ถามคนเคยอ่านเพชรพระอุมาสรูปตั้งแต่ต้นเรื่องไอ้รพินทร์มันไม่เชื่อเรื่องเรื่องลี้ลับภูตผีปีศาจเลยใช่ปะจนถึงตอนที่ไอ้แงซายยิงตะเคียน (อ่านถึงแค่นี้)

ตอนต้นๆเรื่องเห็นมันอธิบายเรื่องภูตผีปีศาจแบบเป็นสองแง่เหมือนว่ามันเชื่อเรื่องพวกนี้แต่มันอมภูมิแล้วมาเฉลยตอนเจอตะเคียน แต่ตอนที่โดนผีหมู่บ้านพุเตยบังตาทำให้เดินวนไปวนมามันก็หยิบมีดออกมาฟันเบิกทางจนหลุดออกไปได้ตรงนี้เทากับว่ามันมีวิชาด้านนี้อยู่บ้างสงสัยพนมเทียนจะเปลียนใจตอนหลังหรือเปล่า ?

รพินจะใช้ทางไศเฉพาะเมื่อหาทางอื่นไม่ได้แล้ว

เพราะอะไร อย่าลืมว่า คณะที่มาเป็นใคร และที่สำคัญ คือแม่ดอกฟ้าดาริน

คิดดูถ้าเอาแต่ใช้คถาอาคม เขาจะมองยังไง

แต่พอกับคณะ ดร สแตรลี จัดเต็มจริงๆ - -*

พรานป่าย่อมเคารพป่า และคำนึงว่าป่ามีสิ่งลี้ลับต้องให้ความเคารพ การที่รพินทร์แสดงออกถึงการไม่เชื่อสิ่งลี้ลับ เป็นการให้กำลังใจและป้องกันลูกทีมจะใจฝ่อไปกับอาถรรพ์ทั้งหลายแห่งป่า ให้เชื่อมันในสติแห่งตนไว้ก่อน และพรานป่าอย่างรพินทร์ที่จะเป็น "จอมพราน" นั้นย่อมจะต้อง"มีของ" อยู่บ้างไม่อย่างนั้น การจะทำมาหากินในป่าคงยุ่งยาก และไม่มีชื่อระบือไกรเยี่ยงนั้น....

ผมก็เพิ่งอ่านมาถึงตอนที่เจอพรายตะเคียน ช่วงต้นๆเรื่องตอนที่ปูเนื้อเรื่องมาเรื่อยๆเหมือนพนมเทียนแกจะให้ไอ้รพินทร์มันเชื่อเรื่องลึกลับแต่ทำเป็นตีมึนไม่เชื่อพอมาเฉลยตอนที่เจอพรายตะเคียนว่าจริงๆแล้วที่ไอ้รพินทร์มันอธิบายให้คนในปาตี้มันฟังคือมันเข้าใจแบบนั้นจริงๆไม่ได้จะเพิ่มขวัญกำลังใจ

จะอ่านเพชรพระอุมา มาอ่านเอาตอนปิดเทอมนี่แหละดีครับ เพราะอ่านไป ๆ เพลินลืมอ่านหนังสือเรียน (ผมเป็นตอนเรียน ม.4) ไม่เป็นอันอ่านหนังสือสอบเพราะลุ้นการผจญภัย อ่านไปเรื่อย ๆ แหละครับ จะรู้ว่า ระพินทร์ "มีของ" แต่ก็ไม่แสดงออกว่าพึ่งพา "ของ" ที่ตัวมีเป็นหลัก หากแต่ใช้สติครองตัวเองไว้ อ่านจบภาคแรก ก็จะได้รู้ครับ 48 เล่มนี่ไม่มากเลยนะครับ

เอาจริงๆรพินท์เองก็เคยพูดครับว่าเรียนพวกคาถาต่างๆมาจากหนานไพรอะแหละ แต่รพินท์จะไม่ยอมเปิดปากง่ายๆเด็ดขาดถ้าไม่ถึงเวลาจริงๆ เพราะไม่ต้องการให้เสียขวัญ อีกอย่างเรื่องลี้ลับพวกนั้นถึงบอกพวกเชษฐาไป ทางนั้นก็คงไม่เชื่อ ยิ่งดารินยิ่งแล้วใหญ่

ปล. ถ้าจำไม่ผืด มีดที่รพินท์พกติดตัวตลอดแกเล่นลงอาคมไว้ด้วยครับ มันมิใช่มีดธรรมดาๆ

ภาค 2 นี่ จัดเต็มมากครับ คาถาของดีทั้งหมดของแกเอามาใช้หมด ขนาดเข็มฉีดยายังแทงไม่เข้าถ้าเจ้าตัวไม่ยอม

ผมอ่านจบ 48 เล่ม เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว อาทิตย์นี่เริ่มอ่านเล่มหนึ่งอีกแล้ว เป็นหนังสือที่อ่านแล้ววางไม่ลงจริงๆนอนดึกทุกคืนก้เพราะหนังสือบ้านี่แหล่ะ

เดวอ่านๆไป คาถาอาคม มาเต็มครับ ไม่ต้องห่วงงง

รพินทร์มีภาระที่เน้นความปลอดภัยของนายจ้างเป็นสำคัญ โดยนายจ้างที่เป็นคนที่อยู่ในตระกูลสูง และทัศนคติที่เปิดรับกับเรื่องลี้ลับได้น้อย(ในช่วงแรก)

เค้าจึงตัดสินใจที่จะเน้นหลักเหตุและผลตามวิทยาศาสตร์ในการคุยกับเจ้านายทั้ง 3

แต่ที่จริง วิชาลึกลับ รพินทร์ก็มีใช้เพื่อการเอาตัวรอดอยู่เยอะพอควรครับ อีกทั้งอยู่ป่ามานาน พอจะเข้าใจเรื่องที่ไม่สามารถอธิบายทางวิทยาศาสตร์ได้

แต่โดยส่วนตัว ผมคิดว่าเค้าก็ออกจะแอนตี้เรื่องลึกลับ โดยการไม่ต้องพูดถึง ไม่ต้องคิดถึงมันเป็นอันดับแรก เวลาเกิดเหตุการณ์ต่าง ๆ จะเน้นคิดไปในทางมนุษย์ปฏิบัติก่อนเสมอ

อ่านถึงแค่ประมาณเล่ม 11 ตอนไชยยันต์เจอทีเด็ดตะขาบเอง ไม่มีเวลาอ่านเลย

ทุกวันนี้ใช้ฟังเอา เวอร์ชั่นเสียงคุณป้า ฟังแล้วฟิน แกอ่านสนุก.. พอมาเสียงสาว ๆ หน่อย อ่านเรื่อย ๆ กุจะหลับ

คนมีของไม่ต้องอวด เอาไว้ใช้ยามจำเป็น ไม่พร่ำเพรื่อ
บางทีก็เข้ารพินทร์เวลาขี้เกียจตอบคำถามบางเรื่อง เพราะไม่ได้เป็นคนประเภทพูดมากเลยพยายามทำตัวให้สันโดษที่สุด

ภาคแรกสนุกกว่า ภาคสองเวอร์ไป แต่ก็อึ้งดีตอนได้รู้ว่าแงซายเป็นใคร

ถ้าอ่านจบแล้วจะได้คำตอบทุกอย่างที่สงสัยครับ เพราะยังมีอีกหลายตอนที่ผู้กองใช้วิชาอาคม ทั้งภาค1 ภาค2

บ่องตงอยากเห็น ไลล่า อามิเตจ ตัวเป็นๆ
ว่าจะสวยเอ็กซ์ขนาดไหน มโนไม่ถูก
สวยระดับนางงามกันเลยทีเดียว แถมเป็นนักฆ่าอีก

ผมเข้ามามู้นี้ ต้องรีบหาอ่านทันใดเลยครับ

คริส ของผมคนนี้อะ

ประวัติ รพิน นี่ก็เวอร์ดี นักเรียนนายร้อยตำรวจ จบจากนอก แต่ดันมาเป็นพรานป่าต็อกต๋อยใส่กางเกงตัวเดียวเจ็ดวันไม่ซัก

ต้นตระกูลเค้าเป็นพรานครับ
แล้วก่อนมาเป็นพรานหลังจากจบนอกมาก็เป็นทหารชายแดน
ก่อนมีเรื่องกะหัวหน้าหน่วย หมายถึง ความคิดเห็นไม่ตรงกัน และค่ายแตก พาลูกน้องตายหมด เหลือตัวเองที่รอดคนเดียวเพราะแงซาย ไม่ยิงทิ้ง ตอนหนีจากฐาน
หลังจากนั้นก้ถึงมาเป็นพรานนี่แล่ะ

ไผเนี่ย เค้าไม่รู้จักอ่ะ ตะเอง
ผมนึกไปถึงระดับ เจนิเฟอร์ โลเปซ นู่นแน่ะ
เพราะเป็นแพทย์ ที่ไม่ได้สัญญาบัตร เพราะรักษาคนไข้จนตาย

yvonne strahovski

ชอบจากซีรี่เรื่อง chuck

พญานาคยังเอาไม่ลงคนนี้

มันอกหัก อ่านถึงตอนที่เฉลยว่าทำไมถึงมาใช้ชีวิตในป่ายังอดขำไม่ได้เลยเข้าข่ายประเภทตามหารักแท้แล้วผิดหวังแล้วหมดอาลัยกับชีวิต