นานแล้วที่ไม่ได้เจอ เธอคิดถึงกันหรือเปล่า (ท่อนนึงจากเพลงใหม่ของวง klear)

,,

ไม่มั่นใจว่า ได้กินบะหมี่รถเข็น หรือศัพท์ทางการแพทย์เรียก "ป๊อกๆ" แบบนี้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ , วันนี้มีโอกาสได้เจอ จึงไม่รอที่จะจัด

สมัยเด็กๆ รถเข็นและเสียงเรียกลูกค้าด้วยเคาะไม้ที่เป็นเอกลักษณ์แบบนี้ จะเป็นที่ฮิตในหมู่เด็กวัยเดียวกัน รองจากไอติม , บะหมี่แห้งไม่ผักกากหมูเยอะๆ คือเมนูทีเด็ดประจำตัวของเราในตอนนั้น , สมัยนั้นใครแม่มกินผักได้ ดูเป็นพวกแปลกผิดมนุษย์ เลยจำเป็นต้องแกล้งทำเป็นไม่ใส่ผัก (ทั้งที่ตัวเองกินผักกินพืชกินหญ้ากินฟางได้) เพื่อที่จะไม่แปลกจากลุ่มเพื่อนวัยเดียวกัน , สนนราคาก็ชามละไม่น่าจะเกิน15บาท แต่อิ่มแบบรูตูดแทบแตก

เอกลักษณ์ของป๊อกๆที่เป็นทีเด็ดอีกอย่าง , เราว่าคือการมีเก้าอี้พ่วงท้ายรถมาแบบนี้ คือเอาไว้ให้คนนั่งกิน เรียกได้ว่าจอดไหนก็-กันตรงนั้นไม่ต้องมีโต๊ะให้มากเรื่อง ถือโซ้ยกันสนั่น , เป็นบรรยากาศที่ทำให้การกินดูมีรสชาดขึ้นมากๆ ในบางจังหวะใสนตอนเด็กนั้น เรายังชอบไปนั่งปะปนในกลุ่มของพี่ตุ๊กๆ พี่วิน พี่แทกซี่ พี่เมสเซนเจอ ที่มานั่งเก้าอี้แบบนี้ เพื่อเพิ่มอรรถรสการกินก็มี , และด้วยวัยที่โตขึ้น ผ่านการรับผิดชอบการงานหลายอย่าง ทำให้เราและป๊อกๆไม่ได้เจอกันไปโดยปริยาย ..

,,

"ป๊อกๆๆๆ" เสียงนี้ทำเอาเราสะดุ้ง และรีบหันกลับไปมองต้นเสียง พร้อมทั้งยิ้มอย่างมีความสุขทั้งบนหน้าและในใจ , แม้จะไม่ใช่เจ้าเก่าที่เราเคยกินเหมือนตอนเด็ก แต่พ่อค้าก็พยักหน้ารับและลงมือทำเมนูที่เรารีบเดินเข้าไปสั่ง .

บะหมี่แห้งไม่ผักกากหมูเยอะๆ อยู่ในชามสีชมพูใบกลมบนมือเราที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกตัวบางๆ ข้างรถเข็น , ไม่ใช่ว่ายังกินผักไม่ได้ ไม่ใช่ว่าหิวจนไม่สามารถซื้อใส่ถุงได้ ไม่ใช่ว่าแอบสะใจที่พ่อค้าต้องล้างชาม

แต่ความสุขที่ได้ย้อนกลับไปวัยเด็กในตอนนั้น มันกำลังฉายออกมาในทุกๆคำที่กำลังโซ๊ยเข้าไป

ป๊อกๆๆๆๆๆๆๆ *

ป๊อกๆๆๆ เวลานี้ ผมนึกถึงอย่างเดียวเลยครับ บะหมี่หมูแดง ใส่น้ำหมูแดงเยอะๆ

แถวบ้านผมยังมีอยู่เลย ขายมาเกือบ 10 ปีและมั้ง

บะหมี่แห้งกากหมูเยอะๆ ขอน้ำซุปด้วย

ไอ้เราเห้นหัวมู้ก็นึกว่า ป๊อก ป๊อก ครืด ซะอีก








บะหมี่รถเข็นผมก้ไม่ได้กินมาหลายๆปีแล้วเหมือนกันแฮะ หาซื้อยากกว่าเดิม เลยได้แต่กินก่วยเตี๋ยวเรือตามร้านเท่านั้น

ตอนเด็กๆ ผมก็เคยกินบ่อยอยู่นะ แต่ส่วนใหญ่แม่จะให้เอาชามที่บ้านไปใส่กลับมานั่งกินที่บ้านแทน

ปัจจุบันก็น่าจะพอมีอยู่ แต่คงจะน้อยลงไปแล้วเหมือนกัน (แบบตามรูป เก้าอี้พ่วงท้ายมาให้ลูกค้านั่งเพียบ)

ป็อก ป็อก ครืดดดดดดดดด ป็อก ป็อก ครืดดดดดดดดดดดด

บะหมี่รถเข็นแถวบ้านผมนี่ตั้งแต่เด็กยันโต ยังขายอยู่เลยฮะ
แรกๆเลยนี่จะมีแต่เกี๋ยวต๋วยไก่ ทีเด็ดเลยล่ะ มีพวกข้อพวกตีนด้วย
แต่ผมอะกินแต่เนื้อไม่หนังเท่านั้น

หลังๆแกเริ่มมีพวก บะหมี่หมูแดงมาด้วย ก็ยังอร่อยเหมือนเดิม
อยู่บนห้องชั้น นอนๆอยู่ ได้ยินเสียง ป๊อก ๆ นี่รีบคว้าชาม วิ่งลงไปเลย

บางวันก็ทันบางวันก็ไม่ทัน จะมาช่วง 11 โมง วนกลับมาอีกที ก็ บ่าย 2

แถวบ้านผมไม่มาอ่า

คิดถึงสมัยนั้นนะ

เหล้าขาว เกลือ มะนาว สไปร์.........ป๊อก...ซี๊ดดดอ่าาาา