความคิด) อยากทำงานเร็ว อยากเลี้ยงตัวเองได้เร็ว อยากประสบความสำเร็จเร็ว

มันเลยกลายเป็นแบกความเครียดแบบผู้ใหญ่ ไว้ตั้งแต่เด็ก

เข้าใจตัวเองได้เยอะขึ้นเลยครับ
ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากครับ
reality - expectations = happiness.

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีความสุขอยู่พอดี 555+

ผมว่า Internet มันเป็นเหมือนดาบ 2 คมครับ ถ้าวัยรุ่น Gen Y ยุคนี้มันไม่มีความสุขเพราะ Internet นี่แหละ

ผมมองว่า เมื่อข้อมูลมันแชร์กันได้ง่ายขึ้นผ่าน network (Line, Facebook, Instagram,Twitter) แต่ละอันก้อไม่ได้มีสาระอะไรเลย มีแต่อวดรวยกันทั้งนั้น

ทีนี้ คนที่มันไม่มีเห็นเพื่อนมีมากๆเข้า ก้ออยากจะมีบ้าง ถ้าเป็นผู้หญิงก็ต้องไปทำสวย ไปเป็น PR, Model จะได้มีเงินเยอะๆมาซื้อของแพงๆ อวดว่าฉันก็มีเหมือนแกนะ หนักมากๆก้ออาจจะขายตัวด้วยซ้ำ

ประโยคนี้คือความจริงของโลกยุคนี้ครับ


”มีคนมากมายเหลือเกิน ใช้เงินที่เขาไม่มี
ไปซื้อสิ่งของที่เขาไม่ได้ต้องการ
เพื่อเอาไปอวดคนที่เขาไม่ได้ชอบ“
"Too many people spend money they haven't earned,
to buy things they don't want,
to impress people they don't like."

ขอบคุณครับ สำหรับกระทู้ ดีๆ ที่ทำให้ผมได้คำตอบไปสอบสัมภาษณ์

โคตรจะจริง
ผมกล้าพูดเลยว่าผมเป็นแบบลูซี่เลย
สมัยเรียนมหาลัยคิดว่าตัวเองเป็นสเปเชี่ยล เหนือกว่าคนอื่นๆ สอบได้ท๊อปตลอด
เกียตินิยมอันดับ 1 คิดว่าตัวเองฉลาด เหนือคนอื่นๆ
พอจบมาทำงานแรกยังมั่นใจหวังสูง
จนตอนนี้ทำงานมาเกือบ 4 ปี เริ่มมองเห็นความจริงว่าเรามันก็คนทั่วๆ ไม่ได้เหนือกว่าใครๆทั้งนั้น
ชีวิตจริงมันไม่มีทางลัด มันไม่มีการก้าวกระโดดแบบทที่เขาพรีเซ้นตัวเองกันตามเฟสบุ๊คหรอก
เยี่ยมมากครับ บทคววามนี้

ท่านนี้คล้ายๆผมเลยเหะ ไม่ค่อยอะไร พอใจกับที่ตัวเองผมว่าก็โอเคแล้วนะ

อยากจะได้อยากจะมีเหมือนคนอื่นไงครับ

ยิ่งเห็นกันง่าย มีเฟสบุ๊ค ยิ่งแข่งขันกันมากขึ้น

เปลี่ยนจากทุกคนเป็นส่วนใหญ่ดีกว่าครับ

ชอบสมการข้างต้นมากครับ ได้ใจความดี

โดนใจมากๆๆ อธิบายดีด้วยครับ เข้าประเด็นๆ

อ่านดูแล้วโคตรใช่ โคตรตรง

กระทู้ดีแห่งปี

แล้วคนที่เกิดระหว่าง 2507-2523 ละ เจนไหน????