พี่โจ๊กได้บอกไว้ประมาณนี้ครับ ที่พูดมาก็มีเหตุผลดี

เนียนจัด

จากประสบการณ์นะครับ

ผมทำงาน/คุยประสานงานกับทั่วโลกมาเป็นสิบปี ก็ไม่ได้มีสำเนียงอะไรนะ เรียกว่าพื้นๆเลย แต่ออกเสียงคำศัพท์ชัดเจนว่าเราพูดอะไร (Accent = 0) ก็สื่อสารรู้เรื่องปรกติครับ

กลับกันคือพวกใส่สำเนียงเยอะๆนี่ กลายเป็นฟังยากและไม่รู้เรื่องแทน ยิ่งพวกอังกฤษหรืออเมริกันนี่ ฟังยากอยู่

ส่วนตัวจึงไม่ซีเรียสและไม่เห็นความสำคัญของสำเนียงครับ

ปล. แต่นี่เป็นจุดบอดใหญ่ของคนไทย กลัวจะออกเสียง/สำเนียงผิด กลายเป็นไม่กล้าสื่อสาร ทั้งๆที่อ่าน/เขียนได้ไวและดีครับ

อย่างฮา เรียนสำเนียงก่อนค่อยเรียนภาษา 55555

.
ถ้าเอาสาระก็ออกคำให้ชัดก็พอ
อินเดีย เกาหลี ญี่ปุ่น สิงคโปร์​ก็พูดสำเนียงตัวเองกันแต่สื่อรู้เรื่อง

Pronunciation สำคัญสุด ออกเสียงไม่ถูกคนไม่เข้าใจ
Accent มันก็แค่ของแถมว่าเราไปเรียนจากที่ไหน

สำเนียงไม่สำคัญ แต่สำคัญตรงออกเสียงให้ถูก
เช่นพวกตัว ร = r ล = l
s ออกเสียงไม่ออกเสียง เพราะว่าความหมายอาจจะเปลี่ยนได้ง่ายๆ
บางคำเขาอาจจะพอเดาได้จากประโยครวมๆ แต่บางคำมันสื่อความหมายผิดได้ คนฟังอาจจะงงหน่อย

ผมอยู่ต่างประเทศมาเกิน 15 ปีละ พูด/อ่านออกเสียงคำให้ถูก สื่อสารให้เข้าใจก็พอแล้วครับ มัวแต่เน้นสำเนียงเอาจริงๆยิ่งฟังไม่รู้เรื่อง

ปัญหาหลักๆเรื่องสำเนียงแบบไทยๆคือมันอ่านออกเสียงคำกันไม่ค่อยถูก

ถ้าคนต่างประเทศหรือฝรั่งที่เขาไม่ชินกับการสื่อสารกับคนต่างชาติ เขาจะไม่เข้าใจจริงๆ ถ้าสำเนียงไม่ได้ อาจจะต้องอธิบายขยายความกันยืดยาวหน่อย