มีท่านไหนบ้างครับ ที่คนที่คบกันอยู่ในตอนนี้(นับหมดนะ ไม่ว่าจะเพื่อน จะแฟน หรือสถานะใดๆ) ตอนเจอกันครั้งแรกเกลียดขี้หน้ากันมาก่อน แบบเจอแล้วแม่งไม่ชอบมันเลย ไปๆมาๆกลายเป็นเพื่อนรักกันหรือคนรักกันดีครับ มันเกิดอะไรขึ้นถึงเป็นงั้นครับ

มีแต่ไม่ชอบหน้า แต่พอได้รู้จักกันจริงก็สนิทกัน

มีไม่ชอบหน้า แต่พอรู้จักแล้วก็เป็นคนที่ดีคนนึงเลย แบบคบเป็นเพื่อนได้ อันนี้หลายคน

ความใกล้ตายมั้ง

คนๆนึงที่เคยไม่ชอบป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ มาเจอกันแบบงงๆ พอได้กลับคุย ก็เป็นคนไนซ์คนนึง

ทุกวันนี้คอยทำใบส่งตัวให้ไปรักษาต่อศิริราชบ้าง เบิกถุงหน้าท้องให้บ้าง

เมียผมไง เมื่อก่อนนี่มันอย่างเกลียดผมอ่ะ
เพราะผมตอนเข้ามหาลัยนี่อย่างห้าวอะ

รุ่นไม่เข้า เจ้าไม่เอา ด่าแม่งทุกอย่าง

ได้อยุ่กลุ่มเดียวกับมันทีไร แม่งด่ากันอย่างรุนแรงประจำ คือเจอหน้ากันแทบไม่ได้เลย

แฟนเก่าคนนึงผมเลย

ตอนเขาเจอผมครั้งแรกเขาเกลียดผมเลยอ่ะ เพราะเคยไปงัดกับน้องชายเขาตอนเตะบอล
ไอ้เราไม่รู้จักเขาไงตอนนั้น มาเจอเขาทีหลัง แต่ตอนผมเจอเขาครั้งแรกนี่ชอบเลย ตามเทียวไล้เทียวขื่ออยู่ 2 ปี
สุดท้ายหลงผิดคบกับผมจนได้ แต่ก็เลิกกันไม่ดีนะ เกลียดผมไปพักใหญ่ แล้วก็วนกลับมาเจอกันประปราย
เพราะกลุ่มเพื่อนมันปนๆกันอยู่ ทุกวันนี้เป็นเพื่อนกันปกติแล้ว พอโตๆแล้วความรู้สึกไม่ดีมันก็จางๆไปตามเวลา

ผมกับแฟนปัจจุบันน่าจะพอเข้าข่ายเคสนี้อยู่

คือตอนป.ตรีผมทำค่ายติวฟรีให้น้องๆม.ปลาย ซึ่งแฟนปัจจุบันของผมเป็นน้องม.ปลายที่มาค่าย ทีนี้ผมในตอนนั้นยังเป็นร่างเจ้าชู้อยู่ ก็หมาหยอกไก่ไปเรื่อย หยอดคนนุ้นนี้ซึ่งแฟนปัจจุบันผมก็เป็นหนึ่งในหลายคนที่ผมหยอด เวลาผ่านไปไม่เกินสองวีค เพื่อนของแฟนผมก็ดันไปเห็นช็อตเด็ดคือผมขึ้นหอไปกับหญิงอีกคนเลยมาบอกแฟนปัจจุบัน ซึ่งใช่ครับ ผมโดนด่ายับและเกลียดไปเลยเต็มๆ เพียงแต่ความใจดีของแฟนผม ผมเลยยัง keep ความสัมพันธ์ในสถานะพี่น้องอยู่ได้หลังจากนั้น แต่ในความเป็นผช.คือติดลบไปหนักๆ

หลังจากค่ายนั้นก็อยู่ในสถานะพี่น้องกันจริงๆ ไม่มีแอบแฝงเลย คุยกันบ้างตามโซเชียล แต่หลังจากนั้น 5 ปีก็วนกลับมาเจอกันใหม่เพราะกทม.มันแคบ ก็เลยมีโอกาสเริ่มใหม่ในมุมผช.คนนึง-ผญ.คนนึง ก็คบกันมาจนปัจจุบันนี่ล่ะครับ ถ้าไม่ผิดแผนอะไร ปีหน้าจะแพลนเรื่องแต่งงานกันละ

มีอยู่คนนึงตอนม.1เลยฮะเด็กห้อง12 ผมห้อง8 มันเข้ามาด้วยโควต้านักบอลโรงเรียน แต่ผมโควต้าเรียนดี (ห้องคิงห้อง6-8)
มันมายืนรอเพื่อนนักบอลมันหน้าห้องผม แล้วผมมองหน้า มันเลยย้อนมาว่า "มอง-วยไร" หลังจากนั้นก็จะเล่นกันมาตลอด แต่ไม่ตีซักที
จนมาวันนึงที่โรงเรียนมันมีบอลลีก ละกลุ่มเพื่อนผมมันก็ลงสมัครเลยชวนผมเป็นโกลเพราะผมเคยเป็นโกลตอนประถม
ทีนี้ไอ้ห้อง12 มันอยู่อีกทีมนึงที่เป็นสายเดียวกันตอนเจอกันมันยิงยังไงก็ยิงผมไม่ได้ จนจารย์เรียกผมไปติดทีมโรงเรียน
พอซ้อมด้วยกันวันแรกมันเดินมาขอโทษผมเองเลย ผมก็ไม่ได้อะไร หลังจากนั้นเลยซี้กัน
จนมันจบม.3ไปต่อสายอาชีพผมอยู่ม.ปลายต่อ ละก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย

ความรักที่เกิดจากการมองฆวญ มันเป็นแบบนี้นี่เอง

กร้าวใจมากเลยจั๊ฟ กลิ่นกายนักกีฬา

ถ้าเกลียดแล้ว ไม่เคบเลยครับ แต่ถ้าไม่ชอบหน้า พอได้รู้จัก แล้วเปลี่ยนความคิด อันนี้มี


เหมือนท่านข้างบนแหละ

ตอนเด็กๆครับ นั่งรถโรงเรียนกลับ แล้วเกิดอะไรขึ้นจำไม่ได้ แซะกันไปมา

พอโตขึ้นมาเจอกันอีก หน้าตาน่ารัก หมวย ขาว ถูกใจยิ่งนัก

มีโอกาศได้ออกกำลังกายด้วยกัน ได้สนิทกันสักพัก แต่ไม่มีอะไรเกินเลยนะครับ แค่รู้สึกดีได้มีคนน่ารักเข้ามาเพิ่มในชีวิต

เมียผมนี่แหละ แกล้งผมสารพัดตอนเรียนยังกำเกลียดกันมา ไม่รู้ผมไปทำอะไรให้ พอเราไม่สู้บ่อยๆ เหมือนจะเห็นใจจากนั้นก็คุยกันเรื่อยมา แต่ก็มีช่วงหายไปอยู่นะ

มีคนไข้บางคน คุยกันตอนแรกไม่ถูกชะตาเลย ขึ้นเสียงเถียงใส่กันเลย แต่พอเริ่มคุยด้วยการเน้นที่เหตุผล ลดเรื่องอารมณ์ลง กลับกลายเป็นว่าคุยกันดี ๆได้เฉย เฮฮาปาร์ตี้มาก ทุกวันนี้ป้าแกมาโรงพยาบาลทีไรมีของมาฝากทุกที ผมได้กินผลไม้แก้ในสวนทุกต้นแล้วมั้ง

ถ้าเพราะบุคลิกภายนอกทำให้ไม่ชอบ ถ้าได้ปฏิสัมพันธ์กันจริง ๆ ส่วนใหญ่จะเป็นมิตรกันได้ครับ แต่ส่วนพวกที่เกลียดเพราะนิสัย แม้ตอนแรกจะดูดีคุยกันได้ พอตอนหลัง ๆ ยังไงก็ไม่อยากเดินเฉียดผ่านเลยด้วยซ้ำ

จตุพร กับ พี่สนธิ เหรอฮะ