ที่มีข่าวว่า ผู้พิพากษาท่านนึงต้องเลือกจบชีวิตลง เพราะเซ่นกับระบบเน่าเฟะนี่ล่ะครับ

ตั้งแต่มีข่าวนั้นมา รวมกับการตัดสินที่ดูค้านสายตาประชาชน ตอนนี้อยู่ Tier เดียวกับตำรวจ ทหาร และกรมศุลฯ ละครับ

คหสต ระบบนี้ของบ้านเรามันเน่ามานานแล้วฮะ
ตัดสินแบบเปลี่ยนผิดเป็นถูกได้ง่ายๆเลย ยกฟ้องเพราะหลักฐานไม่พอไม่รุกี่คดีละ
ละพวกทำผิดคดีดังๆ ที่คนผิดเป็นลูกหลานคนมีอำนาจ ไม่เห็นจะตัดสินได้ตามกฎหมายจริงๆซักคดี
เสื่อมพอๆ กะวงการศาสนาแหละฮะ

คนในวงการนี้ขอตอบว่า "ใช่ครับ" แม่นกฎหมายมาก แม่นฎีกามาก แต่ไม่มีประสบการณ์จริงเลย

อ่ะๆ แก้ตัวให้เค้าหน่อย เค้าอ้างว่า การอบรมหลังได้บรรจุเป็นผู้ช่วยผู้พิพากษา/อัยการ เข้มข้นนะ

เห็นเพื่อนก็เก็บแบบนี้
มันก็ไม่เชิงทำให้ไม่มีคุณภาพนะ
ข้อสอบยากมากๆ
เก็บคดีมันไม่ได้ยากนะ พวกคดีง่ายๆมันก็มีให้เก็บเยอะ
คือถ้าจะเอาเก็บคดีคุณภาพ ต้องไปกำหนดรายละเอียดคดีที่เก็บมากกว่านี้ เช่น ต้องมีสืบพยาน ทุนทรัพย์ขั้นต่ำ โทษขั้นต่ำไปเลย

ปัญหาเรื่องนี้ก็เรื่องแบบไทยๆทั่วไปที่ไม่ทำตามกฎหมายไม่ทำตามระเบียบกติกา คือหยวนๆ

ถ้าเอาเรื่องความเน่า สนามจิ๋วเน่ากว่าเยอะ

Win rate 0% เลยหรอ5555

ใช่ครับ แฟนผมเป็นนิติกร แต่อยู่ธนาคาร สนง.ใหญ่นะ กฎหมายอื่นก็รู้ตามที่เรียนมานั่นลาะ แต่จะชำนาญเรื่องหนี้ จำนอง กู้ยืม ฟ้องล้มละลาย อะไรพวกนี้มากกว่า

เขาแค่ตั้งให้คนที่จะมาพอมีคุณวุฒิ มีประสบการณ์บ้าง
แต่ไม่ได้ตั้งถึงขนาดคุณต้องมีประสบการณ์ขั้นเคี่ยว เพราะเวลาสอบเป็นพิพากษาได้ก็ต้องไปเรียนรู้งานใหม่หมดอยู่ดี

ทนายก็ไม่ได้จบปุ๊บแล้วได้เลย ก็ต้องไปสอบตั๋วทนาย ไปฝึกงานครึ่งปีถึงจะมาสอบได้ ได้ตั๋วทนายเก็บคดี 20 คดี 2 ปี
เบ็ดเสร็จจะไปช่องทางนี้ ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 3 ปีแล้ว (ส่วนสายราชการ ใช้เวลา 2 ปี)
แล้วถ้าอยากจะเอาเข้มข้นต้องเป็นคดีสืบพยาน 5 ปาก / มีทุนทรัพย์... คดีใหญ่แบบนั้นเขาไม่ส่งให้ทนายหน้าใหม่ๆทำรอกครับ
แบบนั้นก็ต้องไปสังกัดสำนักงาน เข้าเป็นทนายร่วม รอคดีจบคดีละสัก 1-2 ปี กว่าจะเก็บคุณสมบัติครบก็อายุ 30 แล้ว

อันนี้จริง นิติกร หน่วยงานราชการ ไม่ได้ขึ้นศาลทุกเดือนทุกปี แบบทนายความ / อัยการ

จะบอกว่าอ่อนเวลาสู้คดีในชั้นศาล อันนี้จริง คือมันไม่ค่อยจะได้ทำไง

คดีที่พอได้ทำบ้างก็พวกคดีปกครอง ทำคำให้การต่อศาลปกครองไรงี้

งานที่ทำ หลักๆ ก็พวกวินัยข้าราชการ ทำความเห็นด้านกฎหมาย วิเคราะห์ปรับปรุง กม. เฉพาะเรื่องของหน่วยงาน

ถ้าจะให้เทียบไปเรื่องคดี ไปเทียบอัยการโน่น เค้าเป็นทนายแผ่นดิน

ก็ปกตินะครับ ที่พูดถึงก็แค่ระบบมันเอื่อให้ทำ คนก็ทำ ถูกกฏหมายด้วย ผมว่าไม่ใช่เน่าเฟะนะ
ถ้าเน่าเฟะจริงๆ ก็แอบให้เงินตำรวจ อัยการ ศาล เปลี่ยนสำนวน ให้จากหนักเป็นเบา นี้สิเน่าของจริงครับ

ตอนผมเรียน ป.โท นิติวิทยาศาสตร์ อ.ที่เป็นตำรวจเคยเล่าให้ฟังอยู่ว่ามีจริงๆ

พวกทนายที่โม้ๆว่าทำคดีมาเยอะ ชนะคดีตลอด เท่าที่รู้มามันก็มาแนวนี้กันหมดนะ
ไปเก็บคดีง่ายๆชัวร์ๆ ไม่ซับซ้อน เน้นทำรอบ จบเร็ว เอาไว้สร้างโปรไฟล์ไปต่อยอดด้านการงานหรือสังคม
ส่วนพวกทนายเก่งๆก็ไปอยู่ law firm ใหญ่ๆกัน วิ่งรับงานบริษัทใหญ่ รายได้ดี จบงานนั่งนับเงินฟินๆ

เจอสนามเล็กแล้วจะซี๊ด

แยกส่วนกัน ระบบคัดเลือก กับ การที่จะทำให้กระบวนการตัดสินไม่เที่ยงตรง

ระบบคัดเลือก ร่างไว้เป็นเกณฑ์เบื้องต้น คุณสมบัติขั้นต้น แต่การจะได้เป็นยังต้องมีการสอบอีก สอบคัดเลือกเป็นผู้ช่วย สอบเป็นู้พิพากษา การกำหนดคุณสมบัตินี้ เพียงเพื่อต้องการให้มีประสบการณ์ทำงาน สักระยะนึง สามารถระบุจำนวนที่เป็นข้อมูลรูปธรรม นับจำนวนชัดเจน ทั้งนี้เมื่อ มีคุณสมบัติสมัครสอบได้ ในวันที่สอบได้ การได้รับพิจารณา ก็จะมาพิจารณาคุณสมบัติดูว่า มีความสามารถประมาณไหน คนที่เก่งๆ ประสบการณ์สูง ประวัติการทำงานก็จะมีเยอะ ทำอย่างสม่ำเสมอ ความยากง่าย มีประสบการร์พิจารณาคดีใหญ่ ก็เป็นที่ยอมรับครับ และไม่ใช่ว่าเป็นปุ๊บ ตัดสินคดีปั๊บ ลุยศาลใหญ่ๆปุ๊บ มีหลากหลาขั้นตอนอีกครับ

การที่จะทำให้กระบวนการตัดสินไม่เที่ยงตรง
การตัดสินไม่ได้มีเฉพาะศาล ผู้พิพากษา แต่มีบุคคลเกี่ยวข้องอื่นๆ เอกสาร หลักฐานอื่นๆ ประกอบ ทั้งนี้ผมให้เครดิตทนาย ว่ามีส่วนสำคัญมากๆ ผมอยากเทียบว่าเลือก ทนาย เหมือน เลือก คุณหมอเลยครับ ถ้าเราเจ็บป่วยต้องรักษาผ่าตัด เราคงไม่ไปคลินิก สถานีอนามัย คงต้องไปโรงพยาบาล เช็คข้อมูลว่า โรงพยาบาลถนัดด้านไหน อาการที่เราจะรักษา ที่นี่มีหมอเฉพาะทางไหม เป็นไปได้คงอยากขอเลือกคุณหมอรักษากันเลยใช่ไหมครับ ถ้าได้คุณหมอที่มีประสบการณ์ น่าเชื่อถือ ก็จะสบายใจ กลับมาที่ทนาย ก็เช่นกัน ทนายจบใหม่ สำนักทนายเปิดกันเอง เพิ่งเปิด ประสบการณ์ความเชี่ยวชาญ เทียบกับผู้ที่ผ่านประสบการณ์มามาก ทนายมีชื่อ ก็อาจจะมีความต่างกัน ประสบการณที่เคยเจอ สมัยเพิ่งทำงาน ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรพวกนี้ พอเจอปัญหา ก็ไม่รู้จักใครเลยลองเข้าไปสำนักทนายใกล้บ้าน คุยไปคุยมา เค้าให้ทนายเพิ่งจบมาให้คำปรึกษา ก็ได้รับคำแนะนำมา ทนายก็ดูโอเค แนะนำ ให้ตรียมนั่นนี่ เก็บข้อมูลต่างๆไป และเค้าค่อนข้างมั่นใจ ไม่น่ามีอะไร สบายๆ แต่ช่วงนี้ เพื่อนในทีมก็มีญาติที่เป็นทนาย เพื่อนก็บอกว่าจะลองไปปรึกษาญาติไว้ด้วย จึงรู้เลยว่ามีความแตกต่าง ทนายญาติเพื่อน ละเอียดกว่ามากๆ แนะนำกระบวนการไปแจ้งความ ลงบันทึก การดำเนินการเพื่อขอหลักฐานจากหน่วยงาน... ขอหลักฐานการเดินบัญชีจากธนาคารเผื่อไว้ด้วย โครตละเอียดมากๆ เมื่อทนายแนะนำ เตรียมเอกสาร หลักฐานครบถ้วน ข้อมูลแน่น พอพิจารณามันเลยไม่มีปัญหา ไม่เสียเวลาเลยครับ ทนายอีกฝั่งก็ไม่สามารถโต้แย้งได้ เหมือนว่าเค้าวิเคราะห์ อ่านเกมส์ได้โครตเก่ง คิดอยู่ว่าถ้าเลือกใช้สำนักใกล้บ้าน คงไม่เรียบร้อยง่ายแน่ๆ


อื่นๆที่จะเกี่ยวกับกระบวนการยุติธรรม ก็ คุณตำรวจ อันนี้ให้ความสำคัญประมาณนึงเลย แต่มองอย่างเปิดใจกว้าง เราต้องปรับทัศนคติตัวเราเองด้วย ว่าที่ สน. มีระบบอย่างไร มีลำดับ มีพื้นที่การดูแล หรือเรื่องคุณเจ้าหน้าที่ เขาไม่ได้รอบรู้ทุกด้าน ตัดภาพโลกสวยแบบหนังเมกา หรือเก่งเวอร์แบบเกาหลี ที่ตำรวจเเม่นทุกกฏ ทุกแขนง รอบรู้วิชาชีพเฉพาะ ทางหมอ ธนาคาร วิศวกรรม เพราะผมเองก็เคยคิดว่า เเจ้งสถานีตำรวจที่ไหนก็ต้องได้สิ จริงๆไม่ใช่ แล้วคุณตำรวจก็มีความรู้ ความถนัดเขา เขาจะช่วยได้ในเรื่องสืบสวน สอบสวน มีข้นตอน ดังนั้นเราต้องเตรียมใจอธิบายเขาให้ได้ บางเรื่องไม่ใช่เขาไปไม่ช่วย แต่มันไม่สามารถที่จะให้เขาลุกออกมา สืบ ไปลุยได้ทันทีแบบในละคร ที่มีเบาะแสปุ๊บ วิ่งไปชุยปั๊บ ออกติดตามได้เต็มที่ ถ้าไม่ใช่เหตุอุกฉกรรจ์ ซึ่งหน้า และใกล้มาก แห่ออกมาทันทีไม่ได้ ต้องแจ้ง วางแผนก่อน แต่กระบวนการทำงานร่วม ถ้าฝั่งทนาย ให้เราแจ้ง ลงบันทึกไว้ มีบันทึกจากศาล มีหมาย อันนี้แหละจะเสริมให้กระยวนการทำงานเดินต่อได้ มีความคืบหน้า ลงบันทึกไว้วันไหน เข้าติดตามยังไง อิงหมาย อิงบันทึกไหน

เคยไปพบรุ่นพี่ที่เป็นอัยการจังหวัดหนึ่ง เพื่อติดต่อประสานงานทำค่ายอาสาฯ ในพื้นที่

พี่พานั่งกินเหล้าที่บ้านตั้งแต่เย็นๆ จนถึงค่ำ แล้วบอกจะพาไปดูพื้นที่ ผมบอกว่าผมขับรถก็ได้ เพราะผมเป็นคนเดียวที่ไม่ดื่ม พี่บอกไม่ต้องกลัว

ก่อนออกรถ มาไขเอาป้ายทะเบียนเก็บไว้ ผมก็เอะใจแล้วหนึ่ง

พอขับๆ ไป เมาขับส่ายๆ มีคนขับรถมาด่าข้างๆ ก็อัดไปขับปาดหน้าเค้า พอเค้าแซงคืน พี่เปิดเก๊ะรถยกปืนขึ้นจ่อเค้า

ขับไปสักพักเจอด่าน เค้าตรวจเจอทั้งเมาทั้งปืน ก็ขู่ตำรวจว่าถ้าจับเค้า ต่อไปคดีจากโรงพักนี้ไม่ได้ขึ้นศาลแน่ (มันเรื่องอะไรของพี่แกวะ ไม่สนใจคดีของชาวบ้านเลย สนใจแต่ตัวเอง) สุดท้ายตำรวจต้องยอมปล่อยเพราะกลัว

วันรุ่งขึ้นผมรีบลากลับเลย ไม่เอาละแบบนี้ ไม่ไหว

ไม่เจอกันไม่กี่ปี เห็นขึ้นเป็นผู้พิภากษาละ แต่วีรกรรมยังติดตรึงใจผมจนทุกวันนี้ และทำให้ผมเกลียดวงการนี้ไปอีกนาน

ผมอยู่ในวงการกฎหมายนี้ แต่ผมมักจะมองอีกมุมนะ

ผมชื่นชมสนามใหญ่ (ป.ตรี เนติ + ประสบการณ์ทำงาน 2ปี) หรือ สนามเล็ก (ป.โท เนติ + ประสบการณ์ทำงาน)

กว่าจะสอบได้ก็อายุและประสบการณ์เยอะแล้ว

สำหรับสนามจิ๊ว (ที่เป็นประเด็นในกระทู้นี้) ต้องเรียนทั้งกฎหมายไทย เนติฯ และกฎหมายนอก หากให้เอามาสอบสนามเดียวกับคนเรียนเฉพาะกฎหมายไทย น่าจะลำบากเกินไป จึงกำหนดให้มีสนามจิ๊ว ซึ่งก็ต้องสอบง่ายกว่าสนามอื่นอยู่แล้ว

ผมอ่านบทความวิชาการกฎหมายบ่อย ๆ

ส่วนใหญ่คนที่สะท้อนและพูดถึงปัญหากระบวนยุติธรรมไทยได้ ก็มาจากคนจบนอกส่วนใหญ่ เพราะเขาจะเทียบกฎหมายต่างประเทศว่าแบบนี้ทำอย่างไร ซึ่งมองยังไงก็เป็นข้อดีที่ประเทศไทยจะได้พัฒนาต่อไปโดยศาลอัยการที่ทำงานจริง ๆ

ปัญหาอาจอยู่ที่อัตราคนที่เข้ารับ .. แต่สำหรับผู้พิพากษาล่าสุดก็สอบสนามจิ๊ว จำนวนผู้สอบผ่านเพียง 6 คนจากประมาณ 300 คนเท่านั้น (ยากขึ้นเยอะ)

กับปัญหาการเก็บคดีของทนายความ เช่น คดีจัดการมรดก อันนี้ศาลกับอัยการควรตำหนิ และปรับปรุง เพราะพูดตรง ๆ คดีแบบนี้ง่ายเกินไป

ส่วนเรื่องผลประโยชน์หรือทุจริต ผมมองว่าไม่น่าเกี่ยวกันเท่าไร