ถ้าห้ามฉายอันขวา ให้ฉายอันซ้าย

คิดเหรอว่ามันจะไม่มีใครมาเสียด

ถ้าไม่ให้ฉายทั้งสองอันมันก็เสียด

ถ้าให้ฉายทั้งสองอันมันก็เสียดอีกแหละ

ปล.ถึงคนทำรูปมึงเป็นนักปราชญ์เกาหลี แล้วเขียนภาษาไทยได้ไง

เอาจริงๆที่ออกมากันนี่ ไปดูกันในโรงจริงๆกันเลยไหมครับ

เป็นผมถ้าแบนเข้าโรงก็เฉยๆนะ เพราะไม่ได้ไปดูอยู่แล้ว แต่ก็สงสารคนทำหนังถ้าไม่ผิดกฏจริงๆ

เพราะหนังไทยส่วนมากผมรอซื้อแผ่น ถ้าไม่แบนแผ่นก็โอเค

เดี๋ยวก็ฉายได้เชื่อผมเถอะ ทำเป็นมีปัญหาสร้างกระแสไปงั้นแหละ

สหมงคลซะอย่าง

นี้ก็วิเคราะห์ซะ

อาจจะไปเอาจา พนม มาช่วยโปรโมท

ซื้อแผ่นหรือดูในเน็ต

เอาจริงๆพวกนั่งเก้าอี้เค้าก็รู้ ไม่ใช่ไม่รู้ว่าเรื่องแบบในหนังอาบัติมันมีอยู่จริง

คนพวกนี้ไม่ได้โง่นะครับ จบกันสูงๆทั้งนั้น

แต่เลือกที่จะปัดปัญหาออกไปให้พ้นตัว หรือทำเป็นมองไม่เห็นปัญหา

เพราะการที่ยอมรับปัญหา เท่ากับว่ายอมรับว่าตัวเองไม่มีประสิทธิภาพ ไม่สามารถแก้มันได้

ตรงนี้แหละคือความแตกต่างของประเทศที่ดักดานไม่ไปไหนกับประเทศที่เค้าพร้อมจะก้าวไปข้างหน้า

บ้านเมืองที่จะพัฒนาได้ อย่างแรกคือต้องยอมรับปัญหาก่อน แล้วค่อยมาช่วยกันหาทางแก้มัน

แต่บ้านเราเลือกที่จะไม่ยอมรับ ทำเป็นว่าไม่มีปัญหา มันก็อยู่ในอ่างแบบนี้แหละ ไม่ไปไหนหรอก

ร้านเช่าซอยผมเจ๊งไปหมดแล้วครับ ตอนนี้มีแต่ขายแผ่น
แต่เรื่องนี้ผมคงไม่ดู เพราะไม่ใช่แนวผม

หนังดี หนังตีแผ่ความจริง เสียดสีสังคม มันโดน มันจี้จุดไง มันสะท้อนถึงปัญหาที่ไม่มีการแก้หรือไม่มีใครมองเห็นหรือแกล้งทำเป็นไม่เห็น เลยเลือกที่จะไม่ให้มีใครรับรู้โดยเลือกที่จะปกปิ้น ปิดกั้น ซุกซ่อนมันซะ..

รอแผ่น ไม่ก็รอดูที่พิพิธภัณฑ์หนังไทย

การตลาดแหละ ปั่นกระแสก่อน พวกบนๆมันรู้กันอยู่แล้วว่าทำยังไงถึงจะได้กำไรทั้งสองฝ่าย

ความจริง คือ ปัญหาใหญ่ของประเทศนี้... เพราะเขารับกันไม่ได้

ดีแต่สร้างนิยาย ละครน้ำเน่า มายาคติโลกสวยไปวันๆ พอเจอความจริง

เหมือนโดนข้าวสารเสก น้ำมนต์เจ็ดป่าช้า ร้องโหยหวนกันใหญ่ /อาเมน

เมืองไทยเป็นเมืองพุทธครับ



ถุยยยยยย



รับความจริงกันไม่ได้ สลัด

thailand only คำเดียวสั้นๆ

* ทำไม่ได้หรอกครับ หลักๆ เลยทำหนังมาก็เพื่อจะมาหารายได้ ไอ้รองลงมาก็เพื่อเสียดสีนั่นละ


ยิ่งมาจำกัดด้วย ยากครับ แล้วอีกอย่างนึง ยิ่งบอกว่าห้ามฉาย คนก็ยิ่งอยากดู อยากรู้ครับ นี่ละประเทศเรา


สู้เฉยๆ ไป ปล่อยให้ฉายได้ปกติ ไม่มีใครสงสัยหรอก หึหึ

ผมเพิ่งตั้ง status FB เรื่องนี้ไปเอง

คืองี้ คนทำหนังทำละครในประเทศนี้น่ะ รู้อยู่แล้วว่ามันมีเรื่องอะไรบ้างที่ทำแล้วสุ่มเสี่ยงต่อการไม่ได้ฉาย 1. สถาบัน 2. ศาสนา 3. ตำรวจ/นักการเมืองที่ทำผิดกฎหมาย

ประเด็นพวกนี้มีความสุ่มเสี่ยงสูง แต่ถ้าคนสร้างและนายทุนยังคิดที่จะทำ ก็ต้องยอมรับในความกล้า แต่ก็ต้องยอมรับในความเสี่ยงด้วยเช่นกัน คือบ้านเมืองนี้มันเป็นแบบนี้มากี่ปีกี่ชาติแล้ว คุณจะหวังให้มันมาเปลี่ยนแปลง ณ ตอนนี้เพื่อหนังของคุณ ผมว่ามันโลกสวยไปว่ะ

ผมไม่ได้พูดเรื่องว่าประเด็นในหนังไม่ได้เกิดขึ้นจริงนะ เราก็เห็นข่าวกันอยู่ทุกวัน แต่อันนี้มันคือสิ่งที่เป็นไปในประเทศนี้ บ่อนผิดกฎหมาย ขายตัวผิดกฎหมาย ก็รู้กันอยู่ แต่ก็มีกันทั่วเมือง คือมือถือสาก ปากถือศีลอยู่แล้ว ก็รู้อยู่แล้วไง

มันเป็นประเด็นก็ดี คนจะได้สนใจ แต่ผมขอพูดตรงๆ อีกเหมือนกันว่าถึงหนังได้เข้าฉาย ก็เจ๊งอยู่ดี เพราะคนมันไม่ไปดู...

คราวก่อนก็เช็กสเปียร์ มัส ดาย
นี้มาแบนอาบัติอีกเรื่อง อาบัติ อีกเรื่อง

ฉายได้ก็ถูกแล้ว สะท้อนเหงียนหนะ

ฉาย ไม่ฉาย ยังไงก็โดน

ประเทศเราถนัดการแก้ปัญหาด้วยการ จบ และตัดทิ้ง มากกว่าการรับฟังปัญหาและพยามแก้ ถ้าให้เปรียบเสมือน ปมที่เชือกประเทศอื่นๆค่อยๆแก้ ประเทศเราโยนทิ้งซื้อใหม่ พอมันพันอีกก็ซื้อใหม่ไปเรื่อยๆเพราะเราไม่รู้วิธีแก้ปัญหา