พึ่งไปงานแต่ง รวมๆไปคุยสารทุกข์สุขดิบกับเพื่อนๆในคณะ ส่วนใหญ่ก็จะออกมาทำกันเองหมดละ ตัวผมก็ออกมาทำเองซักพักละ วางแพลนจะเปลี่ยนสายงาน งานเดิมก็ดันมาเรื่อยๆจนคิดว่าจะลองอัพสเกลดู

งานออกแบบเขียนแบบ มีอีกคนออกแบบ(แฟน) ผมทำฝ่ายเขียนแบบ PM ปัจจุบันรับเป็น outsource กึ่งประจำ เค้าเริ่มโยนงานมาให้เรื่อยๆ คิดว่าจะเริ่มวางแผนทำเพจลงงาน

ปัญหาคือทั้งผมและแฟนไม่ชอบคุยกับคนอื่น ที่ผ่านมาทำแต่งานไม่ค่อยได้คุยลูกค้าเลย พวกเรื่องสัญญา เหลี่ยม กลโกง ไรงี้ไม่ทันคนเลยครับ แถมถ้าเจอลูกค้าเรื่องมากผมอาจจะทำเจ๊งมากกว่าดี

ของแบบนี้มันฝึกกันยากมั้ยครับ หรือหาคนมาทำแทน เราทำงานเหมือนเดิมดีกว่า

ผิดกับผมเลย ผมชอบคุยกับคน ชอบคุยกับลูกค้า
ตอนอยุ่ร้านงานพิมพ์ บางทีลูกค้ามา ถามถึงเราก่อนเลย ผมชอบมากอะดีใจ รุ้สึกสำคัญ

ผมเป็นคนเฟรนด์ลี่กับคนแปลกหน้าอยุ่แล้วด้วย


ท่านน่าจะเหมือนแฟนผมครับ ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า ไม่ชอบคุยกับใครๆๆเลย
เป็นไปได้ไม่ยากคุยกับใครเลย คุยด้วยแล้วลน ของพวกนี้ต้องทำบ่อยๆครับ
ถึงแม้จะไม่ชอบเหมือนเดิม แต่อะไรๆมันจะง่ายขึ้น คล่องขึ้นครับ

คุยเล่น เล่นขี้ไรงี้ ผมคุยได้ครับชอบเลย แต่ถ้าคุยงาน ต้องมาออกลูกเกรงใจ ได้ครับพี่ นี่ไม่ใช่ทางเลยกลัวจะไปด่าลูกค้าเพราะบางทีผมก็จับอารมณ์ของบทสนทนาไม่ออก

แฟนผมยิ่งหนักเลย หัวอ่อน ไม่ทันคน ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า

จริงๆมีลูกค้าเข้ามาบ้างแต่พิชท์ไม่ค่อยได้น่าจะเพราะคุยกับเค้าแล้วไม่คลิกกันมั้ง เพราะทำราคาไปไม่แรงมากนะ

ถ้าออกมาทำเองนี่ยากเลยครับ ทักษะที่คนทำบริษัทเองควรมีเป็นอย่างแรกคือทักษะการต่อรองครับ มีฝีมืออย่างเดียวทำไม่รอดครับ ธุรกิจทุกอย่างเหลี่ยมมันเยอะ ถ้าคุณไม่ถนัดคุณต้องหาคนที่เป็นปากแทนคุณ แล้วคนนั้นต้องเชื่อใจได้มากๆ ด้วย

งานออกแบบยังไงคุยกับลูกค้าเองก็ดีกว่าครับ คุยเองดีกว่ารับบรีฟต่อมาจากคนอื่นอยู่แล้ว เรื่องสัญญาพวกสมาคมน่าจะมีตัวอย่างนะถ้าจำไม่ผิดไม่ก็ขอตัวอย่างของเพื่อนฝูงเอา

หลักๆก็พูดเรื่องความรับผิดชอบ สโคปงาน การเบิกงวด สัญญาถ้าเป็นไปได้ให้ปรับงวดสุดท้ายตามงบประมาณจริงครับ เห็นหลายคนเลยเริ่มงานเจ้าของบอกมีงบแค่นี้ ค่าแบบก็คิดจากงบก้อนนั้น สุดท้ายทำไปทำมาไม่รู้ไปถูกหวยจากไหน โครงการใหญ่ขึ้น 2-3 เท่า นอกจากต้องปรับแบบหลายรอบแล้วเนื้องานยังเยอะขึ้นมากด้วย เพื่อความแฟร์งวดสุดท้ายต้องแก้ตามงบจริงครับ ถูกลงเราก็ลดให้แฟร์ๆ ส่วนความรับผิดชอบเขียนคลุมให้หมดว่า้ราทำอะไรบ้าง แค่นี้ก็ไม่มีปัญหาละมั้งครับ เรื่องโดนโกงพูดยากถ้าจะโดนจริงๆทำอะไรยาก ส่วนมากก็จะกรองก่อนตั้งแต่รับงาน มาจากใครรู้จักกับใคร ไม่น่ามีใครรับลูกค้า walk in

ส่วนเรื่องพูดคุยไม่ต้องชอบหรอกก็แค่ต้องทำ หาเรื่องคุย small talk สัพเพเหระบ้างพอนิดๆหน่อยๆถ้ากลัวอึดอัด ถ้าไม่อบก็คุยเฉพาะงาน คุยจบก็ขอตัวแยกย้าย ผมก็ทำงี้นะไม่ชอบเสียเวลาคุยเรื่อยเปื่อย

เสริมอีกนิด คุยงานก็เหมือนคุยกับอาจารย์ตอนตรวจแบบตอนเรียนนั่นแหละ สนิทกับอาจาย์คนนี้ก็อาจจะพูดเล่นหัวกัน กล้าเถียง คนนี้ไม่สนิทก็เกรงใจหน่อย ลูกค้าไม่ต่างกันหรอก

บริษัท Apple
มี steve 2 คน แบ่งกันทำงานครับ
steve jobs ทำงานด้านคุยกับคน
steve wozniak ทำงานด้าน engineer

ต้องมี 1 คนเป็นคนคุยกับลูกค้าครับ ส่วนคนที่ไม่ชอบคุยมากๆ ก็ทำหน้าที่หลังบ้านอย่างเดียวพอ
ของแบบนี้ต้องฝึกฝนและความจำเป็นจะทำให้เราทำได้โดยอัตโนมัติครับ

ผมก็ไม่ชอบคุยกับคนไม่กล้าแสดงออกไม่ออกความคิดเห็นเท่าไหร่ จบมาเป็นครูเลย5555 พูดทั้งวัน คุยกับผู้ปกครองอีก เลยเบื่อเปลี่ยนมาทำบริษัทอยู่กองบก.นึกว่าจะได้อ่านหนังสือเงียบ ๆ แก้งานไป สรุปคุยหนักกว่าเดิม ทั้งนักเขียน กราฟิก ฝ่ายตลาด

จริงๆผมน่าจะเป็นคนคุย แต่จากเนื้องานมันควรเป็นแฟนผมคุยครับ หนักใจเหมือนกันถ้าทำจริงๆจังๆ กลัวจะหลงเหลี่ยม

อีกเรื่องก็หาคนทำงานให้ก็กลัวจี้งานเด็กไม่ทัน หรือรับคุณภาพงานเด็กไม่ได้เอางานมาแก้เองอีก

ฝึกยากครับสกิลการต่อรองมันเป็นนิสัยตั้งแต่เกิด
หาหุ้นส่วนเถอะครับ

ผมก็คิดว่าต้องออกเวย์นี้แหละ แต่จะหาหุ้นอีกคนก็ยากอยู่เหมือนกัน พวกๆกันก็ทำกันเองหมดละ

ไม่งั้นถ้าเราทำแนว outsource ส่งบ.เป็นไปได้มั้ยน้อ ผมเคยมีแนวคิดตั้งค่ายรับงานเหมือนกัน

เรื่องคน เป็น soft skill จริงๆ เรียนรู้กันได้ หาหนังสือมาอ่าน มีทฤษฎีมากมาย แต่ถ้าทางปฏิบัติเรื่องคน มันน่าเบื่อ น่ารำคาญมากๆ เพราะจิตใจคนมันเข้าใจยาก และมีความแตกต่างกัน สำหรับผมเป็นไปได้ ไม่อยากทำงานร่วมกับใครเลย อยากทำคนเดียว หรือยุ่งกับคนอื่นให้หน่อยที่สุด สบายใจกว่าเยอะ