ตามหัวมู้เลยถ้าภาษาจีนเป็นแบบผสมคำมาตั้งแต่สมัยโบราณแบบพวกภาษาตระกูลอินโด-ยูโรเปียน คิดว่าจีนจะพัฒนาไวกว่านี้ใหมครับเพราะผมเห็นเทคโนโลยีหลายอย่างมาจากจีน ไม่ส่าจะเป็นเเว่นตา ดินปืน ตั๋วเเลกเงิน ธนบัตร และประชากรจีนเยอะมาตั้งแต่โบราณละ แต่ปัญหาคือภาษาจีนเป็นแบบ1คำ1ความหมายกับขีดเยอะ ทำให้ในสมัยโบราณคนรู้หนังสือน้อยการถ่ายทอดองค์ความรู้น่าจะยาก จนถึงขนาดยุคเหมามีการปฏิวัติภาษาคือให้ลดขีดลง ผมเลยสงสัยว่าถ้าจีนโบราณภาษาเป็นการผสมคำจะก้าวหน้าไวกว่าเดิมใหม่ครับ ถ้าผิดพลาดขออภัย

ภาษาจีนเป็นภาษาเก่าแก่ที่สุดภาษาหนึ่งในโลก ภาษาพูดมีวรรณยุกต์(ภาษาไทยก็มีวรรณยุกต์)

ส่วนอักษรจีนจะแปลกกว่าภาษาอื่นๆ จะเป็นอักษรภาพไม่ได้ผสมอักษรแบบที่เราคุ้น

ภาษาจีนอยู่ในตระกูล จีน-ทิเบต

ที่รวมภาษาจีนทุกสำเนียง (จีนกลาง,กว่างตง,ฟุเจี้ยน,ฮากก้า,แต้จิ๋ว ฯลฯ)

ภาษาพม่าและชนชาติในพม่าก็อยู่ในกลุ่มเดียวกัน (พม่า,กระเหรี่ยง) รวมทั้งภาษาทิเบตด้วย



่สวนภาษาเกาหลีและภาษาญี่ปุ่นไม่ได้อยู่ในกลุ่มภาษาจีนทิเบตนี้

ภาษาเกาหลีไม่มีกลุ่ม,ตระกูล เป็นภาษาโดดเดี่ยว

ส่วนภาษาญี่ปุ่นจะเป็นตระกูล ญี่ปุ่น-ริวกิว ที่พูดกันแค่ในหมู่เกาะญี่ปุ่น ไม่มีการพูดในภาคพื้นทวีป

แต่ภาษาญี่ปุ่นและเกาหลี เดิมไม่มีภาษาเขียน เลยยืมเอาหลักการอักษรจีนไปใช้ตอนเริ่มติดต่อกัน

และภาษาเกาหลีและภาษาญี่ปุ่นมีการยืมคำศัพท์จีนไปใช้เยอะมาก

เช่นเดียวกับภาษาเวียตนามที่อยู่ในตระกูลออสโตรเอเชียติกที่ยืมคำภาษาจีนไปใช้เยอะ

และเมื่อก่อนใช้อักษรจีนด้วย จนฝรั่งเศสมาปกครองยกเลิกอักษรจีน ใช้อักษรโรมันแบบปัจจุบันแทน

เวียตนามปรับตัวง่ายเพราะในสมัยฝรั่งเศสเข้ามาปกครอง ประชาชนที่อ่านออกเขียนได้มีไม่ถึง 10%


ส่วนภาษาไทยของเราเป็นภาษาตระกูล ไต-กระได, ขร้า-ไต ใช้กันทั้งแต่ตอนใต้ของจีนจนถึงคาบสมุทรอินโดจีน

แต่ภาษาไทยของเราเป็น ภาษาไตที่เอาคำศัพท์ อินโด-ยูโรเปียน มาใช้เยอะกว่าภาษาไตอื่นๆ

อินโด-ยูโรเปียนที่เราเอามาใช้เป็น บาลี-สันสกฤต (ชื่อคนไทย 90% จะเป็นภาษานี้)

ชื่อไทยแบบต้องแปลความหมายอ่ะ เป็นภาษาจากสันสกฤต ชื่อไทยแท้ๆก็แบบ ทองดี,กำไล,บุญช่วย ฯลฯ (ซึ่งมันไม่เพราะ)

และเป็นภาษาตระกูลไต ที่มีการใช้เสียง ร. กระดกลิ้น ซึ่งได้อิทธิพลมาจากภาษา ขอม-เขมร

ภาษาตระกูลไต-ไท ที่พูดกันนอกประเทศไทยมีราวๆ 20-30 ล้านคน มีทั้งใน พม่า ลาว เวียตนาม จีน และ อินเดีย(อัสสัม)

หมายเหตุ

ประเทศในอาเซียนมี 11 ประเทศ มีเพียง ประเทศเท่านั้นที่มีอักษรเขียนเป็นของตัวเองคือ

1. ไทย
2. พม่า
3. ลาว
4. กัมพูชา

ที่เหลืออีก 7 ประเทศ ใช้อักษรโรมัน
1. เวียตนาม
2. มาเลเซีย
3. สิงคโปร์
4. อินโดนีเซีย
5. บรูไน
6. ฟิลิปปินส์
7. ติมอร์เลสเต้

ก่อนหน้านั้นก็พัฒนาไวอยู่แล้ว

แค่หลักๆที่จีนพัฒนาไม่ทันตะวันตกเพราะเรื่องยึดถือว่าตัวเองเก่ง เป็นศูนย์กลางของโลกนี่ล่ะที่ไม่ยอมลอกเลียน ยอมรับความรู้จากดินแดนอื่นๆ

เหมือนตั้งกำแพงเมืองจีนไว้ แทนที่จะสร้างสะพานรับเอามาเรียนรู้ และปรับใช้ รู้ตัวอีกที ช้าไปแล้ว

หลังจากนั้นยังเจอมรสุมต่างๆเข้าไปอีก เรียกว่า ไม่โดนกลืนก็บุญแค่ไหนแล้ว

ภาษาจีนไม่ทราบ แต่ภาษาญี่ปุ่นที่ใช้อักษรจีนเหมือนกัน ถ้าเข้าใจตัวอักษรจะอ่านง่ายอ่านไวมากครับ (แค่อ่านผ่านๆก็เข้าใจแล้วว่าพูดถึงอะไร) ส่วนตัวคิดว่าเป็นภาษาที่เหมาะแก่การถ่ายทอดความรู้และทำให้คนรักการอ่านอยู่นะครับ

edit : ลองถามกู๋ดู ฝรั่งก็บอกว่าภาษาจีนอ่านได้ไวกว่าอังกฤษเหมือนกันครับ



https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/19388079909558298?journalCode=ulri19

มีส่วนแต่ไม่เยอะครับ หลักๆคือแนวคิดขงจื้อที่นับถือพวกนักเขียน นักกวี

มากกว่าสายงานช่าง งานวิทยาศาสตร์ ทำให้ไม่มีการปฏิวัติอุตสาหกรรมแบบยุโรป

ญี่ปุ่นก็เอาภาษามาจากจีน ก็เจริญเร็วนะ เจริญเร็วกว่าฝรั่งหลายที่อีก จนมาสะดุดตอนสงครามโลกนี่แหละ

ผมว่าอุปสรรคของจีน คือการที่เก้าอี้ดนตรีการปกครองมากเกินไปมากกว่า เพราะธรรมเนียมจีน คือพอตระกูลใหม่ขึ้นที ก็เผาองค์ความรู้ของตระกูลเก่าทิ้งหมด ซึ่งขนาดคอมมิวนิสต์ก็ยังเผาตำราของตอนเป็นกษัตริย์ไปเยอะเลย ความรู้มันก็เลยไม่ได้ถ่ายทอดกันเป็นระบบ การพัฒนามันก็เลยติดๆขัดๆ

คิดว่าไม่เกี่ยวครับ

ที่มีผลมากกว่าคือแนวความคิดแบบสำนัก/ผู้สืบทอดของโซนเอเซียตะวันออกที่เจ้าสำนักถ่ายทอดสุดยอดความรู้ให้ศิษย์เอกว่าที่เจ้าสำนักเท่านั้น ทำให้องค์ความรู้พัฒนาช้าหรือขาดหายไปในบางช่วง
ต่างจากตะวันตกที่เปิดเผยแพร่องค์ความรู้กว้างขวางและเกิดการต่อยอดพัฒนาเยอะกว่ามาก

ภาษาจีนเป็นภาษาเก่าแก่ที่สุดภาษาหนึ่งในโลก ภาษาพูดมีวรรณยุกต์(ภาษาไทยก็มีวรรณยุกต์)

ส่วนอักษรจีนจะแปลกกว่าภาษาอื่นๆ จะเป็นอักษรภาพไม่ได้ผสมอักษรแบบที่เราคุ้น

ภาษาจีนอยู่ในตระกูล จีน-ทิเบต

ที่รวมภาษาจีนทุกสำเนียง (จีนกลาง,กว่างตง,ฟุเจี้ยน,ฮากก้า,แต้จิ๋ว ฯลฯ)

ภาษาพม่าและชนชาติในพม่าก็อยู่ในกลุ่มเดียวกัน (พม่า,กระเหรี่ยง) รวมทั้งภาษาทิเบตด้วย



่สวนภาษาเกาหลีและภาษาญี่ปุ่นไม่ได้อยู่ในกลุ่มภาษาจีนทิเบตนี้

ภาษาเกาหลีไม่มีกลุ่ม,ตระกูล เป็นภาษาโดดเดี่ยว

ส่วนภาษาญี่ปุ่นจะเป็นตระกูล ญี่ปุ่น-ริวกิว ที่พูดกันแค่ในหมู่เกาะญี่ปุ่น ไม่มีการพูดในภาคพื้นทวีป

แต่ภาษาญี่ปุ่นและเกาหลี เดิมไม่มีภาษาเขียน เลยยืมเอาหลักการอักษรจีนไปใช้ตอนเริ่มติดต่อกัน

และภาษาเกาหลีและภาษาญี่ปุ่นมีการยืมคำศัพท์จีนไปใช้เยอะมาก

เช่นเดียวกับภาษาเวียตนามที่อยู่ในตระกูลออสโตรเอเชียติกที่ยืมคำภาษาจีนไปใช้เยอะ

และเมื่อก่อนใช้อักษรจีนด้วย จนฝรั่งเศสมาปกครองยกเลิกอักษรจีน ใช้อักษรโรมันแบบปัจจุบันแทน

เวียตนามปรับตัวง่ายเพราะในสมัยฝรั่งเศสเข้ามาปกครอง ประชาชนที่อ่านออกเขียนได้มีไม่ถึง 10%


ส่วนภาษาไทยของเราเป็นภาษาตระกูล ไต-กระได, ขร้า-ไต ใช้กันทั้งแต่ตอนใต้ของจีนจนถึงคาบสมุทรอินโดจีน

แต่ภาษาไทยของเราเป็น ภาษาไตที่เอาคำศัพท์ อินโด-ยูโรเปียน มาใช้เยอะกว่าภาษาไตอื่นๆ

อินโด-ยูโรเปียนที่เราเอามาใช้เป็น บาลี-สันสกฤต (ชื่อคนไทย 90% จะเป็นภาษานี้)

ชื่อไทยแบบต้องแปลความหมายอ่ะ เป็นภาษาจากสันสกฤต ชื่อไทยแท้ๆก็แบบ ทองดี,กำไล,บุญช่วย ฯลฯ (ซึ่งมันไม่เพราะ)

และเป็นภาษาตระกูลไต ที่มีการใช้เสียง ร. กระดกลิ้น ซึ่งได้อิทธิพลมาจากภาษา ขอม-เขมร

ภาษาตระกูลไต-ไท ที่พูดกันนอกประเทศไทยมีราวๆ 20-30 ล้านคน มีทั้งใน พม่า ลาว เวียตนาม จีน และ อินเดีย(อัสสัม)

หมายเหตุ

ประเทศในอาเซียนมี 11 ประเทศ มีเพียง ประเทศเท่านั้นที่มีอักษรเขียนเป็นของตัวเองคือ

1. ไทย
2. พม่า
3. ลาว
4. กัมพูชา

ที่เหลืออีก 7 ประเทศ ใช้อักษรโรมัน
1. เวียตนาม
2. มาเลเซีย
3. สิงคโปร์
4. อินโดนีเซีย
5. บรูไน
6. ฟิลิปปินส์
7. ติมอร์เลสเต้

ได้อย่างเสียอย่าง มันได้ความจำภาพมาแบบเต็ม เพราะไม่สามารถอ่านได้ถ้าไม่รู้ผมว่า