สำคัญกับผมมาก เวลาไปพิชิตสักยอดเขานึง เห็นวิวรอบๆยอดเขา เหมือนเรากำลังแบกโลก และแบกความสุขเอาไว้
ไม่มีอะไรก็ตามหาอันนั้นครับ อยู่ในเมืองมีแต่ตึก ผมต้องตามหาภูเขาเพื่อบาลานซ์จิตใจ

แล้วแต่คนชอบเลย… ผมว่าถ้าอยู่กับอะไรนานๆ มนุษย์ก็จะเบื่อ หาอะไรที่ไม่เหมือนเดิมอยู่ดี สลับไปมา

ถ้ามนุษย์เกิดขึ้นมาเอง ตามธรรมชาติสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาก็คือธรรมชาติเช่นกัน

ผมไม่ค่อยอินกับธรรมชาติเท่าไหร่ คงเกิดบ้านนอกเห็นจนชินมั้ง

จู่ ๆ ช่วงนึงจนถึงตอนนี้ ไอ่ที่เห็นจนชินนี่มันฮีลผมมาก ผมโหยหามาก
คงแบบเจอเรื่องร้าย ๆ มา เครียดล้าสะสม แล้วคงแก่ขึ้นด้วย
/แต่ผมก็ไม่ได้ชอบเดินเล่นตามห้างนะ

เราเองก็มีธาตุทั้ง4อยู่ในตัว ธรรมชาติจึงมีผลกับเราแน่นอนครับ แต่ใครจะรู้สึกตอนไหนก็แค่นั้น บางคนช่วงเด็กขอแค่ได้เดินดูดอกไม้ก็สบายใจ บางคนตอนเรียนแค่ได้นั่งอ่านหนังสือท่ามกลางธรรมชาติอันเงียบสงบก็มีสมาธิสุดๆ บางคนเครียดตอนทำงาน ขอแค่มาเดินรับลม ดูต้นไม้ใบหญ้าก็หายเครียด บางคนเกษียณแล้วก็มานั่งปลูกต้นไม้ดอกไม้ ชื่นฉ่ำหัวใจ และอีกหลายๆคนที่หมดแรงหมดไฟเลยไปฮีลใจ พักกายท่ามกลางธรรมชาติเพื่อชาทแบตตัวเอง

ท่านล่ะ เป็นหนึ่งในคนเหล่านี้มั้ย?