เรื่องจริง กับในละคร ข้าบดินทร์
มาลองเปรียบเทียบแม่นางในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น กับในละคร ่างแตกต่างกันเหลือเกิน
ภาพแม่ลำดวนเทียบกับภาพนางรำในสมัยรัชกาลที่ ๔ และนางรำของราชสำนักเขมรรัชกาลนักองค์ราชาวดี สตรีชาวสยาม มีเพียงนางรำที่ไว้ผมยาว
ภาพคุณหญิงชมเทียบกับสตรีราชสำนักเขมรที่ได้รับอิทธิพลทรงผมของราชสำนักสยามมาเต็มๆ แม้คุณหญิงชมจะไม่ได้ลงทุนตัดด้านข้างผมแบบลานบิน แต่คอสตูมก็พยายามทำให้ใกล้เคียงที่สุดแล้ว
สำหรับผมทัดหรือผมปีก ไว้ไรผมพริ้วอ่อน เป็นพระราชนิยมว่าเป็นความงามของสตรี ในสมัยรัตนโกสินทร์ก่อนเลิกนิยมตอนต้นรัชกาลที่ ๕
ภาพฟีตติ้งขุนนาฏยโกศล(คุณหมู ดิลก) เทียบกับภาพถ่ายขุนนางในชั้นเจ้าพระยาในสมัยรัชกาลที่ ๖
*แม้ในภาพท่านขุนนาฏยโกศลจะแต่งตัวเกินบรรดาศักดิ์ไปมากมายมหาศาล แต่ก็เข้าในว่าเป็นเพียงการใส่ฟิตติ้งเท่านั้น ชุดนี้เห็นท่านเจ้าคุณราชสุภาวดีใส่ออกศึก
ขุนนางสยามตั้งแต่ปลายกรุงศรีอยุธยาลงมา การแต่งตัวเต็มยศใหญ่จะใส่เสื้อสักหราด สวมหมวกที่เรียกว่ามาลาเส้าสูง (สำหรับเจ้านายจะประดับพระยี่ก่าหรือขนนกสีขาวบนพระมาลาด้วย) ซึ่งสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ทรงตรัสว่า มาลาเส้าสูงคงได้แบบมาจากหมวกของคนเกาหลี (ซึ่งรับมาจากพวกมองโกลในสมัยราชวงศ์หยวนอีกที)
เจ้างามปีกดัดทรงมงกุฎกษัตริย์ เจ้างามทัดกรรเจียกผมสมพักตร์สิ้น
เจ้างามไรไม่แข็งคดหมดมลทิน เจ้างามประทิ่นกลิ่นเกศขจายจร
(จารึกวัดพระเชตุพน พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ ๓)
แม่ลำดวนเนี่ย หน้าตาฝรั่งไปนิด
.gif)
