ก่อนหน้านี้คนที่ผมคบกันมามองเห็นอนาคตร่วมกันมาตลอด
แต่ผมไม่ได้ลงมือทำอะไรจริงจัง​ โฟกัสกับตัวเองอย่างเดียว
หยุดอยู่กับที่เพื่อค้นหาตัวเองก็มี

จนเวลามันผ่านไปเรื่อยๆๆๆ​ เนิ่นนานมากๆ​ๆๆ
ผมปล่อยเธอไว้อย่างนั้น​ จนเธอมองว่ามันว่างเปล่าแล้ว
ไม่ใช่ว่าไม่มีอนาคตนะครับ​ แต่เธอมองอนาคตด้วยกันไม่เห็นแล้ว
เคยพูดเคยวาดฝันอะไรไว้มากมาย​
แต่ผมอยู่กับตัวเองมากเกินไป​
พึ่งมาเริ่มเอาได้เร็วๆนี้รู้สึกว่าจะไม่ทันแล้ว

ปล่อยเขาไป

ลองเอาฝันที่วาดไว้มาลงมือทำดูครับ ถ้าไม่ไหวก็คงต้องปล่อยไป

ผมว่าคำตอบมันอยู่ในสิ่งที่คุณพิมพ์มาอยู่แล้ว "ผมไม่ได้ลงมือทำอะไรจริงจัง"

ปล.เป็นกำลังใจให้นะครับ

การแต่งงานคือความรับผิดชอบครับ ร่วมกัน ถ้าคุณยังไม่พร้อมจะรับผิดชอบใครก็อย่าแต่ง มันจะเป็นทุกข์ทั้งคู่เปล่าๆ

ปล่อยเค้าไปครับ

ทำใจ เริ่มต้นใหม่ ที่ผ่านมาถือว่าเป็นบทเรียน

คนที่เขาวาดไว้ไม่ใช่เธอ

ลองดูให้สุดจะได้ไม่เสียใจทีหลัง

เปย์ ครับ....(ถ้ามีเงินมากพอ)


แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องดี งัดไม้ตาย สุดท้าย เปย์ไปเลย

ซื้อบ้าน / ซื้อรถ / ซื้อของขวัญวันครบรอบต่างๆ / ชวนไปเที่ยวนั้นนี่

ที่เหลือ ก็ให้เขาตัดสินใจว่าจะกลับมาไหม....

ผมไม่อยากจะตอบแบบพวกมโนโลกสวยว่า ถ้าเริ่มต้นทำตอนนี้ ก็ไม่มีอะไรที่จะช้าเกินไป

แต่ก็ยังจะบอกให้เริ่มต้นทำจริง ๆ จัง ๆ ตั้งแต่ตอนนี้
ทำแบบบ้าบอ ทำแบบเอาทั้งชีวิตที่เคยละเลยไปทุ่มให้กับมัน

วันนึงมันอาจจะสำเร็จ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ ผลลัพธ์มันอาจจะได้ไม่เท่าเดิม

วันนึงคุณทำสำเร็จ
แต่เธออาจจะไม่ได้อยู่กับคุณ

ถ้าจะได้คุยกันจริง ๆ จัง ๆ และเธอจะไปแน่ ๆ ก็คุยแบบขอโอกาสเธอสักครั้งในรูปแบบของ
-------------------------------------------------
... เธอจะไปก็ได้ แต่ขอเราพิสูจน์ตัวเอง โดยไม่มีเธอ
ถ้ายังทำอะไรทัน วันที่เราสำเร็จ เราจะกลับมาหาเธออีกครั้ง
และถ้าวันนั้นเธอยังไม่มีใคร

เราจะขอโอกาสครั้งที่สอง โดยพ่วงเอาความสำเร็จที่เราทำ กลับมาให้เธอด้วย
-------------------------------------------------

อย่างน้อย ถ้าวันนี้คุณทำได้แล้ว
กลับไปหาเธอแล้ว เธอไม่ยอมกลับมาด้วย

สิ่งที่เหลือกับตัวคุณ ไม่ใช่เธอ แต่มันคือความสำเร็จที่คุณตั้งใจ เดิมพันไว้

เห็นมะ win-win
win ทั้งเราและผลลัพธ์แต่ถ้าเธอกลับมาด้วย
แมร่งโคตร triple win เลย

แล้วแต่เลือกครับ เลือกที่จะจม หรือเลือกที่จะสร้างพลังงานให้กับตัวเองอีกครั้งจากการเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส

ปล.
ผมพูดได้ แต่ถึงเวลาผมทำไม่ค่อยได้
แต่หวังว่าคุณจะทำได้ เพราะคิดว่า คุณน่าจะถูกบีบคั้นมากกว่าผม

สู้ ๆ ฉู่ฉี่ น้ำมันเดือด

ฟังเป็นนามธรรมมันไม่เห็นภาพ
เอาเป็นรูปธรรมเลย คุณก็ต้องประเมินว่าเค้ามองชีวิตไว้ระดับไหนแค่ไหน
แล้วคุณสามารถตอบสนองได้ในระดับไหน ชีวิตต้องมีบ้านมีรถมีของแค่ไหน
รายได้ที่จะไปอยุ่จุดนั้นต้องแค่ไหนยังไง มีเคเรียพาทยังไง

อยู่ที่ตัวเองล้วนๆ ทำอย่างจริงจังซะ แค่นั้นแหละ

ขอบคุณท่านมากๆเลยครับ​ ผมก็คิดไว้ประมาณนี้​ และทำอยู่
แต่ระหว่างทางก็มีความใจฝ่อขึ้นมาเองซะเยอะด้วย

พอได้อ่านคำแนะนำพวกนี้​ ทำให้ได้รู้สึกว่าผลลัพธ์​และอะไรต่างๆที่ผมไม่ได้มองมันอีกเยอะ

รู้สึกดีและชัดเจนกับอะไรๆมากขึ้นเยอะเลยครับ
พลังใจพุ่งพล่านขึ้นมายังกับการ์ตูน​โชเน็นเลย
ขอบคุณท่านมากเลยยยยยยยยย