เชื่อมั่นว่าคอเกมหลาย ๆ ท่านคงจะรอคอยการกลับมาอีกครั้งของ Final Fantasy 7 (VII) กันมาเป็นเวลาสักระยะใหญ่ ๆ แล้ว ซึ่งจากการประกาศสร้างภาค remake ของเกมนี้อีกครั้งนับตั้งแต่ปี 1997 (18 ปีที่แล้ว) ก็ทำให้ความคาดหวังของแฟนเกมทั่วโลกพุ่งทะลุถึงขีดสุด ซึ่งจุดนี้เราก็คงต้องติดตามกันต่อไปครับว่าตัวเกมภาค remake นี้จะเสร็จสมบูรณ์ให้ได้สัมผัสกันเมื่อไหร่



สำหรับเกม RPG ซีรี่ยส์ชุด Final Fantasy นี้ นับเป็นแฟรนไชส์ตัวท็อปของบริษัทเกม Square (ชื่อเดิม ปัจจุบันรวมกับบริษัท Enix แล้วใช้ชื่อ Square Enix) ที่อยู่คู่วงการเกมมานับตั้งแต่ยุค Famicom ปี 1987 (ราว 29 ปีที่แล้ว) และแม้ว่าตัวเกม Final Fantasy จะมีการระบุเลขภาคตามลำดับเรื่อยมา แต่ว่าในแต่ละภาคนั้นก็ไม่ได้มีความเชื่อมโยงหรือเกี่ยวข้องกันแต่อย่างใด เรียกได้ว่าเป็นคนละจักรวาลกันเลยด้วยซ้ำ ทว่าในแต่ละภาคนั้นเอง ก็จะมีเสน่ห์บางอย่างที่แต่ละภาคนั้นคงไว้เหมือน ๆ กันหรือคล้ายคลึงกันทำให้แฟน ๆ นั้นคุ้นเคยและผูกพัน รวมถึงติดตามสนับสนุนมาทุก ๆ ภาคนั่นเอง

นกระทั่งทุกวันนี้ แฟรนไชส์ Final Fantasy ได้แพร่หลายไปมากทั้งภาคเสริมภาคแยกย่อยรวมไปถึงการมาเยือนของภาคหลักลำดับที่ 15 ที่กำลังอยู่ระหว่างการพัฒนาและเฝ้ารอจากแฟน ๆ จำนวนมาก แต่กระนั้น Final Fantasy ภาคที่ 7 ก็ยังคงถูกเรียกขานว่า เป็นหนึ่งใน Final Fantasy ภาคที่ประสบความสำเร็จสูงสุด ได้รับความนิยมมากที่สุด และถูกกล่าวขานมากที่สุดมาจนถึงทุกวันนี้

อันเป็นเสียงเรียกร้องให้นำมา remake อีกครั้งนั่นเอง !



เพราะเหตุใด ? Final Fantasy 7 (Final Fantasy VII) ถึงถูกเรียกร้องมากที่สุด ? เพราะเหตุใด ? Final Fantasy 7 ถึงได้กลายเป็นตำนาน ?

บทความในคราวนี้เราจึงได้รวบรวมมาเป็น ความสุดยอด 7 ประการที่ทำให้ Final Fantasy 7 “แตกต่าง” และ “ล้ำหน้า” กว่า Final Fantasy ภาคก่อน ๆ ที่ผ่านมาครับ มาดูกันเลย

ความสุดยอด 1 : การก้าวเข้าสู่โลกของ “3 มิติ” เป็นครั้งแรก



อาจจะเรียกได้ว่า เป็นปัจจัยสำคัญที่สุดเลยทีเดียวของการขับเน้นให้ Final Fantasy VII กลายเป็นตำนาน กับการก้าวเข้าสู่ generation สำคัญของวงการเกม นั่นคือการเปลี่ยนผ่านจากโลกของ 2 มิติล้วน ๆ ไปสู่โลก 3 มิติเป็นครั้งแรก ที่หลาย ๆ เกมในยุคเดียวก็ริเริ่มเช่นนี้ และสำหรับ Final Fantasy มันก็คือ “ครั้งแรก”



กล่าวคือ ในช่วงเวลานั้น เครื่องเกมในยุคของ Super Famicom หรือ Megadrive นั้น ยังใช้สื่อตลับเกมเป็นหน่วยบรรจุตัวเกมซึ่งทำให้ทุกเกมนั้นยังอยู่ระบบภาพขอบเขตแบบ 2 มิติอยู่ โดยที่การแสดงผลในหลาย ๆ ด้านนั้นก็ยังไม่สามารถฉีกแนวไปไกลได้มากกว่านี้ ส่วนเกมที่ดูเหมือน 3 มิติ เช่น DooM หรือแนว FPS ยุคแรก ๆ นั้นเรียกได้ว่าเป็นขีดสุดของการสร้างโลกหลอกตาแบบ 3 มิติด้วยเทคโนโลยี 2 มิติ ที่พยายามสร้าง “ความลึก” ได้อย่างยอดเยี่ยม แต่ก็ยังขาดความเป็นธรรมชาติอยู่มาก



ฉะนั้นแล้วการเปิดตัวของ Final Fantasy VII ที่นับเป็น Final Fantasy ภาคแรกที่ถูกสร้างด้วยเทคโนโลยีภาพแบบ 3 มิตินั้น ก็ตราตรึงในความทรงจำของนักเล่นเกมทั่วโลก รวมไปถึงเกม 3 มิติอีกหลาย ๆ เกม ที่ส่งผลให้เครื่องเกม Sony Playstation ขายดีเทน้ำเทท่า ด้วยจุดมุ่งหมายที่อยากสัมผัสมิติใหม่ของการเล่นเกมที่ไม่เคยมีมาก่อนนั่นเอง



และอาจจะกล่าวได้ว่า หลายสิ่งหลายอย่างของ Final Fantasy VII นั้น อาจจะไม่ใช่ของใหม่สำหรับ Final Fantasy มากนัก เช่น ฉากต่อสู้อันตื่นตา มนตร์คาถา การเรียกเทพอสูร เหล่าตัวร้ายที่ดูยิ่งใหญ่อลังการ ก็ล้วนเป็นสิ่งที่เคยมีมาในภาคก่อน ๆ แล้วทั้งสิ้นในบริบทที่แตกต่างกัน แต่ต้องยอมรับว่า พลังของภาพ 3 มิตินั้น ช่วยเปิดจินตนาการของผู้เล่นได้อย่างรุนแรง รวมถึงสร้างแรงโน้มน้าวทางอารมณ์ ความรู้สึก และกำลังใจได้หนักแน่นขึ้นกว่าการแสดงผลแบบ 2 มิติได้อย่างมากมายหลายเท่า



แน่นอนว่ารวมไปถึงเนื้อหาที่เข้มข้นของเกมด้วยเช่นกัน หากยังเป็นภาพการแสดงผลแบบ 2 มิติล้วน ๆ แฟนเกม Final Fantasy VII ก็คงไม่รู้สึกตราตรึงกับหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในเกมเท่าที่เป็นอยู่

ความสุดยอด 2 : โลก “Cyberpunk” ครั้งแรกของ Final Fantasy



คำว่า Cyberpunk (ไซเบอร์พังก์) เป็นชื่อเรียกแนวของวรรณกรรมหรือภาพยนตร์ชนิดหนึ่ง ที่ถ่ายทอดแนวคิดของ “เทคโนโลยีก้าวหน้าแต่สวนทางกับคุณภาพชีวิตมนุษย์” เป็นหลัก กล่าวคือ ไซเบอร์พังก์จะกล่าวถึงยุคสมัยหนึ่งที่มนุษย์จะเข้าถึงเทคโนโลยีล้ำยุคได้ มีเครื่องจักรที่แปลกใหม่มากมาย แต่กลับเป็นช่วงคาบเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ หรือความล้มเหลวของสังคม เช่น การอดอยาก ความเหลื่อมล้ำของชนชั้น สงครามกลางเมือง และการก่อการร้าย ที่ก่อให้เกิดความขัดแย้งนั่นเอง

ซึ่ง Final Fantasy VII นับเป็น Final Fantasy ภาคแรกที่ถ่ายทอดโลกออกมาด้วยแนวคิดดังกล่าว



หากจะอธิบายแบบรวบรัดเข้าใจง่ายแล้วก็คือ ในบรรดา Final Fantasy ทั้ง 6 ภาคที่ถูกสร้างและเผยแพร่ออกมาก่อนนั้น ส่วนมากจะหยิบเอาโลกในยุคยุโรปยุคต้น-กลาง ที่มีอัศวิน มังกร ปราสาท อาณาจักร มาเป็นพื้นฐานของเรื่องราวเป็นหลัก แล้วค่อย ๆ เสริมจินตนาการใหม่ ๆ รวมถึงเทคโนโลยีบางอย่างที่ยังอยู่ในกรอบของความเป็นแฟนตาซีเข้าไป เช่น เรือเหาะ หรือเครื่องยนต์กลไกแบบอุตสาหกรรมยุคต้น

จะมีก็แต่ Final Fantasy VI (ภาค 6) ที่ขับเน้นด้านการนำเทคโนโลยีมาใช้มากเป็นพิเศษ แต่ภาพรวมของโลกนั้นก็อาจเรียกได้ว่ายังเป็นยุคสมัยเก่าอยู่ เป็นช่วงคาบเกี่ยวระหว่างยุโรปยุคกลางกับยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม



ในขณะที่ Final Fantasy VII เป็นโลกที่ใกล้เคียงกับยุคสมัยของเรามากที่สุดในบรรดา Final Fantasy ที่ผ่านมาทุกภาค ด้วยไซเบอร์พังก์ในขอบเขตที่ล้ำจากยุคสมัยปัจจุบันไปไม่ไกลเกินไปนัก ไม่ว่าจะเป็นเมืองอุตสาหกรรมยุคใหม่อย่าง Midgar รวมไปถึงเรื่องเทคโนโลยีสงครามอันทันสมัย การตัดต่อพันธุกรรม ทหาร ปืน เครื่องบิน ยวดยานพาหนะต่าง ๆ เทคโนโลยีไฟฟ้าและโทรทัศน์ ที่ล้วนเป็นสิ่งที่ไม่ไกลตัวผู้เล่น ทำให้โลกของ Final Fantasy VII เป็นที่คุ้นเคย และสร้างความ “อิน” โดยที่ผู้เล่นไม่รู้ตัวได้อย่างชัดเจนแบบที่ไม่เคยมีมาก่อนนั่นเอง (ทั้งนี้ก็ถือเป็นประโยชน์จากข้อแรก ที่เทคโนโลยี 3 มิติ สามารถสร้างภาพลักษณ์ที่สมจริงขึ้นได้อีกด้วย)

ความสุดยอด 3 : “อิมแพคของเรื่องราว” ที่ตราตรึงจิตใจแฟนเกมสูงที่สุด



โดยปกติแล้ว อาจมีนักเล่นเกมส่วนมากที่กล่าวว่าเนื้อเรื่องของ Final Fantasy VII นั้นซับซ้อนเข้มข้น แต่ก็ไม่อาจชี้ชัดได้ว่า สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เหนือกว่า Final Fantasy ภาคอื่น ๆ เพราะอันที่จริงแล้วเรื่องราวของ Final Fantasy ทุก ๆ ภาคนั้น ก็ต่างมีจุดเข้มข้น หักมุม เฉือนเหลี่ยม กันได้น่าตื่นตาอยู่แล้ว เพียงแต่ไม่เฉพาะว่า Final Fantasy VII นั้นแสดงผลเป็นภาพ 3 มิติอย่างอลังการเท่านั้น แต่ตัวเนื้อหาของภาคนี้เองก็มีจุดหักมุมโหด ๆ ที่ไม่น้อยหน้าภาคอื่น ๆ เหมือนกัน

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องตัวตนของ Cloud พระเอกของเรื่องที่พลิกล็อคปูมหลังอย่างคาดไม่ถึง



ที่มาที่ไปของวายร้ายอย่าง Sephiroth ที่ไม่เพียงแต่มีรูปโฉมอันสง่างามเท่านั้น แต่ตัวตนของเขายังน่าพรั่นพรึงจนถึงทุกวันนี้



รวมทั้งฉากดราม่าอันตราตรึงใจอีกมากมายที่ว่าด้วยปูมหลังอันน่าเจ็บปวดของตัวละครทุกคน



และที่จะลืมไม่ได้เลยก็คือ การจากไปของ Aerith



กล่าวคือ แม้ว่าใน Final Fantasy ภาคก่อน ๆ จะมีการ “ตาย” ของตัวละครหลักเกิดขึ้นอยู่บ้างแล้วก็ตาม แต่ส่วนมากนั้นมักจะเป็นการตายในจังหวะเวลาที่เหมาะสม หรือการเสียสละเพื่อช่วยเหลือส่วนรวม ที่ตามเส้นเรื่องแล้วผู้เล่นมักจะเตรียมใจยอมรับได้ตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่สำหรับ Aerith ตัวละครที่แฟนเกมหลายคนเชื่อมั่นว่าเธอคือ “นางเอก” ของเกมนี้นั้น ต่างต้องประสบชะตากรรมอันน่าเศร้าในจังหวะเวลาที่ “ไม่มีใครคาดคิด”



นอกจากนี้การเสียชีวิตของ Aerith ในเกมนี้ ยังเป็นเพียงแค่ช่วงกลางเรื่องเท่านั้น ซึ่งถือว่าเร็วมากสำหรับตัวละครหลัก แต่การจากไปของเธอยังส่งผลต่อเนื่องกับเนื้อเรื่องทั้งหมดอย่างทรงพลังและมีคุณค่าถึงขั้นพลิกเรื่องในท้ายที่สุดได้เลยทีเดียว

นับว่าเป็นปรากฏการณ์ครั้งแรกของซีรี่ยส์ Final Fantasy อีกด้วยที่แฟนเกมทั่วโลกนั้นตกใจและเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลายคนเล่นเกมนี้ต่อโดยความหวังว่าเธอจะฟื้นคืนชีพ หรือมีนักเล่นเกมหลายคนค้นหาความลับของเกมอย่างสุดความสามารถ ด้วยความหวังว่าจะมีวิธีชุบชีวิตเธอขึ้นมาใหม่ แต่ทั้งหมดนั้นก็เป็นเพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ เท่านั้น นอกเสียจากนักเล่นเกมจะใช้ Action Replay ที่เป็นอุปกรณ์โกงเกมในการนำเธอมาใช้เล่นเท่านั้น แต่ก็ไม่สามารถคืนชีวิตให้เธอมีบทบาทใด ๆ ร่วมกับตัวละครร่วมทีมได้อีก

นอกจากนี้การเสียชีวิตของ Aerith ในเกมนี้ ยังเป็นเพียงแค่ช่วงกลางเรื่องเท่านั้น ซึ่งถือว่าเร็วมากสำหรับตัวละครหลัก แต่การจากไปของเธอยังส่งผลต่อเนื่องกับเนื้อเรื่องทั้งหมดอย่างทรงพลังและมีคุณค่าถึงขั้นพลิกเรื่องในท้ายที่สุดได้เลยทีเดียว



สรุปได้ว่า ไม่เคยมีและทุกวันนี้ก็ยังไม่มีการเสียชีวิตของตัวละครหลักในซีรี่ยส์ Final Fantasy ครั้งใดที่สร้างปรากฏการณ์แก่วงการเกมได้มากเท่านี้อีกเลย

ความสุดยอด 4 : กิมมิคและสารพัดมินิเกมที่เปรียบได้กับ “สวนสนุก”



คำว่า มินิเกม (Minigame) นั้นหมายถึง เกมย่อยที่ปรากฏอยู่ในเกมหลัก ซึ่งเป็นเกมย่อยที่ระบบการเล่นมักจะแตกต่างหรือคนละแนวกับเกมหลักอย่างสิ้นเชิง เช่น เกมแอ็คชั่นแต่มีมินิเกมกินอาหารโต๊ะจีน หรือเกมต่อสู้ระหว่างคน แต่มีมินิเกมเป็นแข่งพังรถ เป็นต้น ซึ่งสำหรับ Final Fantasy VII นั้นเป็นภาคที่มีมินิเกมปรากฎอยู่ในเกมมากที่สุดเท่าที่ Final Fantasy เคยมีมา และหลาย ๆ มินิเกมนั้นมีส่วนสำคัญต่อการดำเนินเรื่องไม่น้อยเลยทีเดียวอีกด้วย

ที่สำคัญคือใครจะคาดคิดว่าตัวเกมนั้นรวบรวมเอามินิเกมที่ว่ามานี้ไปใส่ในสถานที่ ๆ เรียกว่า “สวนสนุก” ของเกมนี้อีกด้วย !?



โดยใน Final Fantasy VII นี้ มีมินิเกมที่มีรูปแบบหลากหลายเป็นจำนวนมาก เช่น การขับรถมอเตอร์ไซค์ตีฝ่ากองทัพของศัตรู หรือมินิเกมวางแผนการรบปกป้องหอคอย ไปจนถึงมินิเกมสกีบอร์ดข้ามภูเขาหิมะอันกว้างใหญ่ หรือกระทั่งการขับเรือดำน้ำต่อสู้กับข้าศึก ที่เรียกได้ว่าแต่ละเกมนั้นมีรูปแบบการเล่นที่แตกต่างกันมากทีเดียว และแทบทุกเกม ผู้เล่นจะได้พบระหว่างการดำเนินเรื่อง ซึ่งการเล่นผ่านหรือไม่ผ่านนั้นก็จะมีผลต่อเนื้อเรื่องอีกด้วย



และเรื่องของ “สวนสนุก” ก็หมายถึงสถานที่แห่งหนึ่งในเกมที่มีชื่อว่า Gold Saucer อันเป็นธีมปาร์คในรูปแบบหอคอยสีทองขนาดใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางทะเลทรายอันเวิ้งว้าง ซึ่งเป็นสวนสนุกมหึมาที่มีผู้เล่นจากทั่วโลกหลั่งไหลเข้าไปสนุกสนานกันสุดเหวี่ยง โดยผู้เล่นเกมนี้จะสามารถมาเยือนสถานที่นี้ได้ในช่วงต้น ๆ เกม แต่จะสามารถเล่นมินิเกมทั้งหมดในสวนสนุกได้ก็หลังกลางเกมไปแล้ว



โดยสวนสนุก Gold Saucer นี้ นอกจากจะเป็นแหล่งบันเทิงครบวงจรของเกมนี้ ยังจะเป็นแหล่งในการรวบรวมไอเท็มหรือบางสิ่งบางอย่างที่สำคัญต่อการเล่นอย่างมาก ๆ อีกด้วย เพราะเมื่อผู้เล่นทำการเล่นมินิเกมในสถานที่นี้แต่ละครั้ง ก็จะได้แต้มคะแนนที่ใช้ในการแลกซื้อสิ่งของบางอย่าง และแน่นอนว่า ท่าไม้ตายสูงสุดของตัวละครในเกมนี้ ก็จะได้รับจากสวนสนุกแห่งนี้อีกเช่นเดียวกัน

ความสุดยอด 5 : ไม่เคยมีการเดินทางครั้งใดที่ยิ่งใหญ่เท่า “ขี่นกวิ่งรอบโลก”



โดยปกติแล้ว ซีรี่ยส์ Final Fantasy นั้น มักจะเริ่มต้นด้วยการให้ตัวละครเดินเท้าไปยังสถานที่ต่าง ๆ จุดต่อจุด ผจญภัยไปตามลำดับเส้นทางที่สามารถเดินทางไปได้ แล้วค่อย ๆ เพิ่มพาหนะหรือวิธีการเดินทางแบบใหม่ ๆ ให้กับกลุ่มตัวละคร เพื่อให้สามารถเดินทางไปยังสถานที่ใหม่ ๆ ได้มากขึ้น และดำเนินเรื่องต่อได้ไกลขึ้น เช่น เรือเดินสมุทร และสุดท้ายแล้วกลุ่มตัวละครก็จะได้รับ “ยานพาหนะที่บินได้” ที่สามารถเดินทางรอบโลกได้อย่างอิสระนั่นเอง



แต่ปกติแล้วจะมีพาหนะ “ชนิดหนึ่ง” ที่อยู่คู่กับซีรี่ยส์นี้มาตั้งแต่แรก ๆ นั่นก็คือ นกยักษ์ที่คล้ายนกกระจอกเทศขนาดใหญ่ขนสีเหลืองที่เรียกว่า โจโคโบะ (Chocobo) ซึ่งมันเป็นนกยักษ์ที่บินไม่ได้ แต่มีขาที่แข็งแรงและฝีเท้าที่ว่องไว ฉะนั้นแล้วในจักรวาลของ Final Fantasy แทบทุกภาคนั้น มักจะเป็นพาหนะทางบกของมนุษย์ที่สำคัญ (คล้าย ๆ มาทดแทนม้า ซึ่งแทบไม่ปรากฏในจักรวาลแฟรนไชส์ในฐานะพาหนะนี้เลย) อยู่เสมอ



สำหรับ Final Fantasy ภาคที่ผ่าน ๆ มา นกโจโคโบะจะมีบทบาทอยู่บ้างเป็นครั้งคราว เพราะการเดินทางบางอย่างที่ไม่สามารถเดินเท้าปกติผ่านไปได้ เช่น ลำธารหรือหนองน้ำขนาดเล็ก ที่จำเป็นต้องขี่นกดังกล่าวนี้ข้ามไป หรือบางภาคก็จะมีนกโจโคโบะที่บินในระยะสั้น ๆ ได้ และเมื่อผ่านจุดที่จำเป็นต้องพึ่งพาเหล่านกพวกนี้ไปแล้ว ก็มักจะไม่จำเป็นต้องใช้งานพวกมันอีก



แต่สำหรับ Final Fantasy VII นั้น นกโจโคโบะถูกเพิ่มบทบาทและความสำคัญของมันเข้าไปเยอะมาก แรกเริ่มเดิมทีพวกมันถูกใช้เพื่อผ่านการผจญภัยช่วงต้นเกมเพียงเล็กน้อยเท่านั้น จนกระทั่งเมื่อถึง “สวนสนุก” Gold Saucer ที่ระบุไว้ในข้อ 4 เราก็จะพบว่า โจโคโบะนี้มีความสำคัญมากกว่าที่เห็น เริ่มตั้งแต่มินิเกมวิ่งแข่งโจโคโบะ เพื่อไถ่ตัวให้รอดจากคุกกลางทะเลทราย ไปจนถึงจุดที่เกมเผยออกมาว่า นกโจโคโบะเหล่านี้ มี “เกรด” ที่ต่างระดับกัน และมี “ชนิด” ที่หลากหลายอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม ช่วงกลางเกมนั้น นกเหล่านี้อาจจะไม่ได้มีความจำเป็นอะไรต่อการดำเนินเรื่องมากเท่าไหร่ แต่ทันทีที่เกมเปิดเผยถึง “ความลับ” หลาย ๆ อย่างที่ถูกซ่อนไว้ท่ามกลางธรรมชาติอันเร้นลับของโลกใบนี้ ผู้เล่นก็จำเป็นที่จะต้องมาให้ความสนใจเจ้านกชนิดนี้อีกครั้ง เพราะยังมี “สถานที่ลับ” อีกหลายจุดทั่วโลกที่ ไม่ว่ายานพาหนะชนิดไหนก็ไม่สามารถไปถึงได้ซ่อนอยู่



ฉะนั้นหากผู้เล่นต้องการไขว่คว้าความลับเหล่านั้นมา ก็จำเป็นที่ต้อง “พัฒนาสายพันธุ์” ของนกโจโคโบะในฟาร์มของตนเองด้วยการทุ่มเทแรงกายแรงใจเลือดตาแทบกระเด็น ให้นกของท่านนั้นยกระดับความสามารถในการเดินทางไปในสิ่งแวดล้อมใหม่ ๆ ได้ เช่น ไต่เนินผา ข้ามลำธาร ไต่ข้ามภูเขา ไปจนถึงระดับสูงสุดที่เจ้านกของท่านจะ “ว่ายน้ำทะเลได้” นั่นเอง





แนวทางการพัฒนาสายพันธุ์โจโคโบะเป็นอีกหนึ่งลูกเล่นใหม่ของเกมซีรี่ยส์นี้ที่แฟน ๆ หลายคนล้วนจดจำสิ่งที่เรียกว่า “โจโคโบะทอง” ได้ ซึ่งลูกเล่นนี้กลับถูกใช้เพียงไม่กี่ครั้งตลอดแฟรนไชส์นี้ โดยแฟน ๆ จะได้พบกับโจโคโบะระดับสุดยอดอีกครั้งก็ในภาค 9 และหลังจากนั้นก็ไม่มีระบบนี้อีกเลย

ความสุดยอด 6 : “อิสระ” ในการพัฒนาตัวละคร



ที่ผ่านมาสำหรับซีรี่ยส์ Final Fantasy นั้น สิ่งที่จำแนกศักยภาพและความสามารถของตัวละครคือ “อาชีพ” ของตัวละครนั้น ๆ ซึ่งก็จะเป็นตัวแปรสำคัญในการจัดทีมเพื่อออกผจญภัยในแต่ละสถานที่ตามช่วงเวลาของเนื้อเรื่อง บางครั้งก็จะมีการจัดบทบาทกลุ่มตัวละครให้ขาดความสมดุลเพื่อท้าทายความสามารถของผู้เล่น และหลาย ๆ ครั้งผู้เล่นก็จะจำเป็นต้องวางกลุ่มตัวละครให้สมดุลต่อการเล่นด้วยตัวเอง



ฉะนั้น อาชีพเฉพาะตัวละครจึงมีความสำคัญแตกต่างกันไป เช่น อัศวินหรือนักรบจะสามารถต่อกรกับศัตรูที่แข็งแกร่งได้ดีกว่าอาชีพอื่น ๆ แต่ก็มักจะมีศัตรูหลายชนิดที่อ่อนแอต่อมนต์คาถา ก็จำเป็นที่จะต้องมีอาชีพจอมเวทย์ในการรับมือกับสิ่งเหล่านี้ หรืออาชีพสายสนับสนุนก็เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ต่อการผจญภัยทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นการฟื้นพลังให้ตัวละคร หรือการเสริมค่าพลังบางด้านให้ตัวละครในกลุ่ม



มีบางภาคที่ให้อิสระในการพัฒนาความสามารถของตัวละครให้หลากหลายและพร้อมสับเปลี่ยนบทบาทในการรับมือกับสถานการณ์ต่าง ๆ อยู่บ่อยครั้ง เช่น ภาค 5 ที่ตัวละครทุกตัวนั้นสามารถเปลี่ยนอาชีพได้อย่างอิสระ หรือภาค 6 ที่ตัวละครทุกตัวสามารถติดตั้งผลึกมนต์อสูรเพื่อเรียนรู้สกิลเฉพาะผลึกนั้น ๆ ได้ และสามารถสับเปลี่ยนกันเรียนรู้ได้ แต่สิ่งเหล่านี้ดูเล็กน้อยลงไปเลยเมื่อเทียบกับระบบในภาค 7 ครับ



Final Fantasy VII มีระบบพัฒนาตัวละครรูปแบบใหม่ที่เรียกว่า มาทีเรีย (Materia) ซึ่งเป็นชื่อเรียกของวัสดุผลึกทรงกลมคล้ายลูกแก้วขนาดเท่ากำมือ ซึ่งเปรียบดั่งลูกแก้ววิเศษที่ซุกซ่อนพลังงานจากธรรมชาติไว้ และเมื่อตัวละครนำลูกแก้วเหล่านั้นมาติดตั้งบนอุปกรณ์ของตนเอง ก็จะมีความสามารถใหม่ ๆ เพิ่มขึ้นจากพลังของลูกแก้วนั้น ๆ นั่นเอง



ซึ่งดูเหมือนจะไม่มีอะไรซับซ้อนและอาจจะดูไม่ได้พิเศษไปกว่าภาค 6 ตรงไหน แต่หากว่า ในอุปกรณ์แต่ละชิ้น ทั้งอาวุธและเครื่องป้องกันต่าง ๆ เหล่านั้น ไม่ได้ติดตั้งมาทีเรียได้เพียงแค่ลูกเดียว แต่มีความแตกต่างกันไปในแต่ละชิ้นล่ะ ? นั่นจึงกลายเป็นลูกเล่นของระบบพัฒนาตัวละครที่สร้างความหลากหลายในการเล่นได้อย่างน่ามหัศจรรย์เลยทีเดียว เพราะหมายความว่า เมื่อผู้เล่นค้นหามาทีเรียใหม่ ๆ ได้ พร้อมกับอุปกรณ์ที่มีช่องใส่มาทีเรียมากขึ้น ตัวละครของเราก็จะมีความสามารถมากขึ้น และหลากหลายขึ้นเช่นเดียวกัน



และแน่นอนว่าช่องใส่มาทีเรียถึงจะมีมากก็ยังมีจำกัด แต่มาทีเรียทั้งเกมนั้นมีจำนวนมหาศาล ผู้เล่นจึงต้องใช้ความคิดในการตกแต่งและเลือกใช้มาทีเรียอย่างเหมาะสม บางตัวอาจจะเน้นมนต์คาถาที่ใช้ในการต่อสู้ จนไม่สามารถติดตั้งมาทีเรียสายฟื้นฟูส่งเสริมได้ ก็จะต้องเป็นหน้าที่ของตัวละครตัวอื่น หรือมาทีเรียที่มีรูปแบบพลิกแพลงอื่น ๆ เช่น เพิ่มศักยภาพบางด้านของตัวละคร หรือเพิ่มสกิลแปลก ๆ ใหม่ ๆ เช่นการ ขโมย ใช้ท่าพิเศษ หรืออื่น ๆ ก็ช่วยเพิ่มความสนุกในการเล่นไปได้อย่างมากเช่นกัน



นอกจากนั้นจุดนี้ยังรวมไปถึงการคำนึงเรื่องความสามารถเฉพาะตัวละครที่แตกต่างกันอีกด้วย เพราะในภาคนี้นั้น ตัวละครแต่ละตัวมีจุดเด่นที่ไม่ซ้ำกัน เช่น Cloud ใช้ดาบขนาดใหญ่ Barret ใช้ปืนติดแขน หรือ Tifa ต่อสู้รูปแบบประชิดตัว ซึ่งค่าพลังพื้นฐานของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน ท่าพิเศษก็แตกต่างกัน แน่นอนว่าความสำคัญของศักยภาพส่วนตัวก็ไม่เท่ากันด้วย ดังนั้นระบบมาทีเรียจึงเป็นโจทย์สำคัญของผู้เล่นที่จะต้องวางแผนให้ดี ว่าจะพัฒนาความสามารถให้ตัวละครนั้น ๆ โดดเด่นในแบบใด จึงจะเป็นรูปแบบที่เหมาะสมต่อผู้เล่นมากที่สุด



ฉะนั้นแล้ว Final Fantasy VII จึงเป็นอีกหนึ่ง “ครั้งแรก” ของ Final Fantasy ที่ให้อิสระแก่ผู้เล่นในการพัฒนา วางแผน และต่อยอดความสามารถของตัวละครในระดับที่ต้องใช้ความคิดและจินตนาการที่หลากหลายอย่างมาก ซึ่งแน่นอนว่ามันก็เป็นหนึ่งความสนุกที่แฟน ๆ ให้การยอมรับมากที่สุดเช่นเดียวกัน

ความสุดยอด 7 : “อารมณ์ขัน” ที่ผู้สร้างถ่ายทอดไปสู่ผู้เล่น



สุดท้ายนี้เป็นจุดหนึ่งที่อาจจะไม่ได้สัมผัสกันได้โดยตรง แต่นับได้ว่าเป็นสิ่งที่ถูกจดเข้าไปในความทรงจำของผู้เล่นทั่วโลกได้อย่างชัดเจนสำหรับ Final Fantasy VII ก็คือ “อารมณ์ขัน” ที่ปรากฏอยู่ประปรายตลอดเกม ซึ่งฉากหนึ่งที่จะมองข้ามไปไม่ได้เลยก็คงเป็นเรื่อง

“พระเอกแต่งหญิง”



มีเหตุการณ์หนึ่งที่ Cloud และผองเพื่อน พบว่า Tifa ได้ถูกเจ้าพ่อมาเฟียจับตัวไป การจะเข้าถึงตัวเจ้าพ่อมาเฟียนั้นได้ ก็เห็นจะมีเพียงแต่การเข้าไปยังแหล่งกบดานของเขาเท่านั้น ซึ่งคนนอกจะเข้าไปได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นแผนของพวกตัวเอกก็คือ การปลอมตัวเป็นคุณโส (เภณี) เข้าไปสมัครเป็นนางบำเรอของเจ้าพ่อผู้นั้นนั่นเอง ซึ่งสำหรับ Aerith ที่เป็นสาวสวยอยู่แล้วก็ไม่ใช่ปัญหา แต่กับ Cloud ที่เป็นชายทั้งแท่งเนี่ยสิคือปัญหาหลักของเหตุการณ์นี้เลยทีเดียว



เพราะฉะนั้นแล้ว หน้าที่ของผู้เล่นก็คือ การพาพระเอกของเราไปทำเควสตามเก็บเสื้อผ้าและเครื่องประทินโฉมทั้งหลาย ในการบันดาลให้ Cloud กลายเป็นสาวสวยที่งดงามพอจะหลอกยามเฝ้าประตูในการเข้าหาเจ้าพ่อมาเฟียเป้าหมายได้นั่นเอง เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในฉากที่แฟน ๆ ฮากันมาก และทุกคนก็คาดหวังกันไม่น้อยเลยทีเดียวที่จะได้เห็นฉากนี้อีกครั้งในฉบับ remake



และไม่เพียงแค่ฉากนี้เท่านั้น ตลอดทั้งเกมยังคงมีการสอดแทรกมุกตลกที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขันมาทำให้เกมเฮฮาขึ้นอย่างมากมาย ไม่ว่าจะเป็น อาวุธตลก ๆ เช่น ไม้เบสบอลหรือร่ม มุกล้อเลียนเกมภาคก่อน ๆ ที่มีให้เห็นประปราย หรือตัวโจ๊กอย่าง Yuffie ที่เป็นหัวขโมยสุดเป๋อสร้างความฮาให้กับผู้เล่นอยู่บ่อย ๆ หรือมุกการออกเดทของ Cloud ที่หากดำเนินเรื่องมาผิด ๆ ถูก ๆ คุณอาจได้ไปเดทกับพี่กล้ามผิวเข้มอย่าง Barret แทนที่จะได้เดทกับสาว ๆ ก็เป็นได้ รวมไปถึงฉากการ “ตบกัน” ระหว่างสองสาวสองขั้วอย่าง Tifa และ Scarlet ที่ตราตรึงสายตาแฟน ๆ ทุกคน หรือแม้กระทั่งการจองบ้านพักตากอากาศริมหาดสุดหรูสำหรับคนเงินหนาเท่านั้น ก็เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อว่าจะได้พบในเกมนี้ เรียกได้ว่า หากจะเขียนรวบรวมมุกตลกที่ซ่อนอยู่ใน Final Fantasy VII แล้วล่ะก็ คงต้องเรียบเรียงกันหลายวันเลยทีเดียวครับ



แถม



ถ้าชอบฝากโหวตด้วยนะครับ



cr.http://akibatan.com/2015/12/7-greatest-things-make-final-fantasy-7-as-legend/

FF VII สนุกนะ แต่ ผมชอบ FF Tactics สุดแล้วในตระกูลนี้

ผมเคนลองเล่นภาค 8 มั้ง ใน emu ไม่โดนแหะ ไม่ชอบ turn-base แต่ถ้า remake แล้วเปลี่ยนระบบเล่นเป็น action ผมจะซื้อมาเล่น

เคยเล่นได้เดทกับแบเร็ต

มีแววว่าจะกลายเป็น Action RPG แบบ FF15 จากเท่าที่ดูเทรลเลอร์มา แต่น่าจะยังคงระบบเก่าบางอย่างไว้มั๊ง

แค่ไม่ใช่เทิร์นเบสแบบเดิมแล้วเท่านั้นเอง

อ่านจบอยากเล่นอีกรอบเลย เห็นภาพแล้วคิดถึงความรู้สึกตอนเล่นเกมส์นี้ครั้งแรก

ฉะนั้นแล้วการเปิดตัวของ Final Fantasy VII ที่นับเป็น Final Fantasy ภาคแรกที่ถูกสร้างด้วยเทคโนโลยีภาพแบบ 3 มิตินั้น ก็ตราตรึงในความทรงจำของนักเล่นเกมทั่วโลก รวมไปถึงเกม 3 มิติอีกหลาย ๆ เกม ที่ส่งผลให้เครื่องเกม Sony Playstation ขายดีเทน้ำเทท่า ด้วยจุดมุ่งหมายที่อยากสัมผัสมิติใหม่ของการเล่นเกมที่ไม่เคยมีมาก่อนนั่นเอง

แล้วตัวเกมแผ่นแท้ล่ะสมัยนั้นก็ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าด้วยรึเปล่า สมัยนั้นผมไม่รู้จริงๆว่ายอดขายแผ่นเกมส์เป็นยังไงแต่เครื่องนี่ขายดีแน่นอน

ผมซื้อสะพานเหล็กอะ

โจโกโบะสีทอง แล้วก็พวกอัลทิมา เวปอน

สนุกกับการปั้นโจโคโบะสุดแล้ว

เป็นอะไรที่มากกว่าเกม
ผมให้เป็นสิ่งมหัศตรรย์ของเทคโนโลยีเกม ยุคนั้นเลย

แม่งเอ้ย!! ทั้งผู้ผลิต ผู้เล่น และธุรกิจสายเทคโน ตื่นตัวมาก

จำได้แม่นเลย วันที่แผ่นมาร้าน ผมวนไปที่ร้านหลายรอบมาก

เจ้าของร้านไปเอาแผ่นที่กทม. กลับมา 4 ทุ่มกว่า

4 ทุ่มกว่า ผมก็ยังไปรอที่ร้าน

กลับมาเปิดเล่นตอนนั้น ยังจำความรู้สึกได้

ตะลึง อลังการ งดงาม

มันตื่นเต้น เร้าใจ กับเนื้อเรื่องทีได้เล่นต่อ

หลังจากที่เคยได้เล่นตัวเดโม ที่สุดแค่ที่ระเบิด

มันอิ่มเอม ปลื้มใจ จนอยากจะกลับไปที่ร้าน

เพื่อไปซื้อมาอีกชุด เพื่อมาเก็บไว้เป็นที่ระลึก

แต่น่าเสียดาย สมัยนั้นยังแผ่นละ 150 บาท

จะซื้ออีกชุดเลยไม่ไหว

อารมตอนนั้น เปิดหนังสือเกม อ่านเรื่องย่อ ดูภาพ

แม่งโคตรอยากเล่น แต่ไม่มีปัญญา

FF VIII มันโดนผมมากกว่า เพลงเพราะ เนื้อเรื่องดี CGสวย นางเอก(Rinoa)น่ารัก