งานอื่นนอกเหนือการสอน นอกเหนือหลักสูตรที่เรียนมาจะเยอะมาก เช่น เอกสารอาหารกลางวัน จัดซื้อจัดจ้าง พัสดุ บัญชีการเงิน รายงานประเมินต่าง ๆ ที่ในกลุ่มครูจะเรียกติดปากว่า "รายงานขยะ" เพื่อสนองกิเลสตัณหา ความอยากได้อยากมีของผู้มีอำนาจด้านบน ซึ่งมีมากมายก่ายกองจริง ๆ

ทั้งหมดเบียดเบียนเวลาเตรียมสื่อเตรียมการสอน หรือเวลาที่จะได้อยู่กับนักเรียนที่มีปัญหาด้านการเรียนรู้ ต้องซ่อมเสริม แต่จะถูกเวลาในการทำงานข้างต้นเบียดเบียนไป

สอนเด็กไม่รู้เรื่อง เด็กอ่อน = ครูค่อยสอนใหม่ ไม่ติดคุก แต่คนที่เป็นครูด้วยจิตวิญญาณจริง จะเครียดมาก ๆ

ทำการเงิน พัสดุผิดพลาด (ทั้งที่พลาดด้วยความไม่รู้ ไม่ตั้งใจ) = เสี่ยงคุก เสี่ยงตะราง

ความเสี่ยงแบบล่างมันมากกว่า แต่ก็พาเครียดปวดหัวทั้งสองแบบ เพราะเราเป็นครู เป้าหมายเพื่อสอนให้นักเรียนเก่ง ดี มีสุข สอนให้นักเรียนเก่งกว่าครู ไปได้ไกลกว่าครู

แต่อุปสรรคขวากหนามเยอะจริง ๆ หอบงานนอกเหนือการสอนมาทำวันหยุด เวลาส่วนตัวจะค่อย ๆ หายไป ในขณะที่ภาพลักษณ์ของครูในสายตาบางคน จะมองว่า "สบาย" ได้หยุดเสาร์ อาทิตย์ ได้ปิดเทอมเหมือนเด็ก



แต่บอกได้อย่างเดียวว่า ...คิดจะสบาย อย่าหมายมาเป็นครู

ความฝันผมตั้งแต่เด็กข้อนึงเลยแต่คิดว่าไม่ได้เห็นแน่นอนคือการได้เห็นครูมีค่าตอบแทนที่เหมาะสมกับความสามารถซึ่งจะดึงดูดคนเก่งเข้าระบบและสอนเด็กให้เก่งขึ้น รวมถึงการสอนความคิดทัศนคติที่ไม่ใช่แค่ความรู้ในตำราเพื่อให้มี EQ ควบคู่ IQ แล้วมันจะเป็นวนลูปวนขึ้นไปเรื่อย ๆ มีแต่พลังบวกดึงคนเก่งเข้าระบบและสร้างคนเก่งกว่าออกไป

แต่เพราะระบบมันบิดประหลาดไปหมดคนที่เข้ามาเป็นครูหลายคนจึงเข้ามาเพราะไม่มีที่ไปมากกว่าที่จะมาเพราะอยากเป็นครูจริง ๆ ครูเก่งหลายคนที่เข้ามาก็อาศัยความเก่งตัวเองเปิดงานเสริม เช่น สถาบันกวดวิชาจนบางครั้งกลายเป็นงานหลักเพราะสร้างรายได้ได้มากกว่างานสอนปกติมาก หลายคนก็โดนดึงไปสอนในโรงเรียนเอกชนซึ่งให้ผลตอบแทนสมน้ำสมเนื้อมากกว่า (มาก)

นี่ยังไม่นับการทุจริตในระบบจัดซื้อจัดจ้างยุ่บยั่บเต็มไปหมด บางทีสิ่งที่ครูบางคนปวดหัวมากกว่าการสอนเด็กคือทำยังไงถึงจะเอาตัวรอดจากผู้บริหารที่ห่วยและหิวซึ่งได้ตำแหน่งมาเพราะเลียเก่งบ้าง เข้าสายการเมืองบ้างไม่ได้มาเพราะความสามารถจริง

ผมได้แต่หวังว่าในอนาคตระบบตรงนี้จะเปลี่ยนเป็นแบบแรกแล้วดึงคนเก่งมาเป็นครูได้ดีกว่านี้ครับ

พระคุณที่สาม งดงามแจ่มใส
พยายามให้ให้โรแมนฯ แต่จริงๆคือ สต มากๆ
ไม่จำเป็นต้องมีงานไหว้ครู ถ้าครู ได้เป็นครู จริงๆ เด็กก็รักและนับถือด้วยตัวเค้าเอง
.
แต่ครูคือ คนทำเอกสาร การประเมิน ที่รับอาชีพเสริมสอนเด็กเท่านั้นเอง

เด็กไม่ได้อะไรเลย มีแต่งานประเมินนู่นนี่นั่น และจัดงานวันสำคัญต่างๆ เด็กแทบไม่ได้เรียน วันสำคัญเยอะเกิ้น

งานราชการอ่ะ พวกตัวเล็กๆอ่ะหน่วยงานไหนก็ลำบาก มีแต่ไอ้พวกหัวหน้าไดโนเสาร์นั่งโต๊ะเท่านั้นแหละที่สบาย ไม่ว่าจะหน่วยงานไหน

อ่านแล้วน่าจะหมายถึงครูในระบบราชการ

ที่คนยังอยากเป็นครู เพราะว่าได้เงินเดือนดี ขึ้นไว ทำวิทยฐานะไวและง่ายกว่าส่วนราชการอื่น (มีฐานเงินเดือนแยกต่างหากจากส่วนราชการอื่นเช่นเดียวกับ ทหาร ตำรวจ ศาลยุติธรรม และอัยการ) มีสวัสดิการอย่างน้อยก็มั่นคงกว่าเอกชน
จนตอนนี้เงินเดือนถือเป็นสัดส่วนที่มากสุดในบรรดารายจ่ายของกระทรวงศึกษาธิการแล้ว

แล้วผู้มีอำนาจไม่รู้เป็นอะไร ชอบคิดเอาเองว่า เงินเยอะ ความรับผิดชอบต้องมากๆ หลายๆ เท่า ไม่ต้องไปจ้างหรอกตำแหน่งอื่นๆ มันก็เลยเป็นวงเวียนแบบนี้
ยังมีเรื่องจ้างครูอัตราจ้างด้วยเงินเดือนถูกๆ ล่อด้วยสิทธิตอนสอบราชการได้ในอนาคตอีก

มองแล้วก็เหมือนกับปัญหาส่วนราชการอื่น คือต้องแก้ด้วยการเมือง และครูก็ต้องเอาด้วย ต้องเสียสละในบางส่วนด้วย

ทำไมไม่แยกงานมี่ไม่เกี่ยวกับงานสอนออกไป แล้ว ตั้งเปนตำแหน่งงานใหม่ ที่ดุแลพวกนี้โดยเฉพาะ อะ

ส่วนพวก งานวิทยฐานะ นี่ จริงๆก็การอัพเงินเดือนดีๆนี่เอง พอมีของพวกนี้ครุ ครุก็โฟกัสงานสอนน้อยลง

แฟนเป็นครูโดนจับยัดให้เป็นพัสดุ เห็นแล้วสงสารเลยอย่างเครียด

งานอย่างเลยอะ

เคยอยากเป็นครูสอนในมหาลัย ไม่ใช่เพราะวิชาการ แต่บ้ากามล้วนๆ

สอนพิเศษ รวย รวย รวยยยยยย

ไม่ต้องสนใจอะไรพวกนี้เลย

พอมองครูพัสดุและการเงินแล้ว ก็คิดว่าตัวเองโชคดีแล้วที่อยู่ฝ่ายวิชาการ แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้ต้องครูงานอาคารสถานที่

มันมีพวกที่เหนื่อยแบบนี้อีกหลายที่นะ
ที่เคยเจอมสบ่นก็สำนักงบประมาณ สรรพากร แล้วหน่วยงานเสี่ยงๆ และงานเยอะอย่างที่ดิน

พวกงานสายสอบสวนก็เหนื่อย ตำรวจเงี้ย เหนื่อยแบบบางคนยิงตัวตายเลย

เข้าใจหัวอกเลยครับ นโยบายคืนครูสู่ห้องเรียน ไม่มีจริง ทุกวันนี้มีแต่งานเอกสาร โครงการนั่นนี่ กลับบ้านก็ต้องไปทำต่อให้เสร็จอีก มีแต่งานด่วนที่สุด แต่เราตั้งใจสอบมาจนได้แล้วก็ต้องรับสภาพไปครับ