3 ปีโควิดมานี้ผมเจอวิกฤติค่อนข้างเยอะเลย คลินิกที่เปิดไว้ก็ไม่ได้ทำต่อ แม่ป่วย พ่อมีปัญหา งานก็มีปัญหาอยู่ทุกวัน(แต่เป็นองค์กรที่ภายในปัญหาค่อนข้างเยอะอยู่แล้ว เท่าที่ผมประเมินนะ ดราม่ากันเละทุกวัน) ชีวิตครอบครัวหลังแต่งงานแล้วก็ไม่ได้เป็นอย่างหวังมากนัก ภรรยาเป็นคนดีแต่ก็มีหลายอย่างที่ไม่เข้ากัน
แต่การรับมือของผมดูดีขึ้นนิดนึง มีการจัดการเวลาของตัวเองที่ดี ถึงจะยังกำหนดเป้าหมายอะไรไม่ได้แล้วก็มีดาวน์บ้างเป็นระยะ แต่คิดว่าถ้าเ็นตัวผมแต่ก่อนคงสติกระเจิงไปแล้ว
อาจเพราะมีภรรยาด้วย ทำให้เราต้องรับผิดชอบมากขึ้น ต้องดูแลพ่อแม่จากที่แต่ก่อนดูแลแต่ตัวเอง
ตอนนี้เป้าหมายของผมคือ ไปถึงอายุ 41-42 แบบไม่บอบช้ำมาก แล้วค่อยคิดอะไรต่อ ยังพอมีมรดกนู่นนี่ให้คิดให้มันเจริญงอกเงย ยังมีภรรยาที่ดูแล้วมีความก้าวหน้าทางสายอาชีพมากกว่าผม
ยังมีครอบครัว
สรุปคือ ผมยังเป็นคนคิดบวกเสมอนะ ถึงโลกมันจะวุ่นวายขึ้นกว่าแต่ก่อนที่อยู่ต่างจังหวัดมาก แต่มีการจัดการชีวิตที่ดีขึ้นนิดนึง แล้วก็แข็งแกร่งขึ้นหน่อย เข้าใจตัวเองว่าจริงๆแล้วเป็นคนยังไง ต้องการอะไร
เวลาไปปรึกษากับเพื่อนมีคนบอกให้ enjoy กับความสำเร็จเล็กๆให้มากขึ้น พาเพื่อนไปฉลองให้เต็มที่เวลาได้รางวัลอะไร แต่ส่วนใหญ่ผมจะพาเมียไปมากกว่า เพื่อนก็อันดับต่อมา
: 0 ใบ
: 0 ใบ
My Locker
